มือที่สามตัวจริง

ตอนที่ 8

มือที่สามตัวจริง

“ช่วยหยิบน้ำให้หน่อยได้ไหมคะพอดีพลอยเพิ่งมาอยู่ที่นี่เลยไม่รู้ว่าห้องครัวไปทางไหน”

สายป่าเธอเดินผ่านโต๊ะอาหารโดยไม่คิดแม้แต่จะแวะนั่งกินเหมือนเช่นทุกวันแต่กลับต้องหยุดนิ่งเมื่อได้ยินเสียงของพลอย             สาวน้อยคนใหม่ของศิลาเอ่ยทักเธอและขอให้เธอช่วยไปหยิบน้ำให้เขาด้วยท่าทางจองหองเสมือนว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง

“เลี้ยวขวาไปค่ะตู้เย็นอยู่ในนั้นรับรองว่าหาไม่ยาก” คนถูกใช้ไม่ยอมที่จะทำตามที่อีกฝ่ายออกปากใช้

“พลอยเขาเพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นานใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้เชียวไป ! หยิบให้เขาเดี๋ยวนี้มันคือคำสั่งจากผม”

ศิลาเดินมาคว้าแขนภรรยาไว้เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำท่าจะไม่รั้งรอฟังคำที่เขาพูดเพราะชายหนุ่มต้องการให้สายป่านทำตามที่พลอยต้องการ

“ได้ค่ะถ้าคุณศิลาต้องการฉันจะทำตามที่คุณพลอยภรรยาคนใหม่ของคุณสั่งให้ทำทุกอย่างพอใจหรือยังคะคุณศิลา”

สาวน้อยเดินหันหลังกลับเข้าไปยังครัวน้ำตาที่เธอไม่เคยปล่อยให้มันไหลต่อหน้าสามีที่แสนใจร้ายวันนี้มันเก็บเอาไว้ไม่อยู่ เธอพรั่งพรูสายน้ำแห่งความพ่ายแพ้ออกมาจนเลอะเต็มใบหน้าไม่มีอะไรที่เธอจะต้องอายอีกแล้ววันนี้เธอรู้สึกพ่ายแพ้ ศักดิ์ศรีความเป็นคนของเธอลดน้อยลงทุกวันจนหญิงสาวตัดสินใจว่าค่ำคืนนี้เธอจะต้องหาคำตอบให้กับชีวิตของเธอให้ได้

“ขอบคุณนะคะคุณสายป่านของแค่นี้ถือว่าช่วยกันเพราะพลอยเองก็ช่วยคุณดูแลคุณศิลาทุกคืนเหนื่อยใช่เล่นเลยนะคะสามีของคุณน่ะไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนแทบจะไม่ปล่อยให้ฉันได้พักผ่อนเลยแต่ไม่เป็นไรค่ะฉันยอมตายในหน้าที่ค่ะ”

หญิงสาวในชุดเสื้อเอวลอยกางเกงขาสั้นรับขวดน้ำจากมือของสายป่านพร้อมกับยอดคำพูดที่แสนจะทำร้ายจิตใจอยากหน้าชื่นตาบานโดยไม่มีจิตสำนึกว่าสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันคือการแย่งสามีของคนอื่นและมันคือการไร้ศักดิ์ศรีโดยสิ้นเชิงที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเขาในฐานะนางบำเรอหรือที่ใคร ๆ ต่างก็ตราหน้าว่าตอนนี้เธอกำลังเป็นเมียน้อย

“เอาที่สบายใจกันเลยค่ะฉันไม่ถือหรอกเพราะหมาตัวผู้มันก็สมสู่ไปทั่วใช่ว่าจะมีเมียแค่คนเดียวดูแล้วคุณศิลาก็ไม่ต่างอะไรกับหมาพวกนั้นอาจจะดูดีกว่าก็แค่ไม่ต้องไปสมสู่กันกลางแจ้งก็เท่านั้น”

เพล้ง!

