Chapter4.ปีศาจราคะ

            “ไม่เชื่อรึ” ชิงหรูเบ้ปากทำหน้าเหมือนน้อยใจ “เช่นนั้นคืนนี้เจ้าของลอบไปดูที่ห้องนอนของหวังอี้สิ แล้วจะรู้ว่าสตรีมีอำนาจเหนือบุรุษได้อย่างไร”

            หญิงสาวไม่รอดูว่าจางลี่ตัดสินใจอย่างไร นางเดินเข้าเรือนของตนแล้วก็เดินไปนั่งบนเตียงนอน กวาดตามองในห้องแล้วเอ่ยเรียกบ่าวรับใช้ส่วนตัวให้ปรากฏกาย

            “กวงหมิง”

            “ขอรับ”

            บุรุษในชุดดำที่เร้นกายในมุมมืดปรากฏกาย ชิงหรูพยักหน้าเล็กน้อยกวงหมิงก็เข้าใจความหมาย เขาเดินไปนั่งคุกเข่าเบื้องหน้า ถอดรองเท้าให้นาง เท้าเปลือยเปล่าปรากฏเบื้องหน้า เขาหมุนตัวลุกไปยกอ่างน้ำอุ่นที่ตระเตรียมไว้พร้อมผ้าผืนหนึ่งมานั่งลงและบรรจงเช็ดเท้าให้นาง

            ปีศาจสาวยิ้มอย่างพึ่งพอใจ อยู่มาพันปี กวงหมิงนับเป็นบ่าวรับใช้ที่รู้ใจนางที่สุด ปีศาจสาวเอนหลังเล็กน้อย ขยับยกเท้าขึ้นใช้ปลายเท้าเชยปลางคางของกวงหมิงทำให้อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นสบตากับนาง 

            “ไม่ต้องกังวลไป พวกมันไม่คู่ควรกับเรือนร่างนี้”  

ปีศาจราคะกล่าวแล้วพลิกตัวลงนอน เพราะนางไม่ได้ดื่มกินพลังหยางจากบุรุษ ร่างกายจึงอ่อนเพลียง่าย แต่ถึงกระนั้น นางก็มิใช่พวกกินไม่เลือก อย่างน้อยก็เลือกว่าจะกินอะไรดี หรือถ้าหิวขึ้นมาจริง ‘กวงหมิง’ ก็ไม่เลวนัก เท่าที่เคยให้เขาปรนนิบัตินางก็ทำให้นางพึงพอใจได้ เพียงแค่ไม่ค่อยสนุกกับคนหน้าตายอย่างเขานัก  

กวงหมิงเห็นนายหญิงไม่สนใจเขาแล้ว นางพลิกตัวแล้วปิดเปลือกตาหลับใหล ชายหนุ่มหยิบผ้าห่มคลี่คลุมร่างบอบบางแล้วปลดม่านมุ้งลงแล้วถอยห่างเร้นกายในมุมมืด เขาเอนหลังพิงผนังห้อง มองเงาร่างหลังม่านที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว  ชายหนุ่มได้แต่ระบายลมหายใจเบาๆ พลางคิดถึงเหตุผลที่เขาต้องกลายมาเป็นครึ่งคนครึ่งปีศาจเช่นนี้มันเป็นหนทางที่เขาเลือกแล้ว ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ เขาก็เลือกจะเป็นเช่นนี้อยู่ดี

.......

ภายใต้การเคลื่อนไหวในห้องนอนของเศรษฐีหวังอี้

คืนนี้หวังอี้ต้องไปนอนค้างคืนที่ห้องของหูเตี๋ย ซึ่งยามนี้นางรอปรนนิบัติสามีแล้ว เพราะดื่มสุราเข้าไปมากและมีความปรารถนาต่อชิงหรู เมื่อเข้าห้องมาก็คว้าหูเตี๋ยไปกอดจูบลูบคลำ เสื้อผ้ายังถอดออกไม่หมดก็จับตลบกระโปรงของหูเตี๋ยขึ้นหมายจะจ้วงแทงแท่งหยกทันที

“ท่านพี่ ประเดี๋ยวก่อน”  นางยังไม่ทันเตรียมตัว ช่องรักยังแห้งผาก เกรงจะได้รับบาดเจ็บ

“เจ้าไม่ยินยอมข้าจะไปหาเหมยกุ้ย”

“มะ ไม่ใช่ แต่ แต่ว่า”

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทั้งสองหันไปมองอย่างตกใจ เป็นร่างของเหมยกุ้ยที่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน แต่หูเตี๋ยหน้าตึงขึ้นมาทันที

“เจ้าเข้ามาทำไม วันนี้วันของข้ากับท่านพี่!”

