LOGINShare
หลักฐาน
Last Updated:
2025-03-19 10:15:15หลักฐาน
สิ่งแรกที่ทำเมื่อชายหนุ่มกลับถึงบ้านคือการเปิดโทรศัพท์ เพื่อฟังคลิปเสียงที่นักสืบส่งมาให้
‘ทำไมมาทำงานแบบนี้’ (นักสืบ)
‘รายได้มันดีนี่ครับ แถมทำตอนกลางคืน กลางวันก็ยังมีเวลาไปทำงานได้’ (แมน)
‘เราชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ พี่ว่าเราดูไม่เป็นจริง’ (นักสืบ)
‘ผมได้หมด ได้หมดถ้าสดชื่น ผมไม่ได้สนใจอะไรกับคำว่าชอบหรือไม่ชอบ แต่ผมสนใจแค่ว่า ผมอยู่กับใคร แล้วใครให้ผมได้มากกว่ากัน’(แมน)
จากการฟังคลิปเสียง ที่ยาวนานเกือบสิบห้านาที นอกจากบทสนทนาที่ส่อไปทางอนาจารแบบรักร่วมเพศระหว่างชายกับชายแล้ว ก็ยังเป็นการพูดถึงผู้หญิงต่างๆที่เข้ามาในชีวิตของแมน
มายาเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่แมนพูดถึง แม้ว่าเขาจะไม่ได้เอ่ยชื่อ แต่สิ่งที่เขาเล่าให้นักสืบที่ปลอมตัวไปซื้อบริการเขาฟัง เบนก็พอเดาได้ว่าหมายถึงผู้หญิงที่เขากำลังสนใจอยู่
คืนนั้นที่มายาอยู่กับเบนที่ทะเล แมนก็ได้พูดถึงจนชายหนุ่มเข้าใจเรื่องได้ทันที ว่าเงินที่แมนโทรมาขอ และอ้างว่าขับรถชนคน แท้ที่จริง เขาเสียการพนันบอลและกำลังโดนเจ้าหนี้เล่นงาน
นอกจากคลิปเสียง สิ่งที่นักสืบส่งมาด้วย คือใบทะเบียนสมรสของแมนกับภรรยา ที่จดทะเบียนกันได้เกือบสองปีแล้ว
หลักฐานที่สำคัญคือหลักฐานการโอนเงินของบริษัทเข้าบัญชีของมายาและเธอก็โอนต่อให้แมนเมื่อคืนนี้
เบนตัดสินใจที่จะไปบอกให้แมนรู้ตัวและเลิกยุ่งกับมายา แลกกับการที่ชายหนุ่มจะไม่เอาแมนเข้าคุก และจะให้เงินจำนวนหนึ่งเพื่อให้เขาไปให้ภรรยาคลอดลูก
“หลักฐานที่ผมมีทั้งหมด สามารถเอาคุณและมายาเข้าคุกได้ คุณจะลองเสี่ยงดูไหมล่ะ”
เบนพูดหลังจากให้นักสืบช่วยติดต่อให้แมนมาเจอเขา เหมือนว่าเขาสนใจและต้องการซื้อบริการจากแมน
“คุณต้องการอะไร อย่าบอกนะว่าคุณชอบมายา จริงๆแค่คุณเสนอเงินสักก้อนให้ผม ผมก็เลิกยุ่งให้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องเอาเรื่องคดีความมาขู่กันเลย”
คนพูดแสดงท่าทางหิวเงินอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่สนใจแม้กระทั่งเรื่องที่เขากับมายาอาจจะต้องติดคุกด้วยซ้ำ เขาสนใจแต่จำนวนเงินที่เบนจะให้เขาเพื่อแลกกับการเลิกยุ่งเกี่ยวกับมายา
“ผมจะชอบหรือไม่ชอบไม่เกี่ยวคุณ แต่ที่ผมต้องการคือคุณต้องหายไปจากชีวิตเธอตั้งแต่วินาทีนี้” คนพูดทำเสียงเข้ม
“เท่าไหร่” แมนถามด้วยท่าทางยียวน
“หนึ่งล้าน”
จำนวนเงินที่ชายหนุ่มในชุดสูทบอก ทำเอาผู้ชายหน้าเงินอย่างแมนตาโตขึ้นทันที
“รับรองผมจะหายไปแบบไม่กลับมาเลย”
เบนโอนเงินผ่านบัญชีให้กับแมนทันที ที่จริงเขาให้เป็นเงินสดได้ แต่เขาต้องการเก็บหลักฐานการโอนไว้ เผื่อวันไหนแมนเกิดเปลี่ยนใจ กลับมาหามายาอีก
“ถึงมายาจะดูโง่ไปหน่อย แต่เธอก็ยังฉลาดที่รักษาความบริสุทธิ์ไว้ ผมฝากคุณช่วยเปิดซิงเธอด้วยนะครับ”
เบนกำมือแน่น เขาอยากจะลุกไปซัดคนพูดสักทีสองที แต่คิดดูแล้วเขาไม่ควรเอาตัวเองไปแลกกับคนแบบนี้
“มายาคุณไปพบผมที่ห้องหน่อย”
เมื่อเสร็จธุระจากแมนรุ่งขึ้นอีกวัน เบนก็ตัดสินใจ ที่จะบอกความจริงทั้งหมดให้มายารู้
“นั่งก่อน เรื่องนี้ผมคงต้องคุยกับคุณนาน”
สีหน้าท่าทางที่ดูจริงจังทำเอา เจ้าหน้าที่ทางการเงิน ที่แอบยักยอกเงินบริษัทไป ใจคอไม่ดี
“อะไรคะ”
หญิงสาวสงสัยเมื่อชายหนุ่มยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้กับเธอ มายาค่อยเปิดซองและหยิบเอกสารและรูปถ่ายขึ้นมาดู
“หมายความว่า....”
