All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1491 - Chapter 1500

Tinignan ni Madeline ang babaeng kumakausap sa kanya at nakita niya ang mukhang halos kapareho ng kanya. Kalmado siyang naglakad. Sa ilalim ng malabong ilaw ng poste, nakangisi nang masama si Naomi habang tinaas niya ang kanyang mukha na kamukha ng kay Madeline habang tinignan niya si Madeline mula ulo hanggang paa na may kalmado at maalam na ekspresyon. "Eveline, alam kong ikaw yan!" Nakatitiyak na sabi ni Naomi. Kalmadong naglakad si Madeline sa harapan ni Naomi at makahulugang nagsalita, "Mrs. Whitman, di ba Eveline ang pangalan mo? Anong sinasabi mo? Nababaliw ka na naman ba kagaya kagabi?" "Hmph." Malamig na tumawa si Naomi. Arogante niyang pinagkrus ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib at tinignan nang malapitan si Madeline. "Kung hindi ka si Eveline, bakit mo binuwis ang buhay mo para iligtas ang batang yun?" Mukhang walang intensyon si Naomi na ipagpatuloy ang kanyang pagpapanggap. Nagpatuloy siya at nagsabing, "Eveline, sasabihin ko sa'yo. Ako ang nagbayad sa lala

“...”Kaagad na naramdaman ni Madeline na nakabalik na siguro si Jeremy pagkatapos makita ang biglaang pag-arte ni Naomi. Kasabay nito, naintindihan rin ni Madeline kung anong ibig sabihin ni Naomi sa 'eksperimento'. Tinulak siya ni Naomi nang mapagpanggap at umupo sa lapag para magpanggap na natumba siya. Sumigaw siya sa sakit, "Ah!" "Anong nangyari?" Narinig mula sa malayo ang gulat at nagtatakang boses ni Karen. Tahimik na nanood si Madeline habang mapang-asar siyang tinignan ni Madeline mula sa lapag. Sa kung anong dahilan, kinakabahang tumibok ang kanyang puso. Naalala niya noong kinuha ni Meredith ang pagkatao niya. Ang lalaking pinakamamahal niya at ang pamilya niya na pinakamalapit sa kanya ay nagpasya na paniwalaan ang mga kasinungalingan ni Meredith at inabandona siya. Nang natulala si Madeline, naramdaman niya ang pamilyar na yabag sa kanyang likuran. Akala ni Madeline, ang unang gagawin ni Jeremy ay ang tutulungan si Naomi na tumayo, pero sa halip, huminto

Biglang huminto si Madeline sa kanyang paglalakad. Noong una, nagdududa siya kung nagkamali ba siya ng dinig pero malinaw niyang nararamdaman na may humihila sa kanyang damit. “Mommy.”Narinig niya ang kaaya-ayang boses ng bata na dumaan sa kanyang tainga at kaagad na sumikip ang kanyang puso. Bumalot na naman ang sabik sa kanyang dibdib. Pinigilan niya ang sarili niya na umiyak at dahan-dahang humarap. Nang may sasabihin pa lang siya, mabilis na lumapit si Naomi. "Lily, nandito si Mommy." Hinawakan ni Naomi ang kamay ni Lily nang may mapang-ibabaw na ngiti sa kanyang mukha. *Pasensya na talaga, Quinny. Dahil siguro kamukha ng akin ang mga mata mo kaya akala ng anak ko ay ikaw ang nanay niya. Alam mo na bata pa siya at wala pang masyadong alam." Tinignan ni Madeline ang masasamang mga mata ni Naomi at nagsabi nang may lihim na kahulugan, "Hindi, sa tingin ko maraming alam si Lily at napakatalino rin niya." May lihim na kahulugan ang mga salita ni Madeline, at kasabay

Ngumiti si Madeline at yumuko sa tabi ni Eloise para magtanong nang pasensyoso. Tinignan ni Eloise si Naomi na may pekeng ngiti at hinawakan ang kamay ni Madeline. "M-May sasabihin ako sa'yong sikreto." "Sikreto?" Interesado si Madeline. Pero, napansin niya rin na may kakaiba sa tingin ni Eloise kay Naomi. "Mrs. Montgomery, anong sikreto ang gusto niyong sabihin sa'kin?" Tumingala si Eloise at lumapit sa tainga ni Madeline. "Hindi ang taong yun ang anak ko." Malinaw na pumasok sa tainga ni Madeline ang pahayag na ito. Nagulat siya. Hindi niya inaasahan na kahit wala siya sa katinuan at minsan ay hindi siya nakikilala, malinaw na natutukoy ni Eloise na peke si Naomi. "Totoo yun. Nagsasabi ako ng totoo," seryoso itong pinagdiinan ni Eloise. Syempre alam ni Madeline na totoo ang sinabi ni Eloise. Pero wala siyang magawa para pabagsakin si Naomi ngayon. Hindi niya pa alam kung sino si Carter at mayroon pang isang bagay na kailangan niyang isipin. Tama si Naomi. Wala siyan

Nang makita ni Madeline ang mapagbalak na ngiti ni Naomi, naramdaman niyang parang may kakaiba. Sa katotohanan, madali siyang napipigilan ni Naomi dahil masyado siyang maraming kailangang isaalang-alang. Ang kasintahan niya at pamilyang mahal na mahal niya ay ang mga kahinaan niya. Kaya ginamit ito ni Naomi para atakihin siya. Nagtingin si Naomi sa paligid at itinaas ang kanyang binti para sipain ang likod ng wheelchair ni Eloise. Nakakandado ang gulong ng wheelchair, ngunit siguro sobrang lakas ni Naomi kaya dumulas ang gulong at nagsimulang humarurot ang wheelchair. “Mom!” Tumakbo si Madeline nang walang alinlangan para pigilan ang pag-andar ng wheelchair. Tumutungo sa lawa ang wheelchair. Kapag nalaglag si Eloise, di maisip ni Madeline kung anong mangyayari. Sumugod siya at hinawakan ang hawakan ng wheelchair para hilahin ito pabalik. Mabuti na lang at hindi nahulog sa lawa si Eloise. Ngunit biglang nakaramdam si Madeline ng isang anino sa likod niya. Kasunod nit