ทำร้ายหัวใจตัวเอง

ตอนที่ 10

ทำร้ายหัวใจตัวเอง

ศิลารีบขับรถออกจากบ้านของอุดมทันทีหลังจากที่เขาได้รู้ความจริงทั้งหมด วันนี้เขารู้แล้วว่าความแค้นที่เขาเก็บกันมันอยู่ในหัวใจมันกลับเป็นมีดที่ลงมากรีดหัวใจของเขาเองที่ผ่านมาเขาเลือกที่จะทำร้ายสายป่านทั้งที่ความจริงแล้วหญิงสาวก็ไม่ต่างอะไรจากเขา

 เธอเคยถูกย่ำยีหัวใจจากผู้ชายที่ชื่ออุดม ผู้ชายที่ทำร้ายมารดาของเขาให้จากไปและเป็นคนหยิบยื่นความตายให้กับพ่อและแม่ของสายป่าน ศิลาอดคิดไม่ได้ว่าความจริงแล้วภรรยาของเขาเข้มแข็งกว่าเขาเสียอีกที่ทนอยู่กับความจริงที่ตัวเองรู้อยู่เต็มอกและยอมปล่อยวางไม่คิดแค้นใด ๆ ศิลาเชื่อมั่นแบบนั้นเพราะเขาสังเกตภรรยามาตลอดว่าสายตาของสายป่านเหมือนเจ็บช้ำทุกครั้งที่มองอุดม

“ขอดูกล้องวงจรปิดทุกที่ทำทุกทางให้เจอสายป่านให้เร็วที่สุด”

มาเฟียหนุ่มผู้มีอิทธิพลทั้งกับทางราชการและหน่วยงานทั่วไปเขาขอดูกล้องวงจรปิดจากทุกที่จ้างนักสืบราคาแพงและส่งลูกน้องทั้งของตัวเขาและเครือข่ายเพื่อนสนิทให้เร่งติดตามสายป่านเพื่อหวังว่าจะได้เจอเธอให้เร็วที่สุดแต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับไร้วี่แววเพราะหญิงสาวเลือกที่จะเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องไม่มีใครสามารถพบเธอได้ กล้องวงจรปิดตามเธอไปได้แค่เพียงบางส่วนแต่ก็ไม่รู้แน่ว่าเธอพักอยู่ที่ไหนรู้แค่เพียงว่าพิกัดที่เธออาจจะอยู่บริเวณนั้น

“กล้องวงจรปิดไม่ได้ตามได้นะว่าเธออยู่ที่ไหนแต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่าบริเวณไหนบ้างที่เธอจะใช้ชีวิตอยู่ ศิลาแกเป็นนักเลงหัวไม้ทำไมถึงอ่อนแอกับเรื่องแบบนี้แกลองคิดดูซิอะไรที่มันทำให้เมียแกหนีไปแบบนี้ตัวเองไม่ใช่หรือโวยวายโทษใครเป็นหมาบ้ากัดคนอื่นไปทั่วทำตัวแบบนี้คงจะไม่ได้เสียแค่เมียนะแต่แกจะเสียมิตรภาพเพื่อนระหว่างแกกับฉันด้วย”

ราเชนนายตำรวจยศใหญ่ซึ่งมีธุรกิจส่วนตัวหลายอย่างซึ่งก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ในธุรกิจของศิลาเริ่มรู้สึกไม่พอใจเพื่อนพี่ถูกใส่อารมณ์เมื่อทำงานไม่สำเร็จตามที่ศิลาต้องการเพราะตัวเขาเองได้รู้ความจริงจากเพื่อนแล้วว่าเหตุผลที่ทำให้สายป่านหนีไปครั้งนี้เกิดจากแผนการล้างแค้นของศิลานั้นเอง

“แกไม่เข้าใจหรอกว่าฉันกำลังรู้สึกอย่างไรนั่นเมียฉันทั้งคนนะ”

ศิลายอมใจเย็นลงนั่งคุยกับเพื่อนแต่ท่าทางของเขาก็ยังดูร้อนรนถึงแม้จะไม่ฉุนเฉียวเหมือนตอนที่มาถึงที่สถานีตำรวจ

“ฉันไม่เถียงว่านั่นเมียแกทั้งคนแต่แกต่างหากทำอย่างนั้นกับเมียได้อย่างไรถ้าแกเป็นคนเจ้าชู้แล้วไปยุ่งกับผู้หญิงจริง ๆ ฉันยังจะด่าแกว่าไอ้มักมาก ๆ แต่นี่แกลงทุนจ้างผู้หญิงมาเล่นละครตบตาเมียมีที่ไหนเขาทำกันแล้วเป็นไงสุดท้ายพ่อตาแกหรือต้องเสียใจใช่ที่ไหนก็ตัวแกนั่นแหละและยิ่งฉันได้ฟังเรื่องราวที่แกเล่าฉันยิ่งอยากหาความจริง ฉันว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นคนอย่างนายอุดมทำไมมันถึงยอมเลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้ไว้”

