เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 25 แผนการตามหาคนรักจริง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-22 12:30:44
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 26 สำเร็จตามและทุกอย่างลงตัว
เมื่อหมอสาวเดินออกมาจากห้องนอนของแม่ทัพหนุ่ม ทุกคนที่นั่งรออยู่ด้านนอก ทั้งฮูหยินใหญ่ เสี่ยวหลาน และบรรดาสาวใช้ทุกคนต่างหันไปจ้องมองนางอย่างมีความหวัง เสี่ยวหลานนั้นถึงกับวางเรื่องทุกอย่างเอาไว้ก่อน นางต้องการรู้ว่าท่านพี่อาการเป็นเช่นไร และจะมีโอกาสหายดีเป็นปกติหรือไม่ หมอสาวส่ายหน้าให้กับทุกคน “ หมายความว่าอย่างไรกันซิงเหยียน ” หมอสาวเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของฮูหยินใหญ่ “ ข้าตรวจอาการของเขาอย่างละเอียดเท่าที่ความสามารถของข้ามีแล้วเจ้าค่ะ ข้าคิดว่าหมอผู้้นั้นพูดถูก ท่านแม่ทัพนั้น เส้นประสาทของเขาเสียหายหนักมากจนทำให้ตัั้งแต่ช่วงล่างตั้งแต่เอวลงไปถึงปลายเท้านั้นไม่มีความรู้สึกอีก และไม่แน่ใจว่าจะสามารถรักษาให้หายดีเป็นปกติได้หรือไม่ ” ทุกคนอึ้งงันไปอย่างมาก โดยเฉพาะฮูหยินใหญ่และเสี่ยวหลาน “ เจ้าหมายความท่านพี่จะไม่มีโอกาสหายดีเป็นปกติและกลับมาเดินได้อีกครั้งอย่างนั้นหรือ ” เสี่ยวหลานอดไม่ไหว นางต้องการรู้อย่างแน่ชัดว่าท่านพี่หยางเล่อของนางจะหายดีเป็นปกติหรือไม่ “ ข้าบอกตามตรงนะ ว่าโอกาสที่จะกลับมาเป็นปกตินั้นแทบไม่มี แต่หากกระดูกและบาดแผลสมานอาจจะพอนั่งรถเข็นได้ แต่คงจะกลับมาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 27 ทุกอย่างลงตัว
เมื่อหมอสาวหลิวซิงเหยียนได้ตั๋วเงินจากพ่อบ้านแล้ว นางก็ตัดสินใจเดินทางจากไปทันที ไม่มีประโยชน์ใดที่นางจะทู่ซี้อยู่ที่จวนแม่ทัพแห่งนี้อีกแล้ว เพราะข้าวของของนางมีไม่มากเก็บเพียงครู่เดียวก็เสร็จ นางไม่แม้แต่จะร่ำลาฮูหยินใหญ่โยว เพราะไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเสวนากับนางอีก เพราะไม่มีผลประโยชน์ใดที่จะต้องการพึงพิงสตรีผู้เฒ่านั่นอีก จึงได้ก้าวออกไปจากจวนแม่่ทัพทันทีอย่างไม่เหลียวหลังกลับมามองด้วยซ้ำ ส่วนเสี่ยวหลานเมื่อสาวใช้คนสนิทของนางเข้ามาบอกเรื่องหมอสาวที่จากไปแล้ว และนางได้ยินว่าพ่อบ้านโยวให้เงินนางติดตัวไปด้วย เพราะท่านแม่ทัพเคยสั่งเอาไว้ว่าให้เงินนางไปตั้งตัวเพราะนางเคยมีบุญคุณกับกองทัพในยามศึก เสี่ยวหลานนิ่งคิดว่าหมอสาวนั้นต้องรู้แน่แก่ใจแล้วว่าท่านพี่หยางเล่อ คงไม่อาจจะกลับมาหายดีดังเดิมได้นางจึงได้ตัดสินใจจากไป เช่นนี้แล้วเสี่ยวหลานเองเล่า นางจะอยู่ในจวนแม่ทัพเพื่อทู่ชี้จะเป็นฮูหยินของเขาอีกหรือ นางตอบตนเองได้ว่าไม่ เพราะนางยังสาวยังมีความงดงามอยู่ นางสามารถหาสามีที่ดีกว่านี้ได้ นางก็จะไม่ยอมทิ้งอนาคตของตนเองเอาไว้กับคนพิการเช่นพี่หยางเล่ออย่างแน่นอน ท่านพี่หยางเล่อแม้จะมีเงิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 1 หลังจากวันแต่งงาน
