บทที่ 6

"ท่านอ๋อง ท่านเป็นอะไรไหม?"

ชิงอีหันไปมองอ๋องเจวี้ยนอย่างตึงเครียด

"ลากออกไป" อ๋องเจวี้ยนสีหน้าไร้อารมณ์

"ขอรับ!"

แม่นมทั้งสองคนยังคิดจะตะโกน แต่ก็ถูกกดจุดขมับแล้วลากออกไป

ชิงอีจึงหมุนตัว มองไปยังใบหน้าของอ๋องเจวี้ยนผาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว และก็มองเห็นด้านหลังอ๋องเจวี้ยนมีฟู่จาวหนิงยื่นหัวออกมา รู้สึกสงสัยอย่างหนัก

หญิงสาวที่ชิงกระบี่จากมือเขาได้อย่างรวดเร็ว แต่พอเจอกับแม่นมสองคนกลับปอดแหกขึ้นมาหรือ?

แต่ว่าพอเขาคิดอีกทีก็ไม่แปลก ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นคนของฮองเฮา ฟู่จาวหนิงจะกล้าลงมือกับคนของฮองเฮาได้อย่างไร

"ท่านอ๋อง จะกราบไหว้ฟ้าดินไหม" เขาถามขึ้น

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินเขาถามเช่นนี้ก็เดินออกมาจากด้านหลังอ๋องเจวี้ยน "ดังนั้น พวกเจ้าที่แท้ไม่คิดจะกราบไหว้ฟ้าดินหรอกหรือ?"

ชิงอีนิ่งงัน แต่สายตาที่มองนางกลับตกตะลึงขึ้นมา

เขาคิดว่าฟู่จาวหนิงที่ไม่กรีดร้องเมื่อครู่ เพราะว่านางยังไม่เห็นใบหน้าของท่านอ๋อง แต่ตอนนี้นางกลับมองท่านอ๋องด้วยสีหน้าปกติ เห็นได้ชัดว่ามองเห็นแล้ว

นางไม่กลัวแผลเป็นของท่านอ๋องหรือ?

"กราบไหว้ฟ้าดิน พิธีแต่งงานใหญ่" อ๋องเจวี้ยนมองฟู่จาวหนิงอย่างลึกซึ้ง "เจ้าแน่ใจว่าจะไม่เสียใจ?"

"ข้าจะรับผิดชอบต่อการเลือกของตนเอง" ฟู่จาวหนิงตอบ "แต่ก็หวังว่าอ๋องเจวี้ยนจะเข้าใจ ว่าการร่วมมือก็ต้องมีท่าทีของการร่วมมือด้วย เรื่องอันตรายแบบเมื่อครู่นี้ ข้าหวังว่าจะไม่มีครั้งหน้าอีก"

"เรื่องอันตราย?"

ชิงอีคิดดูก็เข้าใจ พอกำลังจะอธิบายแทนอ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนก็หมุนตัวออกนอกประตูไปแล้ว "จัดการตัวเองให้ดีดี"

ชิงอีรีบร้อนตามออกไป

หลังจากออกไป อ๋องเจวี้ยนก็หยุบเอาหน้ากากครึ่งหน้าออกมาสวม ปิดบังรอยแผลเป็นนั่น

"ท่านอ๋อง คุณหนูฟู่เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? จวนอ๋องเดิมทีก็เตรียมโถงพิธีมงคลให้พวกท่านอยู่แล้วนี่ เพียงแต่ท่านอ๋องคิดไม่ถึงว่าองค์จักรพรรดิกับฮองเฮาจะเข้ามากันหมด"

ท่านอ๋องพอเห็นพวกเขาเข้ามา ก็ไม่อยากให้คุณหนูฟู่ต้องกลายไปเป็นเป้าของพวกเขาเท่านั้น

"ชิงอี" อ๋องเจวี้ยนตัดบทเขา "เจ้าคิดว่า ข้าเป็นคนดีหรือ?"

หา?

"ข้าก็แค่ไม่อยากให้คนของตระกูลฟู่ต้องมาตายกันไว และไม่อยากให้นางต้องไปตายด้วยมือคนอื่นก็เท่านั้น"

อ๋องเจวี้ยนพูดคำนี้ ก็สาวเท้าใหญ่ออกไป

ในเมื่อยืนยันว่าจะกราบไหว้ฟ้าดินร่วมหอลงโรง เขาจึงเปลี่ยนเป็นชุดมงคล

หลังจากอ๋องเจวี้ยนจากไป ฟู่จาวหนิงก็พ่นลมหายใจออก

นางตอนนี้รู้ว่าการเข้ามาในจวนอ๋องเจวี้ยน จะต้องซับซ้อนกว่าที่นางคิดเอาไว้แน่นอน แต่นางจะเอาชีวิตของท่านปู่มาเดิมพันไม่ได้

