บทที่ 3 ย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็กซอมซ่อ

“ เรือนเล็กที่ไหนกันเจ้าคะพ่อบ้าน” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยปากถาม  “  เรือนเล็กนี้อยู่ท้ายจวนขอรับ นายหญิงใหญ่สั่งให้ฮูหยินน้อยย้ายข้าวของไปให้หมดภายในวันนี้ขอรับ ส่วนเรือนหลังนี้นายหญิงใหญ่จะให้คุณหนูเสี่ยวหลานย้ายเข้ามาอยู่ขอรับ ” ชุ่ยเอ๋อหันขวับไปมองหน้าคุณหนูของตัวเองทันที ทำเช่นนี้มันรังแกกันเกินไปแล้ว  คุณหนูเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพแท้ๆ แต่จะให้ย้ายไปอยู่เรือนหลังเล็กท้ายจวน 

" แต่มันจะเหมาะหรือเจ้าคะ เรือนนี้ท่านแม่ทัพให้ฮูหยินของเขามาพักแท้ๆ จะให้คนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของเขามาพักแทนมันจะเหมาะสมหรือไม่เจ้าคะ ” ชุ่ยเอ๋อทนไม่ไหวจึงได้เอ่ยขึ้น   “ ช่างเถอะ ชุ่ยเอ๋อ พ่อบ้านโยว ท่านช่วยให้บ่าวชายกับสาวใช้อีกสักสองคนมาช่วยขนข้าวของไปที่เรือนเล็กที่ว่านั่นให้ข้าด้วยก็แล้วกัน ”

อี้ชิงตัดสินใจยอมย้ายไปเสียเพื่อให้เรื่องมันจบ  พ่อบ้านชรามีสีหน้าดีขึ้น  แม้ใจจริงเขาก็รู้ดีว่านี่เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่ทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อผู้เป็นใหญ่ที่สุดในจวนนี้สั่งให้ทำอย่างไรเขาก็จำต้องทำอย่างนั้น  ในเมื่อท่านแม่ทัพไม่อยู่ คนที่จะกล้าแข็งข้อกับนายหญิงใหญ่ได้นั้นมีแค่เพียงท่านแม่ทัพโยวเพียงเท่านั้น  

แม้แต่ฮูหยินที่เพิ่งแต่งงานของเขาเองก็ยังไม่เว้นจะถูกรังแก และไม่มีใครกล้าที่จะออกหน้าช่วยนางได้   เพราะไม่ว่าผู้ใดในจวนแม่ทัพแห่งนี้ต่างก็รู้ว่าฮูหยินใหญ่หมายมั่นปั้นมือมาหลายปีแล้วว่าจะให้หลานสาวของนางมาเป็นลูกสะใภ้ เพียงแต่ท่านแม่ทัพโยวผู้เป็นบุตรชายไม่เอาด้วยกับความคิดนี้เท่านั้นเอง  จึงได้ดึงดันแต่งงานกับสตรีที่เขาพึงใจ  

หลังจากพ่อบ้านโยวเดินออกไปจากเรือนแล้ว  ชุ่ยเอ๋อก็มาทรุดนั่งลงข้างๆคุณหนูของตัวเอง “ คุณหนูจะยอมเขาเช่นนี้หรือเจ้าคะ ”  อี้ชิงหันไปมองหน้าของชุ่ยเอ๋อพลางถอนใจออกมาเล็กน้อย “ ข้าเข้าใจที่เจ้าพูดนะชุ่ยเอ๋อ  แต่ข้าเป็นสะใภ้ที่เพิ่งจะแต่งเข้ามาอยู่ในจวนโยว และคนที่สั่งให้ข้าย้ายไปอยู่ที่เรือนเล็กคือแม่สามีของข้า นางไม่ชอบข้านั่นข้าเองก็รู้อยู่แล้ว มันก็ไม่น่าแปลกที่นางตั้งป้อมรังเกียจข้าเช่นนี้  ไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อนางต้องการให้ข้าย้ายไป ข้าก็จะย้าย  ข้าทนได้ ”  อี้ชิงบอกกับสาวใช้ของนาง

แม้ปากจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในใจของนางก็ค่อนข้างจะรู้สึกไม่น้อย แต่ก็จำต้องย้ายไปก่อน นางคิดในแง่ดีว่าหากนางอดทนและพยายามทำความดีกับแม่สามีให้มากๆ นางคงจะมองเห็นความดีที่นางทำบ้างก็ได้ ตอนนี้ยังไม่คุ้นเคยกันมากนักนางอาจจะยังไม่สนิทใจกับตนก็ได้  

