Chapter 55

โรงพยาบาลเลิศวสิน

จอยเอาอาหารและน้ำมาเสิร์ฟ ให้นายแพทย์อนวินท์ ที่นั่งสะสางงานจนดึกด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่กลับจากสถานีตำรวจ นายแพทย์หนุ่มขังตัวเองอยู่ในห้อง เกือบครึ่งวัน

“หมอคะ ทานอะไรสักหน่อย ตั้งแต่เช้าจอยยังไม่เห็นหมอทานอะไรเลย” พยาบาลสาวมองนายแพทย์ที่เป็นทั้งสามีเพื่อนและเจ้านายด้วยความเป็นห่วง 

“วางไว้ตรงนั้นแหละจอยขอบใจมาก อืมคุณติดต่อน้ำได้ไหม ผมติดต่อไม่ได้เลย” อนวินท์มีสีหน้าเป็นกังวล

“ไม่ได้เหมือนกันค่ะ กลับมาจอยจัดการให้พี่หมอเลย งอนเป็นนางเอกละครไทยไปได้” จอยพูดน้ำเสียงหงุดหงิด

“น้ำคงมีเหตุผล นั่งสิจอยผมมีเรื่องอยากถาม”

“น้ำเขาเคยพูดเรื่อง วันครบรอบแต่งงานสี่ปีก่อน ก่อนที่เขาจะหนีผมไป คุณอยู่ในเหตุการณ์ ไหนเล่าให้ฟังสิ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมอยากรู้อะไรทำให้เขาน้อยใจ เพราะปรกติแค่เรื่องผมไม่กลับบ้านติดคนไข้ ไม่น่าจะทำให้เขาโกรธขนาดนี้”

อีกสามสิบนาทีต่อมา อนวินท์ก็พอปะติปะต่อ เรื่องต่างๆ ได้ ชายหนุ่มถอนหายใจยาว

“ผมเป็นต้นเหตุกับเรื่องต่างๆ นี้เอง”

“ยัยน้ำเป็นคนอ่อนไหว เพราะเป็นลูกสาวคนกลาง คิดว่าพ่อแม่ไม่ค่อยรัก เกี่ยวกับคุณหมอ น้ำมันฝังใจมาตลอดว่าเพราะคุณหมออกหักจากน้องญ่าแล้วคว้ามันเป็นตัวสำรอง แล้วก็มีเหตุการณ์ต่างๆ ให้เข้าใจผิดมากมาย คุณหมอต้องเข้าใจมันหน่อยนะคะ” จอยอ้อนวอนแทนเพื่อน เพราะเธอเองก็อยู่ร่วมในเหตุการณ์เกือบตลอดเวลา

“ผมเข้าใจ มันก็จริงของน้ำ วันครบรอบแต่งงานเราไม่เคยมีความทรงจำดีๆ ร่วมกันเลย ผมทำงานตลอด เขาต้องเป็นฝ่ายที่รออยู่ฝ่ายเดียว แล้วยังปีหลังๆ ก็มีเรื่องให้เข้าใจผิดกันอีก ผมผิดเอง ผมให้ความสำคัญกับงานมากจนลืมให้เวลากับครอบครัว เพราะผมมุ่งมั่นที่จะสร้างรากฐานชีวิต และมุ่งมั่นในอุดมการณ์มากจนเกินไป มาคิดอีกที ชีวิตครอบครัวก็สำคัญพอๆกับ ความมั่นคงในหน้าที่การงาน จริงไหม”

“จอยกลับบ้านไปเถอะ ..อ้อ พรุ่งนี้จองตั๋วเครื่องบินให้ผมด้วย วันมะรืนผมต้องเดินทางไปญี่ปุ่น”

“ญี่ปุ่น” จอยทำเสียงแหลม “นานแค่ไหนคะ” จอยถามเร็ว แล้วนึกกังวลแทนเพื่อนรัก

“ไม่นานหรอก สิบวัน ฝากเรื่องนี้ด้วยนะจอย คุณสบายใจได้ ผมรักน้ำมากๆ คืนนี้ผมจะหาหนทางทำอะไรเพื่อเขาบ้าง ก่อนผมไป”

“ทำอะไรคะ ให้จอยช่วยไหม”