“ข้ารู้ๆ”

เหมยกุ้ยกล้ำกลืนความอับอายลงท้องไปหมดสิ้น นางเดินเข้าไปหาช้าๆ ในห้องยังไม่ได้ดับเทียน จึงเห็นเรือนร่างของเหมยกุ้ยที่ดูแลตัวเองอย่างดีไม่มีหย่อนคล้อย นางปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกที่ละชิ้นจนเมื่อไปหยุดที่หูเตี๋ย ก็เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าแล้ว

“เราสองคนเป็นภรรยาของท่านพี่ หน้าที่ของภรรยาคือปรนนิบัติสามี เหตุใดต้องคอยแบ่งวันกันในเมื่อเราอยู่ด้วยกันสามคนก็ได้”

“เจ้าพูดอะไรออกมา” หูเตี๋ยหน้าแดง แต่เหมยกุ้ยยื่นมือมาช่วยถอดเสื้อผ้าของหูเตี๋ยออก

“ข้าพูดอะไรเจ้าย่อมรู้ดี เราเป็นพี่น้องกัน เรื่องเช่นนี้ควรช่วยเหลือกัน ท่านพี่ก็คิดเช่นนั้นใช่หรือไม่”

เหมยกุ้ยช้อนตามองสามีที่จ้องมองนางตาเป็นมัน ทำให้รู้สึกราวกับเป็นเด็กสาวอีกครั้ง นางปีนขึ้นไปบนเตียง นั่งซ้อนด้านหลังหูเตี๋ยใช้สองมือลูบไล้ทรวงอกของหูเตี๋ยอย่างยั่วยวนสายตาของหวังอี้   

หากไม่ร่วมมือกันให้ความสุขสำราญกับสามี ไม่ว่าวันหนึ่งวันใดสามีย่อมต้องรับอนุเข้ามาเพิ่ม เด็กสาวสวยๆ ที่ทำให้พวกนางต้องไร้ค่า แม้มีตำแหน่งเป็นฮูหยินแต่ไม่ได้รับความรักจากสามี ช่างน่าเศร้านัก

หูเตี๋ยถูกเหมยกุ้ยลูบไล้ก็ปล่อยเสียงครางอย่างลืมตัว นานแล้วที่ร่างกายไม่ได้รับการใส่ใจเช่นนี้ สามีมักมาถึงกับสอดแท่งหยกในทันที ไร้การเล้าโลม บ่อยครั้งที่นางแอบปลอบดอกไม้สาวของตนเอง นางนั่งเอนหลังพิงกายนุ่มนิ่มของเหมยกุ้ย ทรวงอกอวบอิ่มแนบแผ่นหลัง สองขาแยกออก มือเรียวของเหมยกุ้ยแหวกพงหญ้าที่ตบแต่งอย่างดีแทรกนิ้วเรียวเข้าไป  

หวังอี้เห็นภาพเบื้องหน้าแล้ว แท่งหยกยิ่งร้อนระอุ เขารีบถอดเสื้อผ้าออกจนหมด แล้วเข้าไปใกล้ภรรยาที่ยังสาวสวยอยู่

“ท่านพี่ มาทางนี้สิเจ้าคะ”  เหมยกุ้ยเรียกขณะที่ซอยนิ้วเร่งเร้าในร่องของหูเตี๋ย นางให้หวังอี้ขึ้นมายืนบนเตียง นางอ้าปากแลบลิ้นเลียฝีปากอย่างหิวกระหาย  โดยไม่รอช้า หวังอี้จับแท่งหยกของตนเข้าปากน้อยๆ ของเหมยกุ้ย  

“อา...ดี ดียิ่ง เลียอีก ดูด...ดูดแรงๆ เหมยกุ้ย เหตุใดข้าไม่รู้ว่าเจ้าดูดเลียแท่งหยกได้ยอดเยี่ยมเช่นนี้” 

หูเตี๋ยที่ถูกปลุกเร้าจนสิ้นอาย เห็นหวังอี้โยกเอวใส่ปากของเหมย กุ้ยก็อยากชิมบาง  นางจับมือของเหมยกุ้ยแล้วพลิกตัวเป็นท่าคลานเข่าเข้าไปเลียลูกกลมๆ ที่โยกไปมานั้น เหมยกุ้ยถอนรินฝีปากออกให้หูเตี๋ยได้ชิมรสชาติบุรุษบ้าง หวังอี้เสียวซ่านจับศีรษะของหูเตี่ยแล้วโยกสะโพกรัวเร็ว