พูดได้แค่นั้นทุกอย่างก็จุกอยู่ในคอของผู้หญิงตัวเล็กที่เพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอกมาตลอดหลายปี
“ความจริง ก็คือความจริง คุณไม่รู้ คุณไม่ผิด แต่ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหม ว่าแฟนของคุณมีภรรยาแล้ว ดังนั้นคุณต้องเลิกยุ่ง”
มายาไม่อาจละสายตาจากรูปถ่ายและทะเบียนสมรสได้ เธอไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่เธอรักมาตลอด จะหลอกเธอได้อย่างเลือดเย็นแบบนี้
“นอกจากเขาจะมีภรรยาอยู่แล้ว เขายังติดการพนัน และขายตัวให้กับพวกรักร่วมเพศ ผมส่งหลักฐานให้คุณทางไลน์แล้วนะ”
มายามือไม้สั่นไปหมด เธอไม่กล้าแม้แต่จะเปิดไลน์ดูด้วยซ้ำ เพราะเธอยังอยากให้ทุกอย่างเป็นแค่ฝันไป
“เงินที่คุณยักยอกบริษัทไป แฟนของคุณก็เอาไปใช้หนี้การพนัน”
“คุณเบน คุณรู้” มายาตกใจยิ่งหว่าเรื่องของแมนเสียอีก
“ผมรู้ รู้มาตั้งแต่ที่คุณทำแล้ว แต่ผมอยากรู้ว่าคุณจะเอาเงินไปทำอะไร”
ชายหนุ่มเดินออกจากเก้าอี้ของเขา และลุกมายืนอยู่ข้างๆหญิงสาว ก่อนจะประคองตัวเธอให้ลุกขึ้น
“ไปเก็บของและไปเที่ยวทะเลเป็นเพื่อนผม จนกว่าผมจะเบื่อคุณ เพื่อแลกกับการไม่ส่งหลักฐานให้ท่าน อีกสองชั่วโมงผมจะไปรับคุณที่บ้าน ส่วนเรื่องงานผมจัดการเอง”
ชายหนุ่มเดินออกไปโดยไม่ฟังคำตอบจากหญิงสาวที่ยืนงง กับทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
มายาพยายามเรียบเรียงความคิดตัวเอง ก่อนหน้านี้เธอรู้ตัวว่าโดนแมนหลอก และต่อด้วยเธอโดนจับได้ว่ายักยอกเงินบริษัท และตอนนี้คนที่ถือหลักฐานไว้ทั้งหมด สั่งให้เธอไปทะเลกับเขาจนกว่าเขาจะเบื่อเธอเพื่อเป็นค่าปิดปาก
ถึงยังสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่มายาก็จำยอมต้องรีบกลับบ้านไปเก็บของใช้และเสื้อผ้า เพื่อไปตามที่คนขู่ไว้ต้องการ เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำไปมันผิด และชายหนุ่มก็สามารถส่งหลักฐานให้ทางการดำเนินคดีเธอได้
“คุณจะพาฉันไปไหน” คนถามทำเสียงแข็ง
“คุณไม่ต้องกลัว ว่าผมจะทำอะไรคุณ ถ้าคุณไม่ยินยอม ผมให้คุณไปเที่ยวเป็นเพื่อน ผมก็หมายความเหมือนที่พูดจริงๆ ดังนั้นคุณไม่ต้องมาทำท่าทางแบบนี้ใส่ผม เพราะผมคงไม่สนุกและอาจจะเปลี่ยนใจเป็นเอาหลักฐานให้ท่านแทน”
ใจจริงชายหนุ่มไม่อยากจะขู่เลย แต่ด้วยท่าทางที่แข็งเป็นหุ่นยนต์ และสีหน้าที่บึ้งตึงของหญิงสาวที่ขึ้นมานั่งข้างบนรถ ทำให้เขาต้องขู่เสียหน่อย เพื่อให้เธอเลิกทำท่าแบบนั้น
“ขอบคุณนะคะ ที่คุณไม่คิดจะ....”
คนพูดลากเสียงยาว เพราะกระดากปากที่จะพูดออกมา และเธอก็คิดว่าคนฟังคงเข้าใจว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร
“ทะเลที่ผมจะพาไปดูจากในรูปสวยกว่าที่ชลบุรีที่เราไปวันนั้นอีก แต่คงต้องขับรถและขึ้นเรือไปต่อ”
เบนอธิบายทริปเที่ยวที่เขาวางแผนไว้ เพราะอยากให้คนข้างๆรู้ว่าเขาต้องการไปเที่ยวจริงๆ ไม่ได้ต้องการเอาเรื่องยักยอกเงินมาขู่เพื่อหวังทำอะไรกับเธอ
“เราจะไปเกาะกันเหรอคะ” มายาถามด้วยความตื่นเต้น
“ใช่ คุณเคยนั่งเรือไหม”
“ไม่เคยค่ะ”
อย่าว่าแต่นั่งเรือเลย แค่ไปเที่ยวทะเล ในชีวิตของมายายังเคยไปแค่ไม่กี่ครั้ง เพราะพ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตหมด นันทาต้องทำงานและส่งเธอเรียน ทั้งคู่จึงค่อนข้างจะประหยัดเงิน จนแทบจะไม่เคยได้ไปเที่ยวไหน
“เตรียมตัวเมาเรือได้เลย”
คนพูดทำท่าขำ เมื่อคิดถึงภาพของหญิงสาวเมาเรือ คงจะอ้วกแตกอ้วกแตนแน่ๆ
“ทำไมคุณต้องขำ ”
“ก็คิดถึงภาพคุณตอนอ้วกไง คงตลกน่าดู”
“ถ้าฉันอ้วก ฉันจะหันหน้ามาทางคุณ คอยดู”
หญิงสาวกอดอกหันหน้าไปทาอื่น เพราะไม่สบอารมณ์กับคนขับที่หำวเราะเยาะเธออย่างสนุกสนาน
“ล้อเล่นน่า ดีกันนะ นะ”