ขอแค่ประคองไว้ได้ ให้เวลานางเสียหน่อย ชุบเลี้ยงสุขภาพของท่านปู่ให้ดีขึ้น เรื่องเหล่านี้นางค่อยมาจัดการภายหลังก็พอ

ขอแค่ยังมีญาติอยู่ ความลำบากทั้งหมดก็ไม่ใช่ความลำบาก

"เฝิ่นซิง หงจั๋ว พวกเจ้าเข้ามาช่วยข้าหน่อย"

เฝิ่นซิงกับหงจั๋วที่ก้มหน้ารออยู่ด้านนอกสบตากัน ขานรับเสียงหนึ่ง และเข้ามาทันที

พวกนางชอบคุณหนูฟู่คนนี้

เจอกับเรื่องแบบนี้แต่กลับไม่ลนลานกรีดร้อง ไม่หวาดกลัวกังวล แต่ยังใจเย็น และจัดการเรื่องให้ดำเนินต่อไปได้

"ในเมื่อในวังมีคนมา เช่นนั้นพวกเจ้าก็ละเอียดเสียหน่อย บนตัวข้ามีจุดไหนที่ยังไม่เหมาะสมก็รีบแก้ไขหรือปลดออกไป"

ฟู่จาวหนิงกำชับพวกนาง

นางยังไม่สามารถเชื่อใจอ๋องเจวี้ยน แต่สาวใช้สองคนนี้ที่ดวงตาแจ่มใส นางกลับเชื่อมั่น เพราะถ้าเกิดเรื่อง สาวใช้จะถูกผลักออกไปเสียสละอย่างง่ายดาย จึงเชื่อว่าถ้าไม่ใช่คนโง่นัก เวลาเช่นนี้คงไม่มาทำร้ายนางหรอก

"เพคะ" เฝิ่นซิงกับหงจั๋วกุลีกุจอขึ้นมา

ตอนที่พวกนางกำลังยุ่ง ฟู่จาวหนิงก็ถามขึ้นมาคำหนึ่ง "เล่าเรื่องท่านอ๋องของพวกเจ้าให้ฟังหน่อยได้ไหม ข้าอยากจะเข้าใจเสียหน่อย หลังจากนี้อยู่ด้วยกันจะได้ง่ายขึ้น"

นางไม่คาดหวังว่าสาวใช้สองคนนี้จะพูดอะไรกับนาง เมื่อครู่ที่เผชิญหน้ากันครั้งแรก นางก็พบว่าอ๋องเจวี้ยนไม่ใช่คนที่เข้าหาง่ายนัก เป็นไปได้มากว่าอาจจะไม่ใช่คนดี สาวใช้ของนางอาจจะไม่กล้าพูดถึงตัวเขานัก

แต่ถ้าไม่แน่ล่ะ?

ต่อให้คุยกันไม่กี่คำ นางก็คงจะวิเคราะห์อะไรออกมาได้บ้าง

ผลลัพธ์ เฝิ่นซิงกับหงจั๋วก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน "ข้าน้อยก็เพิ่งจะเห็นท่านอ๋องไปไม่กี่ครั้ง"

เอ่อ

"แล้วท่านอ๋องของพวกเจ้าก่อนหน้านี้ไม่ค่อยกลับมาหรือ? พวกเจ้าทำไมไม่ติดตามไปรับใช้ล่ะ?"

พอได้ยินคำว่าติดตามไปรับใช้ เฝิ่นซิงกับหงจั๋วก็รีบส่ายหัวขึ้นมา

"พวกข้าน้อยอยู่ในจวนอ๋องมาโดยตลอด ท่านอ๋องล้วนพักฟื้นอยู่ที่ยอดเขาโยวชิงมาโดยตลอด คนที่ติตดามรับใช้คือสาวใช้ชั้นหนึ่งของจวนอ๋องอย่างท่านพี่จินเสวี่ยและท่านพี่ไป๋ซวงเท่านั้น"

จินเสวี่ยกับไป๋ซวง ดูท่านีน่าจะเป็นสาวใช้ที่อ๋องเจวี้ยนเชื่อใจ ฟู่จาวหนิงจำสองชื่อนี้ไว้แล้ว

หงจั๋วเอ่ยต่อ "ท่านพี่จินเสวี่ยกับท่านพี่ไป๋ซวงยังอยู่ระหว่างทาง ท่านอ๋องกลับมาถึงก่อน"

บนโถงพิธีมงคล เทียนสีแดงถูกจุดสว่าง ตำแหน่งเก้าอี้สูงมีสามีภรรยากลางคนคู่หนึ่งนั่งอยุ่ นั่นคือองค์จักรพรรดิและฮองเฮาที่สูงส่งที่สุดของแคว้นเจา

องค์จักรพรรดิตอนนี้มองถึงความหล่อเหลาในวัยหนุ่ม สวมชุดคลุมมังกรเหลืองสว่าง ขับเด่นความสูงส่ง พอมองอย่างละเอียด อ๋องเจวี้ยนเองก็ดูคล้ายเขาอยู่สองสามส่วนเลยทีเดียว

