ปิ่นแทนใจ

เป่ยกงกงยิ้มน้อยๆ

“นางคงไร้วาสนาใช่หรือไม่แม้กระทั้งปิ่นรักอยู่ในมือแล้วยังถูกเรียกคืน”

“เดิมข้ายอมรับว่า ..พึงใจนางในห้องเครื่องเฟยฟางไม่น้อย ความจริงเรื่องทั้งหมดก็จะโทษว่าเป็นความผิดของนางไม่ได้ทุกคนล้วนมีเหตุผลนางในตอนนั้นอาจแค่อยากจะช่วย ซุนเต๋อไฉ่”

พูดไปยิ้มไปคิดถึงคนที่สอนเขาเรื่องนี้ทุกการกระทำชั่วมีเหตุผล

“ฝ่าบาท ความคิดเปลี่ยนไปเพียงนี้คาดว่าไม่กล่าวโทษคนพวกนี้แล้วใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ”

รู้สึกโล่งใจ

“มีบางคนที่ทำให้ข้าเปลี่ยน เมื่อวานยกขนมฟักทองสังขยาไปให้เสด็จแม่ ข้ารู้สึกกระอักกระอวนที่จะบอกว่าใครทำของแบบนี้ด้วยความตั้งใจหากพูดความจริงว่าเป็นนางเสียข้าคงจะพูดได้เต็มปากกว่านี้”

“แต่ฝ่าบาทก็ไม่ได้บอกว่านางในห้องเครื่องเฟยฟางเป็นคนปรุงนี่พ่ะย่ะค่ะ”

หรวนหนิงหลงอมยิ้ม

หาก ศรีไพรมาได้ยินเรื่องนี้นางก็คงจะบอกว่าเป็นเขาต่างหากที่โดนนางวางยาเสน่ห์ เขาปกป้องนางจนเขาเองก็รู้สึกแปลกใจ

“ข้าอยากให้เรื่องนี้คลี่คลาย แต่จะต้องแบบไหนจะต้องอย่างไร จึงจะไม่ทำให้นางเจ็บปวดตอนนี้นางรวมหัวกับคนในห้องเครื่องหลอกลวงข้า ข้าก็หลอกลวงนางคืนกลับ”

เป่ยกงกงยิ้ม

”ฝ่าบาทกังวลเกินไปแล้วก่อนหน้านั้น ฝ่าบาทจัดการ