มายาไม่หันไปเล่นด้วย แต่เธอหลับตาลง เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เธอรู้สึกสูญเสียความฝันทุกอย่างในชีวิตไป
ทุกถ้อยคำสัญญา คำพูดที่แมนเคยพูดกับเธอ ยังดังอยู่ในหัวใจ ความฝันที่จะเปิดร้าน ความฝันที่จะได้เป็นเจ้าสาวดับวูบลงทันที นอกจากจะไม่ได้แต่งงานเธอยังเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นแฟนกับสามีคนอื่นมาตลอด
น้ำตาแห่งความอ่อนแอไหลลงอาบหน้า แข่งกับสายฝนที่กำลังตกอย่างบ้าคลั่งอยู่ภายนอกรถ
‘ดีเหมือนกัน ได้ไปไหนไกลๆ’
หญิงสาวคิดในใจ เพราะการเดินทางไปในที่ใหม่ๆ อาจทำให้เธอลืมเรื่องที่เกิดขึ้นได้
“หนาวไหม ห่มผ้าซะ”
เมื่อรถติดไฟแดง ชายหนุ่มเอี่ยวตัวไปด้านหลังเพื่อหยิบผ้าห่มให้หญิงสาวที่นอนกอดอก เพราะฝนตกข้างนอกทำให้ภายในรถอากาศหนาวเย็น
“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกเรื่องเลย ถ้าไม่มีคุณฉันคงโง่ไปอีกนาน”
หญิงสาวส่งมือไปรับรับผ้าห่ม และหันไปสบตาคนขับ อย่างขอบคุณจากหัวใจ มายาไม่ฉุกคิดสักนิด ว่าเพราะอะไรคนข้างๆถึงทำทุกอย่างเพื่อให้เธอได้รู้ความจริง เธอคิดแต่เพียงว่า เขาคงอยากรู้ที่มาที่ไปของการยักยอกเงินเท่านั้น
Related chapters
อุ้มรักสามีมาเฟีย เราจะเริ่มต้นใหม่ ที่กลางทะเลกัน
เราจะเริ่มต้นใหม่ ที่กลางทะเลกัน“มืดแบบนี้เราจะนั่งเรือไปเลยเหรอคะ”กว่าทั้งคู่จะมาถึงทะเลท้องฟ้าก็มืดลงสนิท คนไม่เคยนั่งเรือมาก่อนอย่างมายาเริ่มเป็นกังวล“คืนนี้เราจะนอนที่ฝั่งก่อน ช่วงมรสุมแบบนี้ ข้ามไปตอนนี้มีหวังตายกันกลางทาง”“เฮ้อ!..” หญิงสาวถอนหายใจ“ทำไมกลัวเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอก พรุ่งนี้ถึงจะได้เมาเรือ ใจเย็นนะ”คนพูดกลั้นหัวเราะไว้ในคอ เพราะกลัวหญิงสาวตรงหน้าจะงอนเขาให้อีก ที่ไปล้อเลียนเธอเรื่องอ้วก“ไม่กลัว คุณคิดแต่ว่าฉันจะเมาเรือ จริง ๆ ฉันอาจจะนั่งชมวิวข้างทางแบบสบายใจก็ได้”มายาแกล้งทำเป็นเก่ง เพราะอยากให้อีกฝ่ายเลิกล้อเธอเรื่องนี้เสียที ทั้งที่ตัวเธอเองก็พยายามคิดหาวิธีที่จะทำให้ไม่เมาเรือ“เราจะพักกันที่นี่เหรอคะ”รีสอร์ตข้างทางที่ดูสวยงามแต่มายารู้สึกมันดูเงียบจนเธอเริ่มกลัวถ้าชายหนุ่มจะพักที่นี่“ผมไม่ได้จองที่พักไว้ล่วงหน้า ถ้าไปพักโรงแรมในเมือง พรุ่งนี้เราคงต้องตื่นเช้าเพื่อนเดินทางมาขึ้นเรือ แต่ถ้าเราพักแถวนี้ พรุ่งนี้เราก็ไม่ต้องรีบ คุณถามทำไมกลัวเหรอ”มายาพยักหน้าแทนคำตอบ เธอไม่เคยต้องมาพักที่แบบนี้ บรรยากาศดูเงียบ ห้องทุกห้องปิดสนิท ถ้าหากเธอต้องนอนคนเดียว มีหว
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย ผมเริ่มจีบคุณแล้วนะ
ผมเริ่มจีบคุณแล้วนะ “หน้าเปลี่ยนสีเลย ไหวไหม” เรือแล่นออกจากฝั่งได้เกือบครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงจุดจบสายแข็ง มายาเริ่มมีอาการพะอืดพะอม “ยังไหวอยู่ค่ะ แต่อีกนานไหมคะกว่าจะถึง” “พี่ครับใกล้ถึงหรือยัง” เบนเขาก็ไม่เคยมาที่เกาะแห่งนี้เหมือนกัน จึงตะโกนถามคนขับเรือต่อ เพราะคงเป็นคนเดียวที่รู้คำตอบ “เรามาได้ครึ่งทางแล้วครับ” คนขับหันมาตอบ แต่ก็ไม่ได้สนใจกับภาพที่เห็นเสียเท่าไหร่ เขาคงจะรู้สึกชินกับการที่เห็นคนเมาเรือ “ใกล้แล้ว คุณนอนพิงผมดีกว่า แล้วหลับไปเลย พยายามอย่าคิดว่านั่งเรืออยู่” คนพูดใช้มือค่อยๆโน้มศีรษะของหญิงสาวให้ลงมาแนบกับอกของเขา มือหนาโอบกอดร่างเล็กไว้ และพยายามขยับให้เธออยู่ในท่าที่นอนได้สบายที่สุด มายานอนขดตัวคุดคู้อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เธอพยายามจะหลับ แต่ร่างกายมันไม่ยอม ดื้อดึง “อ้วก! อั้ว !” เมื่อเรือจอด หญิงสาวก็รีบลุกออกจากอกหนา และอาเจียนอาหารเช้าออกมาหมด โชคดีที่เธอหันหน้าออกนอกเรือทัน “อ้วกออกมาให้หมด คุณจะได้รู้สึกดีขึ้น” เบนลูบหล
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย คืนแรกกับทะเลและชายแปลกหน้า
