ตอนที่ 57

“ว่าไง? มีอะไรก็รีบๆ พูด กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว!” ท่านอักมัลเร่งปลายสาย เพราะได้ยินแอร์กราวนด์ประกาศเรียกผู้โดยสารในโซนที่นั่งของเขาให้ขึ้นเครื่อง ดังขึ้นมาพอดี

“เหมืองบิทคอยน์ที่รัฐบีถูกพบแล้วพ่ะย่ะค่ะ เจ้าหน้าที่ได้ตรวจยึดทรัพย์สินไปทั้งหมด!”

“อะไรนะ!! เพิ่งจะโดนที่รัฐเอไปหยกๆ แล้วที่รัฐบีโดนทุกที่เลยหรือเปล่า?”

“ทุกที่กระหม่อม! เหมือนกับมีคนชี้เป้าระบุตำแหน่งให้เจ้าหน้าที่ ตอนนี้เหลือเพียงที่รัฐดี แต่พวกเราได้เคลื่อนย้ายเครื่องมือออกจากพื้นที่ เคลียร์สถานที่และทำลายหลักฐานหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“แล้วก่อนหน้านั้นพวกนายมัวทำอะไรกันอยู่ ไม่มีใครแจ้งเตือนก่อนเจ้าหน้าที่จะบุกเข้ามาเลยหรือไง?”

“พวกเขาตัดสัญญาการเชื่อมต่ออินเนอร์เนต จากนั้นก็ตัดสัญญาณไฟฉุกเฉิน ช่างและคนที่อยู่เวรในช่วงนั้นๆ จึงมัวแต่แก้ปัญหากันอยู่ พอเจ้าหน้าที่บุกเข้ามาจึงไม่มีใครรู้ตัวเลยกระหม่อม! และเข้ายึดพร้อมกันหมดเลยทุกที่!”

“แล้วคนล่ะ ยังอยู่หรือเปล่า?”

“พระชนนีถูกพาตัวไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“หึย!! ไอ้พวกบ้า! ไร้ประโยชน์จริงๆ!” ท่านอักมัลตัดสายอุทานออกมาด้วยความเดือดดาล โดนบุกทลายแหล่งทำเงินก็ช่างเถอะ แต่พาคนสำคัญไปด้วยนี่สิ มันทำให้เส้นเลือดในสมองของเขาแทบจะปริแตก กว่าจะหาวิธีลักพาตัวมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วก็ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่พวกนั้น เป็นคนของฝ่ายไหนกันแน่

การได้ตัวพระชนนีมาไว้ในการควบคุม นอกจากจะเอาไว้ต่อรองอำนาจกับสุลต่านโอมาร์ได้แล้ว เขายังมีเหตุผลส่วนตัวอีกอย่าง เธอเป็นคนรักของเขามาก่อน ที่จะถูกผู้ใหญ่บังคับให้แต่งงานกับน้องชาย การสูญเสียเธอไปอีกครั้งทำให้เขาร้อนใจอยู่ไม่น้อย เขาต้องรีบสืบหาให้ได้ว่าตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหน

…………………….

เมื่อเหล่าองครักษ์ของไลลากลับไปหมดแล้ว เจ้าชายอิสราร์ไม่เห็นว่าภรรยาจะออกมาจากห้องสักที จึงพยุงตัวนั่งบนรถวีลแชร์ แล้วกดเปิดสวิตช์ให้วงล้อหมุนแบบอัตโนมัติเข้าไปในห้อง 

เขาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจที่เห็นเธอกำลังง่วนกับการบดบรัชออนให้เป็นผง ที่ข้างกันมีกาต้มชาไฟฟ้าของโรงแรมใส่น้ำอยู่ครึ่งหนึ่งและกำลังเดือดปุดๆ ข้างในกาวางแก้วทรงสูงใบหนึ่งใส่น้ำสีฟ้าอยู่ครึ่งแก้ว คล้ายกำลังต้มน้ำสีฟ้าผ่านน้ำร้อนจนมีไอน้ำเริ่มลอยขึ้นมาจากแก้วเป็นควันจางๆ ด้านข้างมีสิ่งของวางไว้หลายอย่าง ทั้งเทปใส ขวดน้ำยาบ้วนปาก แปลงบรัชออนกับกระดาษแผ่นหนึ่ง 

“ทำอะไร?”

“กำลังตามล่าหาความจริงเพคะ”

“ไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น!”

