ตอนที่ 56

“ชัยค์เคาะฮ์ไลลา เชคฮ์อักมัลฝากข้อความให้ทูลฝ่าบาทว่ามีเรื่องด่วนที่เปเรซต้องรีบไปจัดการ ขอเดินทางกลับไปก่อน อนุญาตให้ฝ่าบาทอยู่เที่ยวที่ทีแลนด์สักเดือนสองเดือนค่อยเดินทางกลับก็ได้เพคะ”

“หือ? ด่วนขนาดต้องยอมเดินทางแออัดไปกับคนทั่วไปเลยเนี่ยนะ? แล้วเนญ่าล่ะออกมาจากห้องหรือยัง?” 

“ชัยค์เคาะฮ์เนญ่าออกไปก่อนฝ่าบาทอีกเพคะ และยังไม่กลับเข้ามา”

“ไปไหน?”

“มีนัดกับเชคฮ์อิสราร์เพคะ”

“อะไรนะ?” ไลลาตกใจ เรื่องนี้เป็นไม่ได้อย่างแน่นอน เธอเพิ่งจะแยกกับเชคฮ์อิสรามาได้สักพัก คิดว่าต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆ จึงหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาเจ้าชายอิดรีสทันที

…

“ฝ่าบาท! จากการตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงแรม ช่วงเวลาที่เด็กรับใช้ของชัยค์เคาะฮ์เนญ่าแจ้งมา ปรากฏว่าไม่มีพ่ะย่ะค่ะ ช่วงเวลาดังกล่าวหายไปกลายเป็นจอดำ ตอนนี้ทางทีมรักษาความปลอดภัยของโรงแรมกำลังสืบสวนเรื่องนี้ และสอบถามทางเราว่าต้องการจะแจ้งความไว้ก่อนหรือไม่”

“แล้วช่วงเวลาก่อนหน้าล่ะ? เช็กย้อนหลังไปยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ดูว่าได้ออกจากห้องไปไหนมาก่อนที่จะไปตามนัดหรือเปล่า!”

“ตรวจสอบเรียบร้อยพ่ะย่ะค่ะ ตามคลิปและผลรายงานที่สรุปส่งไปให้เมื่อสักครู่”

เจ้าชายอิดรีสอ่านผลรายงานที่ระบุช่วงเวลา สถานที่และบุคคลที่อยู่กับเนญ่าในคลิปไว้เรียบร้อย เขาส่งต่อให้ไลลาทันที

…

ตึ๊ง!!

ไลลาหยิบโทรศัพท์มือถือ มาเปิดอ่านข้อความด้วยความซาบซึ้งใจว่าที่คู่หมั้น เขามีงานเต็มมือ แต่ก็ยังสละเวลามาทำในสิ่งที่เธอร้องขอ และไม่ใช่เพียงการรับคำส่งเดช แต่ลงมือจัดการให้ในทันที หญิงสาวอ่านข้อความที่ส่งมาอย่างตั้งใจ

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ จึงให้คนไปตามองครักษ์ ที่เห็นใบหน้าอยู่ในคลิปทั้งหมด อีกคนที่เธอจะต้องไปสอบถามคือคนของเชคฮ์อิสราร์

“ฝ่าบาท มากันครบแล้วเพคะ”

ไลลามองหน้าแต่ละคนที่มีรอยแผลเขียวคล้ำเป็นจ้ำๆ ตามหน้าตาและผิวที่พ้นขอบเสื้อผ้า บางคนก็พันผ้าก๊อซ บางคนก็ปิดแผลไว้

“มีนักฆ่าบุกเข้ามา หรือไปฟัดกับฝูงหมาที่ไหน ทำไมแต่ละคนถึงอยู่ในสภาพไม่พร้อมใช้งานแบบนี้?!?” 

ไลลาพูดจบก็เปิดคลิป ที่พวกเขาพูดคุยอยู่กับเนญ่า และฮัลดาที่หน้าลิฟต์ จากนั้นพวกเขาก็เดินผ่านพนักงานต้อนรับออกไปทางด้านข้างของโรงแรม

หญิงสาวหันโทรศัพท์กลับมาแล้วเปิดอีกคลิปหนึ่ง ที่บันทึกภาพจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ในสวนแล้วหันไปให้พวกเขาดูอีกครั้ง 

“ฉันจะส่งพวกนายเข้าคุกทีแลนด์ให้หมด!! เนญ่าหายตัวไปเพราะพวกนายละทิ้งหน้าที่ แล้วถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับน้องสาวฉัน พวกนายก็จะไม่รอดเหมือนกัน! อีกอย่างคนที่จะเล่นงานพวกนายหนักที่สุดก็คือเชคฮ์อิสราร์ โทษฐานที่คิดร้ายกับพระคู่หมั้น! กี่ชีวิตของครอบครัวคงไม่พอให้เขาชำระแค้นได้หมด! พวกนายเตรียมตัวไว้ได้เลย!”