มาเฟียใหญ่ทนต่อไปไม่ไหวแล้วที่จะให้ภรรยาพูดจาดูถูกเขาแบบนั้นแก้วใบใหญ่ถูกปาไปกระทบกำแพงทันทีก่อนที่เจ้าของ             ร่างเล็กจะโดนเขาเข้ามาอุ้มและพาตัวขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อแสดงบทลงโทษให้เธอรู้ว่าไม่มีสิทธิ์จะมาพูดจาปากดีใส่เขาอีก

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ในเมื่อตอนนี้คุณก็มีเมียใหม่แล้วก็เอาความหื่นของคุณไปลงกับคนอื่นดีกว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย”

ชายหนุ่มไม่ตอบโต้อะไรแต่เขากลับใช้พละกำลังมหาศาลด้วยความโกรธโมโหและรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองกำลังไม่เหลือศักดิ์ศรีกระชากเสื้อของหญิงสาวออกเป็นชิ้น ๆ ก่อนที่จะเริ่มบรรเลงบทรักในแบบโหดหื่นไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะร้องขอและร้องไห้เสียงดังเพียงใดเพราะเวลานี้สำหรับศิลาแล้วเขาต้องการลงโทษเธอให้สาสมให้เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาขึ้นเสียงกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีอย่างเขา

ที่นอนนุ่มที่เคยเป็นสถานที่แสดงความรักของทั้งสองคนวันนี้มันกลายเป็นเหมือนนรกบนโลกมนุษย์สายป่านนอนนิ่งน้ำตาไหลคอให้อีกฝ่ายกระทำย่ำยีกับเธออย่างสาแก่ใจโดยที่หญิงสาวไม่คิดจะปกป้องอะไรทั้งสิ้นเพราะเวลานี้เธอหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้และมันก็คงเป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องรองรับอารมณ์ของสามีที่เห็นเธอเป็นเพียงแค่เครื่องระบายอารมณ์ให้เขาเพราะเขาไม่เคยเห็นค่าของเธอว่าเป็นภรรยาที่แท้จริงเลยสักวัน

“ใส่เสื้อผ้าซะเดี๋ยวผมไปส่งที่มหาวิทยาลัย”

การลงโทษเสร็จสิ้นชายหนุ่มรีบสั่งให้ภรรยาอาบน้ำแต่งตัวเพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาสอบแล้ว

“คุณศิลาจะไปไหนพลอยไปด้วย”

พลอยลืมตัวว่าเธอถูกจ้างมาเพื่อทำอะไรเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะไปส่งภรรยาที่มหาวิทยาลัยเธอก็รีบกระโจนเกาะแขนขอตามไปด้วยทันที

“คุณอยู่ที่นี่...ตอนนี้ไม่ใช่เวลาของคุณ”

ศิลาไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรตอนนี้เขาถึงหันไปตวาดหญิงสาวที่เขาตั้งใจจ้างวานมาให้ทำให้ภรรยาของเขาให้เจ็บช้ำที่สุดแต่ด้วยแววตาของสายป่านทำให้ศีลาอดคิดไม่ได้ว่าเธอกำลังเจ็บช้ำจนเกินที่จะอดทนอะไรต่อไปแล้วและสิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือกลัวว่าเธอจะหนีเขาไปเหมือนอย่างที่มารดาของเขาได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

“ผมจะจอดรถรออยู่ตรงนี้สอบเสร็จจะได้กลับบ้านพร้อมกัน”

“ฉันกลับเองได้ค่ะคุณกลับไปเถอะ”

ชายหนุ่มได้แต่กำมือแน่นเขาส่งสายสายตาจับจ้องไปที่ดวงตากลมคู่สวยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่านี่เป็นคำสั่งและเป็นสิ่งที่                 หญิงสาวไม่สามารถจะมาต่อรองหรือปฏิเสธได้

นับจากวันนั้นมาศิลาก็เริ่มหวั่นไหวให้กับความรู้สึกของตัวเองเพราะตอนนี้สายป่านเองก็มีท่าทีที่นิ่งเฉยสงบเธอไม่มีแววตาแห่งความรู้สึกใด ๆ อีกแล้วชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่าบางทีสิ่งที่เขาทำมันอาจจะไม่ได้สร้างความเจ็บช้ำให้กับอุดมเพราะถึงเวลานี้แล้วเขายังไม่เห็นว่าคนที่เป็นพ่อตาจะรู้สึกอะไรกับความเจ็บปวดที่ลูกสาวเจอนอกจากตัวสายป่านเองที่ดูจะเจ็บช้ำจนไร้ความรู้สึก

