บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 911 - บทที่ 920

ทันใดนั้นเอง โคลก็เอื้อมมือไปจับมือที่เย็นเฉียบและเล็กของแองเจลีน เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับเธอ “อย่ากังวลไปเลยแองเจลีน ผมสัญญาว่า ผมจะคอยดูแลลูก ๆ ของคูณ เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นลูกของผมเอง”เซย์นหยิบช้อนมาและเคาะที่หลังมือของโคล “ปล่อยน้องสาวฉันเลย นายคิดว่านายกำลังทำอะไร กำลังแสดงความรักในที่สาธารณะตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้งั้นเหรอ?”โคลดึงมือของเขากลับมาและยิ้มอย่างสง่างามราวกับสุภาพบุรุษ “ครอบครัวของคุณหัวโบราณขนาดไหนเหรอครับ?”เซย์นตอบ “นายลองบอกฉันมาสิ นามสกุลของพวกเราคือ เซเวียร์ เพราะฉะนั้นฉันมั่นใจว่านายจะสามารถนึกได้ว่าครอบครัวพวกเรามีคุณค่าอยู่ในระดับไหน นายจะต้องผ่านการทดสอบหลายด่านก่อนที่จะได้แต่งงาน ถ้านายต้องการไล่ตามน้องสาวของฉัน ความบริสุทธิ์ก็หนึ่งอย่างแล้ว แล้วก็อีกอย่างหนึ่งคือการห้ามไม่ให้จับมือหรือจูบ แต่ฉันคิดว่านายสามารถส่งจูบให้กันได้ถ้านายต้องการนะ”โคลตั้งใจฟังและบันทึกไว้อย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ลืมแองเจลีนชื่นชมท่าทีของเซย์นอย่างเงียบ ๆเธอประหลาดใจมากว่า เซย์นผู้ที่ชอบทำความผิดและแหกกฎอย่างไร้ยางอาย สามารถคิดเรื่องเช่นความบริสุทธิ์ก่อนแต่งงานขึ้นมาได้อ

เช่นเดียวกันแม่ของเขา ม่านตาของโคลเป็นสีนิลและลึกล้ำ ลูกตาของเขายังส่องประกายราวกับดวงดาวที่เจิดจ้าที่สุดในท้องฟ้าที่ไร้จุดสิ้นสุดและว่างเปล่าทั้งคู่มีผิวที่เนียนเรียบและไร้ที่ติ ราวกับว่าพวกเขาได้โผล่ออกมาจากอ่างน้ำนมแม่ของเขาเคยเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างแท้จริงรูปลักษณ์ของโคลก็ดูเหมือนจะมีความรู้สึกถึงความงามของผู้หญิงด้วยไม่ต้องพูดถึงความคล้ายคลึงกันอีกประการหนึ่งที่ทั้งสองล้วนมีเหมือนกัน พวกเขาทั้งคู่เป็นพวกยอร์ก!“กลับกันเถอะ ฟินน์” เจย์ระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านในอกของเขาเมื่อกลับมาถึงอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เจย์ขังตัวเองไว้ในห้องเขียนหนังสืออีกครั้งและเริ่มร่างพิมพ์เขียวของแหวนทั้งสองวงจากนั้นเขาก็ส่งพวกนี้ให้ฟินน์พร้อมกับคำสั่ง “ถ้าฉันจำไม่ผิด นี่ควรเป็นเครื่องหมายตราประจำขององค์กรโลกาวินาศ ให้ใครสักคนทำงานข้ามคืนทำมันขึ้นมา ให้ภูตผีที่เหลือใส่คนละหนึ่งวงและพวกนายก็น่าจะปลอดภัย”ฟินน์อ้าปากค้าง “แล้วคุณล่ะครับท่านประธาน?”เงาดำได้ปกคลุมท่าทีที่คมเข้มของเจย์ “จากสิ่งที่ฉันได้อ่านเกี่ยวกับองค์กรโลกาวินาศนี้มาสองสามวันนี้ ฉันสามารถสรุปได้ว่าการแก้แค้นครั้งนี้จะไม่มี

แองเจลีนถามอย่างนุ่มนวล “อีกนานแค่ไหนกว่าร็อบบี้น้อยจะกลับมาเหรอคะ?”เจย์กล้ำกลืน ใช้เวลาสักพักก่อนจะตอบ “นั่นก็ขึ้นอยู่กับเขา เขาจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ถ้าเขาตั้งใจเรียนและฝึกฝนศิลปะการต่อสู้”แองเจลีนไม่สามารถอดทนให้ตัวเองยอมรับการพลัดพรากที่โหดร้ายเช่นนี้ได้ ไม่ว่าเจย์จะพยายามทำให้มันฟังดูสบาย ๆ แค่ไหนก็ตามเธอเริ่มโวยวาย “เขาเป็นแค่เด็ก เจย์ อาเรส นายส่งเขาไปในสถานที่ที่แสนไกลแบบนี้ได้ยังไง? ฉันต้องการให้เขากลับมา”เธอร้องไห้ “นายมันสารเลว”หางตาของเจย์ร้อนผ่าว เขาเองก็ต้องการตามหาและนำตัวร็อบบี้น้อยมากลับมาเช่นกัน แต่มันได้อยู่เหนือความสามารถของเขาแล้วการระเบิดอารมณ์อย่างกะทันหันทำให้เส้นประสาทตาของแองเจลีนทำงานผิดปกติและเธอก็สูญเสียการมองเห็นในดวงตาของเธอทันทีมันได้เกิดขึ้นในขณะที่แองเจลีนกำลังเดินอยู่บนทางเท้าที่พลุกพล่าน การสูญเสียการมองเห็นอย่างกะทันหันทำให้เธอเดินโซเซมาบนพื้นยางมะตอยก่อนที่เธอจะรู้ตัวเสียงหวีดแหลมของเครื่องยนต์ดังก้องไปในสาย ตามด้วยเสียงห้าวที่ตะโกนว่า “เฮ้ นี่เธอกำลังพยายามจะฆ่าตัวตายเหรอ?”“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษค่ะ...”แองเจลีนมองไม่เห็นอะไรนอกจากความด