“คุณได้ช่วยแน่ๆ แต่ตอนนี้ผมขอหาไอเดียก่อนนะ” นายแพทย์อนวินท์ยิ้มอ่อน เป็นยิ้มแรกที่ตั้งแต่เกิดเรื่อง

จอยเหลียวไปมองนายแพทย์หนุ่มแล้วสงสาร นึกมันเขี้ยวเพื่อนรัก หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเพื่อนสาว ติดสัญญาณว่าไม่สามารถติดต่อได้ จอยพยายามจิ้มตลอดทางที่เดินไปที่จอดรถ หญิงสาวส่งไลน์เป็นสติ๊กเกอร์ ตัวสีแดง บ่งบอกอารมณ์โกรธ

“ไอ้น้ำ ถ้าแกไม่ติดต่อฉันมาภายในยี่สิบนาที ฉันงอนแกแล้วนะเว้ย ใจร้ายว่ะ ไม่รับสายสามีก็รับสายเพื่อนบ้าง..เพื่อนเป็นห่วงรู้ไหม” จอยพึมพำ ด้วยความหงุดหงิด

อนวินท์เปิดคอมพิวเตอร์จอใหญ่ แล้วกดไปที่โปรแกรมที่ค้นหายอดฮิต กูลเกิล แล้วคีย์ข้อมูลที่คิดไว้ในสมอง

ทำแฟนโกรธต้องทำอย่างไรให้หาย? 

อนวินท์ยิ้มขำ เมื่อผลลัพธ์ที่ออกมาทางหน้าจอยาวเหยียด ถ้าแฟนโกรธมากมีวิธีง้ออย่างไร ตัวอย่างจากชีวิตจริง พันทิพ หกวิธีทำให้แฟนหายโกรธอย่างรวดเร็ว ง้ออย่างไรให้กลับมาคืนดีแล้วรักเหมือนเดิม

อนวินท์จดโน๊ตสั้นๆ จากตัวอย่างที่ตนเองเห็นว่าใกล้เคียงกับตัวเอง ชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือ เปิดโปรแกรมไลน์ มองข้อความเก่าที่ตนเองเขียนให้ภรรยาสาว ผลการแสดงว่ายังไม่ได้อ่านข้อความ ชายหนุ่มถอนหายใจ แล้วเขียนข้อความเกือบเต็มหน้าจอ

จ.แม่ฮ่องสอน อ.ปาย ณ โรงพยาบาลประจำอำเภอ

ต้นน้ำได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน หญิงสาวกลับมาที่รีสอร์ตเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ เมื่อเจอโทรศัพท์มือถือก็ต้องถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดเมื่อลืมที่ชาร์ตแบตเตอรี่มา เนื่องจากความรีบร้อนทำให้ลืม ต้นน้ำแทบจะร้องไห้เมื่อนั่งรถมาถึงสนามบินจังหวัดเชียงใหม่ แต่ไม่สามารถเดินทางได้ เนื่องจากหมอกลงจัดทำให้มีปัญหาในการขึ้นบิน สายการบินยกเลิกหลายเที่ยว สุดท้ายหญิงสาวเลือกจะเดินทางโดยรถไฟแทน 

“พี่หมอ อีกสิบชั่วโมงนะคะ น้ำกำลังจะกลับบ้าน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ” ต้นน้ำพึมพำ ก่อนจะนั่งคิดเรื่องราวต่างๆ หัวใจว้าวุ่นเมื่อถึงเวลาพนักงานมาปรับเตียงบนรถไฟเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวนอนขดตัว พยายามข่มตาให้หลับ แต่ภาพกลับนึกไปถึงเรื่องราวของตนเองกับสามีตั้งแต่แรกเจอ ผูกพันยาวนานจนตนเองสอบเข้าพยาบาล เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ฝึกงานที่โรงพยาบาลที่สามีทำงานอยู่ ออกค่ายอาสาร่วมกัน ช่วงชีวิตของเธอแทบจะไม่ได้ห่างหายจากเขาคนนี้ ถ้าไม่นับเรื่องเมื่อสี่ปีก่อนโน้น ต้นน้ำคิดวนกลับเธอจะทนได้หรือถ้าต้องกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง คำตอบชัดเจนในสมองว่า “ไม่ได้” ถึงเวลาที่จะต้องสะสางทุกอย่างแล้วสินะ ต้นน้ำคิดก่อนจะข่มตาให้หลับ