Nang marinig ito ni Madeline, naaasahan na niya kung anong susunod na gagawin ni Naomi. Ngunit isa sa mga kamay niya ay nakahawak sa kamay ni Eloise at ayaw niyang itulak palayo si Eloise. Nang lilingon na siya palayo kay Naomi, kaagad na nagpanggap si Naomi na lumalapit para bulungan siya kahit na ang too ay ginawa niya ito para punitin ang maskara mula sa mukha niya. Basa ng tubig sa lawa ang mukha niya. Bukod sa sigla at ganda ng mga mata niya, ang mga pangit na peklat na naiwan sa kanyang mukha matapos siyang masunog ay nakita ng lahat. “Damn! Anong nangyari sa mukha niya?” “Kaya pala nakamaskara siya.” “My gosh, ang lungkot. Anong nangyari sa mukha niya? Mukhang nasunog siya.” “Tsk, tsk, nakakatakot. Wag mong tignan.” Napasigaw ang mga tao sa gulat. Ang ilan pa ay lumingon para maiwasang tignan ang mukha ni Madeline. Kanina pa nag-rerecord ang iba kaya nakuhanan nila ang eksenang ito at inupload ito online. Nang marinig ni Naomi ang reaksyon ng mga tao sa paligi
Tapos biglang naging negatibo ang kanyang isipan, lalo na matapos niyang makita ang mayabang, kampante at masayang mukha ni Naomi nang sigurado si Naomi na wala siyang tapang na harapin si Jeremy. Hindi ito matanggap ni Madeline. Itinikom niya ang kanyang kamao at huminga nang malalim. Paulit-ulit niyang sinasabi sa kanyang sarili na kumalma. Ngunit nang tignan niya ang kanyang sarili sa salamin, di niya magawang manatiling kalmado. Tumalikod siya at pinilit na tignan ang kanyang sarili sa salamin. Tumayo siya habang nakatalikod sa salamin nang matagal. Pinigilan niya ang sakit sa kanyang mukha nang bigla siyangmay naalala at nagkaroon ng kislap sa kanyang mapanglaw at matamlay na mata. Siguro dapat subukan niya ito. Naisip ito ni Madeline at isinuot niya ang kanyang damit at maskara. Nang lalabas na siya, nakarinig siya ng katok sa pinto. Lumapit si Madeline para buksan ang pinto. Sa gulat niya, nakita niya si Jeremy nang buksan ang pinto. Nagkatitigan sila at medyo
Sa sandaling hinubad niya ang maskara niya, nagpakita ng gulat na ekspresyon si Adam at Amy nang sabay. Nagtaka si Adam. “Anong nangyari sa mukha at boses mo? Hindi, pero sa nangyari sa parke malapit sa bahay mo nitong umaga ang mukha mo ay…” Pagkatapos itong marinig ni Madeline kaagad niyang naunawaan. Siguro may nag-post ng video ng nangyari online at siguro nasa video din si Naomi. Kasalukuyang ginagamit ni Naomi ang pagkatao niya. Nakuhanan nang perpekto ang mukha niya sa video. Nang tignan ang nagtatakang mukha ni Adam, hindi na nagpaliguy-ligoy pa si Madeline. “Hindi ako yun. Ang Eveline na nakita mo ay si Naomi.” “Naomi?” Kaagad na naunawaan ni Adam. Naalala niya kung paanong sinundan din ni Naomi si Ryan papunta ng Y Country noong nandoon siya at pagkatapos niyan, palihim na inutusan ni Ryan si Naomi na gawin ang isang bagay. Lumalabas na ang pinagawa niya kay Naomi ay ang sumailalim sa plastic surgery. Ngunit gulat pa rin si Adam. Tinignan niya ang mukha ni
”Hindi niyo anak ni Cathy ang kambal diba?” Pagkatapos itong marinig ni Adam, itinaas niya ang kanyang magkasalubong na kilay. Tinignan niya si Cathy na nakikipaglaro sa mga bata bago bumangon. “Amy, dadalhin ko ang pasyente sa opisina ko. Kapag nababagot ka, pwede mo munang ilabas ang mga bata. Nakapag-reserve na ako ng isang restaurant.” Nang marinig ito ni Amy. tumalikod siya at tinignan si Madeline bago tumango. “Ituloy mo lang yang ginagawa mo. Hihintayin kita.” “Okay.” Ngumiti nang malambing si Adam at itinuro ang opisina. “Sumama ka sa akin.” Tumango si Madeline at sinundan ito. Naalala niya ang huling beses na pumunta siya dito ay para sa paggamot kay Jeremy. Hindi niya inakalang darating ang araw na siya naman. Hindi sinagot ni Adam ang mga tanong tungkol sa dalawang bata. Sa kabilang banda, tinulungan niya si Madeline na suriin ang mga sugat sa kanyang mukha nang maigi at maingat. Pagkatapos ng pagsusuri, tinignan niya nang seryoso ang dalawang report. “Adam
