บทที่ 1261

ข้างนอกต่อหน้าคนอื่น ยังไม่เคยเห็นฟู่จาวหนิงมีท่าทีสาวน้อยแบบนี้กับเขามาก่อนเลย แต่ว่าเขาก็ชอบอยู่นะ ถูกนางกอดแขนเดินแบบนี้ รู้สึกเหมือนเป็นที่พึ่งและเป็นที่รักของเธอทั้งดวงใจเลย

ใจของเซียวหลันยวนร้อนวูบขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงได้ยินเสียงลมหายใจของเขาหนักขึ้นอย่างชัดเจน เงยหน้ามองเขาอย่างประหลาดใจ และสบเข้ากับสายตาลึกซึ้งของเขา

ไม่หรอกกระมัง? แค่คล้องแขนเดินก็ทำให้เขาเกิดอารมณ์แล้วหรือ?

สายตาข้างหลังนางลืมไปเลยทันที

ผู้อาวุโสจี้มองไปยังสาวน้อยคนนั้น เหล่มองศิษย์คนรองอีกครั้ง

ต่งฮ่วนจือพูดเสียงต่ำกับเขาสองคำ "ท่านอาจารย์ นี่คือคนที่ข้าเคยบอกท่านเมื่อครั้งนั้นไง เฉินฮ่าวจู"

"นี่เจ้าบอกว่าเป็นฮูหยินที่ปักภาพดอกโบตั๋นแล้วดึงดูดผีเสื้อเข้ามาได้ คนที่ตัวตนลึกลับคนนั้นน่ะหรือ?"

"อันนั้นเป็นแม่ของนาง"

ท่านอาจารย์จงใจใช่ไหมเนี่ย นั่นมันฮูหยินเลยนะ เฉินฮ่าวจูตรงนี้เพิ่งจะอายุสิบห้าสิบหกเอง

"ตอนนั้นเจ้ารับพวกนางแม่ลูกเข้ามา ข้าเองก็เตือนเจ้าแล้วว่าให้ระวังเรื่องขอบเขตไว้ เจ้ารับแม่ลูกของใครเข้ามาแต่ดันดึงไว้ข้างกายตั้งสี่ปีเลยหรือ?"

ต่งฮ่วนจือเขียนจดหมายเล่าถึงแม่ลูกคู่นี้ คือเมื่อสี่ปีก่อน