“โอ้ววว เสียวนัก ช่างดีอะไรอย่างนี้”

เหมยกุ้ยจับหูเตี่ยในท่าคลานยกสะโพกของนางขึ้น แล้วนางก็มุดลงไปใช้ลิ้นละเลงกับกลีบดอกไม้ที่หลั่งน้ำหวานไหลเยิ้ม  หูเตี๋ยเสียวซ่านจนร่างกายกระตุกเป็นจังหวะเดียวกับที่หวังอี้ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นระลอกแรกออกมาจนเปื้อนเปรอะใบหน้า หวังอี้ถอนแก่นกายออกจากโพรงปาก เหมยกุ้ยถอนลิ้นออกจากร่องรัก  หูเตี๋ยทิ้งตัวนอนแผ่หราแต่เหมยกุ้ยปีนป่ายไปบนร่างที่เปื้อนน้ำรัก ดูดเลียคราบขาวขุ่นจนทำให้ร่างของหูเตี๋ยบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน ภาพที่เห็นทำให้แท่งหยกของหวังอี้ตั้งตรงขึ้นมาอีก เขาเข้าด้านหลังของเหมยกุ้ยที่กระดกก้นขึ้นยั่วสายตาของหวังอี้  สองมือบีบแก้มก้นกลมกลึงให้แยกออกเผยให้เห็นช่องรักที่เปียกชุ่ม เขาจับท่อนเอ็นทิ่มพราดเข้าไปทีเดียวมิดด้าม

“อร๊ายยย ท่านพี่ ท่านใหญ่เหลือกิน ลึกยิ่งนัก อา ซี๊ด”

“ดีหรือไม่” เขาถามถอดแก่นกายออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกกลับไปใหม่ ช่องรักของนางตอดรัดจนเขาต้องแหงนหน้าครางออกมา

“ดียิ่งเจ้าค่ะ” นางขมิบตอดรัด ทั้งปากทั้งมือยังวุ่นวนกับทรวงอกของหูเตี๋ย  

“ข้าเสียว”  หูเตี๋ยอดไม่ได้ครางออกมา นางบดเบียดโหนกเนื้อของตนกับเหมยกุ้ย ด้านบนก็โยกคลอนเพราะแรงกระแทกกระทั้นของหวังอี้

“มาเถิดเมียรัก” เขาถอนแก่นกายที่เปียกคราบน้ำรักวาววับ จับเมียทั้งสองให้อยู่ในท่าคลานเข่าแล้วสอดแก่นกายเข้าไปในร่องร้อนของหูเตี๋ย ส่วนอีกมือก็แย่งนิ้วในร่องของเหมยกุ้ย 

“นายท่าน เรี่ยวแรงท่านมหาศาลนัก เสียวซ่านเหลือเกิน อา”

หูเตี๋ยครางจนเสียงแหบ นางไม่เคยเสียวซ่านในรสรักเช่นนี้มาก่อน  หวังอี้ได้ยินเสียงครางยิ่งคึกราวม้าคลั่งถอดแก่นกายออกทิ่มแทงในร่องของเหมยกุ้ยแล้วแหย่งนิ้วเข้าไปในร่องของหูเตี๋ย  

“โอ้วว นายท่าน แท่งหยกท่านชนมดลูกของข้าแล้ว”  เหมยกุ้ยร้องไม่หยุดปาก โดนกระแทกรัวๆ แรงๆ หนักๆ เน้นๆ จนร่างกายกระตุกไปอีกรอบ  

“นายท่าน! ข้า! ข้าเสร็จ..เสร็จคานิ้วท่านแล้ว”

หวังอี้เองก็ทนไม่ไหว หลั่งน้ำรักออกมาอีกครั้ง เขาดึงมันออกมาปล่อยให้รินรดที่ก้นงามงอน แล้วค่อยๆ เอนตัวลงนอน ซ้ายมีเหมยกุ้ย ขวามีหูเตี๋ย

“ดีจริงที่เจ้าสองคนพี่น้องเป็นเช่นนี้”

เหมยกุ้ยกับหูเตี๋ยที่แต่เดิมไม่ค่อยถูกกันนัก แต่ยามนี้ทั้งสองมองตากันยิ้ม และโดยไม่ต้องพูดอะไร หูเตี๋ยเคลื่อนตัวลงไปปลุกเร้าแท่งหยกด้วยปาก ส่วนเหมยกุ้ยจูบที่ยอดอกของหวังอี้ ดูดดึงเม็ดเล็กๆ นั้นในปาก แต่ทำให้หวังอี้ครางระงมออกมา