บทที่ 1259

เซียวหลันยวนรู้สึกจำใจเหลือเกิน

วันคืนเหล่านั้นในเมืองหลวงจักรพรรดิ วันไหนบ้างที่นางไม่ยุ่งจนเท้าแทบไม่แตะพื้น? ในสถานการณ์เช่นนั้นเขาจะไปทรมานนางอีกได้อย่างไร?

หลังจากออกจากเมืองหลวง เขาก็พบปัญหานี้อีก พวกเขาต้องอยู่บนเส้นทางตลอด

ต่อให้ไปถึงเมืองจี้ ก็ญังต้องพักในโรงเตี๊ยม

ครั้งแรกของเขากับจาวหนิง ต้องไม่ใช่แบบนี้

"ท่านอาจารย์บอกว่า ที่เมืองจี้มีสาขาของพันธมิตรโอสถใต้หล้า ถึงตอนนั้นพกวเราไปพักที่พันธมิตรโอสถได้"

ฟู่จาวหนิงมองเขา ในดวงตาเผยประกายยิ้ม

"นั่นก็ยังเป็นสถานที่ของคนอื่น ไม่สะดวกเอาเสียเลย แล้วยังไม่ยุติธรรมกับเจ้าด้วย"

เซียวหลันยวนอยากให้ครั้งแรกของพวกเขาอยู่ที่บ้านตนเอง อยู่บนเตียงไม้ที่กว้างหน่อย บนผ้าห่มสีแดง มีเทียนแดงมงคล

ไม่มีคนมารบกวน สามารถหวานชื่นกันได้อย่างสุดอารมณ์

นิสัยประหลาดนี้ของเขา ฟู่จาวหนิงก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

"เช่นนั้นท่านก็ทนเอาหน่อยแล้วกัน"

ฟู่จาวหนิงผละออกจากตัวเขานั่งขึ้นมา หยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดมือ

เซียวหลันยวนเข้ามาหา จูบลงไปที่ต้นคอของนาง

ระหว่างทั้งสองคนพอไม่มีเรื่องที่เสิ่นเชี่ยววางยาในครั้งนั้น ความสัมพันธ์ก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นพอควร ก่อนหน