หลิวอี้ชิงนั่งอยู่ในเรือนหอของนางกับแม่ทัพโยวหยางเล่อเพียงลำพัง เพราะสามีที่เพิ่งแต่งงานกันนั้น เขาออกเดินไปทางไปชายแดนทันทีเพราะมีภารกิจด่วน มีคำสั่งให้กองทัพโดยการนำของเขาออกไปรบที่ชายแดนเป็นการด่วนเพราะมีข้าศึกเข้ามาประชิดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเสร็จพิธีแต่งอย่างรวบรัดแล้ว เขาก็เปลี่ยนจากชุดเจ้าบ่าวเป็นชุดเครื่องแบบแม่ทัพแล้วร่ำลามารดาของเขาที่เหลือเพียงคนเดียว ส่วนบิดานั้นได้เสียชีวิตไปในสนามรบหลายปีมาแล้ว และเขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งแม่ทัพต่อจากบิดาของตนเอง วันนี้เขาเพิ่งดีใจที่ได้สมรักกับหญิงงามที่เขาเองก็มีใจให้นางไม่น้อย หลังจากเพียงแค่ได้พบหน้ากัน หลังจากนั้นไปมาหาสู่กันอยู่หลายครั้งจนมาถึงวันหมั้นหมายและจัดพิธีแต่งงานรับนางเป็นฮูหยินของเขาแล้ว ยัังไม่มีโอกาสจะได้เข้าหอด้วยซ้ำ ก็มีราชโองการด่วนมาหาเขาที่จวนแม่ทัพ เพื่อให้เคลื่อนทัพในทันทีเพื่อไปสู้ศีึกที่ชายแดนระหว่างแคว้นชิงกับแคว้นต้าเหนิง หลังจากร่ำลากับท่านแม่ของเขาแล้ว เขาก็จับข้อมือบางของเจ้าสาวของเขาเดินเข้าไปในห้องหอ เมื่อปิดประตูลงแล้ว เขาก็หันมาจับไหล่ของนางเอาไว้ “ อี้ชิง พี่จะต้องไปทำหน้าที่ของแม่ทัพเพื่อบ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 2 เมื่อทนไม่ไหวก็จำต้องเดินหนี
อี้ชิงที่เดินเข้าไปในห้องโถงตามหลังฮูหยินใหญ่โยวกับเสี่ยวหลานที่นางเคยรู้มาบ้างว่าเป็นบุตรขุนนางการคลังผู้หนึ่งและมีศักดิ์เป็นหลานของฮูหยินโยว และนางคงจะต้องการให้หลานสาวคนนี้เป็นสะใภ้ของนาง แต่บุตรชายนั้นไม่ยินยอม เขาเป็นแม่ทัพใหญ่คงจะเข้มแข็งพอที่จะไม่ปล่อยให้มารดาครอบงำได้ง่ายดายนัก จึงดื้อดึึงที่จะแต่งงานกับอี้ชิงหญิงงามที่เขาพึงใจจนได้ อย่างไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่านางนั้นเป็นบุตรของอนุในจวนของนางเล็กๆ ไม่ได้มีความสลักสำคัญและความก้าวหน้าใดๆในราชการ และไม่มีอำนาจใดที่จะได้มาช่วยเกื้อหนุนความก้าวหน้าของเขาได้ และไม่มีทรัพย์สมบัติเดิมใดๆติดตัวมาเพื่อจะช่วยค้ำจุนเขาได้ในอนาคต และนั่นทำให้มารดาของเขาไม่พอใจอย่างมาก เพราะนางได้หมายตาเสี่ยวหลานบุตรสาวของญาติห่างๆที่มีฐานะร่ำรวยและมีบิดาเป็นขุนนางกรมการคลังที่มีอำนาจไม่น้อย อย่างน้อยถึงไม่ได้เป็นขุนนางใหญ่ระดับสูงกว่านี้ มีอำนาจมากกว่านี้ หรือเป็นตระกูลพ่อค้าคหบดีที่ร่ำรวยมากมายกว่านี้ แต่ก็ยังดีกว่าหลิวอี้ชิงผู้นี้มากมายนักน้ำตาของนางเอ่อคลอดวงตา แม้จะรู้ว่าตัวของนางไม่เป็นที่ชื่นชอบของฮูหยินใหญ่โยวอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่านางและพวกบรรดาญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 3 ย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็กซอมซ่อ