พริมโรสเล่าให้เขาฟังขณะที่มือก็บดบรัชออนไปด้วย ตั้งแต่ได้รับข้อความที่ในกระดาษ มีกระดุมเม็ดหนึ่งที่มีตัวอักษรไอเอสซ่อนอยู่ข้างใน เธอก็เลยไปตามที่นัดเพราะอยากรู้ว่าคนส่งจดหมายมีจุดประสงค์อะไร แล้วก็มาเจอเหตุกาณณ์ที่องครักษ์ทั้งแปดข่มขู่ จากนั้นก็มีชายฉกรรจ์สามคนเข้ามาเพื่อจะมาจับตัวเธอ แต่องครักษ์ทั้งแปดก็ได้ปกป้องไว้ จนเธอสามารถหลบมาจากจุดเกิดเหตุ และมาเจออดีตคู่หมั้น

“ฝ่าบาทคิดว่า คนที่นัดหม่อมฉันไปพบ กับเจ้านายของเจ้าสามคนนั้นเป็นคนคนเดียวกันหรือเปล่าเพคะ?”

“คำตอบคงอยู่ในลายนิ้วมือแฝงบนกระดาษละมัง” เขาพูดแล้วหมุนวงล้อเข้ามาใกล้โต๊ะ พริมโรสเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ 

“มีอะไรที่ฝ่าบาทไม่รู้บ้างเพคะ?”

“ผมเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดมาก่อนนะ หน้าที่ของประเทศอื่นผมไม่รู้ แต่สำหรับผมอย่างน้อยต้องรู้การทำงานคร่าวๆ ในสายงานต่างๆ ไว้บ้าง”

“ข้าน้อย นับถือๆ!” พริมโรสอยากล้อเลียนเขาจึงยกสองมือกุมระดับหน้าอกคารวะแบบเป้าเฉวียน แต่ไม่คิดว่าเขาจะเล่นกลับด้วยการตอบรับการคารวะจากเธอ

“ไม่ต้องเกรงใจ” เขาพูดออกมาหน้าตายคล้ายพวกโป๊กเกอร์เฟสที่ทำหน้านิ่งๆ เพื่อไม่ให้ใครอ่านสีหน้าออก ทำให้หญิงสาวหัวเราะจนตาหยี รอยยิ้มงดงามขยายกว้างจนแก้มข้างหนึ่งบุ๋มคล้ายลักยิ้มเล็กๆ ดูน่ารัก ทำให้ใบหน้างดงามมีเสน่ห์เย้ายวนกว่าทุกครั้ง

เจ้าชายอิสราร์ชะงัก มองรอยยิ้มสว่างไสวชวนให้ใจสั่นนั้นอย่างไม่วางตา เขาไม่เคยเห็นเธอหัวเราะเต็มที่มาก่อน แววตาลึกล้ำจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้างามมองนิ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า วนเวียนทั่วใบหน้า

น่ารักมากจริงๆ…

“ฝ่าบาท! อย่าน่ารักมากกว่านี้นะเพคะ ไม่อย่างนั้นวันนี้หม่อมฉันคงไม่ได้ทำงานกันล่ะ!” พริมโรสพูดแล้วหันไปทำงานต่อ ขณะที่ชายหนุ่มเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ ที่ได้ยินหญิงสาวพูดออกมาตรงกับที่ใจเขากำลังรู้สึกอยู่พอดี 

“มีอะไรที่ดึงความสนใจของคุณออกไปจากงานได้ด้วยเหรอ?” เจ้าชายอิสราร์เอ่ยปากถาม ขณะที่มองหญิงสาวใช้สองมือจับตรงมุมกระดาษที่วางอยู่ใกล้ๆ หันด้านหลังขึ้นมาอังไอน้ำที่กำลังลอยขึ้นมาจากแก้วทรงสูงอยู่ชั่วครู่ ก็ปรากฏลายนิ้วมือสีเข้มกว่ากระดาษขึ้นมาตรงขอบทั้งสองข้างเป็นแนวยาว

เขายักมุมปากข้างหนึ่งขึ้นอย่างชื่นชม เพราะลายนิ้วมือเจ้าของจดหมายจะอยู่ด้านหลังมากกว่าด้านใน ซึ่งจะเกิดจากการกดกระดาษเพื่อทำรอยพับ ด้านในจึงเป็นลายนิ้วมือของผู้รับเสียมากกว่า  

“มีสิเพคะ หม่อมฉันถึงต้องพยายามไม่หันไปมองอยู่นี่ไง!”