พลอยถูกจ้างมาเพื่อเล่นละครในฐานะเป็นมือที่สามที่เข้ามาเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียใหญ่แต่ตอนนี้ศิลาทำตัวห่างเหินจากหญิงสาวจึงทำให้พลอยเริ่มรู้สึกว่าเธอกำลังจะหมดความสำคัญเธอจะเล่นเกินบทบาทแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาจนเกินไป

“คุณศิลาไม่นอนห้องนี้หรอคะคืนนี้”

สาวน้อยในชุดนอนตัวจิ๋วที่แทบจะปกปิดอะไรไม่ได้รีบคว้าแขนสามีกำมะลอของเธอทันทีเพราะหญิงสาวหวังว่าความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นอาจจะทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าเกิดหลงใหลในเสน่ห์ของเธอและยอมให้เธอเป็นนางบำเรอตัวจริงของเขา

“ไม่..ผมจะกลับไปนอนห้องโน้น”

ศิลาตอบพร้อมกับถอนหายใจยืดยาวเพราะเขาเริ่มรู้สึกรำคาญหญิงสาวที่แสดงท่าทางความเป็นเจ้าของอย่างออกหน้าออกตาโดยที่เขาไม่ได้ต้องการให้เธอเล่นบทสมจริงขนาดนี้

“คุณอุตส่าห์ลงทุนจ้างพลอยมาแต่สุดท้ายคุณเองต่างหากที่เป็นฝ่ายสนใจความรู้สึกของภรรยาแล้วแบบนี้คุณจะเสียเวลาจ้างพลอยมาทำไมคะหรือเอาเข้าจริงคุณศิลาเองต่างหากที่เป็นฝ่าย           เจ็บช้ำที่ถูกคุณสายป่านเย็นชาใส่แบบนี้ พลอยไม่น่าหลวมตัวมาเลยค่ะที่แท้ก็กลายเป็นแค่สามีที่ดีพยายามหาเรื่องมาทำให้ภรรยาสนใจเพราะความจริงคุณสายป่านคงไม่ได้รักคุณแน่ ๆ เลยใช่ไหมคะ”

ความร้อยเล่ห์ของสาวน้อยผู้ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนเธอรู้ได้ทันทีว่าถ้าศิลารู้สึกตัวว่าแท้ที่จริงแล้วตัวเขาเองต่างหากที่เป็นฝ่ายขาดภรรยาไม่ได้ พลอยพูดไปเพราะหวังให้ศิลาหันมานอนกับเธอ

“ใครบอก...ที่ผมจะไปนอนห้องโน้นก็อยากจะไปเห็นคนนอนร้องไห้ต่างหากแต่ถ้าในเมื่อคุณพูดแบบนี้ผมก็จะทำให้คุณรู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อสายป่านไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตผมเลย”

พลอยรู้ว่าโอกาสของเธอมีน้อยนิด เธอจะดำเนินแผนของเธอทันที เธอถูกสร้างมาเพื่อให้แสดงแต่พลอยไม่ต้องการแสดงเธอต้องการให้ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง

สองมือเล็กลูบไล้แผ่นหลังกว้างเพื่อหวังจะกระตุ้นอารมณ์ชายหนุ่มที่นอนข้าง ๆ ของเธอให้กลายเป็นสามีอย่างสมบูรณ์แบบ

“คุณเล่นเกินไปไหม”

ศิลาไม่รอฟังคำตอบเพราะหัวใจของเขามันก็ร้อนๆหนาวๆตามประสาผู้ชายทั่วไปที่มีหญิงสาวหุ่นดีท่าทางยั่วยวนมาให้ท่าแบบนี้ เขาจึงรีบเปิดประตูและพาตัวเองเข้าไปยังที่เขาควรอยู่ นั่นคือห้องนอนที่ตอนนี้มีภรรยาตัวเล็กของเขากำลังนอนร้องไห้อยู่เช่นทุกคืน

สายป่านสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกตัวว่าประตูห้องได้ถูกเปิดออกและสามีของเธอล้มตัวลงนอนข้าง ๆ โดยที่หญิงสาวแอบกังวลว่าแผนการที่เธอวางไว้เพื่อที่จะหนีในวันพรุ่งนี้อาจจะไม่สำเร็จถ้าขืนเขายิ่งทำตัวติดกับเธอแบบนี้ เธอจึงเฝ้าแต่หวังว่าพรุ่งนี้คงเป็นโอกาสดีคงไม่มีใครมาขัดขวางเส้นทางที่เธอตัดสินใจไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับชีวิตน้อย ๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