บ่ายวันนั้นบ่าวชายและสาวใช้ที่พ่อบ้านโยวบอกว่าจะให้มาช่วยขนข้าวของก็มาที่เรือน ชุ่ยเอ๋อที่ยังไม่ได้เก็บข้าวของออกจากหีบ แค่เพียงรื้อของใช้ของคุณหนูออกมาเพียงเล็กน้อย แค่เพียงเก็บเข้าไปใส่ในหีบดังเดิมก็เป็นอันว่าเสร็จสิ้นจึงได้ให้พวกบ่าวชายและสาวใช้ที่มาช่วยขนข้าวของนั้น เข้ามาช่วยกันขนไปได้เลย ช่วยกันขนเพียงรอบเดียวก็เสร็จสิ้นเพราะข้าวของมีแค่สิบหีบ มีแค่เพียงสินเดิมกับข้าวของๆ อี้ชิงและชุ่ยเอ๋อที่ขนมากจากจวนหลิวเท่านั้น 

ด้านที่เรือนหลัก “ ท่านป้าเจ้าคะ ให้บุตรอนุนั่นย้ายไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กแล้ว ก็ควรจะให้มาช่วยทำงานในจวนด้วยนะเจ้าคะ ไม่ควรจะให้นั่งนอนอยู่เฉยๆ ควรให้มาช่วยแบ่งเบาภาระของท่านป้าบ้าง ” เสี่ยวหลานเอ่ยยุแยงท่านป้าของนางด้วยความเกลียดชังในตัวของฮูหยินหมาดๆของญาติผู้พี่ ที่มาแย่งชิงตำแหน่งสะใภ้ของจวนโยวที่นางเฝ้าฝันว่าตัวเองจะได้เป็นมาหลายปีแล้วไป   ฮูหยินใหญ่นิ่งคิด

“ ป้าก็คิดว่าจะให้หญิงผู้นั้นมาช่วยดูแลงานในจวนนี่แหละ ไม่ให้มากินอยู่ในจวนนี้เฉยๆ หรอก แต่คงจะต้องยกเว้นเรื่องเงินทองและบัญชีของจวนป้าคงจะดูแลเองเหมือนเดิม ดีเหมือนกันจะได้มีคนช่วยทำงานในจวนโดยไม่ต้องจ่ายค่าแรง ” ฮูหยินใหญ่โยวเอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วยกับหลานสาวคนโปรดที่หมายมั่นว่าจะกลายมาเป็นสะใภ้ในอีกไม่นานนี้

 “ คุณหนูเจ้าค่ะ เรือนเล็กนี่คงจะซ่อมอีกมากนะเจ้าคะ เหมือนพวกนั้นกลั่นแกล้งคุณหนูอย่างไรก็ไม่รู้นะเจ้าคะ ใจร้ายมากเลยให้ย้ายมาอยู่เรือนเล็กซ่อมซ่อนี่ ไม่รู้ว่าหลังคาจะรั่วหรือไม่นะเจ้าคะ ”  ชุ่ยเอ๋อหันมองไปรอบๆเรือนหลังนี้ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปบนหลังคาเรือน  ขณะที่คุณหนูของนางหันไปมองสาวใช้สองคนที่ขนข้าวของเข้าไปวางไว้ในเรือนแล้วกำลังจะก้าวออกไปจากเรือนหลังนี้ 

“ พวกเจ้าสองคนอย่าเพิ่งไปนะ ช่วยข้าทำความสะอาดเรือนหลังนี้ก่อน ทำเสร็จแล้วข้าจะให้ค่าตอบแทนกับพวกเจ้าไม่ให้ช่วยทำงานเปล่าๆหรอก แล้วช่วยไปตามบ่าวชายเมื่อครู่มาสักสองคน ให้เขาเอาเครื่องมือช่างเท่าที่จะหาได้มาด้วยนะ  บอกเขาว่าข้าให้มาช่วยซ่อมหน้าต่างกับพื้นเรือนนี่ให้ข้าก่อน เอาแค่ให้พออยู่ได้ไปก่อน แล้วข้าจะหาช่างมาซ่อมเรือนนี้อีกทีคงจะต้องซ่อมหลายอย่างอยู่ บอกพวกเขาว่าข้าจะให้ค่าแรง แต่ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับคนอื่นนะ ให้ไปกระซิบพวกเขาเบาๆ ”  สองสาวใช้รับคำ “ พวกข้าจะไปหยิบไม้กวาดกับผ้าก่อนนะเจ้าคะ จะได้ลงมือทำความสะอาดให้เสร็จก่อนมันจะค่ำ” แล้วทั้งสองคนก็เดินย้อนกลับไปตามเส้นทางเดิม