คืนแรกกับทะเลและชายแปลกหน้า “สวยมากเลยค่ะ ข้างนอกว่าดูดีแล้ว ข้างในยิ่งดูดีเข้าไปอีก” หญิงสาวตื่นตาตื่นใจ กับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ที่พักแบบนี้เธอไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้มาพัก เพราะดูจากการตกแต่งก็รู้เลยว่าราคาคงไม่ธรรมดาแน่นอน “ในนี้ไม่มีห้องนอนนะ มีแต่ห้องครัว ห้องน้ำและที่ในห้องน้ำจะมีห้องแต่งตัวให้ คุณไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีพื้นที่ส่วนตัว” เบนตั้งใจเลือกที่นี่ เพราะถูกใจตรงที่ไม่มีห้องนอน มีเพียงที่นอนที่มีลักษณะคล้ายกับโซฟาแต่มีขนาดใหญ่ สามารถนอนได้สองคนสบายๆ วางอยู่ใจกลางห้องโถง เขากลัวว่าถ้ามีห้องนอนเป็นสัดเป็นส่วน จะยิ่งทำให้เขาหาโอกาศใกล้ชิดกับคนที่พาด้วยยากขึ้น แบบนี้เธอกับเขาต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลายกเว้นก็แต่ตอนอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวเท่านั้น “แบบนี้เราก็ต้องนอนด้วยกันสิคะ” “ถ้าคุณไม่ไว้ใจผม ผมนอนข้างนอกก็ได้” มายาแค่ถาม โดยที่เธอยังไม่ทันได้คิดอะไร แต่คนตอบทำท่าทางประชดประชันแกมน้อยใจ จนคนถามรู้สึกผิด“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ฉันแค่ถาม ถ้าไม่ไว้ใจคุณแล้วจะมาด้วยถึงที่นี่ไหม หรือคุณคิดว่าที่ฉันยอมมาที่นี่เพราะเห็นแก่ที่คุณช่วยปกป
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย คืนนี้ที่เต็มใจ
คืนนี้ที่เต็มใจ “ฉันไม่คู่ควรกับคุณ อย่าลดตัวลงมารักคนอย่างฉันดีกว่า” มายารู้สึกเหมือนที่เธอพูดจริงๆ “ผมก็แค่พนักงานบริษัทเหมือนคุณ ถึงเงินเดือนจะมากกว่า แต่เราก็เป็นคนเหมือนกัน” ชายหนุ่มบรรจงจูบปากบางอย่างนุ่มนวล เมื่อเห็นคนที่กำลังโดนจูบไม่ขัดขืนอะไร เขาจึงเริ่มเพิ่มความรุนแรง ลิ้นสากค่อยเลียริมฝีบากสีชมพูให้เปิดอ้าขึ้น ก่อนที่มันจะเข้าไปสาละวนดูดดื่มความหวานจากในนั้นอย่างสุขสำราญใจ “คุณเบนพอเถอะค่ะ” หญิงสาวรีบพูดเมื่อปากหนาละออกจากปากของเธอ “คุณไม่รักผมใช่ไหม” เบนถามด้วยแววตาที่ไม่เหมือนกัน อารมณ์แห่งรักมันกำหนัดจนแทบจะขาดใจ “ฉันกลัว กลัวคุณจะหลอกเหมือนที่แมนหลอกฉัน” หญิงสาวพูดความจริง “ถ้าอย่างนั้นผมไม่หยุดนะ เพราะผมรู้ว่าผมจริงใจกับคุณแค่ไหน ผมจะไม่แตะต้องตัวคุณเลย ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่รักไม่ต้องการผม” “ฉันรักคุณค่ะ... คุณเบน” คำว่ารักหลุดออกจากปากไป มายาก็หลับตาลง ได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นตามเสียงของหัวใจเรียกร้อง เมื่อชายหนุ่มชิมรสความหวานจากปากเล็กของคนตรงหน้าจนอิ่มเอมใจ สองมือหนาซุกซนเข้าไปใต้เสื้อย
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย กลัวทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
กลัวทุกอย่างไม่เหมือนเดิม “ตื่นแล้วเหรอครับ...” เบนกลับเข้ามาจากห้องครัว ในชุดที่ใส่ผ้ากันเปื้อนไว้ มือไม้ยังมีกลิ่นอาหารติดตัว “ค่ะ ทำไมคุณตื่นแล้วไม่ปลุกฉันล่ะคะ” หญิงสาวในชุดนอนยังงัวเงียอยู่ เพราะเมื่อคืนเธอเมาหนักไปหน่อย จึงตื่นสายกว่าทุกวัน “เห็นคุณนอนหลับสบายเลยไม่อยากกวน ผมทำข้าวต้มไว้ ลุกล้างหน้าล้างตาแล้วไปกินที่หน้าบ้านกัน” กลิ่นข้าวต้มหอมมาจากในครัว มายาได้กลิ่นแล้วพาคิดถึงนันพี่สาวของเธอ ซึ่งป่านนี้คงกลับมาทำงานแล้ว หญิงสาวลุกจากที่นอนไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเดินออกมากินข้าวที่หน้าบ้าน มุมเดิมกับที่เธอนั่งดื่มไวน์เมื่อคืน “อร่อยไหม” คนทำถาม “อร่อยมากเลยค่ะ คุณเบนเก่งมากเลยนะคะ ทั้งทำงานเก่งแล้วยังทำกับข้าวเก่งอีก” คนกินออกปากชม “ไว้เราอยู่ด้วยกัน ผมจะทำให้คุณกินทุกวันเลยนะ”คนพูดยิ้มอย่างสดใส แต่คนฟังหัวใจกับหวาดกลัว กลัวว่ารักครั้งนี้จะอยู่กับเธอไม่นาน ยิ่งเขาดีกับเธอเท่าไหร่ มายายิ่งกลัวมากขึ้น“เราจะอยู่ที่นี่ถึงวันไหนคะ” หญิงสาวถามเพราะเธอยังไม่อยากกลับ“พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกัน คุณอยากกลั
