บทที่ 3

ในวันต่อมา คฤหาสน์ตระกูลเสิ่นก็ยุ่งวุ่นวายขึ้นมา

ต้องเตรียมตัวให้เสิ่นจือเนี่ยนเพื่อการคัดสนม อีกทั้งยังต้องจัดการเรื่องแต่งงานของเสิ่นหนานเฉียวด้วย

ในชาติก่อน เสิ่นจือเนี่ยนแต่งงานกับบัณฑิตยากไร้ แต่เสิ่นหนานเฉียวจะเข้าวังเพื่อเป็นนางงาดงาม แน่นอนว่าของดีๆ ย่อมตกไปอยู่กับเสิ่นหนานเฉียว

แต่ในชาตินี้ สถานการณ์กลับตาลปัตร

ถึงแม้คุณนายโจวจะอยากช่วยเหลือเสิ่นหนานเฉียว แต่เสื้อผ้าเครื่องประดับของเสิ่นจือเนี่ยนกลับมีคุณภาพสูงกว่า ซึ่งในชาติก่อนไม่เคยมี

เสิ่นหนานเฉียวรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่พอคิดถึงวันที่ได้เป็นท่านผู้หญิงอันดับหนึ่งที่ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ก็รู้สึกดีขึ้น

หลังจากผ่านการคัดสนมที่ยุ่งยากและเข้มงวด เสิ่นจือเนี่ยนก็ผ่านไปจนถึงรอบสุดท้าย สถานะในตระกูลเสิ่นก็ยิ่งสูงส่งขึ้น

ค่ำคืนก่อนการเข้าวัง

เสิ่นหนานเฉียววางท่าทางสูงส่งและมาหาเสิ่นจือเนี่ยนที่สวนของนาง พร้อมยิ้มที่มุมปาก

“น้องสาว ข้าใช้เงินไม่น้อยสืบดูว่าฝ่าบาทโปรดสีเขียวอ่อน ถ้าเจ้าสวมใส่เสื้อผ้าสีเขียวอ่อนในพรุ่งนี้ เจ้าจะได้ถูกเลือกแน่!”

“ข้าไม่เพียงให้โอกาสเข้าวังแก่เจ้า ข้ายังคิดเผื่อเจ้า เจ้าต้องรู้จักกตัญญูรู้คุณนะ”

เสิ่นจือเนี่ยนก้มหน้าลงปิดบังแววตาที่แฝงรอยยิ้มขบขันแวบหนึ่ง

ในชาติก่อน เสิ่นหนานเฉียวบังเอิญสวมชุดกระโปรงสีเขียวอ่อน และในหมู่สาวสวยที่แต่งตัวสวยงาม นางก็ดูสดชื่นและไม่ซ้ำใคร ทำให้ฝ่าบาทหันมาสนใจและเลื่อนขั้นนางเป็น “พระสนมโท” ในทันที

ด้วยฐานะของตระกูลเสิ่น การที่นางเข้าวังควรจะเป็นแค่ “ต้าอิ้ง” ชั้นเจ็ด เพื่อได้รับใช้ฝ่าบาท และหลังจากนั้นจึงค่อยเลื่อนเป็นชั้นหกชางไจ้

เพราะชุดสีเขียวอ่อนนั้น เสิ่นหนานเฉียวเข้าวังแล้วได้เป็น “พระสนมโท” ชั้นห้า เรียกได้ว่าโชคดีมาก!

อย่างไรก็ดี... เสิ่นจือเนี่ยนไม่คิดว่าพี่สาวเอกจะมีใจดีช่วยเหลือกันง่ายๆอย่างนี้ เรื่องนี้คงมีแผนการที่นางไม่รู้ซ่อนอยู่

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา เสิ่นจือเนี่ยนก็แสดงท่าทางขอบคุณออกมา

“ขอบคุณพี่สาวเอกมากค่ะ”

“พอดีในคฤหาสน์พึ่งทำชุดกระโปรงซูสีเขียวอ่อนให้ ข้าจะใส่พรุ่งนี้แน่นอน!”