แต่ละคนหน้าซีดขึ้นมาทันที เพราะกิตติศัพท์ในเรื่องความเด็ดขาดเลือดเย็น โหดเหี้ยม อำมหิตของเจ้านายผู้นี้เลื่องลือในหมู่ทหารมานาน เล่าลือกันปากต่อปาก จนเกือบจะกลายเป็นตำนานไปแล้ว

“ฝ่าบาท! ช่วยพวกเราด้วยพ่ะย่ะค่ะ!! พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นพระคู่หมั้น พวกเราทำตามคำสั่งของชัยค์เคาะฮ์เนญ่า ถ้าพวกเรารู้ความจริงแต่แรก ต่อให้ต้องถูกลงโทษทางวินัยก็ยังเต็มใจเสียยิ่งกว่า!”

“ฉันช่วยพวกนายไม่ได้หรอก! ช้าเร็วเขาต้องรู้ ไม่ว่าคู่หมั้นของเขาจะพูดหรือไม่พูดก็ตาม มีทางเดียวคือไปสารภาพความผิดกับเขาเอง สุดแต่เขาจะลงโทษ ดีกว่าให้เขามารู้เองทีหลัง!”

…………………….

ประชาชนชาวเปเรซนับล้าน ออกมาประท้วงตามท้องถนน เพื่อเรียกร้องสิทธิเสรีภาพของผู้หญิง หลังการเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำของหญิงสาวที่ถูกตำรวจศีลธรรมจับกุม โทษฐานไม่สวมฮิญาบในที่สาธารณะเมื่อเดือนที่แล้ว 

มกุฎราชกุมารอิสราร์ ซาเลห์ อัล ฟูลัน ได้พยายามผลักดันร่างกฎหมายยกเลิกการจำกัดสิทธิเสรีภาพ และการศึกษาของสตรีชาวเปเรซ เพื่อให้มีบทบาทมากขึ้นในสังคม และยังส่งผลดีต่อเศรษฐกิจของประเทศ แต่ก็น่าเสียดายที่ได้ถูกยกเลิกไป หลังจากที่พระองค์ทรงลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เป็นโอกาสให้รัฐบาลชาตินิยม นำกฎหมายความไม่เท่าเทียมดังกล่าว กลับมาบังคับใช้ใหม่อีกครั้ง 

การประท้วงยกระดับความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และแพร่กระจายเป็นวงกว้างไปตามเมืองต่างๆ ทั่วประเทศ ขณะเดียวกันในโลกออนไลน์ ผู้ประท้วงก็ใช้แพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียต่างๆ ร่วมบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้คนทั่วโลกรับรู้ การประท้วงในหลายเมืองเริ่มลุกลามไปไกลกว่าประเด็นสิทธิสตรี แต่ว่าเป็นการขับไล่รัฐบาลเผด็จการ และผู้นำประเทศที่ทำให้ชาวเปเรซต้องถูกลิดรอนเสรีภาพขั้นพื้นฐาน อีกทั้งยังพาประเทศประสบปัญหาเศรษฐกิจตกต่ำครั้งแล้วครั้งเล่า จากการบริหารที่ไร้ประสิทธิภาพ 

การลุกฮือครั้งนี้ จึงนับเป็นความท้ายทายใหญ่ที่สุด ในรอบหลายทศวรรษ ของผู้นำประเทศอย่างสุลต่านโอมาร์ ซาเลห์ อัล ฟูลัน ซึ่งนับตั้งแต่มกุฏราชกุมารอิสราร์ วางมือจากทุกตำแหน่งที่รับผิดชอบอยู่ รัฐบาลก็ไม่สามารถใช้ไม้เดิมในการดับไฟที่กำลังลุกโหมเหมือนในอดีตได้อีก เพราะว่าประชาชนกำลังแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่เกรงกลัวอำนาจรัฐอีกต่อไป”