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย หายตัวไป
หายตัวไป “พี่นันทาคิดถึงจังเลยค่ะ” หญิงสาวโผกอดพี่สาวทันที ที่เห็นหน้ากัน เพราะตั้งแต่มายาต้องไปรักาตัวอยู่กับสามีทั้งคู่ก็ไม่ได้เจอกันเลย “ไปดูงานมาสนุกไหม” คำถามของพี่สาวทำเอาหญิงสาวหันไปมองหน้าคนมาส่ง ด้วยรอยยิ้มแบบรู้กัน แต่ไม่มีใครกล้าขำออกมา เพราะกลัวนันทาจะสงสัยเอาได้ “สนุกค่ะ พี่นันทาหายดีแล้วใช่ไหมคะ” “พี่หายดีได้สักพักแล้ว แต่คุณเบนบอกว่าท่านไม่อยากให้พี่รีบมาทำงาน เพราะกลัวจะหายไม่สนิทดี” นันทาหันไปมองสบตากับลูกน้องคนสนิมของเจ้าของบริษัทด้วยความซาบซึ้ง เพราะตลอดเวลาที่เธอพักรักษาตัว เธอได้เงินเดือนเท่าเดิมตามปกติ สำหรับนันทาแล้ว ท่านเป็นคนดีที่ชาตินี้คงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” มายาเดินมาส่งชายหนุ่มที่รถ หญิงสาวรู้สึกใจหาย กลัวทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม กลัวเบนจะเปลี่ยนไป เธอไม่อยากต้องเจ็บซ้ำซากอีก หัวใจมันอ่อนแอเกินกว่าจะรับได้อีก “คุณเบนคะ เรื่องระหว่างเรา...”มายาไม่กล้าพูดต่อเพราะเธอไม่รู้จะเรียกความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นว่าอะไร“บนเกาะเป็นแบบไหน ที่นี่ก็ยังคงเป็นแ
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย ลูกสะใภ้
ลูกสะใภ้“เบน คุณหายไปไหนมาคะตั้งหลายเดือน ลิซ่าโทรไปหาคุณก็ไม่ติด”นางเอกสาวที่กำลังมีชื่อเสียงของสิงคโปร์เดินมาทักทายชายหนุ่มที่กำลังดื่มคนเดียวอยู่ที่โต๊ะ“คุณน่ะเหรอที่โทรหาผม ปกติผมโทรไปคุณยังไม่ค่อยว่างจะคุยด้วยเลย”ก่อนที่จะตัดสินใจกลับไปอยู่เมืองไทย ชายหนุ่มเคยพยายามจีบลิซ่านางเอกสาว แต่เธอกลับไม่เล่นด้วย เพราะมีเป้าหมายที่ดีกว่าเบนรออยู่“คนเคยเจอกัน เคยทักทายกัน จะไม่ให้คิดถึงได้อย่างไรล่ะคะ”สาวสวยหุ่นเซ็กซี่เดินมาหย่อนสะโพกผายนั่งใกล้กับขาของชายหนุ่ม ชิดจนแทบเกือบจะนั่งบนตักกันอยู่แล้ว“มาคนเดียวหรือครับวันนี้ แล้วคนที่กำลังเป็นข่าวกับคุณล่ะไม่มาด้วยเหรอ”ชายหนุ่มกำลังหมายถึงนักธุรกิจชื่อดังอันดับต้นๆของสิงคโปร์ ที่กำลังมีข่าวว่าควงกันอยู่กับนางเอกดัง“เขาไปอเมริกาค่ะ แมววว...ไม่อยู่หนูก็เลยร่าเริง”มือเล็กค่อยๆลูบไล้ท่อนแขนของชายหนุ่ม ใบหน้าสวยซบลงบนอก เป็นการแสดงออกที่ทอดสะพานอย่างเห็นได้ชัดมือหนาโอบไหล่นางเอกสาว ก่อนที่จะเอาหน้าซุกไล้ไปตามซอกคอ แบบไม่อายสายตาของคนใกล้ๆที่มองดูอยู่อยู่ดีๆ ชายหนุ่มก็ผลักหญิงสาวที่เขากำลังปรนเปรอ รสสวาทให้ เมื่อภาพของมายาผลุดขึ
Last Updated : 2025-03-19อุ้มรักสามีมาเฟีย ความจริง
ความจริง “คือหนู.....” มายาพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมด แต่ก็ไม่พอที่จะกล้าตอบไป “ตอบมาตามที่คิดเลย ฉันกับภรรยาเป็นคนมีเหตุผลพอ” กิตติช่วยพูดให้หญิงสาว กล้าพูดในสิ่งที่คิดมากขึ้น “หนูมีคนรักอยู่แล้วค่ะ แล้วหนูคิดว่าหนูกับลูกชายคุณท่าน เราน่าจะไม่เคยรู้จักกัน คนเราถ้าไม่ได้รักกัน อยู่ด้วยกันไปก็ไม่มีความสุข” มายารวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อพูดสิ่งที่เธอคิด ถึงแม้ลึกๆเธออยากจะประชดเบน ที่เขาหายหน้าไปเลย เหมือนได้เธอแล้วก็คิดจะทิ้ง แต่หัวใจของเธอมันรักเขาเกินกว่าจะทำอย่างที่คิดได้ “คนรักของเธอใช่คนนี้ไหม” “คุณเบน” เสียงสองพี่น้องเรียกชื่อชายหนุ่มพร้อมกันอย่างตกใจ “นี่เบน ลูกชายคนเดียวของฉัน ทั้งสองคนคงรู้จักดีแล้ว” มายารู้สึกทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ที่ในที่สุดเธอก็ถูกเขาหลอกเหมือนที่ถูกแมนหลอก “หนูยังไม่ตอบฉันเลย ว่าผู้ชายคนนี้ใช่คนรักของหนูไหม” กิตติทวงคำตอบ “ไม่ใช่ค่ะ คนรักของหนูชื่อเบน เขาเป็นแค่เพียงพนักงานคนหนึ่งที่ท่านไว้ใจมาก ไม่ใช่ลูกชายเจ้าของบริษัท” คนทั้งห้องต่างพากันอมยิ้ม ที่เห็นมายาฝีปากเก่งขึ้น