“ เรือนเล็กที่ไหนกันเจ้าคะพ่อบ้าน” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยปากถาม “ เรือนเล็กนี้อยู่ท้ายจวนขอรับ นายหญิงใหญ่สั่งให้ฮูหยินน้อยย้ายข้าวของไปให้หมดภายในวันนี้ขอรับ ส่วนเรือนหลังนี้นายหญิงใหญ่จะให้คุณหนูเสี่ยวหลานย้ายเข้ามาอยู่ขอรับ ” ชุ่ยเอ๋อหันขวับไปมองหน้าคุณหนูของตัวเองทันที ทำเช่นนี้มันรังแกกันเกินไปแล้ว คุณหนูเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพแท้ๆ แต่จะให้ย้ายไปอยู่เรือนหลังเล็กท้ายจวน " แต่มันจะเหมาะหรือเจ้าคะ เรือนนี้ท่านแม่ทัพให้ฮูหยินของเขามาพักแท้ๆ จะให้คนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของเขามาพักแทนมันจะเหมาะสมหรือไม่เจ้าคะ ” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยขึ้น “ ช่างเถอะ ชุ่ยเอ๋อ พ่อบ้านโยว ท่านช่วยให้บ่าวชายกับสาวใช้อีกสักสองคนมาช่วยขนข้าวของไปที่เรือนเล็กที่ว่านั่นให้ข้าด้วยก็แล้วกัน ”อี้ชิงตัดสินใจยอมย้ายไปเสียเพื่อให้เรื่องมันจบ พ่อบ้านชรามีสีหน้าดีขึ้น แม้ใจจริงเขาก็รู้ดีว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่ทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อผู้เป็นใหญ่ที่สุดในจวนนี้สั่งให้ทำอย่างไรเขาก็จำต้องทำอย่างนั้น ในเมื่อท่านแม่ทัพไม่อยู่ คนที่จะกล้าแข็งข้อกับนายหญิงใหญ่ได้นั้นมีแค่เพียงท่านแม่ทัพโยวเพียงเท่านั้น แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 4 จวนแม่ทัพที่ยากไร้
หลังจากสองนายบ่าวนั่งกินอาหารกันที่โต๊ะไม้ตัวเก่าคร่ำคร่าที่อยู่ในห้องโถงหน้าเรือนเล็ก ที่อาหารในจานนั้นมีเพียงผัดผักเย็นชืด เต้าหู้ผัดไข่ และผักกาดดองจนท้องอิ่มแล้ว นางก็ยกถาดไม้มาเก็บถ้วยชามเพื่อจะนำไปล้างที่โรงครัวใหญ่ที่ต้องเดินไปค่อนข้างไกลพอสมควร“ ชุ่ยเอ๋อ เจ้าเอาไปล้างที่ครัวเล็กหลังเรือนของเราก็ได้ แล้วเก็บถ้วยชามเอาไว้ใช้ที่เรือนนี้ คราวหลังเราทำกับข้าวกินกันเองบ้างก็ได้ เจ้าก็สำรวจดูเสียว่าเครื่องครัวขาดสิ่งใดบ้าง จดเอาไว้เสีย และทุกอย่างที่จำเป็นจะต้องใช้ก็เดินตรวจสอบดูให้ทั่ว พรุ่งนี้จะได้เข้าไปตลาดไปสั่งซื้อมา ” ชุ่ยเอ๋อหยักหน้าอย่างเห็นด้วย พวกนางมีกันเพียงสองปากสองท้องทำกับข้าวไม่ได้ยากเย็นนัก แถมยังจะได้กินอาหารดีๆมากกว่าที่โรงครัวจัดให้เสียอีก ช่างน่าอนาถยิ่งนัก เป็นถึงฮูหยินแม่ทัพใหญ่กลับได้กินอาหารที่มองดูแย่กว่ากับข้าวบ่าวที่จวนหลิวเสียอีก ชุ่ยเอ๋อครุ่่นคิดขณะที่ยกจานชามไปล้างที่ในครัวหลังเรือนเช้าวันต่อมาเมื่ออาบน้ำหน้าห้องสุขาหลังเรือนแล้ว โดยการตักจ้วงจากถังน้ำที่ชุ่ยเอ๋อต้มน้ำมาเทผสมให้กลายเป็นน้ำอุ่นและให้คุณหนูของนางตักจ้วงเอาจากในถังน้ำแล้วยืนอาบที่หน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 5 เริ่มหาเงินพยุงฐานะ