เสิ่นหนานเฉียวเพียงยิ้มบางๆ อย่างพอใจและจากไป

ในชาติก่อน ตอนแรกนางเองก็คิดว่าเป็นเพียงโชคดี

จนกระทั่งถูกพระสนมเอกกลั่นแกล้งหลายครั้ง นางถึงรู้ว่าตอนที่ฝ่าบาทพบกับพระสนมเอกครั้งแรก พระสนมเอกสวมชุดกระโปรงสีเขียวอ่อนเช่นกัน

ในวันคัดสนม เสิ่นหนานเฉียวแต่งตัวคล้ายกับพระสนมเอกในวัยเยาว์ จึงได้รับการเลื่อนตำแหน่งพิเศษ

ด้วยเหตุนี้พระสนมเอกจึงเกลียดชังนางมาก และนางเองก็กลายเป็นเป้าหมายในวังหลัง ถูกลอบทำร้ายไม่รู้กี่ครั้ง

ครั้งนี้ นางสามารถออกจากวังหลังได้ในที่สุด และยืนหยัดอย่างสูงส่ง ขอให้เสิ่นจือเนี่ยนผู้หญิงที่รักในความโก้เก๋ เดินตามรอยเท้าของนาง

...

วันต่อมา

เมื่อเห็นว่าเสิ่นจือเนี่ยนออกไปในชุดกระโปรงสีเขียวอ่อน เสิ่นหนานเฉียวก็รู้สึกผ่อนคลาย

บนรถม้า

เสิ่นจือเนี่ยนสั่งว่า “ช่วยเปลี่ยนให้ข้าเป็นชุดสีฟ้าอ่อนที่ข้าให้พวกเจ้านำมาด้วยเช้านี้”

ฮั่นตันไม่เข้าใจ จึงถามว่า “คุณหนูรองค่ะ คุณหนูใหญ่บอกว่าฝ่าบาทโปรดสีเขียวอ่อน หรือว่าหลอกคุณหนู”

เสิ่นจือเนี่ยนยิ้มเจ้าเล่ห์

“ยัยเด็กซื่อ คุณพ่อตระกูลเสิ่นได้รับรางวัลจากฝ่าบาทเป็นกรณีพิเศษให้มีสิทธิ์ส่งบุตรสาวเข้าคัดสนม ไม่ว่าสวมอะไรก็ได้รับเลือกอยู่ดี จะทำให้ซับซ้อนไปทำไม”

ฟุฉิวซึ่งกำลังช่วยเสิ่นจือเนี่ยนเปลี่ยนชุดก็พยักหน้าเห็นด้วย “บ่าวก็ไม่ไว้ใจคุณหนูใหญ่เช่นกัน”

ไม่นาน พวกเขาทั้งสองก็แต่งตัวให้เสิ่นจือเนี่ยนเสร็จสิ้นเรียบร้อย

นางสวมกระโปรงยี่หลัวสีฟ้าอ่อนเรียบง่าย ไม่มีเครื่องประดับเกินจำเป็น ผมยาวสีดำสนิทถูกเกล้าขึ้นเพียงด้วยปิ่นดอกไม้หยกลาน แสดงถึงเสน่ห์และความบริสุทธิ์อย่างลงตัว

ฮั่นตันถามด้วยความกังวลว่า “คุณหนูรอง วันนี้เป็นรอบสุดท้ายของการคัดสนม บรรดานางงาดงามต้องแต่งตัวจัดเต็ม คุณหนูแต่งตัวเรียบๆ แบบนี้จะดีหรือเพคะ”

เสิ่นจือเนี่ยนถือกระจกทองเหลืองในมือ มองภาพสะท้อนของตนเองแล้วยิ้มเล็กน้อย

“ในบรรดานางงาดงามที่แต่งตัวจัดจ้าน พวกเจ้าจะสังเกตเห็นอะไรได้ก่อน”

แม้จะรู้ว่าบุตรสาวตระกูลเสิ่นต้องได้รับเลือกแน่ แต่นางก็อยากให้องค์ฮ่องเต้ได้จดจำนางจากวันนี้

ไม่นาน รถม้าก็เข้ามาถึงพระราชวังและหยุดที่หน้าประตูใหญ่ของวังหลังที่ประตูซุ่นเจิน

บรรดานางงาดงามต้องลงจากรถม้าที่จุดนี้แล้วเดินไปทางด้านข้างของหอถี่ย้วนเพื่อรอรวมตัว

บรรดาญาฮวงไม่มีสิทธิ์เข้าไป เสิ่นจือเนี่ยนตามกระไดเดินตามที่คนนำทางไปกับนางงาดงามคนอื่นๆ

นางงาดงามต่างทยอยมาถึง บรรยากาศชื่นมื่นมาก

แม้นางงาดงามที่ผ่านถึงรอบสุดท้ายจะงามตามกันไปหมด แต่เมื่อเสิ่นจือเนี่ยนปรากฏตัวขึ้น หลายสายตายังคงหันไปจับจ้องที่นาง

เหตุผลไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

ในวังมีนางงาดงามอยู่มาก แต่ไม่มีใครที่มีเสน่ห์ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติอย่างนาง แม้จะยืนเฉยๆ ก็ยังส่งเสริมความงามที่มีเสน่ห์

นางงาดงามหลายคนในใจตื่นตัวและด่านางว่า “หญิงเย้ายวน”

แต่ในวันสำคัญแบบนี้ ไม่มีใครกล้าทำเรื่องวุ่นวาย แม้ในใจจะอิจฉา นางงาดงามต่างก็แสดงท่าทีเรียบร้อย

ตั้งแต่รอบแรกของการคัดสนม เสิ่นจือเนี่ยนก็มองหาคนหนึ่ง จนในที่สุดก็พบเจอเป้าหมาย!