Last Updated : 2025-03-19
Latest chapter
อุ้มรักสามีมาเฟีย เติมเต็ม
ตอนที่ 11เติมเต็ม ดาวิกาก้าวเข้ามาเป็นสะใภ้ในครอบครัวของทรงธรรมอย่างเต็มตัวและเต็มใจ เธอเป็นที่รักของยมโดยอย่างมาก เพราะหญิงสาวทำกับข้าวได้ถูกปากแม่สามี วันนี้เป็นวันที่ทรงธรรมจะได้กลับบ้านหลังจากที่ต้องไปนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลเกือบสองเดือน ในส่วนของคดีก็ยังดำเนินต่อไป โดยที่ทรงธรรมปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทนาย เขาไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เพราะมันทำให้เขาเจ็บปวด หลานสาวทั้งสองคนที่เป็นลูกของผจญ ทรงธรรมในฐานะลุงได้ยกที่ดินให้คนละสองไร่ ซึ่งราคาตอนนี้ก็ไร่ละเป็นล้าน พร้อมเงินในบัญชีที่ทั้งคู่จะเบิกไปใช้ได้ก็ต่อเมื่ออายุยี่สิบปีบริบูรณ์อีกคนละห้าแสนบาท “ที่พ่อทำแบบนี้ พ่อไม่ได้คิดจะให้ผจญมันสำนึกได้ แต่เพราะหลานทั้งสองคนไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถ้าผจญต้องติดคุก จะได้มีที่ดินเอาไว้ขายเอาเงินมาใช้จ่ายกัน เราโตแล้ว ต้องแยกให้ออกว่าเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับทุกคน” ปองภพชื่นชมในการตัดสินใจของบิดา คนดี ๆ แบบนี้ไม่น่าจะมีใครมาคิดร้ายด้วยเลย เพราะท่านมีแต่ให้จริง ๆ ยมโดยเรียกลูกชายและลูกสะใภ้เข้ามาใกล้ๆ เธอมีบางอย่างอ
อุ้มรักสามีมาเฟีย ความจริงที่เจ็บปวด
ตอนที่ 10ความจริงที่เจ็บปวด ยมโดยโอบกอดลูกชายด้วยความดีใจและเรียกดาวิกาเข้ามากอดด้วย เธอร้องไห้แต่เหมือนยังมีสติ “ฟังแม่นะพล พ่อถูกทำร้าย แม่คิดว่าเมื่อครั้งที่แล้วก็ใช่ แต่ครั้งนี้มันคงหวังให้พ่อพิการหรือไม่ก็ตายเองจากอาการสาหัส และแม่ก็พอเดาออกว่าใคร” ปองพลฟังด้วยความตื่นเต้น เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าพ่อแม่บุญธรรมของเขามีศัตรู “ใครกันครับ” “น้องชายของพ่อ เพราะวันที่ลูกมาหาแม่และกลับไป เราสองคนได้พูดถึงเรื่องการทำพินัยกรรม พ่อกับแม่จะยกเงินและหุ้นในอู่ต่อเรือของครอบครัวพ่อคืนให้พี่น้องเขา ส่วนทรัพย์สินที่พ่อกับแม่สร้างกันขึ้นมาเอง เราจะยกให้ลูก และวันที่เราพูดเรื่องนี้ก็มีเพียงแม่บ้านที่อยู่ด้วย แต่อีกวันน้องชายคนเล็กของพ่อก็พาหลาน ๆ มาหา” ปองพลตกใจมาก เพราะในบรรดาพี่น้องของพ่อบุญธรรมเขา มีน้องชายคนเล็กเพียงคนเดียวที่ยังไปมาหาสู่กันตลอด “คุณผจญ ท่านดูเป็นคนอ่อนโยนและดูเป็นห่วงพ่อมาก มันจะเป็นเรื่องจริงเหรอครับ” “เขามาที่นี่พร้อมหลาน ๆ และถามพ่อกับแม่เรื่องอู่ที่พ่อกับแม่มีอยู่ เขาพยายามพูดให้เห็นว่าพลเป็นเพียงแค่ล
อุ้มรักสามีมาเฟีย อุบัติเหตุ
ตอนที่ 9อุบัติเหตุ ปองภพดีใจที่สุดที่วันนี้มาถึง วันที่เขาได้พูดความจริงและดาวิกาก็ยอมที่จะแต่งงานตามคำขอของเขา ข่าวเรื่องที่ปองภพไม่สบายทำให้ทรงธรรมร้อนใจมากจึงได้รีบเดินทางมาหา โชคดีที่จังหวัดที่เขาอยู่มีสนามบินอยู่ไม่ไกล จึงไม่ใช่เรื่องยากในการเดินทาง “ปองภพลูก” ดอมพาทรงธรรมมาหาปองภพที่ห้องเช่าของเขา ภาพห้องเช่า ข้าวของที่ใช้สำหรับทำกับข้าวขาย และดาวิกากับน้อง อดทำให้ทรงธรรมรู้สึกสงสารไม่ได้ “พ่อได้ข่าวว่าไม่สบาย แม่เขาก็ร้อนใจสั่งให้พ่อมาดูด้วยตาตัวเอง” ปองภพดีขึ้นแล้ว พยายามทรงตัวขึ้นมานั่งคุยกับบิดาที่เดินทางไกลมาด้วยความเป็นห่วง “ไข้ลดตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วครับพ่อ” คนป่วยพูดจบก็หันไปทางดาวิกา เพราะทั้งสองคนยังไม่ได้รู้จักกันเลย “ดา พ่อของพี่” หญิงสาวยกมือไหว้ หัวใจของเธอมันสั่นอย่างบอกไม่ถูก บุคลิกท่าทางของทรงธรรมมีความเป็นทั้งผู้ใหญ่และผู้ดี จนเธอรู้สึกต่ำต้อยเกินไปที่จะไปเป็นสะใภ้ของเขา “น่ารักกว่าที่ฉันคิดไว้นะ เห็นพลเล่าให้ฟังว่าทำกับข้าวเก่งมาก ไว้แต่งงานกันแล้ว ไปหาทำเลเปิดร้
