All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 891 - Chapter 900

ใบหน้าที่เย็นชา เฉยเมย และเยือกเย็นของเจย์ได้ทลายลงไปเล็กน้อย เขายื่นมือออกไป นิ้วเรียวยาวไล่ไปตามคิ้วที่ละเอียดอ่อนและไร้ที่ติของเธอ“แองเจลีน นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจย์บี้รักเธอแบบนี้ จากนี้ไปเธอต้องเข้มแข็งนะ”เขากอดเธอและผล็อยหลับไปเมื่อคุณหมอมาถึง เขาก็แต่งตัวให้เธอเขาได้ซื้อเสื้อผ้าสวยมากมายให้กับเธอ ซึ่งตอนนี้อยู่ในตู้เสื้อผ้าของเธอที่สวนบันทึกรัก เขาใช้เวลานานก่อนที่เขาจะหยิบชุดเดรสสีเขียวราวกับนางฟ้าดอกไม้ออกมาแล้วสวมให้เธอเขาจำได้ว่าเธอเคยสวมชุดลูกไม้ยาวถึงข้อเท้าสีเขียวแล้วสวยงามราวกับนางฟ้าเมื่อครั้นตอนที่พบกันครั้งแรก ซึ่งนั่นได้ทำให้เขาหลงใหลตั้งแต่แรกเห็นเขาหวังว่าเขายังจะได้จากไปพร้อมกับความทรงจำที่ดีที่สุดของแองเจลีนเมื่อตอนที่เขาได้บอกลาเธอในที่สุดเขาทำความสะอาดห้องนอนของพวกเขาอย่างระมัดระวัง เขาเปิดผ้าม่านหนาออกและผลักหน้าต่างออกเพียงเพื่อจะรู้ว่าค่ำคืนนั้นเพิ่งจะมาถึงคุณหมอเข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์ทางการแพทย์...เจย์ได้หลบออกไปสักพักเขานั่งตรงหัวโค้งทางเดินที่ชั้นสองและสูบบุหรี่อย่างขุ่นเคืองทีละมวน!ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกกระวนกระวายมากในเวลา

“ร็อบบี้น้อย!”ณ สวนบันทึกรัก เมืองอิมพีเรียลแคปิตอลแองเจลีนตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ร่างกายของเธอจึงรู้สึกเบา เบามากราวกับกำลังลอยและเดินอยู่บนก้อนเมฆที่อ่อนนุ่ม เธอรู้สึกไร้น้ำหนักอย่างสิ้นเชิง“เกิดอะไรขึ้นกับฉันงั้นเหรอ?” แองเจลีนลืมตาพร่ามัวของเธอขึ้น สายตาของเธอมองห้องนอนที่ว่างเปล่าไปรอบ ๆจมูกของเธอดูเหมือนจะได้กลิ่นของยาฆ่าเชื้อลาง ๆเจย์กำลังถือชามโจ๊กอยู่ หลังจากเป่ามันอย่างระมัดระวัง เขาก็ป้อนมันเข้าปากเธอ“กินข้าวต้มหน่อย” เสียงของเขาแหบแห้ง ราวกับว่าคำพูดของเขามาจากเสียงของคนที่ร้องไห้จนเสียงหายไป มันก็เหมือนกับเสียงที่มาจากคนที่ไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่และค่อนข้างบิดเพี้ยน“เกิดอะไรขึ้นกับฉันงั้นเหรอ?” เธอถามเพียงแค่หลังจากที่เธอพูดออกมา เธอก็ได้รู้ว่าเสียงของเธอนั้นช่างอ่อนแรง มันเกือบจะไม่ได้ยินเจย์เดินเข้าไปหาเธอและจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงบนหน้าผากของเธอ เขาพูดเบา ๆ ว่า “กินอะไรก่อน แล้วเธอถึงจะมีแรงที่จะพูด”เธออ้าปากของเธออย่างเชื่อฟังเขาป้อนเธอทีละน้อย อ่อนโยนและเห็นอกเห็นใจ เหมือนกับที่เขาเคยดูแลเธอตอนที่เธอยังเด็กดวงตาของเธอเปียก เธ

แองเจลีนโวยวายด้วยเสียงแตก พูดว่า “เพราะนายไม่รักฉันอีกแล้ว มันไม่ได้หมายความว่านายต้องลิดรอนชีวิตลูกของเรา!”เธออยากจะลุกออกจากเตียง แต่ร่างกายของเธอก็อ่อนแอเกินไป เธอไถลและล้มลงบนพื้น เธอคลานเข้าไปหาเจย์อย่างยากลำบาก กล่าวโทษกับความโหดเหี้ยมของเขา“โอ้ เจย์ อาเรส ทำไมฉันต้องตกหลุมรักนายด้วยนะ?”เจย์เริ่มน้ำตาคลอเบ้าเสียงในหัวใจของเขาดังซ้ำแล้วซ้ำเล่า 'ฉันขอโทษนะ แองเจลีน ฉันไม่ควรตอแยเธอและทำให้เธอใช้ชีวิตด้วยความเจ็บปวดและทรมาณแบบนี้’น้ำตาของแองเจลีนทำให้ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเปียกปอน แต่ทันในนั้น เธอก็เริ่มหัวเราะอย่างอ่อนแอ “ถึงฉันจะรู้ว่าจุดจบของการได้รักนายคือการถูกทิ้ง ทำไมฉันยังอยากจะเข้าหานายซ้ำแล้วซ้ำอีกกันนะ?”“ทำไมฉันไม่ยอมให้พระเจ้าเอาชีวิตของฉันไปในอุบัติรถยนต์นั่นซะ? กลับกัน ฉันอยากจะกลับมาสานต่อในสิ่งที่ฉันเคยทำไว้กับนาย”“ทำไมฉันถึงกัดฟันและทิ้งนายอย่างโหดร้ายไม่ได้ในตอนที่จิตวิญญาณของฉันผูกติดกับโรส ลอยล์หลังจากที่ถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความเฉยชาของนาย? ฉันไม่ยอมแพ้และยังคงอยากที่จะกลับมาพร้อมกับร็อบบี้และเซ็ตตี้น้อย”“ทำไมเมื่อฉันมีโอกาสเป็นมนุษย์อีกครั้ง