“ ฮูหยินน้อยต้องการพบข้าเรื่องอะไรหรือเจ้าคะ ข้าชื่อซื่อหลัน เป็นหัวหน้าคนครัวเจ้าค่ะ ” หัวหน้าคนครัวหันมาถามสตรีที่เพิ่งเดินเข้ามาที่ทุกคนต่างก็รู้ว่าเป็นฮูหยินที่เพิ่งแต่งเข้ามาของแม่ทัพโยว “ ฮูหยินใหญ่ให้ข้าดูแลเรื่องในจวนนี้น่ะ ให้ดูแลทั้่งเรื่องอาหารการกินและเรื่องอื่นๆในจวนด้วย จึงจะมาถามเรื่องรายการอาหารที่ทำในแต่ละวันด้วยว่าเราจะลดค่าใช้จ่ายใดๆได้บ้าง เพราะพ่อบ้านโยวบอกว่าตอนนี้เงินทองของจวนร่อยหรอลงมากเพราะท่านแม่ทัพใช้เงินไปกับการกักตุนเสบียงของทหาร คงต้องรอให้ท่านแม่ทัพกลับมาจากชายแดนก่อนทุกอย่างก็จะดีขึ้น ” หัวหน้าคนครัวทำหน้าอ่อนใจ “ ฮูหยินน้อยเจ้าคะ ทุกวันนี้เวลาข้าไปรับเงินค่ากับข้าวจากฮูหยินใหญ่มันก็น้อยมากกว่าเดิมเต็มทีแล้วเจ้าค่ะ แทบไม่พอค่าใช้จ่าย กับข้าวแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์อยู่แล้ว แทบจะต้องทำแต่ผัดผักแล้วเจ้าค่ะ ยิ่งหลังจากงานเลี้ยงงานแต่งงานยิ่งได้ค่ากับข้าวน้อยลงอีกเจ้าค่ะ ข้าก็ไม่รู้จะประหยัดได้อย่างไรอีกแล้ว พวกบ่าวก็บ่นกับอุบเรื่องกับข้าวที่มีแค่เศษเนื้อ กินข้าวก็ไม่ค่อยอิ่มกันแล้วเจ้าค่ะ ” อี้ชิงอึ้งไปทันที นางไม่รู้มาก่อนเลยว่าในจวนแม่ทัพจะขาดแคลนเงินทอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-29ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 6 กิจการในจวนก็เริ่มต้น
หลังจากอี้ชิงกับชุ่ยเอ๋อสองนายบ่าวไปเดินหาตึกแถวให้เช่าในตลาดจนได้ห้องแถวสองคูหาอยู่กลางตลาดมาได้ เพราะคุณชายจางเลี่ยงหลินเจ้าของร้านขายผ้าร้านใหญ่ในตลาดเป็นผู้จัดการให้ เขาช่วยเหลือเพราะเขาเองก็เคยแอบพึงใจในตัวของหลิวอี้ชิงมาก่อน เพียงแต่เขานั้นช้ากว่าแม่ทัพโยวเท่านั้นเอง เพราะเขานั้นมัวแต่ทำการค้ายุ่งวุ่นวายและมักจะเดินทางไปมาระหว่างเมืองอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ไม่มีเวลาเกี้ยวพาอี้ชิงได้เลย ได้แต่ประวิงเวลารอให้มีเวลาว่างอีกสักหน่อยก่อนจนนางแต่งงานไปกับแม่ทัพโยวหยางเล่อเมื่อรู้ข่าวเขาเองก็แอบเสียดายนางไม่น้อย แต่เมื่อเห็นนางมาเดินหาห้องแถวให้เช่าก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย นางแต่งงานไปเป็นฮูหยินของแม่ทัพแล้วเหตุไฉนจึงได้มาเดินหาตึกแถวเพื่อทำการค้าอีก เมื่อสงสัยเขาได้จึงได้ไต่ถามนางและได้คำตอบว่านางต้องการทำร้านอาภรณ์มานานแล้ว แต่เพิ่งได้มีโอกาสทำ แต่เขาไม่รู้ว่าที่นางจำต้องทำการค้าในตอนนี้มันมีสาเหตุอื่นด้วย เขาแค่คิดว่านางแค่ทำตามความฝันของตัวเองเพียงเท่านั้นเมื่อรู้แล้วคุณชายจางก็จัดการติดตาหาเช่าห้องแถวให้นางจนได้โดยใช้เส้นสายช่วยนิดหน่อย เพราะเขาสงสารนางที่ไม่รู้จักใครเลย และเขาช่วยให้นาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-06
บทล่าสุด
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 27 ทุกอย่างลงตัว
