บทที่ 1

“ฉันไม่อยากให้แฟนของตัวเองไปเต้นเปลื้องผ้าไงไอริส” สตีเว่น แฟนหนุ่มของฉันกล่าวขณะที่กอดอกมองฉัน “มันน่ารังเกียจและสกปรก แฟนของฉันจะต้องบริสุทธิ์ผุดผ่อง”

สตีเว่นคือคนรักวัยมหาวิทยาลัยของฉัน เราคบกันมาได้เก้าเดือนแม้ว่าตอนนี้เขาจะเรียนจบไปแล้ว เขาเป็นคนมีระเบียบวินัยและสงวนตัวเพราะสตีเว่นเป็นลูกชายของบาทหลวง ถึงแบบนั้นเขาก็ดีกับฉันมาก เขาจริงจังกับเรื่องการรอจนถึงคืนวันแต่งงานก่อนที่จะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกได้รับการให้เกียรติและปลอดภัยอย่างยิ่ง

นอกจากนั้นเขายังหาเงินได้เป็นล้าน ๆ จากการซื้อขายเหรียญคริปโต ในฐานะคนที่เติบโตมาโดยไม่มีอะไรเลย ความมั่นคงทางการเงินนี้ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย เขาเป็นผู้ชายที่ใจกว้างและฉลาดที่สุดที่ฉันเคยพบ ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ได้คบกับเขา

“สตีเว่น” ฉันตอบ “ฉันสาบานต่อพระเจ้าได้เลยว่าฉันจะไม่มีวันนอกใจนายที่คลับแน่ ฉันแค่ไปเต้นรำ

เฉย ๆ” ฉันจูบแก้มเขา “แต่ตอนนี้ฉันจะสายแล้วและเรายังมีค่าเช่าที่ต้องจ่าย ไม่ต้องห่วงน่าทุกอย่างจะโอเค”

พักหลัง ๆ นี้สตีเว่นได้ทุ่มเงินของเขาไปกับการลงทุนในคริปโต และเพื่อให้ได้ผลตอบแทนที่ดีที่สุด เขาจึงได้ทุ่มสุดตัวและมาอาศัยอยู่กับฉันสักพัก เขาทำงานหนักมากในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาจนมันส่งผลกระทบต่อตัวเขา เขาแทบจะไม่รับโทรศัพท์ ไม่ค่อยออกจากบ้าน และดื่มเหล้ามากขึ้นเพื่อสงบสติอารมณ์ในขณะที่เอาแต่นั่งจ้องคอมพิวเตอร์เกือบทั้งวัน

ฉันจึงไปเต้นระบำเปลื้องผ้าที่คลับสองสามกะเพื่อช่วยการเงินของพวกเราในระหว่างนี้ ฉันเป็นนักศึกษาคณะการโรงแรม แต่การเต้นอยู่ในสายเลือดของฉัน ตอนแรกมันเป็นแค่วิธีในการลดน้ำหนักเมื่อตอนวัยรุ่น แต่แล้วมันก็ได้กลายเป็นวิธีที่ฉันเอาไว้ระลึกถึงคุณแม่ จนตอนนี้มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของฉันไปแล้ว

ทว่าน่าเสียดายที่การเต้นบัลเล่ต์แบบคลาสสิกซึ่งเป็นการเต้นโปรดของฉันทำเงินไม่ได้ ถึงแม้ว่าสตีเว่นจะไม่สนับสนุนเรื่องนี้ ฉันก็ไปทำงานพิเศษที่คลับเต้นเปลื้องผ้าเพื่อที่จะได้หาเงินมาช่วยสตีเว่นและธุรกิจของเขา

การที่จะมาเป็นนักเต้นแนวเซ็กซี่ไม่ใช่ทางเลือกแรกของฉันเช่นกัน แต่ถ้าฉันสามารถหาเงินจากพวก

