ตอนที่ 12

ฤทธิค่อยๆ พลิกร่างโปร่งบางของสาวน้อยให้ลงไปนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้นตรงจุดที่มั่นใจว่าปลอดเศษกระเบื้อง เจ้าหล่อนยังหลับตาแน่นเช่นเดิม และค่อยๆ ชันตัวขึ้นนั่งกอดเข่าไว้หลวมๆ ชายหนุ่มใช้สายตาสำรวจเร็วๆ จึงเห็นว่าเท้าซ้ายของหล่อนมีเลือดไหล

“นั่งอยู่ตรงนั้นห้ามขยับ เธอเหยียบกระเบื้องเท้าเป็นแผล ให้ฉันดูก่อนว่ามีเศษกระเบื้องติดอยู่หรือเปล่า”

ปากสั่ง ส่วนตัวก็ก้าวยาวๆ ข้ามไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันกายท่อนล่างเอาไว้ เรียบร้อยแล้วก็เดินกลับมา เขาคุกเข่าลงขางหนึ่งแล้วช้อนร่างสาวน้อยขึ้นมาไว้ในวงแขนอีกครั้ง

“ว้าย!” เจ้าหล่อนร้องเมื่อรู้สึกตัวว่าตนเองลอยขึ้นจากพื้น ดวงตาที่ปิดสนิทเบิกโพลงด้วยความตกใจ สองแขนยกขึ้นโอบรอบคอของเขาโดยอัตโนมัติ

ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่กี่คืบ ดวงตาสองคู่สานสบกันนิ่ง แวบหนึ่งฤทธิคล้ายเห็นแววตาบางอย่างฉายผ่านดวงตาคู่สวยของสาวน้อย ก่อนที่จะแปรเป็นแววตระหนก

ฤทธิเลื่อนสายตาจากดวงตาคู่นั้นลงมาที่ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบแล้วก็มิอาจถอนสายตาไปไหน

...น่าจูบ...

จู่ๆ ความคิดนั้นก็ผ่านเข้ามาในความคิด และเมื่อใจรับรู้ ร่างกายก็เหมือนตอบสนองโดยอัตโนมัติ เขาก้มลงไปหาสาวน้อยแล้วครอบครองริมฝีปากอิ่มเต็มนั้นอย่างมิอาจหักห้ามใจ

จูบหวานละมุนที่เต็มไปด้วยความเรียกร้องทำให้ร่างในอ้อมแขนอ่อนระทวย ฤทธิกระชับอ้อมแขนอีกนิดให้ร่างอีกฝ่ายแนบชิดยิ่งขึ้น สาวน้อยเองก็เหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด เผยอปากรับจูบด้วยท่าทางเงอะงะไม่ประสีประสา ฤทธิแทรกลิ้นตนเองเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื่น เสียดสีลิ้นเล็กๆ จนร่างบอบบางสั่นสะท้าน เสียงหวานครวญเบาๆ และชายหนุ่มก็จับสัญญาณนั้นว่าคือ...ความพึงพอใจ

เขาจูบหนักหน่วงขึ้นด้วยท่างท่าราวคนหิวกระหาย สองเท้าพาตนเองเดินไปที่เตียงนอนใหญ่กลางห้อง เขาวางร่างเล็กบนเตียงแล้วตามไปประกบทันที

อารมณ์กระสันรัญจวนที่โหมกระพือด้วยจูบร้อนแรงทำให้ฤทธิคิดอะไรแทบไม่ออก มือไม้เคลื่อนไหวตามแรงอารมณ์เป็นหลัก จึงได้ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวสาวน้อยสำรวจเรือนร่างโปร่งบางแต่กลับเต็มไม้เต็มมือในส่วนที่ควรมี

ท่ามกลางอารมณ์ที่กำลังลุกโหมเต็มที่ และใกล้ถึงจุดที่กู่ไม่กลับ ภาพดวงหน้าภรรยาวาบขึ้นมาในความคิด

ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีคืนกลับมาอีกครั้ง จูบที่ร้อนแรงพลันเย็นชืด ชายหนุ่มผละจากร่างบอบบางที่นอนระทวยบนเตียงนอนของเขาลงไปยืนอยู่ข้างเตียง

“ออกไป!”

คนที่อยู่บนเตียงยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูก สาวน้อยมองเขาด้วยสายตาที่สับสนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ แล้วหยุดที่เขา

“หนู...หนู...”

“ฉันบอกให้ออกไป!”