เมื่อหมอสาวหลิวซิงเหยียนได้ตั๋วเงินจากพ่อบ้านแล้ว นางก็ตัดสินใจเดินทางจากไปทันที ไม่มีประโยชน์ใดที่นางจะทู่ซี้อยู่ที่จวนแม่ทัพแห่งนี้อีกแล้ว เพราะข้าวของของนางมีไม่มากเก็บเพียงครู่เดียวก็เสร็จ นางไม่แม้แต่จะร่ำลาฮูหยินใหญ่โยว เพราะไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเสวนากับนางอีก เพราะไม่มีผลประโยชน์ใดที่จะต้องการพึงพิงสตรีผู้เฒ่านั่นอีก จึงได้ก้าวออกไปจากจวนแม่่ทัพทันทีอย่างไม่เหลียวหลังกลับมามองด้วยซ้ำ ส่วนเสี่ยวหลานเมื่อสาวใช้คนสนิทของนางเข้ามาบอกเรื่องหมอสาวที่จากไปแล้ว และนางได้ยินว่าพ่อบ้านโยวให้เงินนางติดตัวไปด้วย เพราะท่านแม่ทัพเคยสั่งเอาไว้ว่าให้เงินนางไปตั้งตัวเพราะนางเคยมีบุญคุณกับกองทัพในยามศึก เสี่ยวหลานนิ่งคิดว่าหมอสาวนั้นต้องรู้แน่แก่ใจแล้วว่าท่านพี่หยางเล่อ คงไม่อาจจะกลับมาหายดีดังเดิมได้นางจึงได้ตัดสินใจจากไป เช่นนี้แล้วเสี่ยวหลานเองเล่า นางจะอยู่ในจวนแม่ทัพเพื่อทู่ชี้จะเป็นฮูหยินของเขาอีกหรือ นางตอบตนเองได้ว่าไม่ เพราะนางยังสาวยังมีความงดงามอยู่ นางสามารถหาสามีที่ดีกว่านี้ได้ นางก็จะไม่ยอมทิ้งอนาคตของตนเองเอาไว้กับคนพิการเช่นพี่หยางเล่ออย่างแน่นอน ท่านพี่หยางเล่อแม้จะมีเงิน
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 26 สำเร็จตามและทุกอย่างลงตัว
เมื่อหมอสาวเดินออกมาจากห้องนอนของแม่ทัพหนุ่ม ทุกคนที่นั่งรออยู่ด้านนอก ทั้งฮูหยินใหญ่ เสี่ยวหลาน และบรรดาสาวใช้ทุกคนต่างหันไปจ้องมองนางอย่างมีความหวัง เสี่ยวหลานนั้นถึงกับวางเรื่องทุกอย่างเอาไว้ก่อน นางต้องการรู้ว่าท่านพี่อาการเป็นเช่นไร และจะมีโอกาสหายดีเป็นปกติหรือไม่ หมอสาวส่ายหน้าให้กับทุกคน “ หมายความว่าอย่างไรกันซิงเหยียน ” หมอสาวเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของฮูหยินใหญ่ “ ข้าตรวจอาการของเขาอย่างละเอียดเท่าที่ความสามารถของข้ามีแล้วเจ้าค่ะ ข้าคิดว่าหมอผู้้นั้นพูดถูก ท่านแม่ทัพนั้น เส้นประสาทของเขาเสียหายหนักมากจนทำให้ตัั้งแต่ช่วงล่างตั้งแต่เอวลงไปถึงปลายเท้านั้นไม่มีความรู้สึกอีก และไม่แน่ใจว่าจะสามารถรักษาให้หายดีเป็นปกติได้หรือไม่ ” ทุกคนอึ้งงันไปอย่างมาก โดยเฉพาะฮูหยินใหญ่และเสี่ยวหลาน “ เจ้าหมายความท่านพี่จะไม่มีโอกาสหายดีเป็นปกติและกลับมาเดินได้อีกครั้งอย่างนั้นหรือ ” เสี่ยวหลานอดไม่ไหว นางต้องการรู้อย่างแน่ชัดว่าท่านพี่หยางเล่อของนางจะหายดีเป็นปกติหรือไม่ “ ข้าบอกตามตรงนะ ว่าโอกาสที่จะกลับมาเป็นปกตินั้นแทบไม่มี แต่หากกระดูกและบาดแผลสมานอาจจะพอนั่งรถเข็นได้ แต่คงจะกลับมาเ
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 25 แผนการตามหาคนรักจริง
อี้ชิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อยามสายมากแล้ว นางเห็นมีแสงแดดส่องเป็นลำเข้ามาตามรอยแยกของฝาไม้ ทอดลงมาบนพื้นห้อง นางค่อยๆขยับกายลุกขึ้น ทั้งตัวเจ็บระบมไปหมด โดยเฉพาะร่องอวบที่ทั้งเจ็บทั้งแสบ ขณะที่นางกำลังจะหย่อนขาลงจากเตียงนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นด้านหลัง “ เมียจ๋า เจ้าอยู่ที่จวนนี้รอพี่ก่อนนะ พี่จะไปจัดการเรื่องในจวนให้แล้วเสร็จ รับรองว่าเจ้ากลับไปคราวนี้จะไม่มีสตรีใดอยู่ในจวนอีก แล้วพี่ขอสัญญากับเจ้าว่าด้วยเกียรติของแม่ทัพใหญ่แคว้นชิง พี่จะไม่ยอมรับสตรีอื่นใดเข้าจวนอีก จะมีเพียงเจ้าตลอดชีวิต