อุ้มรักสามีมาเฟีย เจ้าของอู่..สู่..พ่อค้าขายแกง
ตอนที่ 8เจ้าของอู่..สู่..พ่อค้าขายแกง “พ่อกับแม่ชักอยากจะเห็นหน้าอนาคตลูกสะใภ้คนนี้จัง แก้เกมได้ทันคนจริง ๆ ” ทรงธรรมฟังเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจากปากของลูกชาย เขารู้สึกเห็นด้วยกับดาวิกา การที่ปองภพยืนยันว่าเขาคือคนเดิม เขาก็ต้องกลับไปลำบากอีกครั้งให้ได้ แล้วเวลาหนึ่งเดือน ไม่ใช่เรื่องที่จะฝืนทนกันได้ถ้าไม่เต็มใจ “ปองภพแล้วลูกล่ะคิดว่าทำได้ไหม” ชายหนุ่มถามคำถามนี้กับตัวเองมาทั้งคืนแล้ว และเขาก็มีคำตอบเดียวในหัวใจ “บ้านไม่มีอยู่ นอนใต้ต้นไม้ ขอข้าววัดกิน ผมก็ผ่านมาแล้ว เพิ่งจะได้เป็นคุณปองภพแค่ไม่กี่ปี ผมว่าตัวเองยังคุ้นชินกับความจนมากกว่าความรวยเสียอีก” พ่อกับแม่ได้ยินลูกชายบุญธรรมพูดแบบนี้ก็ทั้งสบายใจและดีใจ เพราะทั้งสองคนตั้งใจจะยกสมบัติทั้งหมดที่เขาสองคนหามาได้ให้กับปองพล ส่วนสมบัติที่ได้จากบรรพบุรุษ ทั้งคู่จะคืนให้กับคนในตระกูล ยมโดยหันไปพูดกับสาวมี ด้วยน้ำตานองหน้า จนทรงธรรมตกใจรีบเดินมานั่งข้าง ๆ แล้วกอดภรรยา “เราเลือกคนไม่ผิดจริง ๆ ค่ะ ภพไม่เคยลืมตัว ถึงเขาจะไม่ใช่สายเลือดแต่เขาคือผู้ให้ชี
อุ้มรักสามีมาเฟีย เสียความรู้สึก
ตอนที่ 7 เสียความรู้สึก “เป็นอะไรวันนี้ กลับบ้านทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลก” ดาวิกาเห็นหน้าน้องชายแล้วอดถามไม่ได้ เพราะปกติกลับมาจากที่ทำงานจะร่าเริงและจะต้องมาอวดว่าวันนี้ทำงานได้เงินเท่าไหร่ แต่วันนี้กลับเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเศร้า ๆ เหมือนมีความกังวลอยู่ในใจ “พี่ดาวันเสาร์นี้ที่อู่จัดงานเลี้ยง เจ้านายผมบอกให้พี่ไปด้วย ตกลงนะ” ดอมถามเองตอบเอง และไม่ยอมมองหน้าพี่สาว ด้วยกลัวตัวเองจะเผลอแสดงพิรุธอะไรไป “พี่ไม่รู้จักใครแล้วจะให้พี่ไปทำไม” หญิงสาวเดินตามน้องชายเพื่อต้องการอยากรู้เหตุผล เพราะเธอไม่ใช่พนักงานที่นั่น “เขากินกับข้าวพี่กันทุกคน เขาก็รู้จักพี่กันทั้งนั้นและ เพื่อนผมก็ไอ้พวกที่มาช่วยยกของ ล้างของบ่อย ๆ ไปเถอะ หาซื้อชุดสวย ๆ ใส่ไปด้วยนะ งานเริ่มหนึ่งทุ่มเสาร์นี้” ดาวิกาไม่อยากขัดใจน้องชายและเห็นดอมดูอารมณ์ไม่ค่อยดีจึงไม่อยากถามต่อ ดอมปิดไฟได้เวลาเข้านอน ห้องเช่าสี่เหลี่ยมที่ไม่เล็กมาก พอให้สองพี่น้องมีมุมแยกกันส่วนตัว แต่ก็มองเห็นกันได้ ชายหนุ่มนอนมองพี่สาวที่เอาแต่เฝ้าจับโทรศัพท์ตลอด เ
อุ้มรักสามีมาเฟีย บอกผู้ใหญ่
ตอนที่ 6บอกผู้ใหญ่ ยมโดยแม่บุญธรรมของปองภพมีอาการไม่ค่อยดี เพราะเธอเดินไม่ได้แต่ยังพยายามที่จะลุก จนล้มหน้าคว่ำกับพื้น ทรงธรรมมีเรื่องยุ่ง ๆ เกี่ยวกับการสั่งเครื่องจักรเข้ามาในอู่ที่ใต้ ขาจึงต้องเดินทางไปจีน จึงให้ปองภพลงมาดูแลยมโดยแทนเขา “เมื่อคืนแม่ก็อยู่คนเดียวได้ ไม่เห็นต้องยุ่งยากให้ภพมาดูแม่เลย” ยมโดยเป็นผู้หญิงเก่ง เธอมาจากครอบครัวที่ยากจนเป็นชาวประมงและมาพบรักกับทรงธรรมที่เป็นลูกชายเจ้าของอู่ต่อเรือ แต่ทรงธรรมไม่ใช่ลูกชายคนโปรดเพราะดันไปรักกับผู้หญิงจน ๆ อย่างยมโดย จึงได้สมบัติมาแค่เพียงหยิบมือและมาเริ่มต้นสร้างฐานะกันใหม่ “อยู่ได้ผมเชื่อ แต่แม่ไม่อยากให้ผมมาอยู่ด้วยเหรอ” ปองภพก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขารู้จักกับครอบครัวนี้แค่ไม่กี่ปี แต่ทำไมเขารู้สึกผูกพันกับทั้งสองคนมากและเขาก็คิดว่าทั้งสองคนก็รักเขาเหมือนลูกจริง ๆ “แม่เหงาจังเลย เกิดมาก็ดันมีกรรมไม่มีลูกอย่างใครเขา เมื่อไหร่ภพจะมีเมียแม่อยากอุ้มหลาน” สายตาที่เว้าวอนของคนที่เดินไม่ได้ มันทำให้หัวใจของปองภพรู้สึกใจหาย “คุณแม่ครับ คือตอนนี้ผมมีแฟน