เจย์ได้จากไปอย่างไร้เสียงเซย์นรีบมาที่อพาร์ตเมนต์และพบว่าแองเจลีนนั่งอยู่บนโซฟา เมื่อดวงตาของเธอไม่โฟกัส เธอจึงดูว่างเปล่าและสิ้นหวัง เซย์นพบว่าขาของเขาเกือบจะไม่ทำงานเมื่อได้พบเห็น“แองเจิล” เซย์นเดินโซเซไปข้างหน้าเมื่อได้ยินเสียงของเซย์น แองเจลีนก็ยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น “เขามาใช่ไหม เซย์น?”เซย์นถูกยึดอยู่กับที่แล้วเขาก็ยิ้มอย่างมิดเมี้ยน “ฉันไม่รู้ ทั้งหมดที่ฉันรู้คือฉันได้รับคำชี้แนะปริศนาบอกให้ฉันมารับเธอจากที่นี่ ฉันก็เลยมา”แองเจลีนรู้สึกอะดรีนาลีนพุ่งพล่านไปทั่วตัวเธอ “ต้องเป็นเขาแน่ ๆ เขาแสร้งทำเป็นใบ้และฉีดน้ำหอมลาเวนเดอร์ที่เขาเกลียดที่สุดเพื่อปิดบังตัวตนของเขาจากฉัน”น้ำตาของแองเจลีนเริ่มไหลริน “เขาต้องมาช่วยฉันแน่ ๆ ตอนที่ได้ยินว่าตาฉันมองไม่เห็นผ่านทางโทรศัพท์ แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงผลักไสฉันอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถ้าเขาไม่สามารถทิ้งฉันไปได้”เซย์นพูดออกมา “ให้ฉันพาเธอไปหาหมอเถอะนะแองเจิล? ไปดูตาของเธอหน่อยเถอะ”แองเจลีนพยักหน้าเซย์นขุกเค่าลงตรงหน้าเธอ “ฉันจะอุ้มเธอไปเอง”แองเจลีนวางมือบนไหล่ของเซย์น เซย์นเกือบจะเซในขณะที่เขายืนขึ้น ทำให้เกิดความสงสัยขึ้นใน

เซย์นจ้องมองไปที่นาฬิกาที่ผนังอย่างไม่สบายใจนักโจเซฟินนั่งลงบนเตียง พร้อมกับมือที่ถูกมัดไว้ข้างหลังหลังจากหันไปมองที่ผนังนับครั้งไม่ถ้วน โจเซฟินก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้นอกจากแซวเขา “นี่เป็นครั้งที่ 99 ที่นายดูนาฬิกาแล้วนะ เซย์น นาสอยากกอดมันไหม? หรือบางทีอาจจะใช้ชีวิตที่เหลือของนายกับนาฬิกาไปเลยไหม?”เซย์นนั่งอยู่ข้าง ๆ เธออย่างกังวล“โจเซฟิน ถ้าฉันบอกเอว่าคืนนี้เป็นคืนการต่อสู้ของโลกาวินาศและอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนล่ะ? เธอจะทำอะไร”โจเซฟินเบิกตาโพล่งด้วยความกลัวในสิ่งที่คำพูดของเขาหมายถึง เธอเริ่มตะโกนและกรีดร้อง “ปล่อยฉันออกไปนะ ฉันต้องไป”เซย์นถึงกับผงะจากการเดือดพล่านอย่างกะทันหันของเธอ “โจเซฟิน ฉันแค่บอกว่า อาจจะ”โจเซฟินเริ่มขัดขืนกับการถูดมัดไว้ “แล้วถ้าสิ่งนี้กลายเป็นความจริงล่ะ เซย์น? นั่นหมายความว่าฉันจะไม่ได้เจอครอบครัวอีกเลยหลังจากคืนนี้ นายกำลังทำให้ฉันพลาดโอกาสสุดท้ายในการบอกลานะเซย์น! นายมันช่างโหดร้ายแบบนี้ได้ยังไงกัน? นายมันเป็นปีศาจ!”เซย์นรู้สึกว่าจิตใจของเขาแตกสลายอยู่เบื้องล่างน้ำหนักของคำพูดที่โกรธเคืองของโจเซฟิน“หลังจากคืนนี้นะ โจเซฟิน เมื่อพรุ่งนี