เจ้าจะยอมคืนดีและกลับไปเป็นฮูหยินของพี่ตามเดิมได้หรือไม่ พี่รักเพียงเจ้าเท่านั้น และต้องการมีบุตรกับเจ้าเพียงเท่านั้น สตรีอื่นใดพี่ไม่ต้องการ ” อี้ขิงหันไปมองบุรุษที่กำลังลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้านหลังของนาง แล้วกระเถิบเข้ามาโอบกอดนางเอาไว้ในอ้อมกอดที่แสนอุ่นของเขา “ ถ้าท่านพี่ทำได้จริงอย่างเช่นที่สัญญากับข้า ข้าก็ยอมคืนดีกับท่านก็ได้เจ้าค่ะ ” นางเอนกายพิงอกแกร่งของเขา ในใจของนางนั้นยังมีเขาอยู่เต็มเปี่ยมแต่เพราะนางรักเขามาก นางจึงเจ็บมากที่เห็นเขาเริงรักกับสตรีอื่น “ แต่หากท่านไม่รักษาสัญญา
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 24 สัญญาจะมีเพียงเจ้า nc
“ อ๊าาา อ๊าางง อ๊าางงง อ๊าาา อ๊าาา อ๊าากก ” ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันอย่างเสียวซ่าน แม่ทัพหนุ่มทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เพราะบัดนี้เจ้าลูกชายตาเดียวของเขาที่มันโหยหานางเต็มที่ มันคับแน่นจนตึงแทบปริแตก หัวบานของมันมีน้ำรักไหลออกมาอย่างมากมายเพราะความเสียวที่มากจนเกินจะทนได้เขาถอดนิ้วแกร่งของตนเองออก แล้วมือหนาก็เลื่อนลงมาดึงเอวกางเกงหูรูดของตนเองลงจนพ้นสะโพกหนาของตนเอง เพื่อปลดปล่อยเจ้าลูกรักออกมาเป็นอิสระ ทันทีที่มันพ้นออกมาจากขอบเอวกางเกงของเขา มันก็ผงาดง้ำและพรักพร้อมอย่างเต็มที่แล้วอี้ชิงก้มลงมองลำกายอวบใหญ่ที่ผงาดง้ำและกำลังทิ่มแทงที่ท้องน้อยของนางอยู่อย่างตื่นตระหนก “ ท่านพี่เจ้าคะ ท่านพี่ ข้ากลัว อย่า…..ไม่นะ….ปล่อยข้า…….” อี้ชิงพยายามอ้อนวอนเพราะนางหวาดหวั่นเหลือเกิน“ เจ้าจะมีความสุข เชื่อพี่…...” เขากระซิบนางเสียงกระเส่า เขาไม่คิดจะรั้งรออะไรอีกแล้ว และไม่อาจจะปล่อยโอกาสให้นางเปลี่ยนใจ มือหนาของเขาจับเจ้าลูกชายตาเดียวของเขา เอาส่วนหัวถูไถเข้ากับเมล็ดดอกไม้ของนางด้วยจังหวะที่ถี่ระรัว“ อ๊าาาา อ๊าางง อู๊ยยยย อู๊ยยยยย อู๊ยยยย ” อี้ชิงครางออกมาอีกครั้งด้วยเสียงกระเส่า ปากจิ้มลิ
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 23 คืนดีกันเถอะนะ nc
แม่ทัพหนุ่มเฝ้าจูบฮูหยินร่างอวบที่เขาดึงนางขึ้นมานั่งอยู่บนตักแกร่งอย่างเร่าร้อน เขาจูบนางยาวนานจนแทบจะสูบวิญญาณ จนร่างของอี้ชิงอ่อนระทวยซบลงที่อกแกร่งของเขา มือบางของหล่อนลูบไล้อยู่ที่อกแกร่งหนั่นแน่นนั้นอย่างลืมตัวเขาจูบจนพอใจแล้วจึงได้เลื่อนใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ไปจนทั่วซอกคอขาวผ่องของหล่อนและขบเม้มทำรอยรักเอาไว้อย่างรุนแรง เขาซุกไซร้ไม่หยุด ทั้งขบเม้ม ทั้งไล้เลียจนผิวสาวเปียกชุ่มไปหมด “ หอมจัง ” เขากระซิบเบาๆ เสียงทุ้มของเขาคำรามอยู่ใกล้ๆ ใบหูขาวผ่องของนาง “ อา….ท่านแม่ทัพ….ท่าน..อย่านะ อย่า ….