" ชุ่ยเอ๋อ เจ้าเข้าไปสำรวจในครัวและห้องสุขานะ ว่ามีอะไรต้องซ่อมแซมอีกไหม และมันใช้การได้หรือเปล่าเสร็จแล้วให้สำรวจในห้องนอนของเจ้ากับข้าว่ามีอะไรที่ต้องซ่อมก่อนไหม เราจะได้พักที่นี่ไปก่อนได้ในคืนนี้ แล้ววันพรุ่งนี้เช้าค่อยไปหาช่างไม้มาซ่อมแซมพวกหลังคาและงานอื่นๆที่พวกบ่าวทำไม่ได้ 

หลังจากนั้นสาวใช้ทั้งสองคนก็ไปตามบ่าวชายมาอีกสองคนและพวกเขาก็ต่างลงมือทำงานตามที่ฮูหยินน้อยบอก นางให้บ่าวชายช่วยซ่อมบานประตูหน้าต่างที่ห้อยร่องแร่งจะหลุดไม่หยุดแหล่ให้เข้าที่ ให้ช่วยตอกตะปูชั้นวางของที่โย้เย้ในครัวและในห้องโถงด้านหน้าและซ่อมพวกเครื่องเรือนเก่าในเรือนหลังนี้ อันไหนที่ซ่อมแซมไม่ได้แล้วก็ให้ช่วยกันยกไปไว้ด้านหลังเรือน อันไหนที่ซ่อมแซมได้ก็ให้ช่วยกันทำเท่าที่จะทำได้

ชุ่ยเอ๋อไปสำรวจห้องสุขาและห้องครัวด้านหลังเรือนว่าใช้การได้หรือไม่ก็พบว่าห้องสุขายังใช้งานได้ดี  แค่ให้บ่าวชายมาซ่อมผนังไม้และอุดรูโหว่่ที่บนหลังคาให้พอใช้งานได้ไปก่อน แต่คงจะต้องให้ช่างมาซ่อมหลังคาจริงๆแล้ว เพราะมีกระเบื้องที่ผุกร่อนไปหลายจุด และที่พื้นเรือนก็มีรูโหว่หลายรูด้วยกัน แค่เพียงให้บ่าวชายซ่อมแซมและทำเครื่องหมายเอาไว้ว่าจุดไหนที่จะต้องให้ช่างมาซ่อมแซม

ด้านสองสาวใช้ก็่ช่วยกันปัดหยักไย่และเช็ดถูพื้นและเช็ดตามผนังและตู้ตั่งเครื่องในเรือนหลังนี้ทั้งหมดให้สะอาดเพราะมีฝุ่นจับหนาพอสมควร เพราะเรือนนี้ถูกปิดตายเอาไว้หลายปีแล้ว เมื่อก่อนเป็นเรือนของทหารผู้หนึ่งที่เขาพาครอบครัวมาอยู่ด้วย แต่ตอนหลังเขามีเรือนของตัวเองแล้วจึงได้พากันย้ายออกไป ซึ่งมันก็หลายปีมาแล้ว เมื่อไม่มีคนอยู่มันจึงทรุดโทรมไม่น้อย 

อี้ชิงก็ลงมือช่วยพวกเขาด้วย เพราะนางต้องการให้งานเสร็จสิ้นก่อนจะค่ำ เอาแค่เพียงอยู่อาศัยได้ แล้วอยู่ไปก็ค่อยๆทำความสะอาดไปก็ได้ จนเมื่องานเสร็จสิ้นลงเมื่อเย็นย่ำเต็มทีแล้ว อี้ชิงจึงได้บอกให้บ่าวทั้งสี่คนหยุดงานในมือ “ พวกเจ้าพอแค่นี้เถอะ แล้วข้าจะจ้างช่างไม้มาทำต่อ ส่วนงานบ้านก็พอแล้ว พอให้อาศัยอยู่ได้ไปก่อน แล้วค่อยๆทำไปมันคงจะสะอาดขึ้นเอง เอาละข้าให้ค่าแรงกับพวกเจ้านะเป็นสินน้ำใจที่มาช่วยงานข้า ” 

นางดึงถุงเงินออกมาจากเอวแล้วหยิบส่งให้กับบ่าวชายทั้งสองและสาวใช้ทั้งสองคนละเท่าๆกัน ซึ่งก็มีผลให้พวกเขายิ้มแก้มแทบปริเพราะฮูหยินน้อยใจดีมากเลย พวกเขาเป็นบ่าวมีหน้าที่ทำงานรับใช้เจ้านายในจวนนี้อยู่แล้ว ไม่เคยได้สินน้ำใจเพิ่มเช่นนี้  “ รับไปเถอะ แล้วไม่ต้องบอกใครนะ ” นางบอกกับพวกเขา ไม่อยากจะให้มีปัญหาจึงให้พวกเขาเก็บเป็นความลับว่ามาช่วยงานนางและได้ค่าตอบแทน