แองเจลีนหยุดโจเซฟินอย่างอ่อนแอ “โจเซฟิน อย่าทำให้มันยุ่งยากสำหรับเขา เขากำลังช่วยฉัน”ในตอนนั้นโจเซฟินก็หยุดชกโคลและเชิญเขาเข้าไปในบ้านอย่างสงสัย“เข้ามาสิ”โคลวางแองเจลีนลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง เหลือบมองไปที่ที่แคบ ๆ เขาขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะเยาะเยาะเย้ยโจเซฟิน “อาศัยอยู่ในที่เล็ก ๆ แบบนี้ คุณเป็นหอยทากหรือไง?”โจเซฟินกลอกตาอย่างโหดเหี้ยมโคลตกใจมากกับสายตาที่เฉียบคมจนเขาแทบจะเป็นลมเล็กน้อยทำไมผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับเจย์ถึงรังแกเขาเหมือนเป็นแมวป่วยให้ทุก ๆ ครั้งที่เจอล่ะ?ความเหินห่างที่น่าจับใจของเจย์ก็เหมือนกับโคลนถล่มในแนวโน้มของชีวิตของการเสพสุรา ดูเหมือนว่าสาว ๆ ที่เขาพร่ำสอนคงจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว ชายผู้มีเงินเป็นกอง“นายช่วยออกไปตอนนี้ได้ไหม?” โจเซย์ฟินเริ่มสั่งให้เขาบอกลาเพื่อที่จะกำจัดเขาโคลตกใจเล็กน้อยโจเซฟินพูดอีกครั้งว่า “ฉันอยากจะช่วยพี่แองเจลีนเปลี่ยนเสื้อผ้า และอย่างที่นายเห็น ไม่มีที่ว่างให้ปิดบังเราจากการมองเห็นของนายในบ้านหอยทากนี้ได้”โคออกไปอย่างขายหน้าทันทีที่เท้าหน้าของเขาเดินออกไป เขาก็ได้ยินเสียงประตูกำลังถูกล็อคสีหน้าของโคลดูน่าเกลียดราวกับว

“แองเจลีน ฉันขอโทษ” เขาขอโทษอย่างเงียบ ๆ ในใจของเขา“เจย์บี้ผิดสัญญา”“เรามาถึงจุดนี้จริง ๆ แต่ฉันก็ยังไม่กล้าที่จะพาเธอไปกับฉัน”“เธอพูดถูก ถ้าการแต่งงานคือโซ่ตรวนและกรงที่ทำให้ผู้คนอึดอัดแล้ว ทำไมเราถึงไม่ปล่อยกันไปและอยู่อย่างสงบล่ะ?เจย์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ส่งเสียงเรียกว่า “ฟินน์”ฟินน์โค้งคำนับต่อหน้าเขา “ท่านประธานอาเรส”“เอาสัญญาการหย่าร้างมาให้ฉัน”ใบหน้าของฟินนเริ่มซีด “ท่านประธานอาเรส นายหญิงเซเวียร์จะไม่หย่ากับคุณ ทำไมคุณต้องทำแบบนี้?”มีน้ำชั้นบาง ๆ สะท้อนอยู่ในดวงตาของเจย์ “ฉันได้ผูกมัดเธอไว้กับฉันกว่าครึ่งชีวิตและมันได้ทำให้เธอเจ็บปวดมากว่าความหอมหวาน ฉันไม่สามารถเห็นแก่ตัวที่จะไม่ให้เธอมีทางรอดไปจนตายได้”ฟินน์ยืนนิ่งแองเจลีนไม่รู้ว่าท่านประธานอาเรสรักเธอมากแค่ไหน แต่เขารู้ท่านประธานอาเรสกำลังใช้เวลาที่เหลือที่เขามีในชีวิตเพื่อสร้างปราสาทที่แข็งแกร่งให้กับเธอเพื่อที่เธอจะไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้าและร่ำรวยไปจนเธอแก่เฒ่า ทั้งทางวัตถุและจิตวิญญาณกลอุบายอันขมขื่นของท่านประธานอาเรสอาจจะทำให้แองเจลีนเกลียดเขาอย่างสุดซึ้ง ถ้าหากท่านประธานอาเรส