โง่ที่อยากเอาเงินที่ตัวเองหามาได้อย่างยากลำบากมาหนีบจีสตริงฉันเองล่ะก็ ฉันก็ไม่เห็นจะต้องอายอะไร

ท้ายที่สุดฉันก็สามารถเกลี้ยกล่อมสตีเว่นได้ว่าการเต้นของฉันสามารถเป็นทุนในธุรกิจเขาได้จริง ๆ ฉันดีใจที่เขายอมให้ฉันช่วย ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อที่พวกเราจะได้เริ่มต้นใช้ชีวิตแบบที่ต้องการสักที

ฉันไปถึงที่คลับเมื่อเวลาสองทุ่มพอดีเป๊ะและยิ้มให้พีท ผู้จัดการของฉันที่พยักหน้าตอบ เสียงเพลงดังไปทั่วคลับที่แสงไฟสลัว ฉันสังเกตว่าคืนนี้คนพลุกพล่านกว่าปกติ นักเต้นคนอื่น ๆ บางคนโบกมือให้ฉัน ฉันโบกมือกลับแต่เดินตรงดิ่งไปหาแอนโธนี่ที่กำลังยิ้มกว้างรอฉันอยู่

“ว่าไงจ๊ะคนสวย” เขาทักทายขณะที่ดึงฉันเข้าไปกอดเมื่อฉันโอบเอวเขา

“ดีค่ะรูปหล่อ” ฉันตอบอย่างร่าเริง แอนโธนี่เป็นชายรูปงาม แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหัวใจของฉันจะเป็นของ

สตีเว่นคนเดียว นอกจากนั้นแอนโธนี่ยังเป็นชายรักชายล้านเปอร์เซ็นต์ เขาเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทด้วยที่สุดที่นี่ ฉันจะมีความสุขมากตลอดเมื่อกะการเข้างานบาร์เทนเดอร์ของเขาเวลาตรงกับกะของฉันพอดี

“คืนนี้มีอะไรพิเศษเหรอ?” ฉันถามขณะที่เขาโอบไหล่ฉัน บรรยากาศในวันนี้ทั้งครึกครื้นและน่าตื่นเต้น นักเต้นทุกคนต่างสวมชุดฟู่ฟ่าที่สุดและยังฉีดน้ำหอมที่ดีที่สุดของตน

“ไม่มีอะไรคลาดสายตาเธอได้เลยสินะที่รัก?” แอนโธนี่ถามขณะที่ฉันยิ้มมุมปากจากคำชมทางอ้อมของเขา “เห็นเขาลือกันว่าคนใหญ่คนโตจะมาน่ะ พวกมาเฟียของแท้ บางคนว่าเจ้าพ่อมาเฟียจะมาด้วย”

“โห” ฉันตอบพลางเบิกตากว้าง “จริงเหรอ? เขา… อันตรายไม่ใช่เหรอ?”

“ก็เฉพาะเมื่อเธอขัดใจเขานะ” แอนโธนี่ตอบพร้อมกับยักไหล่

“ฉันได้ยินมาว่าเขาฆ่าพี่ชายตัวเอง” ฉันกระซิบขณะที่เอนตัวเข้าใกล้แอนโธนี่และมองไปรอบ ๆ ด้วยความระแวงราวกับว่าเขาอยู่แถวนั้น “ได้ยินว่าเขาโคตรโหดเหี้ยมเลยนะ…”

แอนโธนี่เพียงแต่หัวเราะและส่ายหัว “ก็แค่อย่าไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจก็พอไอริส สำหรับพวกเราน่ะเหรอ? การที่เจ้าพ่อมาเฟียมาที่คลับนั่นหมายถึง เงิน เงิน เงิน” เขาพูดขณะที่ยิ้มกรุ้มกริ่ม “ฉันจะได้ไปฉีดโบท็อกที่ใฝ่ฝันมานาน และเธอจะได้มีเงินไปให้แฟนไม่เอาไหนของเธอมากกว่าที่เคยไง!”