ราเชนด้วยนิสัยของตำรวจเขาไม่เชื่ออะไรง่ายและเขารู้สึกไม่ไว้ใจในตัวอุดมจึงคิดว่าจะให้ลูกน้องช่วยสืบว่าเพราะเหตุอะไร           คนอย่างเสี่ยอุดมถึงยอมเลี้ยงลูกของศัตรูไว้ในฐานะเป็นลูกสาวของตัวเองไว้จนโตได้ถึงขนาดนี้

“เจ้านายครับทางเรารายงานมาว่าพบหอพักต้องสงสัยว่าคุณสายป่านจะอยู่ที่นั่น”

ตำรวจชั้นผู้น้อยรีบเข้ามารายงานหัวหน้าทันทีแต่ยังไม่ทันที่ราเชนจะได้พูดอะไรตอบศิลาก็คาดคั้นเอาความจริงจากตำรวจที่มารายงานจนราเชนต้องร้องห้ามว่านี่ยังอยู่ในงานของเขาศิลาไม่ควรจะมาก้าวก่าย

“ฉันขอส่งคนไปดูก่อนไว้ถ้าทุกอย่างไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงฉันจะให้แกได้เจอกับเมียแกแน่นอน”

ราเชนต้องการลงพื้นที่ให้ทราบแน่ชัดว่าตอนนี้สายป่านกำลังหนีเพียงเพราะต้องการหาที่พักใจไม่ใช่ถูกใครจับตัวมาหรือมีอย่างอื่นซ่อนเร้นอยู่จึงไม่ยอมให้ศิลาได้ไปพบภรรยาตามที่หัวใจของชายหนุ่มกำลังเรียกร้อง

“แกตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าแกจะไปง้อสายป่านเขาจริงๆ”

“ทำไมถามแบบนั้นวะเชน”

ศิลาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอยู่ดี ๆ เพื่อนของเขาถึงมาถามย้ำอีกครั้งทั้งที่ความจริงวันนี้ทั้งคู่นัดกันที่จะพาศิลาไปหาสายป่านทั้งที่ชายหนุ่มก็ตั้งตารอมาตลอดเวลาว่าจะได้เจอหน้าภรรยาเสียที

“แกไม่ต้องถามฉันหรอกขอแค่ตอบมาความแค้นที่แกมีในใจมันจะจบสิ้นหรือยัง ไม่ว่าจะกับสายป่าหรือกับไอ้อุดมปล่อยให้มันเป็นเรื่องของเวรกรรมได้ไหมชีวิตของของแกมาถึงทุกวันนี้ได้มันก็นับว่าดีมากแล้วอยู่ดี ๆ ก็จะทำลายความสุขของตัวเองเพียงเพราะต้องการจะแก้แค้นให้กับแม่พี่ตอนนี้แกก็ไม่รู้ว่าท่านยินดีหรือเปล่าที่จะให้แก้แค้น”

ราเชนเลือกที่จะไม่เล่าความจริงที่เขาได้ไปพบเห็นมาด้วยตาให้กับเพื่อนสนิทฟังแต่เขาแค่อยากต้องการมั่นใจว่าศิลาจะเลิกล้มความแค้นให้หัวใจเสียทีแล้วเริ่มต้นชีวิตครอบครัวใหม่ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

“ฉันไม่แคร์ใครทั้งนั้นแล้วแล้วตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าคนที่โง่ที่สุดคือฉัน ฉันปล่อยให้ความแค้นมันทำลายชีวิตครอบครัวที่             ความจริงมันกำลังไปด้วยดีเพียงเพราะฉันหวังว่าความเจ็บช้ำของสายป่านจะทำให้อุดมมันรู้สึกแต่ความเป็นจริงแล้วคนที่รู้สึกผิด เจ็บปวดและทรมานมันมีแค่เพียงฉันคนเดียวเท่านั้นที่ต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้ไงวะ”

ราเชนปรบไหล่เพื่อนอย่างเข้าใจ เขาเชื่อแล้วว่านาทีนี้ศิลาพร้อมจะลืมทุกอย่างพร้อมจะไปขอโทษภรรยาและงอนง้อให้เธอกลับมาอยู่เคียงคู่กับเขาเหมือนเดิม ราเชนทำหน้าที่เพื่อนที่แสนดีพาศิลาไปตามหาหัวใจซึ่งตอนนี้สายป่านเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าที่อยู่ของเธอไม่เป็นความลับอีกต่อไป

“แป๊บนึงค่ะ”

