1. บทนำ

[1]

บทนำ

ณ สถานบันเทิงที่ลักลอบเปิดให้บริการจนถึงเช้า ภายในเต็มไปด้วยแสงสีและเสียงเพลงดังกระหึ่มจนต้องแหกปากตะโกนคุยกัน กลิ่นเหล้าและควันบุหรี่ลอยคละคลุ้ง แต่เหล่าบรรดานักท่องราตรียังคงสนุกกับการดื่มกินจนลืมเวลา รวมถึงฟีฟ่าที่อยู่ในอาการเมามายจนแทบจำชื่อตัวเองไม่ได้ เขากำลังวาดลีลาอยู่บนฟลอร์ด้วยท่าทางที่ดูจะแรดเกินชายไปหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรักนวลสงวนตัวไม่ยอมให้ผู้ชายที่ไหนลากไปง่าย ๆ

ฟีฟ่า ชายหนุ่มผู้มีอายุย่างจะเข้าสู่เบญจเพสในไม่ช้า คิดว่าตัวเองจะรอดจากอาถรรพ์แล้ว ที่ไหนได้ พอยิ่งใกล้วันเกิดความซวยก็ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทั้งตกงาน รถจอดอยู่เฉย ๆ ก็ถูกชนจนพังยับ ไหนจะถูกแก๊งคอลเซนเตอร์หลอกเงินไปเป็นแสนอีก ที่หนักสุดคือถูกแฟนสาวที่คบมาครึ่งปีบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ว่าเข้ากันไม่ได้ มันไม่ได้ตรงไหนวะ! ก็ตอนเอาโคยเสียบเข้าเสียบออกหล่อนยังร้องครวญครางว่าเสียวอย่างกับจะขาดใจตายอยู่เลย แต่นั่นไม่น่าเจ็บใจเท่าตอนไปหล่อนยังขโมยของมีค่าของเขาไปอีก เจอแบบนี้จะไม่เจ็บยังไงไหว

ยิ่งคิดก็ยิ่งคลุ้มคลั่งจากท่าเต้นยั่วยวนก็กลายเป็นเต้นยั่วตีนไปเสียแล้ว หลายครั้งที่ฟีฟ่าเหยียบเข้ากับเท้าของคนที่เต้นอยู่รอบตัว ด้วยหน้าตาของเขาทำให้ไม่มีใครโกรธเคือง ยกเว้น..ไอ้คนนี้

โครม!!

"เฮ้ย! เต้นเหี้ยอะไรวะ! คนตัวเบ้อเริ่มมองไม่เห็นหรือไง"

ฟีฟ่าหนุ่มร่างตะมุตะมิแหงนหน้าขึ้นมองไอ้สองตัวตรงหน้าด้วยสายตาที่พร่าเลือน ด้วยความเมาทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดมองเห็นช้างตัวเท่ามด มองใบหน้าของทั้งสองไม่ชัด รู้แต่ว่านอกจากจะมีส่วนสูงมากกว่าแล้วตัวยังหนาอย่างกับวัวกับควายอีก

"อ้าววว..โคนเองหราาา..นึกว่าชนโดนควายที่ไหนซะอีกเห็นหนังหนา ๆ "

"มึงว่าไงน่ะ?!!"

มือใหญ่กระชากคอเสื้อฟีฟ่าจนปลายเท้าลอยขึ้นจากพื้น ไอ้คนเมาไม่หยุดปากดียังไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาอีก ใครจะทนไหว ชายหนุ่มร่างกำยำเตรียมจับไอ้ตัวกวนตีนทุ่มลงกับพื้น ตั้งใจจะกระทืบให้หายเมา ดีที่ว่าเพื่อนเลิฟเข้ามาขอโทษและรีบลากตัวออกไปก่อน

"ขอโทษครับพี่เพื่อนผมมันเมา มันไม่ตั้งใจ อย่าไปถือสามันเลยนะครับ"

"ไม่ได้ตั้งใจห่าอะไร! เต้นเหยียบตีนเพื่อนกูตั้งหลายทีมาบอกไม่ตั้งใจ นี่ถ้าเพื่อนกูไม่ใส่รองเท้าป่านนี้หัวแม่โป้งตีนมันหลุดไปแล้ว!!"