พริมโรสวางกระดาษลง หยิบแปรงปัดแป้งฝุ่นขนกระต่ายมาจุ่มผงบรัชออนสีเข้ม แล้วกระเทาะให้ผงกระจายตัวไปโดยรอบ จากนั้นไล้แปรงไปบนกระดาษตรงตำแหน่งลายนิ้วมือเบาๆ จนปรากฏเป็นลายชัดขึ้นมา ดึงเทปใสซึ่งตัดไว้แล้วและแปะติดอยู่ตรงขอบโต๊ะ มากดทับลงไปบนลายนิ้วมือแล้วถูวนๆ เพื่อเพิ่มการยึดติดให้มากขึ้น

สายตาคมกริบ มองเลยไปที่กล่องสี่เหลี่ยมเล็กสีใส ซึ่งใส่กระดุมเม็ดหนึ่งอยู่

“กระดุมเม็ดนั้นเป็นแบบเดียวกับของผมงั้นรึ?”

“ดูเผินๆ เหมือนกันทุกอย่างเลยเพคะ แต่ฝ่าบาทเคยบอกหม่อมฉันว่า    ของพระองค์จะไม่เหมือนใคร   ตรงที่สะท้อนแสงแบลคไลท์ได้”

“แล้วไงต่อ?”

“หม่อมฉันก็เอาไฟฉายยูวีมาส่อง แล้วก็ไม่ใช่จริงๆ”

“สงสัยจะเป็นกระดุมรุ่นเก่าของผมหรือเปล่า?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ

“ยังไงเพคะ?”

“เสื้อผมตัวหนึ่งเคยหายไปอย่างไร้ร่องรอย เผอิญว่าเป็นตัวโปรดก็เลยรู้ ผมเลยสั่งเปลี่ยนกระดุมทั้งหมดป้องกันเหตุไม่คาดฝันเอาไว้ก่อน”

“รุ่นใหม่นี้สั่งทำมาทั้งหมดเท่าไหร่เพคะ?”

“หนึ่งพันเม็ด”

“ทำไมฝ่าบาทถึงคิดว่าอาจจะมีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น?”

“เรื่องมันยาว ต้องเล่าย้อนไปไกลมาก เริ่มจาก…”

พลันมีเสียงโทรศัพท์มือถือของเจ้าชายดังขึ้น พริมโรสจึงเดินไปหยิบมาส่งให้

“ว่าไง?....อะไรนะ!!...ได้!..จะไปเดี๋ยวนี้!!” เขาวางสายแล้วมองหญิงสาว

“เจอเนญ่าแล้ว! อิดรีสให้ไปเจอกันที่ห้องเขา”

“รอสักครู่เพคะ เก็บของก่อน!” 

…………………….

เจ้าชายอิสราร์กับพริมโรสไปถึงหน้าห้องของเจ้าชายอิดรีส พอองครักษ์ไปรายงานเขาก็เดินออกมาทันที

“ตามฉันมา จะพาไปที่เกิดเหตุ!”

เจ้าชายอิดรีสนำไปก่อน พริมโรสเข็นรถวีลแชร์เข้าลิฟต์ตามไปติดๆ จนมาถึงห้องๆ หนึ่งในจำนวนห้องพักทั้งหมดที่จองในนามของเจ้าชายอิดรีส

“ฉันให้หมอมาดูอาการเนญ่าแล้ว ยืนยันว่าโดนข่มขืนแน่ๆ ตอนนี้ให้รถพยาบาลมารับไปแล้ว ฉันสั่งคนทั้งหมดปิดปาก และห้ามคนเข้าออกห้องนี้ เพราะกลัวหลักฐานทุกอย่างขยับเขยื้อน แต่สิ่งหนึ่งที่นายต้องเห็นด้วยตาตัวเองก่อน” เขาพาไปที่โต๊ะปลายเตียงหยิบของชิ้นเล็กชิ้นหนึ่งส่งมาให้ เจ้าชายอิสราร์รับมาพิจารณา

“ดูเผินๆ เหมือนว่าจะเป็นของฉัน”

“ใช่! ในแก้วนั่นมีคราบขาวๆ นอนก้นอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นยาอะไร คนร้ายจงใจวางกระดุมเม็ดนั้นไว้ให้สังเกตเห็นโดยง่าย ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่โง่มาก!” 