ราเชนทำหน้าที่เคาะประตูและส่งเสียงเรียกหญิงสาวโดยมีเสียงเจื้อยแจ้วของคนในห้องส่งเสียงมาเพื่อให้ฝ่ายที่เคาะประตูรอเธอ เพราะตอนนี้สายป่านกำลังนั่งพิมพ์งานที่เธอได้รับจ้างมาจากร้านถ่ายเอกสารที่ช่วยเหลือให้เธอมีงานทำจึงค่อย ๆ ลุกเพราะกลัวจะล้มไป

“คุณศิลา”

สายป่านเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความตกใจเธอรีบดันประตูเพื่อที่จะปิดทันทีแต่ถูกมือของราเชนทร์ดึงรั้งไว้ก่อนพร้อมกับท่าทางที่แสดงให้หญิงสาวรู้ว่าจะไม่มีอันตรายใดเกิดขึ้นกับเธอเพราะเขาคือเจ้าหน้าที่ตำรวจที่จะคอยดูแลให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อย

“ให้โอกาสเพื่อนของผมได้คุยกับคุณนะครับแล้วถ้า            คุณสายป่านไม่เต็มใจที่จะกลับไปอยู่กับมัน ผมเองจะเป็นคนพามันกลับไปและรับรองว่าเจ้าศิลามันจะไม่มายุ่งกับคุณอีก”

หญิงสาวไม่มีทางเลือกในเมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจรับรองด้วยตัวเองแบบนี้เธอจึงยอมที่จะให้สามีของเธอเข้าไปในห้องเพื่อจะได้พูดคุยในสิ่งที่ศิลาคิดว่า เขาสมควรที่จะพูด

“ผมขอโทษทุกความเจ็บช้ำที่คุณต้องผ่านมามันเป็นความผิดของผมคนเดียวผมมีความจริงบางอย่างที่อยากจะเล่าให้คุณฟังถ้าผมได้พูดทุกอย่างหมดไปแล้วคุณจะยังยืนยันที่จะไม่กลับไปหาผม ผมก็จะไม่ร้องขออะไรแต่ตอนนี้คุณไม่ได้มีแค่ชีวิตเดียวอีกชีวิตที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาถ้าเขาเลือกได้เขาคงอยากที่จะกลับไปอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก”

สายป่านทำท่าจะปฏิเสธในสิ่งที่ศิลาพูดแต่เธอลืมไปว่าตอนนี้เธอกำลังใส่ชุดคลุมท้องและสมุดคู่มือการฝากท้องยังคงวางอยู่ที่โต๊ะริมห้องซึ่งตอนนี้ศิลาก็มองจ้องมันอยู่อย่างไม่ละสายตา  สายป่านจึงไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธใดๆ

ศิลาเล่าความจริงตั้งแต่ต้นจนจบแผนการของเขาที่จ้างวานผู้หญิงทั้งสองให้เล่นบทบาทเป็นนางบำเรอรวมถึงความจริงที่เขาเพิ่งได้รับรู้จากอุดมว่าสายป่านไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของทั้งคู่ หญิงสาวนั่งฟังเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่รู้เหมือนกันว่าเธอควรรู้สึกอะไรตอนนี้หัวใจของเธอมันว่างเปล่า เธอเจ็บช้ำจนไม่รู้สึกอะไรแล้วแต่ความจริงที่เธอได้รู้มันทำให้สายป่านรู้ว่าไม่ใช่มีแค่เธอคนเดียวที่เจ็บปวดกับความเห็นแก่ตัวของอุดมยังมีศิลาที่ต้องผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายที่ต้องเสียมารดาไปตลอดชีวิตเหมือนที่เธอไม่มีโอกาสแม้กระทั่งจะได้เห็นหน้าพ่อและแม่ของตัวเอง 

“กลับไปอยู่ที่บ้านของเรานะส่วนคุณจะให้อภัยผมหรือเปล่าเอาไว้เป็นอีกเรื่องนึงแต่ตอนนี้ชีวิตของคุณและลูกไม่ควรจะต้องมาลำบากแบบนี้ ผมในฐานะที่เป็นสามีและเป็นพ่อของเด็กในท้องจะต้องมีส่วนรับผิดชอบโดยเฉพาะผมคือสาเหตุที่ทำให้คุณต้องเสียใจและหนีออกมาแบบนี้”

สายป่านตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่บ้านของศิลาไม่ใช่เพราะเธอให้อภัยเขาและลืมเรื่องราวทั้งหมดได้แต่เธอแค่รู้สึกว่าเธอกับเขาทั้งสองคนต่างก็สูญเสียมามากพอแล้วเธอไม่อยากจะให้ความโกรธมาทำให้ใครต้องสูญเสียไปมากกว่านี้โดยเฉพาะลูกของเธอไม่ควรจะต้องออกมาลำบากเพราะเขามีพ่อที่สามารถเลี้ยงดูให้เขามีชีวิตที่ดีกว่านี้