อุ้มรักสามีมาเฟีย การให้ที่ยิ่งใหญ่
ตอนที่ 5การให้ที่ยิ่งใหญ่ วันนี้ปองพลนัดดาวิกามาเจอทั้งที่ไม่ใช่วันหยุด หญิงสาวจึงต้องทำกับข้าวมาขายให้น้อยกว่าเดิมเพื่อที่จะได้หมดไวขึ้น “มีอะไรด่วนเหรอคะ พี่พลถึงต้องนัดดามาเจอวันนี้” ปองพลยื่นซองสีน้ำตาลให้กับหญิงสาว พร้อมกับซอง สีขาวเล็กอีกซองหนึ่ง “มสธ. กำลังใกล้จะปิดรับสมัครและนี่เงินลงทะเบียน เรียนต่อนะ” “เพื่ออะไรคะ พี่พลจะให้ดาเรียนต่อด้วยเงินของพี่เพื่ออะไร” ชายหนุ่มจับไหล่ทั้งสองข้างของคนรัก ด้วยท่าทีที่จริงจังและแววตาที่มั่นคง “เพื่อเรา พี่อยากสร้างครอบครัวกับดา อย่างน้อยถ้าดาเรียนจบปริญญาตรี ลูกเราจะได้ไม่ลำบาก ทำเพื่อเรานะ” ปองพลไม่รอให้อีกฝ่ายได้คิดและปฎิเสธ เขาก็ขึ้นรถรับจ้างออกไปทันที ดาวิกามองซองทั้งสองซองด้วยความไม่เข้าใจ ตอนนี้เธออายุยี่สิบกว่าแล้ว อยู่ดี ๆ ทำไมปองพลเขาถึงอยากให้เธอเรียนต่อ แต่ในเมื่อคนรักต้องการ เธอก็จะทำให้ดีที่สุด “นั่งเขียนอะไรพี่ดา เห็นทำหน้าจริงจังเชียว” ดอมถามเพราะวันนี้เขาทำโอทีแค่สองทุ่มกลับมาก็เห็นพี่สาวนั่งเขียนอะไรบางอย่างถึงขั
อุ้มรักสามีมาเฟีย ความในใจ
ตอนที่ 4ความในใจ ดาวิกากลับมาถึงบ้าน ภาพที่เธอเห็นคือข้าวของทุกอย่างที่ดอมเอาไปถูกล้างอย่างเรียบร้อย ตอนแรกเธอคิดว่าต้องกลับมาล้างเอง เพิ่งจะเคยเห็นเหมาไปแล้วยังล้างมาให้อีก หญิงสาวคิดขึ้นมาได้ว่าลืมบอกปองภพว่า หัวหน้ายามที่นี่ก็บ่นหาอยู่ อยากให้แวะมาหาเขาบ้าง เธอจึงลองโทรศัพท์กลับไปที่เบอร์ที่ชายหนุ่มโทรมา แต่ปรากฏว่าปิดเครื่อง “อะไร แยกกันได้ไม่ถึงชั่วโมงปิดเครื่อง” คนโทรได้แต่บ่นกับตัวเอง มีด้วยเหรอคนเราจะออกจากบ้านเดินทางไปที่อื่นจะปล่อยให้แบตเตอรี่หมด ดอมกลับมาจากทำงานพอดี แต่นี่ไม่ใช่เวลาเลิกงาน ดาวิกาสงสัยว่าน้องชายทำไมกลับมาก่อน “กลับมาเอาอะไร ยังไม่ใช่เวลาเลิกงานนี่” “กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เย็นนี้นายจะให้ทำโอทีคงกลับประมาณห้าทุ่มให้ชั่วโมงละ300เลยนะ ลองคิดสิตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงห้าทุ่ม 1500เลย เดือนนี้ได้เงินจ่ายค่าห้องไม่ต้องควักเงินเดือนแล้ว แต่ทำสองวันติดเลยนะพี่” หญิงสาวฟังน้องชายและคิดตาม แค่เงินเดือนตอนนี้ดอมก็ได้ถึงหมื่นสาม ยังจะมีโอให้อีกสามพัน มันดูมากไปสำหรับพนักงานใหม่
อุ้มรักสามีมาเฟีย ลองใจ
ตอนที่ 3ลองใจ นับจากวันนั้น วันที่ปองภพมาหาดาวิกา เธอก็ไม่ได้รับการติดต่อจากเขาอีกเลย ทุกวันเธอจะเหลือเมนูที่เขาชอบไว้ เพราะกลัวว่าถ้าเกิดวันใดที่ปองภพมาเขาจะไม่ได้กิน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเบอร์แปลกที่หญิงสาวไม่ได้บันทึกเบอร์ไว้ เธอภาวนาขอให้ใช่คนที่เธอรอคอย “สวัสดีค่ะขอสายพี่นกค่ะ” “ไม่มีค่ะ คุณคงโทรผิดเบอร์” หญิงสาวถอนหายใจ ให้กับฝันสลายที่หายวับไปทันใด สุดท้ายเป็นแค่เพียงคนโทรผิด ดอมกลับมาที่ร้านทั้งที่เขาเพิ่งจะออกไปทำงานไม่ถึงสองชั่วโมง “พี่ดา นายให้มาเหมากับข้าวให้หมดเลย วันนี้นายจะเลี้ยงอาหารกลางวันลูกน้องและถ้าเหลือจะให้แบ่งกันกลับบ้าน” ดาวิกายืนงงด้วยความแปลกใจทำอะไรไม่ถูก ดอมและเพื่อนช่วยกันขนหม้อขึ้นรถ ปล่อยให้แม่ค้าคนสวยยืนงงอยู่คนเดียว “แล้วข้าวของพี่จะได้คืนเมื่อไหร่ พรุ่งนี้พี่ต้องทำกับข้าวแต่เช้ามืดนะ” “บ่ายนี้ผมจะเอาไปไว้ที่ห้องเอง ไม่ต้องเป็นห่วง” กับข้าวถูกขนไปหมดแล้ว ดาวิกาจึงเก็บร้าน เพราะจะได้กลับไปทำงานบ้านต่อ โชคดีของเธอที่มีคนมาเหมาจะได้มีเวลาทำงานบ้านบ้าง