อ๊าาาา " ตอนนี้เขาไม่ได้แค่ซุกไซร้ลำคอขาวผ่องของนางเพียงเท่านั้น แต่มือหนาของเขายังลูบไล้ไปทั่วร่างบางขาวผ่องที่บัดนี้อาภรณ์นั้นถูกเลิกขึ้นมาสูงจนแทบจะเปลือยทั้งร่างให้เขาเห็นอยู่แล้ว สายรัดเอวหายไปตอนไหนนางก็ไม่อาจจะรู้ได้ มือของเขาซุกซนเหลือเกิน ตอนนี้มันกำลังฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ที่บัดนี้อาภรณ์ที่ปกปิดมันนั้นหลุดลุ่ย ทำให้เห็นทั้งสองเต้าที่อวบใหญ่เหลือเกินเพราะสาปเสื้อนั้นหลุดลุ่ยหลุดจากไหล่มนไปแล้วมือหนานั้นทั้งฟอนเฟ้นอกอวบจนโนมเนื้อของนางปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้วของเขา และนิ้วแกร่งนั้นก็สะก
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 22 ข้าคือสามีของเจ้าตลอดไป nc
บัดนี้อาภรณ์ของนางแทบจะหลุดลุ่ยเพราะมือหนาที่ไม่อยู่สุกเลยนั้น ตราบจนม้าคู่กายของแม่ทัพหนุ่มตะบึงห้อมาจนถึงหน้าประตูจวนเล็กของเขาที่อยู่นอกเมือง จวนหลังนี้เขาปลูกเอาไว้เพื่อหลีกหนีความวุ่นวายในจวนใหญ่ของเขาตั้งแต่เขายังไม่ได้แต่งงาน และเขามักจะปลีกตัวมาพำนักที่นี่ เพื่อฝึกฝนวรยุทธ์และเมื่อต้องการวางแผนการรบที่ต้องใช้สมาธิ เขาก็มักจะควบม้ามาอยู่ที่นี่กับองครักษ์และคนสนิทเพียงไม่กี่คน แต่ที่นี่ก็มีสาวใช้และคนดูแลอยู่หลายคน เมื่อแม่ทัพหนุ่มควบม้ามาถึง รอเพียงครู่ซีห้าวก็ควบม้าตะบึงตามหลังมาหยุดลงที่ด้านหลังของแม่ทัพหนุ่ม แล้วเขาก็โหนตัวลงจากรถม้าเดินไปใช้ที่เคาะทองเหลืองหน้าประตูเคาะประตูใหญ่สามสี่ครั้ง ครู่หนึ่งก็มีชายคนหนึ่งเปิดประตูออก แล้วเยี่ยมหน้าออกมาเมียงมอง“ ท่านแม่ทัพมาหรือขอรับ ” แล้วเขาก็เปิดประตูใหญ่นั้นออกกว้าง แม่ทัพหนุ่มบังคับม้าให้เดินเข้าไปในประตูจวน ส่วนซีห้าวก็อุ้มตัวของชุ่ยเอ๋อลงมายืนข้างตัวม้า แล้วเขาก็จูงม้าคู่กายของตนเองเดินตามท่านแม่ทัพเข้าไปในจวน โดยมีชุ่ยเอ๋อหอบห่อผ้าของตนเองและนายหญิงเข้าไปในจวนด้วยเมื่อขี่ม้ามาอยู่ลงที่หน้าเรือนหลักของตนเองแล้ว แม่ทัพหนุ่ม
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 21 ชิงตัวเมียรัก
เมื่อแม่ทัพโยวและซีห้าว ขี่ม้าคู่กายโดยไม่หยุดพักเลย พวกเขาตามจนพบขบวนรถม้าที่แล่นตามกันเพื่อมุ่งหน้าไปทางหนิงโจวและพวกเขาแน่ใจว่าใช่ขบวนรถม้าของคุณชายจางลี่หลินพ่อค้าใหญ่ที่มีกิจการค้าอยู่หลายเมืองอย่างแน่นอน พวกเขาจึงได้ขี่ม้าแซงไปเพื่อหยุดขบวนรถม้านี้เอาไว้ และเมื่อคนขับเห็นดังนั้นจึงจำต้องหยุดม้า เพราะเขาเห็นชายร่างสูงใหญ่สองคนที่ควบอยู่บนม้าตัวสูงใหญ่และพวกเขาดูมีไอสังหารเข้มข้น ลักษณะองอาจผึ่งผายดูไม่ใช่โจรป่าที่มาดักปล้นขบวนรถม้า แต่ก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาใช่ทหารหรือไม่ และเมื่อรถม้าทั้งสามคันหยุดลง คุณชายจางจึงได้เปิดผ้าม่านออกไปดูว่ารถม้าของพวกเขานั้นหยุดลงเพราะสิ่งใดกัน และก็พบกับแม่ทัพโยวที่กำลังโหนตัวลงมาจากรถม้า สีหน้าของคุณชายหนุ่มเปลี่ยนไปทันที เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าในอีกไม่นาน แม่ทัพโยวหยางเล่อจะต้องมาตามอี้ชิงอย่างแน่นอน แต่ไม่คิดว่าจะรวดเร็วถึงปานนี้ คุณชายหนุ่มจึงได้ก้าวเดินลงจากรถม้าของตัวเอง เพื่อจะเผชิญหน้ากับแม่ทัพโยว เพราะพวกเขาเป็นแค่พ่อค้า มีเพียงผู้คุ้มกันที่จ้างมาเท่านั้น ไม่น่าจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของแม่ทัพหนุ่มที่มีฝีมือเก่งกาจ และชำนาญการใช้อาวุธและม