ใจของนางรู้สึกดีใจ และเดินอย่างมั่นใจเข้าไปใกล้ “คุณน้องจ้าว”

จ้าวหยุนกุยคือเพื่อนเล่นที่ดีที่สุดในวัยเด็กของเสิ่นจือเนี่ยน

คุณพ่อของนางเป็นข้าราชการชั้นสี่ แต่นางไม่เคยรังเกียจเสิ่นจือเนี่ยนที่มีฐานะต่ำต้อยและเป็นบุตรสาวรอง

เสิ่นจือเนี่ยนชอบนิสัยกล้าหาญและเปิดเผยของจ้าวหยุนกุย ทั้งสองจึงเล่นด้วยกันบ่อยครั้ง ด้วยความสัมพันธ์นี้ จึงทำให้คุณนายโจวไม่กล้าทำร้ายเสิ่นจือเนี่ยนมากเกินไป นางจึงมีชีวิตที่ค่อนข้างสุขสบายในบ้านหลังนั้นหลายปี

ต่อมา เมื่อคุณพ่อตระกูลจ้าวถูกโยกย้ายไปทำงานที่เจียงหนาน ทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีกเลย

ในชาติก่อน เสิ่นจือเนี่ยนได้ทราบจากปากเสิ่นหนานเฉียวว่า จ้าวหยุนกุยก็เป็นหนึ่งในนางงาดงามที่เข้าร่วมคัดสนม แต่นางกลับถูกตำหนิจากพระพระราชินีว่าไม่เคารพฮ่องเต้ สั่งให้ทหารลากออกไป และห้ามไม่ให้เข้าร่วมการคัดสนมอีกต่อไป

ราชสำนักไม่ได้บอกว่าจ้าวหยุนกุยไม่ได้ถูกเลือก แต่นางยังมีสถานะเป็นนางงาดงาม แต่ไม่สามารถเข้าร่วมการคัดสนมได้อีก และไม่มีใครกล้าจะแต่งงานกับนาง

นางจึงต้องใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเป็นหญิงแก่ที่ทำให้ตระกูลอับอาย

แม้ว่าจ้าวหยุนกุยจะมีนิสัยร่าเริง แต่ก็ไม่สามารถทนต่อความอับอายและการทำลายเกียรติเช่นนี้ได้ หลังจากกลับจากวัง นางจึงกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย

เมื่อเสิ่นจือเนี่ยนได้ยินข่าวนี้ นางก็รู้สึกเศร้าโศกอยู่นาน

แม้ว่าเสิ่นจือเนี่ยนในชาติก่อนจะกลายเป็นภรรยาเอก แต่ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่เสมอ!

ดังนั้น ในชาตินี้เมื่อเสิ่นหนานเฉียวให้เสิ่นจือเนี่ยนเข้าร่วมการคัดสนมนางจึงพยายามค้นหาจ้าวหยุนกุย แต่รอบแรกๆ ที่เข้าร่วมมีนางงาดงามมากมาย พวกนางจึงยังไม่พบกัน

“พี่จือเนี่ยน?! นี่เป็นเจ้าใช่ไหม”

จ้าวหยุนกุยจำเสิ่นจือเนี่ยนได้ ใบหน้าที่สดใสของนางก็คือรอยยิ้มแห่งความประหลาดใจ เดินเข้ามาทักทายนางอย่างอบอุ่น

“ได้ยินมาว่าตระกูลเสิ่นได้โอกาสในการคัดสนม ข้าคิดว่าจะเป็นพี่สาวเอกของเจ้าเสียอีก ทำไมพวกเขาจึงให้โอกาสที่ดีเช่นนี้กับเจ้า?”

เมื่อได้พบกับเพื่อนสนิทที่มีชีวิตอีกครั้ง เสิ่นจือเนี่ยนรู้สึกดีใจมาก และในใจของนางก็ตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของจ้าวหยุนกุยให้ได้