Chapter 35

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจนต้นน้ำสะดุ้งตกใจ แล้วกดรับ “ฮัลโหล”

“น้ำเหรอ เราเองนะ”

“โทรมาทำไมอีก ไอ้เรย์ตกใจหมด”

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเม้าส์ ตอนนี้แก ยัยคุณหมอศัตรูหัวใจแกจะคุยด้วย เค้ามาพักโรงแรมเดียวกับพี่หมอของแกเลย แกตั้งสติดีๆนะ เค้าให้ฉันต่อสายแกขึ้นไปที่ห้องที่สามีแกจองอ่ะ รายละเอียดเดี๋ยวค่อยคุยกัน”

เรย์หันมากดสลับสาย แล้วถอนหายใจดังเฮือก “น้ำ แกนี่มารผจญไม่เลิกจริงๆ ขอให้แกตั้งสติอย่าเหมือนนางเอกสมัยก่อนๆ นะแก สมัยนี้ต้องนางเอกฉลาดๆ” พูดจบเรย์ก็กดดูละครชื่อดังย้อนหลังจากมือถือรุ่นใหม่ล่าสุด เพราะตอนนี้เวลาลุล่วงไปเกือบจะเช้าแล้ว 

แพทย์หญิงนิภา แสยะยิ้มที่มุมปากเมื่อมีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขปลายทาง “สวัสดีจ๊ะ น้ำ ทายสิฉันอยู่ที่ไหน”

“หมอนิ” ต้นน้ำรำพึงเบาๆ

“เก่งนี่ จำเสียงฉันได้”

“คุณหมอมีอะไรคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว น้ำง่วง”

“เฮ้อ น่าสงสารเธอจริงๆ คืนนี้ต้องนอนคนเดียว ส่วนฉัน...” แพทย์หญิงนิภาหัวเราะเบาๆ 

“มีคนนอนเป็นเพื่อน ที่สำคัญเป็นคนที่เธอสนิทที่สุด” น้ำเสียงของหญิงสาวกดขึ้นลงราวกับคีย์บอร์ด ทำให้ อีกฝ่ายหัวใจเต้นรัว

“ขอบคุณนะที่ให้ฉันยืมเค้า” 

“คุณหมอหมายความว่าไง” ต้นน้ำใจเต้นรัว น้ำเสียงเริ่มสั่นหญิงสาวเอื้อมเปิดไฟให้สว่าง

แพทย์หญิงนิภา เดินออกจากห้องนอนตรงไปที่ห้องนั่งเล่น เดินตรงไปที่โซฟาที่มีร่างนายแพทย์อนวินท์นอนหมดสติอยู่ หญิงสาวเอื้อมมือไปลูบแขนเบาๆ ก่อนจะไต่มีไปเรื่อยๆ จนไปถึงแก้ม หญิงสาวก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ เสียงชายหนุ่มครางออกมาเบาๆ 

ต้นน้ำมือสั่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนสามี ครางเบาๆ “ไม่จริง ไม่เชื่อ”

“ขอบคุณนะที่ให้ยืมสามีมาใช้ บอกไว้ตรงนี้เลยวันนี้เค้าอาจได้ชื่อว่าเป็นสามีเธอ แต่เร็วๆนี้ เค้าต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น” พูดจบแพทย์หญิงนิภาก็กดวางสายพร้อมกับหัวเราะอย่างมีความสุข จนไม่ได้ยินเสียงครางเบาๆ ของนายแพทย์อนวินท์ที่เริ่มมีสติขึ้นมา ชายหนุ่มใช้มือกุมศีรษะเบาๆ ก่อนจะลืมตาลุกขึ้นนั่งแล้วก็ต้องตกใจเมื่อตัวเองอยู่สภาพเกือบเปลือย

อนวินท์เงยหน้าก็ต้องตกใจเมื่อเพื่อนร่วมงานสาว กำลังเดินเข้ามาหาในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวมือกำลังปลดสายที่มัดเสื้อ

“นั่นนิจะทำอะไร” นายแพทย์อนวินท์พูดแล้วรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาอีกครั้ง

“นี่อย่าบอกว่า...”

“ใช่ค่ะวินท์ อย่าคิดมากเลยเรามาสนุกด้วยกันเถอะ นิรักหมอมากนะคะ” แพทย์หญิงนิภาก้าวกระโดดมาจับที่แขนนายแพทย์อนวินท์อย่างรวดเร็ว

“บ้า...ออกไปนะนิ” อนวินท์รู้สึกกระแสความร้อนกำลังไหลเวียนไปมา 

“นี่อย่าบอกว่า คุณใช้ยาปลุกเซ็กส์”