“เอาไฟฉายยูวีมาด้วยหรือเปล่า?” เจ้าชายหันมาถามพริมโรส

“ไม่ได้เอามาเพคะ แต่หม่อมฉันจะเอากลับไปตรวจสอบให้” 

หญิงสาวหยิบทิชชู่มาสองแผ่นแบมือรับกระดุมจากมือเขาห่อไว้มิดชิดแล้วสอดไว้ในกระเป๋าเสื้อ อีกแผ่นไปคลุมไว้ที่แก้วแล้วหยิบมาถือไว้ในมือ

“บอกไลลาหรือยัง?” เจ้าชายหันไปถามเจ้าชายอิดรีส

“บอกแล้ว!   เขาสงสัยแต่แรกแล้วว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำ  เพราะ เนญ่าได้รับข้อความนัดพบจากนายจึงออกจากห้องไป ไลลาจึงขอให้ฉันตรวจสอบกล้องวงจรปิด ปรากฏว่าช่วงเวลาที่ออกจากห้องมาถึงที่นี่ ภาพหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ช่วงเวลาก่อนหน้านั้น พบว่าได้พูดคุยอยู่กับคนของนายที่ล็อบบี้”

“ฮัลดา!” พริมโรสเอ่ยขึ้นมา เมื่อนึกถึงคำสารภาพขององครักษ์ทั้งแปด

“แต่ฉันเจอมากกว่านั้น เพราะหลังจากที่สองคนนั้นออกจากล็อบบี้ไป คนที่เราคิดไม่ถึงก็ปรากฎตัวออกมาจากหลังฉาก เดินตามหลังไปไม่ห่าง”

ดวงตาดำสนิทของเจ้าชายอิสราร์ พลันสาดประกายเย็นยะเยียบดูเข้มขึ้นอย่างน่ากลัว ดุร้ายราวเทพสังหาร กรามขบเข้าหากันแน่นจนเป็นสันนูน ถึงแม้เจ้าชายอิดรีสจะไม่ได้เอ่ยชื่อออกมา เขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนผู้นั้นเป็นใคร

“ระยำจริงๆ!! น่ารำคาญยิ่งกว่ามดหนูแมลงสาบ ชาวบ้านเดือดร้อนไปทั่ว! ทำตัวรกโลกขึ้นทุกวัน!!” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเหลืออด เขาทนมานาน ทนไม่รู้ว่าจะอดทนอย่างไรแล้ว

“แต่เห็นว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ เขาก็กลับไปทันทีนะ คนของฉันยืนยันว่าเครื่องบินของเขาออกไปแล้วเมื่อสักพักนี้เอง”

พริมโรสยืนตรึงอยู่กับที่ เบิ่งตากว้างด้วยความประหลาดใจ มือน้อยยกขึ้นทาบอก มองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างคาดไม่ถึง แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้อดใจไม่ไหวจึงถามขึ้นมาอย่างที่ใจคิด

“เอ่อ ขอประทานอภัยเพคะที่พูดแทรก หม่อมฉันได้ยินมาว่าทั้งสองพระองค์ยืนอยู่คนละฝ่าย อุดมการณ์ก็ไม่เหมือนกันเลยสักอย่าง แต่เท่าที่เห็นด้วยตาตอนนี้ เหมือนกับว่ายืนอยู่จุดเดียวกันมาตั้งแต่แรกแล้ว หรือหม่อมฉันเข้าใจผิด?”

“ไม่ผิด! ผมกับเขาเป็นญาติพี่น้อง ที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่พวกเราไม่ได้บอกใครเท่านั้นเอง! เราเป็นลูกเมียรองที่ไม่มีใครคบด้วยกันทั้งคู่!” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเจ้าชายอิดรีสระบายทั่วใบหน้า ในขณะที่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง คล้ายต้องการกลบความรู้สึกบางอย่างเมื่อนึกถึงอดีต 

“เพราะไม่เปิดเผย นายเลยถึงยังมีลมหายใจอยู่ไงล่ะ!”

“ก็จริง! ไม่อย่างนั้นชะตาฉันคงขาดเหมือนกับนายอิฟราอิมไปแล้ว! เออ! ใกล้ครบรอบวันตายของเขาแล้วนี่ อีกไม่กี่วัน!”

“อืม ฉันว่าพรุ่งนี้จะกลับแล้ว กะว่าจะเลยไปบ้านเกิดของเขา นายจะไปด้วยไหม?”

“จะตามไปทีหลังแล้วกัน เผื่อเบาะแสนายรั่วไหลแล้วทางนั้นตามมาไล่ล่านายต่อ ฉันจะพลอยโดนสังหารหมู่ไปด้วย! ใครอยู่ใกล้นายรนหาที่ตายชัดๆ!” 