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 20 ตามหาเมีย
ด้านที่เรือนฮูหยินใหญ่ หมอสาวหลิวซิงเหยียนนั่งคุกเข่าลงที่หน้าฮูหยินใหญ่ “ ฮูหยินใหญ่ต้องช่วยข้านะเจ้าคะ ข้าทำสำเร็จแล้ว แต่ท่านแม่ทัพกลับจะขับไล่ข้าออกไปจากจวน เช่นนี้แล้วสิ่งลงมือทำไปอาจจะสูญเปล่าได้นะเจ้าคะ เพราะแม้ฮูหยินของเขาออกไปจากจวนแล้ว แต่ไม่แน่ว่านางจะย้อนกลับมาได้อีกหรือไม่ ได้ยินว่าท่านแม่ทัพฉีกหนังสือหย่าที่นางเขียนทิ้งเอาไว้ไปเสียหมดแล้วด้วยเจ้าค่ะ อย่างนี้แล้วยังจะวางใจว่านางนั้นจะไปแล้วไปลับได้หรือไม่เจ้าคะ ”หมอสาวเจ้าเล่ห์เอ่ยปากอ้อนวอนและเติมความวิตกกังวลให้ฮูหยินผู้เฒ่าที่นั่งอยู่ตรงหน้าของนางด้วย เพื่อใช้เป็นโล่ห์กำบังจากโทสะของแม่ทัพหนุ่มที่พลันเกิดขึ้นทันที หลังจากที่ฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดนั้นคลายลง และเขาได้รู้ว่าอี้ชิงฮูหยินของเขานั้นมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี และนางนั้นถึงกับเขียนหนังสือหย่าและขนข้าวของออกไปจากจวนแม่ทัพแทบจะทันทีในคืนนั้นแต่แทนที่ทั้งฮูหยินผู้เฒ่่าและหมอสาวที่อุตส่าห์ลงทุนลงแรงไปมาก จะได้ดีใจที่กำจัดสตรีผู้นั้นออกไปได้แล้ว แต่ท่านแม่ทัพกลับฉีกหนังสือหย่านั่นทิ้งไปเสียแล้ว ก็ทำให้แผนที่วางไว้ยังไม่แน่ว่าจะสำเร็จจริงหรือไม่ “ เอาละ ไม่ต้องกังวลไป
ฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน บทที่ 19 ย้ายออกจากจวน
“ ท่านพี่ ท่านทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ” อี้ชิงเอ่ยขึ้นแล้วนางก็กลับหลังหันออกไปจากห้องหนังสือนั่นทันที แม่ทัพหนุ่มที่นอนทอดร่างให้หมอสาวขย่มเขามิได้รับรู้เลยว่าเมียรักมายืนจ้องมองพวกเขาอยู่เพราะเขานอนอยู่ด้านล่าง แต่คนที่เห็นร่างของอี้ชิงเต็มตานั้นคือหมอสาวเจ้าเล่ห์ นางจ้องมองอี้ชิงอย่างเย้ยหยันพลางยกยิ้มเยาะเย้ยนาง จนเห็นนางหันหลังกลับไป หมอสาวจึงยิ่งขย่มแม่ทัพหนุ่มอย่างร่านร้อน ทั้งสองร้องครวญครางผสานกันอย่างเสียวซ่านเหลือเกิน หมอสาวจงใจร้องครวญครางเสียงดังยิ่งขึ้นเพื่อให้ฮูหยินที่กำลังจะเป็นอดีีตนั่นได้ยินให้ชัดเจน ด้านอี้ชิงเมื่อนางเห็นสามีนอกใจนางเช่นนี้ แม้บุรุษนั้นต่างก็มีภรรยาหลายคน แต่เขากับนางยังไม่ได้พูดจากันตกลงกัน แม้นางจะสงสัยในความสัมพันธ์ของสามีกับสตรีที่เขาพากลับมาด้วย แต่ตอนนี้นางสิ้นสงสัยแล้ว ว่าทั้งสองเป็นอะไรกันแน่ และสตรีผู้นั้นมีความสำคัญกับสามีของตนเองเช่นไร อี้ชิงจึงได้รีบกลับไปยังเรือนเล็กท้ายจวนของตนเอง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับชุ่ยเอ๋อที่เดินสวนออกมาเพราะนางกลับมาที่เรือนเล็กก่อนเพื่อตระเตรียมอาหารให้กับนายของตน “ ชุ่ยเอ๋อ เจ้าเก็บข้าวของแล้ว