“ใช่ค่ะ ตัวใหม่ล่าสุดมีผลมากกว่าตัวไหนๆ” แพทย์หญิงนิภาลูบที่แขนแต่ถูกสะบัดแรง

นายแพทย์อนวินท์กัดฟันสู้ระหว่างความต้องการทางร่างกาย อวัยวะเพศตื่นตัวอย่างหนัก เมื่อเพื่อนหญิงใช้มือลูบ แต่สติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่น้อยนิดกำลังต่อสู้กับความต้องการทางร่างกายอย่างหนัก เหงื่อเริ่มออกตามตัว ชายหนุ่มเหลียวไปมองหาห้องน้ำ แต่ดูเหมือนเพื่อนสาวจะรู้ความคิดหญิงสาวใช้มือฉุดแล้วเอาตัวเข้าเสียดสียิ่งทำให้ชายหนุ่มขนลุกเกรียว

“อย่าทรมานตัวเองเลยวินท์ มาสนุกกันสักครั้งแล้ววินท์จะลืมเมียที่บ้านไปจนสนิท นิมีทุกอย่างที่วินท์ต้องการ” แพทย์หญิงนิภาถอดเสื้อคลุมออก แต่ถูกชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับแล้วจับไหล่ของหญิงสาวเขย่าอย่างแรง

“อย่าบ้าได้ไหมนิ ผมไม่มีวัน” อนวินท์พูดไม่ทันจบ แพทย์หญิงนิภาก็เอื้อมไปคว้าใบหน้าชายหนุ่ม พร้อมกับระดมจูบแบบตะบี้ตะบัน อนวินท์ส่ายหน้าขัดขืน แม้รู้สึกร่างกายกำลังเดือดจัดชายหนุ่มผลักหญิงสาวอย่างแรง ระหว่างกำลังชุลมุนร่างกายของอนวินท์ดูเหมือนจะทวีความรุนแรง รู้สึกปวดหน่วงๆที่อวัยวะเพศอย่างรุนแรง ภาพในหัวกำลังเบลอมองเหมือนหญิงสาวเป็นภรรยาของตัวเอง แต่อีกด้านหนึ่งก็ยังพอมีสติเห็นเป็นเพื่อนสาว 

“ไม่นะ ..ไม่”

“ยากำลังออกฤทธิ์ระลอกสอง คราวนี้ไม่ว่าพระก็หยุดไม่ได้ อย่าฝืนตัวเองเลยวินท์ ไม่งั้นวินท์จะเจ็บตัวขึ้นเรื่อยๆ มันจะปวดร้าวราวกับเข็มมาทิ่มแทง”

“เธอ...มันปีศาจจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนคนเดียวที่ผมรู้จัก”

“ขอโทษนะวินท์ แต่นิรักวินท์มาก นิจะไม่ยอมเสียวินท์ไปอีกครั้งแน่ๆ เป็นของนิเถอะ” แพทย์หญิงนิภาถอดชุดคลุมออก เหลือเพียงบราเซียและชุดชั้นในสีดำดูเซ็กซี่”

อนวินท์ตาเริ่มพร่าเหงื่อออก แล้วเริ่มรู้สึกปวดหน่วงๆที่ท้องน้อยและบริเวณอวัยวะเพศ รู้สึกเหมือนอาวุธกำลังพร้อมจะสู้รบ ในใจกำลังต่อสู้กับร่างกายหนัก ชายหนุ่มเดินถอยหนีในขณะที่เพื่อนสาวก้าวเข้ามาเกือบประชิดตัวเอง ร่างของอนวินท์ไปชนกับเคาน์เตอร์ริมห้องเหลือแค่ไม่กี่คืบหญิงสาวก็ประชิดตัว มือของแพทย์สาวเอื้อมมือจะคว้าข้อมือในขณะที่ตาของอนวินท์เริ่มพล่า รู้สึกปั่นป่วนในช่วงท้อง ขนลุกเกรียวจนต้องกัดฟัน ความรู้สึกทางเพศกำลังโหมกระหน่ำจนรู้สึกปวดหน่วงๆ โดยเฉพาะช่วงล่าง เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังเอื้อมมือไปถอดบราเซีย อนวินท์กำลังต่อสู้ระหว่างความต้องการทางร่างกาย กับความถูกต้องอย่างหนักจนรู้สึกปวดศีรษะรุนแรง แพทย์หญิงนิภาเอื้อมมือไปคว้ามือของเพื่อนชายให้มาจับที่หน้าอกตัวเอง อนวินท์สะบัดมือแรงแต่เหมือนเรี่ยวแรงจะไม่มี มือสัมพันธ์หน้าอกนุ่มยิ่งเกิดประกายไฟ ลุกเกรียวไปทั่วร่าง รู้สึกเหมือนฟางเส้นสุดท้ายกำลังจะขาด เมื่อมือเจ้ากรรมสะกิดไปโดนหน้าอกของเพื่อนสาว อนวินท์รู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่กำลังแผดเผาตัวเองอย่างหนัก แพทย์หญิงนิภาก้าวไปประชิดในขณะที่อนวินท์ถอยหลังไปจนติดกำแพงจนไม่สามารถจะถอยได้