Pirmi siyang sinagot ni Adam. Kahit na hindi nito sinabi sa kanya kung sino ang lalaki, alam ni Madeline kung sino ito sa loob niya. “Kami ni Cathy ay mula sa parehong university,” Sinabi ni Adam. Nang marinig niya ito, nakita ni Madeline ang isang siklab ng kabataan sa mata nito.“Nasa iisang faculty kami. Masigla at maganda siya, kaya siya ang pinaksikat na babae sa buong faculty habang ako ay ang senior niya. Lagi kaming magkasamang gumagawa ng experiment at nagpupunta pa sa library para magbasa nang magkasama. Alam kong ang taong mahal niya ay si Felipe, pero di siya minahal ng lalaking ito.” Kalmadong sinabi ni Adam. Walang pagkamuhi o pandidiri kay Felipe sa mga salita niya. Sa kabilang banda, may maliit na ngiti sa kanyang mukha. “Nagulat ako nang bigla akong pinuntahan ni Cathy sa Glendale noong oras na iyon. Di ko alam na magkakilala kayo. Natuwa ako na makita siyang muli dahil umalis siya bago pa siya maka-graduate sa university. Wala akong contact niya, kaya nagkaroon
”OMG!” Napasigaw si Ada. Umasta siya na parang nahawakan niya ang Diyos ng Kamalasan at ibinato ang maskarang hawak niya sa sahig nang mapanghamak. “Akala ko isa kang napakagandang babae kaya hindi ako pinapansin ni Carty. Di ko inakalang ganito ang itsura mo! Kaya pala lagi kang nakamaskara. Oh gosh, napakapangit mo! Hindi, hindi ka pangit, nakakatakot ka!” Hindi man lang nag-ingat si Ada sa sinasabi niya. Paulit-ulit niyang hinawi ang kanyang kamay. “Pumunta kayo dito, kahit sino! Ikuha niyo ako ng disinfectant! Nahawakan ko ang maskara ng taong ito at di ko alam kung mahahawa ba ako!” “Tingin ko nga,” Sinabi ni Madeline ang tatlong salitang ito nang dahan-dahan mula sa kanyang labi. Nabigla si Ada nang marinig niya ito. “Anong sinabi mo?” “Sinasagot ko ang tanong mo,” Seryosong sumagot si Madeline, “Sirang-sira na ang mukha ko at baka may bacteria pa dito. Inalis mo ang maskara ko ngayon lang, kaya tingin ko nahawakan mo rin ang bacteria sa maskara ko. Mag-iingat ka.”
Sinundan ni Madeline si Carter at nagsimula siyang kabahan. Isa pa ring misteryo para sa kanya ang lalaking ito. Higit pa rito, hindi niya alam kung bakit gusto nitong imbestigahan si Jeremy. Ngayon sinabi nito ang isang nakakapagtakang bagay at hindi alam ni Madeline kung anong nangyayari. Pagkatapos maglakad saglit, sinundan siya ni Madeline papunta sa isang bintana sa ikalawang palapag. Malaki ang bintana, kaya makikita ang magandang tanawin mula dito. Nang tumingin sa labas si Madeline, nakita niya ang isang pamilyar na kotseng nakaparadan sa labas ng pinto ng manor. ‘Jeremy!’ Sinigaw ni Madeline ang pangalan nito sa loob niya. Ngunit ang magagawa lang niya ay magpanggap na nagtataka. “Mr. Carter, sabi mo dadalhin mo ako para makita ang isang pangyayari, ano pala ang nangyayari?” Tinignan ni Carter ang nagtatakang mukha ni Madeline at itinaas ang kanyang madilim na mata. Tapos dumapo ang titig niya sa kotse ni Jeremy. “Di mo ba nakikita ang kotseng nakaparada sa
Nang makita niyang nagmamadali si Madeline, hindi niya ito pinigilan at sa halip ay tumalikod para tumayo sa harapan ng bintana para tignan ang pinto ng manor. Tapos binuksan niya ang kanyang Bluetooth earphones para pakinggan ang nangyayari sa pinto. Lumabas si Madeline ng pinto makalipas ang isang saglit. Nagpanggap siyang hindi niya nakita si Jeremy ngunit hininto ni Jeremy ang kanyang kotse sa tabi niya. Tinignan niya ito habang nagpapanggap na nagulat. “Mr. Whitman? Bakit ka nandito?” Hindi nagsalita si Jeremy. Sa halip, bumaba siya ng kotse at binuksana ng pampasaherong upusan para kay Madeline. “Pumasok ka.” “...” Nagdalawang-isip saglit si Madeline at hindi alam ang kanyang gagawin. Tinignan niya ang bintana kung nasaan siya kanina mula sa sulok ng kanyang mata bago pumasok ng kotse. Kung gaano siya kapamilyar dati sa upuang ito, lalo siyang naantig ngayon. Tumingin siya nang nag-iingat sa rear-view mirror. Nang masiguro niyang walang nakasunod sa kanya, palihim siy