พริมโรสนั่งมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของสามีมาพักใหญ่แล้ว ดูเหมือนเขาจะตั้งใจฟัง การรายงานข่าวของสำนักข่าวต่างประเทศเป็นอย่างมากโดยไม่สนใจสิ่งใดรอบข้าง สีหน้าของเขาอึมครึมจนยากจะคาดเดา เขาไม่ดุด่าเธอสักคำ เพียงแต่เหลือบมองมาด้วยสายตาเย็นชา

หญิงสาวลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอไม่ชอบใจเลยที่เขาเอาแต่เงียบเฉยไม่ยินดียินร้ายแบบนี้ ระเบิดอารมณ์ออกมาเลยเสียยังดีกว่า อย่างน้อยก็ได้พูดได้เคลียร์ให้รู้เรื่องกันไปเลยทีเดียวให้จบๆ  ไม่ต้องมารู้สึกอึดอัดพูดไม่ได้ อธิบายอะไรไม่ถูกอยู่อย่างนี้ 

“ฝ่าบาท ยังไม่หายโมโหอีกหรือเพคะ?” เขาปรายตามองมาอย่างเฉยชา แล้วหยิบน้ำชาขึ้นมาดื่ม 

“โกรธหม่อมฉันตรงที่ไม่เคยเล่าให้ฟังหรือเปล่าเพคะ?” เธอพยายามอย่างไม่ลดละ แต่เขาก็ยังเงียบอยู่เหมือนเดิม 

สงสัยต้องเปลี่ยนแนว! ลองบทดราม่าดีไหมนะ?

“หม่อมฉันแคร์ความรู้สึกของฝ่าบาท กังวลไปหมดว่าถ้าเล่าออกไปแล้ว ฝ่าบาทจะคิดยังไง และแสดงท่าทีออกมาแบบไหน? พอเห็นแบบนี้ ก็รู้สึกว่าหม่อมฉันคิดถูกแล้ว ที่ไม่พูดออกมาในตอนนั้น ถ้าฝ่าบาทเห็นว่าอดีตสำคัญกว่าปัจจุบันและอนาคต ก็คงไม่มีอะไรที่เราจะต้องพูดกันอีก!” 

น้ำเสียงหวาน เอ่ยคำตัดพ้ออย่างกระเง้ากระงอด ปลายเสียงสั่นเครือนิดๆ เสียเส้นอยู่อย่างเดียว ที่บีบน้ำตาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมไหล จึงคิดว่าใช้วิธีเดินหนีไปเลยน่าจะดีกว่า จึงลุกขึ้นยืนเตรียมจะผละไป แต่ก็ถูกคว้าข้อมือเอาไว้ แล้วดึงจนร่างบางเซถลาเข้าไปหา จวนเจียนจะนั่งลงไปทาบทับเขาไว้ทั้งตัว

“ว้าย!” ที่เธอร้องเพราะตกใจจริงๆ กลัวว่าจะล้มไปโดนแผลที่ขาของเขา จึงวางมือยันตัวไว้บนอกแข็งแรง ไม่ยอมหย่อนสะโพกลงนั่ง ใบหน้าจึงอยู่ใกล้กันแค่คืบ

“ดราม่า!! มาเป็นสายลับทำไม ตีบทแตกกระจุยแบบนี้ไปเป็นนักแสดงดีกว่า!”

“ฮึ!! คนเขาอุตส่าห์ง้อแล้วยังทำเป็นเล่นตัว ต่อไปนี้ตีให้ตายก็ไม่ง้อ! มนุษย์เมนส์ชัดๆ!”

“นั่นมันใช้กับผู้หญิง ถ้าผู้ชายจะเรียกว่าอะไร?” หญิงสาวลืมไปว่ากำลังหงุดหงิด ยังอุตส่าห์นึกหาคำให้เขา 

“ดิมานดิง เคน!” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างนึกขันที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นมนุษย์ลุงที่ชอบเรียกร้องความสนใจ

“ปากดี! เขาเรียกว่าเซนซิทีฟแมนต่างหาก!” สายตาของเขาปะปนด้วยรอยยิ้มขบขัน ขณะจ้องมองดูสีหน้าที่เต็มเปี่ยมด้วยโทสะจางๆ ของหญิงสาว ช่างดูมีชีวิตชีวาน่ารัก

“เซนซิทีฟตรงไหนกัน? นิสัยเสีย! เอาแต่ใจ! ขี้งอน! อุ้ปส์!!” มือใหญ่จับหลังท้ายทอยแล้วแนบหน้าเข้าชิด ประกบปิดริมฝีปากนุ่มนิ่มทันทีที่คนปากร้าย ตีแผ่นิสัยของเขาอย่างอยุติธรรม