“เงียบไปเลย” ฉันขมวดคิ้วตอบขณะที่ตีหน้าอกเพื่อนเบา ๆ แอนโธนี่และเอมี่ไม่ชอบสตีเว่นมากนัก “ฉันไม่มีวันได้เงินพวกนั้นอยู่ดี” ฉันถอนหายใจ “เวลาแบบนี้พีทไม่เคยส่งฉันไปห้องวีไอพีเลย”

“เพราะว่าเธอน่ะ” แอนโธนี่หยอกล้อฉัน “เอาแต่ส่ายก้นน้อย ๆ ของเธอแต่ไม่เคยให้ใครได้จับต้องเลย…”

“แหวะ!” ฉันเขม้นหน้าใส่แอนโธนี่ขณะที่เดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะ ฉันขยับกระเป๋าขึ้นไหล่สูงกว่าเดิม

“ฉันจะไม่ยอมให้มาเฟียแก่ ๆ หน้าไหนมาจับฉันแลกกับเงินแค่ไม่กี่บาทหรอก…”

“แล้วจะต้องแลกกับเท่าไรล่ะถึงจะยอม?” แอนโธนี่ถามพลางเลิกคิ้วใส่ฉัน “ถ้าเป็นฉันนะ ฉันยอมไปแล้ว”

ฉันหัวเราะและโบกมือให้เขาขณะที่เดินไปยังห้องแต่งตัว แอนโธนี่ตะโกนอวยพรขอให้ฉันโชคดีตามหลัง ฉันจึงส่งจูบให้เขาขณะที่กำลังจะเดินหายไปหลังผ้าม่าน

การทำงานที่นี่ในวันที่ทุกคนอารมณ์ดีย่อมสนุกกว่าปกติเสมอ แม้ว่าฉันจะกังวลเรื่องที่เจ้าพ่อมาเฟียจะมาก็ตาม

ก็แหมเขาออกข่าวไปทั่วและไม่ว่าเขาจะไปไหนดูเหมือนสุดท้ายหายนะก็จะตามมาอย่างเลี่ยงไม่ได้

บรรยากาศดี ๆ ในห้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่ออยู่ ๆ ลิลลี่ นักเต้นที่เก่งที่สุด ส่งเสียงร้องเบา ๆ ก่อนที่จะล้มลงกับพื้น ไม่ถึงหนึ่งนาที พีท ผู้จัดการของพวกเรากับคนเฝ้าประตูสองสามคนก็เข้ามาและอุ้มลิลลี่ออกไปข้างหลัง

พีทอารมณ์เสียอย่างมาก เขากอดอกและมองรอบห้องไปมา

“เธอ!” อยู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมาและชี้มาที่ฉัน ตาของฉันเบิกกว้าง “ไอรีน! มานี่สิ!”

“ไอริสค่ะ” ฉันแก้ไขเขาและกัดริมฝีปากตัวเองอย่างประหม่าเมื่อเห็นพีทกลอกตาเพื่อสื่อว่ามันไม่สำคัญและเรียกฉันไปใกล้ ๆ

“คืนนี้เธอจะต้องไปห้องวีไอพีแทนลิลลี่” เขาสั่งอย่างฉุนเฉียว สายตาของเขากวาดมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “อย่าให้ฉันได้ยินเธอพูดว่าเธอเป็น ‘เพียง’ นักเต้นเชียวนะ เข้าใจไหม?”

เขาหมุนตัวฉันและดันฉันไปทางประตู “ได้เวลาแล้ว อย่าลืมสิ่งที่ฉันบอกนะ คำตอบเดียวที่เธอจะตอบพวกหัวหน้ามาเฟียเหล่านี้ได้ก็คือ ‘ค่ะ’”

ขาของฉันสั่นขณะที่ฉันเดินไปทางผ้าม่าน