"มึงก็พูดเกินไปไอ้เท็น" ชายหนุ่มบอกกับเพื่อนที่มีรูปร่างไม่ต่างกันก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนของฟีฟ่าว่าให้เอาตัวมันไปไกล ๆ ก่อนที่เพื่อนของเขาจะทนไม่ไหว

"ครับพี่ ผมจะรีบพามันไปให้พ้นหน้าพวกพี่เดี๋ยวนี้เลยครับ"

"ปายหนายย..กูม่ายปายย.."

"หุบปากแล้วตามกูมาดี ๆ ไอ้ฟ่า"

เพื่อนเลิฟลากตัวไอ้ขี้เมาออกจากกลุ่มของชายหนุ่ม เห็นอีกฝ่ายกำหมัดแน่นด้วยความโกรธก็ขนลุกขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ถ้าช้าอีกนิดไอ้ฟ่าได้ตายคาตีนจริง ๆ แน่

เพื่อนเลิฟพาฟีฟ่าออกมายังลานจอดรถ ตั้งใจจะเอามันไปส่งบ้าน ตอนกำลังยัดตัวเข้ารถฟีฟ่าก็เกิดปวดฉี่ขึ้นมา เขาเดินโซซัดโซเซไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ไม่ไกลกัน เลือกคันที่ถูกใจแล้วรูดซิปกางเกงลงก่อนแอ่นเอวเข้าหาล้อ

"ไอ้ฟ่า! มึงไม่ใช่หมานะ มึงจะไปเยี่ยวใส่ล้อรถคนอื่นแบบนั้นไม่ได้นะโว๊ย!!"

ไม่ทันเสียแล้ว ฟีฟ่าแอ่นเอวปล่อยสายน้ำสีเหลืองใส่ล้อรถจนชุ่ม ยังไม่ทันสุดเจ้าของรถสปอร์ตคันหรูก็เดินมาพอดี เพื่อนเลิฟเกิดขาแข็งขึ้นมากะทันหันแต่ก็รวบรวมแรงที่เหลือไปหลบหลังต้นไม้จนได้ ยืนหน้าซีดเป็นไก่ต้มมองคู่กรณีเดินอาด ๆ มาที่รถ

"ซวยแล้วว..ไอ้ฟ่าเอ๊ย.."

"มึงทำอะไรรถกู!"

เสียงทุ้มถามขึ้น พอเห็นเต็มตาว่าแมกซ์พร้อมยางราคาหลักแสนของตนถูกคนฉี่ใส่ทำเอาเส้นเลือดบนใบหน้าถึงกับเต้นตุบ ๆ ปรี่เข้าไปใกล้หมายกระชากตัวโยนออก ที่ไหนได้เจ้ากรรมนายเวรที่มาในรูปของขี้เมาหันกลับมามองและเดินแอ่นเอวเข้าไปหาทั้งที่ยังฉี่ไม่สุด

"อารัยยย..คนจาาฉี่ อย่ามายุ่งน้าาา.."

"เฮ้ย! อย่าเข้ามานะโว๊ย! มันกระเด็นมาโดนกูแล้วเห็นมั้ย สกปรกฉิบหาย!" ร่างสูงกระโดดหลบสายน้ำที่พุ่งมาแทบไม่ทัน ปากก็ไล่คนหน้าด้านไปด้วย

ฝ่ายหนุ่มวัยใกล้เบญจเพสหน้าเบ้เมื่อโดนไล่ จึงแกล้งสะบัดเจ้าลูกชายตัวน้อยใส่ร่างสูงก่อนเก็บมันเข้าที่เดิมหลังฉี่สุดแล้ว นึกโมโหที่อีกฝ่ายดัดจริตทำเป็นรังเกียจ

'ถ้ากับผู้หญิงไม่โอเค ทำไมมึงไม่ลองกับผู้ชายดูวะ เขาว่ากันว่าไอ้พวกกล้ามแน่น ๆ ส่วนใหญ่เป็นรับทั้งนั้น'

น้ำเสียงของเพื่อนเลิฟแว่วขึ้นมาในโสตประสาทของฟีฟ่า เมื่อตอนหัวค่ำเขาเพิ่งเริ่มดื่มและยังไม่เมา จำได้ว่าตอนที่ไอ้เพื่อนเลิฟกำลังปลอบใจมันได้ยัดของบางอย่างใส่มือมาให้ ตอนนั้นเขาไม่ได้สนใจจึงเก็บใส่กระเป๋ากางเกงไว้ แต่ตอนนี้ชักเริ่มสนขึ้นมาแล้วสิ