จูบที่ดื่มด่ำเพิ่มรสที่หวานล้ำคละเคล้าอยู่ในโพรงปาก ลิ้นอ่อนนุ่มน่าเอ็นดูถูกไล่ต้อนด้วยลิ้นร้ายกาจของเขา เกี่ยวกระหวัดพันกับลิ้นเล็กที่เริ่มมีประสบการณ์มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ไล้เลียไปทั่วกระพุ้งแก้ม เรื่อยไปจนถึงเพดานปากด้านบนอย่างหยุดอารมณ์ไม่อยู่

เนิ่นนานจนคนตัวเล็กต้องผลักอกเขาออก เพื่อขออากาศหายใจ แต่เขากลับไม่ยอมง่ายๆ เพียงจับศีระษะเธอเอียงเล็กน้อย ถอนลิ้นออกมาเพียงนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่ละทิ้งที่จะครอบครองริมฝีปากของหญิงสาว

แขนแข็งแรงโอบเอวไว้ข้างหนึ่ง แขนอีกข้างรวบขาเรียวทั้งสองยกร่างขึ้นมาวางบนตัก จับขาพาดยาวไปบนโซฟา หญิงสาวรีบถอนริมฝีปากออก ขยับตัวลุกขึ้น นัยน์ตาคมหลุบมองริมฝีปากนุ่มอย่างแสนเสียดาย

“ฝ่าบาท! เดี๋ยวเจ็บแผล!” 

เขาโอบไปรอบเอวดึงเข้ามาในอ้อมแขนอย่างหวงแหน และรั้งร่างบอบบางให้นั่งลงบนตักของตัวเอง ก่อนเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้

“ไม่เอา! โรสจ๋า~ผมคิดถึง~”

น้ำเสียงนุ่มนวลดังขึ้นที่ข้างหูของเธอด้วยความอ่อนโยน มือข้างหนึ่งลูบไล้เรือนผมดำสลวยอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา แววตาหิวโหยของเขาทำให้เธอไม่ขัดขืนอีก โอบแขนเรียวไปรอบคอ ค่อยๆ ผ่อนร่างที่เต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งลงนั่งบนตัก ดันทรวงอวบอิ่ม ให้แนบชิดกับกล้ามเนื้อหน้าอกแข็งแรงของเขา อย่างโหยหา 

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราที่ยาวกว่าปกติ แนบอยู่ที่ซอกคอหอมกรุ่น ลมหายใจจึงเป่ารดลงบนต้นคอที่อ่อนไหว เธอรอคอยให้เขาฟื้นตัวด้วยความรู้สึกอึดอัดขัดเขินอย่างยิ่ง รู้สึกยินดีว่าการรอคอยอันยาวนานได้สิ้นสุดลงแล้ว

“อาา~ ที่รัก~” ความช่ำชองในทุกสัมผัสของเขาทำให้เธอเผลอไผล ส่งเสียงเบาๆ ในลำคออย่างวาบหวาม

“อุ๊ย! ฝ่าบาท!” ฮัลดายกสองมือปิดปากอย่างตะลึงพรึงเพริด แววตาเบิกกว้างอย่างไร้เดียงสา แสดงออกทางสีหน้าคล้ายมาเห็นสิ่งที่ไม่สมควรจะเห็น

คู่สามีภรรยาชะงักเมื่อได้ยินเสียงอุทาน เจ้าชายอิสราร์ถอนริมฝีปากออกอย่างไม่รีบร้อน ขมวดคิ้วมุ่นเบี่ยงหน้ามองคนที่พยายามแสดงความไร้มารยาทที่ยืนอยู่ด้านหลัง 

ฮัลดามองชายหนุ่มผู้งามสง่าเหนือคนธรรมดา ด้วยแววตาเคลิบเคลิ้มหลงใหล ก่อนเบนสายตากระจ่างใส สบประสานสายตาผู้หญิงของเจ้านายอย่างเป็นต่อในอะไรสักอย่าง ก่อนจะหลุบตาลงเพื่อปิดบังความริษยาที่พุ่งขึ้นมาจนเกินระงับ

พริมโรสเลื่อนตัวลงนั่งบนโซฟา มองผู้มาใหม่อย่างเย็นชาและเหยียดวรรณะด้วยสายตา และท่าทางอย่างไม่เกรงใจ ยิ่งไม่ให้เกียรติเธอที่อยู่ในฐานะเจ้านายมากเท่าไหร่ เธอจะยิ่งกดให้ต่ำลงไปมากเท่านั้น 

เอาซี้!! ทรามมา..ฉันทรามกลับ ไม่โกง!! 