นั่นแหละ! เจ้าหล่อนจึงรีบผุดลุกขึ้น และวิ่งออกไปประตูไปด้วยอาการกะเผลก ฤทธิจึงนึกขึ้นได้ว่าหล่อนเจ็บเท้า

...ช่างเถอะ! เดี๋ยวก็คงไปทำแผลเอาเองแหละ...

ชายหนุ่มตั้งท่าจะเดินกลับเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อหันมาเห็นเศษถ้วยกาแฟที่แตกกระจายบนพื้น เขาก็เปลี่ยนใจ เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแทน

ครู่ต่อมาเขาก็ออกมาในชุดนอน กดโทรศัพท์เรียกสายภายในให้แม่บ้านส่งคนขึ้นมาเก็บกวาดถ้วยที่แตก วางสายแล้วเขาก็เปิดประตูห้องนอนตนเองหมายใจว่าจะลงไปหาอะไรดื่มสักหน่อย ทว่าสายตากลับหยุดอยู่ที่ประตูห้องตรงกันข้าม

‘บ้าจริง ทำอะไรลงไปวะ!’ ก่นด่าตนเองในใจแล้วฤทธิก็ก้าวฉับๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์หน้าแพนทรีซึ่งบนชั้นมีขวดเหล้าวางเรียงราย หลายขวดเขาก็ได้รับเป็นของขวัญจากเพื่อนฝูงและลูกค้า เขาหยิบบรั่นดีที่พร่องไปไม่ถึงครึ่งออกมาจากชั้น แล้วเปิดตู้หยิบแก้วออกมาวาง

หย่อนน้ำแข็งที่หยิบมาจากช่องฟรีซไปสามสี่ก้อนก็เปิดขวดบรั่นดีแล้วเทน้ำสีอำพันให้ไหลผ่านก้อนน้ำแข็งราวค่อนแก้ว จากนั้นเขาก็เดินมาหน้าเคาน์เตอร์แล้วหย่อนก้นนั่งลงบนสตูลตัวสูง พลางหยิบแก้วบรั่นดีออนเดอะร็อคขึ้นมาเขย่าเบาๆ ก่อนจะส่งเข้าปากดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

บรั่นดีเย็นๆ ไหลผ่านลำคอลงไป ก่อนจะทิ้งไว้เพียงความร้อนวูบวาบ แก้วที่สองตามมาติดๆ ความหงุดหงิดเริ่มคลายลง แก้วที่สาม...แทนที่จะกระดกพรวดเดียวหมดแก้ว เขาจิบช้าๆ

ความหวานหอมยังติดตรึงที่ริมฝีปาก...จนฤทธิเผลอยกมือขึ้นลูบปากตัวเอง

“คุณฤทธิคะ อิชั้นให้เด็กไปเก็บกวาดถ้วยกาแฟที่แตกแล้วนะคะ คุณจะรับกาแฟแก้วใหม่ไหมคะ เดี๋ยวอิชั้นจะไปชงให้ค่ะ”

ป้านวล...แม่บ้านเก่าแก่เดินเข้ามารายงาน

ฤทธิมองแก้วบรั่นดีในมือ ก่อนจะพยักหน้า

“ก็ดีครับ ดื่มกาแฟล้างปากเสียหน่อย แล้วเดี๋ยวผมจะขึ้นห้องแล้ว”

“ค่ะ งั้นรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวอิชั้นไปชงให้ค่ะ”

ป้านวลเดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์ เสียงถ้วยกับช้อนกระทบกันดังกรุ้งกริ้ง ครู่ต่อมากาแฟหอมกรุ่นชงร้อนๆ ก็เสิร์ฟอยู่ตรงหน้า

“ผมฝากด้วยครับป้า” ฤทธิเลื่อนแก้วบรั่นดีเปล่าไปตรงหน้าแม่บ้านเก่าแก่ แล้วหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาถือไว้แทน

เขาสูดกลิ่นหอมของกาแฟเข้าปอดก่อนจะจิบรสชาติขมเข้มของเมล็ดกาแฟชั้นดีเข้าปากเพื่อกลบดีกรีร้อนแรงของบรั่นดีที่ดื่มไปเมื่อครู่ มิได้สนใจสายตาของแม่บ้านเก่าแก่ที่ลอบมองเขาเงียบๆ

รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นตรงมุมปากเมื่อเห็นกาแฟอึกสุดท้ายล่วงเข้าปากเจ้านาย