'กูมีของดีให้มึงด้วย ใช้แค่นิดเดียว รับรองร่อนเอวกันทั้งคืน'

ดวงตาเรียวจับจ้องร่างสูงตรงหน้าพลางแสยะยิ้ม ไอ้หมอนี่กล้ามใหญ่เหมือนที่ไอ้เพื่อนเลิฟบอกเลย คงเป็นอย่างว่าแน่ ๆ คิดแล้วก็ล้วงเข้าในกระเป๋ากางเกง กำของที่ได้มาเอาไว้

"ยะ..ยิ้มอะไรวะ น่าขนลุกฉิบหาย ถ้าไม่อยากโดนต่อยก็รีบไสหัวไปได้แล้ว!"

ด้วยความเมาผสมกับความหมั่นไส้ แทนที่จะกลัวและรีบหนีไปไอ้ฟ่ากลับกระโจนเข้าหาร่างสูงและกระโดดล็อกคออีกฝ่ายไว้ ทั้งยังใช้สองขาเกาะเกี่ยวเอวแกร่งไว้แน่น สะบัดยังไงก็ไม่หลุด

"จะตัวสูงแข่งกับเปรตไปไหนวะ" ฟีฟ่าบ่นพึมพำเมื่ออีกฝ่ายพยายามดึงตัวเขาออก

"มึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะไอ้โรคจิต!"

"อย่าดิ้นเซ่ เดวกูก็หล่นหรอก"

"เรื่องของมึงสิ อุ๊บ!"

มือเล็กบีบจมูกโด่งไว้แน่นจนอีกฝ่ายหายใจไม่ออกต้องอ้าปากเพื่อหายใจแทน เขาฉวยโอกาสนี้กรอกยาใส่ปากลงไปทั้งหมด จำได้ว่าเพื่อนเลิฟบอกว่ายารุ่นนี้ออกฤทธิ์เร็วเสียด้วยสิ

"ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ ไอ้ฟ่าเอ๊ย.."

ทางด้านเพื่อนเลิฟได้แต่ยืนเอามือปิดปากระวังไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป ดวงตาเล็กภายใต้แว่นตากรอบสีเงินมองฟีฟ่าถูกจับยัดใส่รถสปอร์ตก่อนชายฉกรรจ์ที่โดนยาจะขับออกจากสถานบันเทิงไปอย่างรวดเร็ว หัวใจดวงน้อยเต้นระทึกทำได้แค่ภาวนาให้เพื่อนโชคดี เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาตามเก็บศพ เอ๊ย..ตามหามันอีกทีละกัน

"ไอ้ภพนะไอ้ภพ บอกให้รอแป๊บนึง แม่ง..เสือกหนีกลับก่อนซะได้"

ขณะจะกลับไปที่รถ เพื่อนเลิฟบังเอิญหันไปเห็นคู่กรณีอีกคนของฟีฟ่ากำลังเดินมาทางเขา จึงรีบก้มตัวเดินแอบตามซอกกลับไปที่รถเพราะกลัวอีกฝ่ายเห็น จนเข้าไปนั่งข้างในได้อย่างปลอดภัย ซะที่ไหน..

"จะรีบไปไหนวะ..ถ้าว่างก็ช่วยไปส่งกูก่อนสิ!"

มือหนาจับประตูรถเอาไว้ก่อนจะปิด โน้มตัวลงมาพูดใกล้ ๆ น้ำเสียงขอความช่วยเหลือโคตรจะกดดัน เพื่อนเลิฟอยากจะปฏิเสธใจแทบขาดแต่ก็ไม่กล้า พยายามดึงประตูสุดแรงแต่อีกฝ่ายยื้อเอาไว้เพียงมือเดียว

ดวงตาเล็กภายใต้กรอบแว่นสีเงินมองหลังมือหนาที่มีขนหยิกหยอยไล่ขึ้นไปจนถึงท่อนแขนแกร่ง ขนรกขนาดนี้ยังอุตส่าห์ไปสักอีกเนอะ ไล่มองสูงขึ้นจนไปสบเข้ากับดวงตาคู่คมภายใต้รอยยิ้มเหี้ยม เพื่อนเลิฟถึงกับหน้าถอดสี แข้งขาอ่อนจนไม่มีแรงสตาร์ทรถ

"สะ..ส่งที่ไหนหรือครับพี่.." แล้วเสียงมึงจะสั่นทำไมวะไอ้เลิฟ