พริมโรสได้ยินนั้นก็หลับตาลงอย่างยอมรับชะตากรรม คนเราช้าเร็วก็ต้องตาย แต่ถ้าเลือกได้เธอขอตายก่อนเขา

“แล้วเรื่องเนญ่าจะเอาไง?” เจ้าชายอิดรีสเอ่ยถามสหาย

“คงต้องรอให้ฟื้นก่อน แต่สั่งให้ทุกคนปิดข่าวไว้แล้ว ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เนญ่าอาจถูกลงทัณฑ์ในฐานะนักโทษของราชวงศ์โดยที่ไม่ใช่ความผิดของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ไลลาคงต้องอยู่ที่นี่ไปก่อนเพื่อรอดูอาการน้องสาว เพราะฉันต้องรีบกลับเปเรซเหมือนกัน ตอนนี้เหตุการณ์วุ่นวายถึงขีดสุดแล้ว ถึงคราวที่ต้องไปเร่งมือให้แตกหักขึ้นให้เร็วกว่านี้!”

หาาา!!

พริมโรสอ้าปากเหวอ เพราะคิดไม่ถึงว่าสองหนุ่มนี้จะอยู่เบื้องหลังเหตุวุ่นวายทั้งประเทศนั่น 

“ร้ายกาจนัก! กล้าเอาชีวิตประชาชนมาล้อเล่นได้ยังไง!” พริมโรสตกใจ ที่เห็นสองหนุ่มหันมามองหน้าเธอเป็นจุดเดียว ราวกับได้ยินสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ในหัว 

เอ๊ะ!! ฉันอ้าปากผิดวิธี หรือว่าคิดดังไปนะ?? 

“พูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก! ต้นเหตุแห่งหายนะมันมีอยู่ ช้าหรือเร็วมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว พวกเราแค่เร่งให้มันเร็วขึ้นกว่าปกติแค่นั้น จะได้แก้ไขได้ทันท่วงที ซึ่งถ้าเกิดขึ้นหลังจากที่ผมตายไปแล้ว ถึงตอนนั้นประเทศต้องล่มสลายจนยากที่จะฟื้นคืนได้แน่ๆ!” เจ้าชายอิสราร์พูดแก้ขึ้นมาทันที

นี่ฉันพูดออกไปอย่างที่คิดจริงๆ หรือนี่!! กรรมของสัตว์โลก!! ปากไวกว่าความคิดเสียอีก!! 

“แฟนนายน่าสนใจเหมือนกันนี่!! เข้าใจแล้วว่าทำไมนายถึงถูกใจความเยือกเย็นนี้นักหนา!”

“เมีย! ไม่ใช่แฟน!” 

“โว๊ะ! รวดเร็วปานนั้นเชียว! เท่ากับเหยียบหน้าแก๊งผู้เฒ่าทั้งตระกูลเลยนะนี่! ฉายาอิสราร์ไร้ใจคงกลายเป็นเพียงตำนานไปแล้ว! สงสัยฉันต้องเอาอย่างนายบ้าง จับรวบหัวรวบหางเสียเลยน่าจะดี พ่อเขาก็เปิดทางให้อยู่แล้ว มัวแต่รอเวลาเดี๋ยวทางนั้นจะเปลี่ยนใจเสียก่อน อารมณ์ยิ่งขึ้นๆ ลงๆ อยู่ด้วย!”

“เฮอะ!! ไม่ต้องรีบ! ไม่น่าจะมีคู่แข่ง ไม่มีใครเขาชอบรสนิยมแปลกๆ เหมือนนายหรอก หยิ่งจองหองก็ปานนั้น!”

“ฉันจะถือว่าเป็นคำชม! ฮ่าๆ แต่เกราะความหยิ่งยโสของเขานี่แหละเป็นสิ่งที่น่ารัก ตานายไม่มีแววที่จะเห็นมุมอื่นของเขาเองต่างหาก ฉันไปล่ะ! เจอกันที่บ้านอิฟราอิม แล้วเจอกันนะครับคนสวย”

“อิลัลลิกออฺ” พริมโรสบอกเขาว่าแล้วพบกันใหม่ ทำให้เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ตามนิสัย แล้วยิ้มกริ่มที่มุมปาก 

“มะอัสสลามะฮ อ้อ! คุณแกล้งไม่รู้ภาษาอาหรับได้เนียนมากเลยนะ!” เขากล่าวว่าลาก่อน ขยิบตาข้างหนึ่งให้ แล้วเดินออกไป

ทำไมฟังดูเป็นคำชมที่ไม่น่าเชื่อถือชอบกล?

…………………….

น้ำยาบ้วนปาก มีส่วนประกอบสำคัญคือ ZnNO3 เป็นไนเตรทไอออนเช่นเดียวกับ AgNO3 ซึ่งเป็นสารสำหรับใช้ในการหาลายนิ้วมือแฝง