และฮองเฮาเองก็อยู่ในชุดคลุมพญาหงส์สวยตระการ ปิ่นห้อยพญาหงส์สีแดงทอง ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยความล้ำค่าโอ่อ่า สูงค่าทรงสง่า ดูมีท่วงท่าพระมารดาแห่งฟ้าดิน

บนเก้าอี้สูงด้านข้างมีไท่โฮ่วนั่งอยู่ ไท่โฮ่วกลับดูสงบเสงี่ยมไปบ้าง ยิ่งไปกว่านั้นสภาพจิตใจยังดูไม่ค่อยดีนัก ให้คนนำเอาหมอนอิงเข้ามา กำลังอยู่ในท่าครึ่งนั่งครึ่งนอน

ด้านนอกโถงพิธีมงคลมีขุนนางรวมตัวอยู่ไม่น้อย บ้างก็ใส่ชุดขุนนาง บ้างก็ใส่ชุดทั่วไป บ้างก็ยังแต่งเนื้อแต่งตัวอยู่

พิธีมงคลของอ๋องเจวี้ยนเองก็กะทันหันเสียเหลือเกิน ถ้าไม่ใช่เพราะการที่อ๋องเจวี้ยนกลับเมืองหลวงเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าไม่ใช่พวกเขาก่อเรื่องกันจนใหญ่โตกลางถนน จนจวนต่างๆ ล้วนเห็น แล้วพวกเขาจะมากันทันได้อย่างไร

ตอนนี้ที่มาทันเพราะข่าวไปไว ในกลุ่มพวกเขาบางคนก็เพิ่งจะผละจากอกของสาวชู้ออกมาเอง บางคนก็กำลังฟังบทเพลงอยู่ในโรงน้ำชา บ้าช่องยังไม่ทันกลับก็ต้องตรงมาที่นี่แล้ว

"คุณหนูฟู่คนนี้ดังขึ้นในพริบตาเลย"

"นั่นสิ ถอนหมั้นกับจวนอ๋องเซียวกลางถนน เห็นว่าเกี้ยวเจ้าสาวเกือบจะหามไปจนถึงประตูจวนอ๋องเซียวอยู่แล้ว"

"พอหันกลับมาก็พุ่งไปขวางรถม้าอ๋องเจวี้ยน กลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ข้าเกิดมาสามสิบกว่าปีไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย"

"นางไปผิดใจกับคุณหนูใหญ่หลี่มา พวกเจ้าว่า หมอเทวดาหลี่จะละเว้นนางไหม" มีคนบีบเสียงต่ำ ไม่มองฟู่จาวหนิงในแง่ดี

"นั่นสิ อย่าลืมนะ ว่าอ๋องเจวี้ยนยังต้องให้หมอเทวดาหลี่คอยรักษาอยู่"

ผู้คนล้วนแอบส่ายหัวถอนหายใจ แทบจะมองเห็นถึงจุดจบน่าเอนถอนาถของฟู่จาวหนิงเลยทีเดียว

"ยังไม่รู้ว่าพิธีแต่งงานในวันนี้จะราบรื่นไหม โถงนี้ไม่รู้ว่าจะได้กราบไหว้ฟ้าดินกันหรือไม่"

"ได้ฤกษ์แล้ว ต้อนรับบ่าวสาว"

ผู้ดูแลจวนอ๋องเจวี้ยนอยุ่ในชุดคลุมผ้าไหมใหม่เอี่ยม เดินออกมายืนป่าวด้วยเสียงอันดัง

โชคดีว่าตอนที่ไปรับท่านอ๋องกลับเมืองหลวง เขาก็ให้คนในจวนอ๋องทั้งหมดเตรียมชุดใหม่ไว้แล้ว นี่ไม่ใช่ว่าเอามาใส่ได้พอดีเลยหรือ?

คนอื่นจะคิดอย่างไรเขาไม่รู้ ผู้ดูแลรู้เพียงว่า ท่านอ๋องกลับเมืองหลวงครั้งนี้ได้พระชายามาคนหนึ่ง ถือว่าเป็นลางดี!

หญิงสาวที่กล้าแต่งกับท่านอ๋องของพวกเขา จะต้องเป็นพระชายาที่ดีแน่

ดนตรีมงคลบรรเลง อ๋องเจวี้ยนปรากฎตัว

ในโถงพิธีมงคล ไท่โฮ่วค่อยๆ ยืดตัวตรงขึ้นมา มองไปยังร่างสูงใหญ่นั้น แสงสะท้อนมาบนชุดมงคลสีแดงบนตัว ทำให้นางมองจนดวงตารื้นไปหมด

"อาหยวนของพวกเราก็แต่งงานแล้ว" นางเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