ในกรณีนี้ถ้าเป็นคนอื่น เขาจะถอยออกไปก่อนอย่างเงียบเชียบ แล้วทำเสียงขออนุญาตก่อนเข้ามาใหม่ ไม่ใช่แสดงตัวออกมา เพื่อผลักสถานการณ์ให้คนอื่น เห็นว่าเป็นการกระทำที่ไม่สมควร

เมื่ออยู่ในสายตาของเจ้าชาย ฮัลดาแสดงกิริยาสงบเสงี่ยมนอบน้อมถ่อมตัวอย่างไร้ที่ติ ท่าทีแช่มช้อยอ่อนหวาน ก้มศีรษะหลุบสายตามองต่ำ เช่นกุลสตรีผู้ได้กับการอบรมมาเป็นอย่างดี 

พริมโรสอยากรู้เสียจริงว่า หญิงผู้นี้กำความลับอะไรไว้ในมือ แล้วทำไมบางครั้ง เจ้าชายถึงดูคล้ายผ่อนปรน ไม่ได้เด็ดขาดอะไรกับคนผู้นี้มากนัก คล้ายกำลังชดเชยบางสิ่งบางอย่างให้เท่าที่ทำได้ พริมโรสปรายตามองท่าทีคนตรงหน้าอย่างประเมิน ประมาณว่าไก่เห็นตีนงู และงูก็เห็นนมไก่

ช่างเป็นการแสดงที่เสแสร้งได้น่าปาดคอ ฉีกปาก แล้วกระชากหัวมาเหยียบให้แหลกเละคาฝ่าเท้าเหลือเกินนัก!!

แต่สิ่งที่พริมโรสไม่รู้คือ สำหรับชายหนุ่มแล้ว ถึงแม้หญิงอื่นจะมีรูปร่างหน้าตาที่งดงามดูดีมีเสน่ห์ ไม่เป็นรองใครมากแค่ไหน แต่กลับไม่มีใครสามารถดึงดูดความสนใจจากเขาได้เลย ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังที่ได้พบกับภรรยา เธอเป็นคนแรก และคนเดียวในหัวใจของเขา

เจ้าชายอิสราร์มองคนตรงหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย แค่นเสียงเยียบเย็นออกมาอย่างไม่แยแส

“มีอะไรฮัลดา? ไม่เห็นหรือว่าไม่ควรรบกวน!” 

“เอ่อ..ขะ..ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉันจะเข้ามาทูลว่ามีแขกมาขอพบ”

“นี่มันเป็นเวลาอะไรแล้ว! สมองเลอะเลือนหรือยังไง อะไรควรทำไม่ควรทำ จู่ๆ ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ขึ้นมาอย่างนั้นรึ? แล้วดึกป่านนี้ทำไมไม่บอกองครักษ์ให้มารายงาน ฉันอนุญาตให้เข้ามาถึงข้างในตั้งแต่เมื่อไหร่!” 

ฮัลดาเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง แต่ก่อนเธอก็เข้านอกออกในดูแลเขามาโดยตลอด ไม่เคยเห็นเขาจะบอกว่าไม่อนุญาต แต่พอมีผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิต คำพูดของเขากลับกดฐานะของเธอให้ต่ำลง โดยไม่คิดที่จะถนอมน้ำใจอย่างไม่เคยทำมาก่อน ในใจรู้สึกเจ็บปวดและไร้ค่าเหลือจะกล่าว คล้ายกับว่าเขาจงใจให้เธอรู้สึกอับอายต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ 

ฮัลดาเม้มปากแน่น ก้มหน้าลงปิดบังน้ำตา ที่จวนจะหยดอยู่รอมร่อ ภายในกายคุกรุ่นเร่าร้อน เหมือนมีไฟสุมอยู่กลางอก เส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบๆ รู้สึกอึดอัดคับแค้นใจ จนแทบกระอักออกมาเป็นเลือด

“บางทีคนที่มาขอพบฝ่าบาทอาจจะมีธุระร้อนจริงๆ ก็ได้เพคะ ไปเชิญเขาเข้ามา!” ประโยคหลังพริมโรสหันไปสั่งคนที่ยืนตัวสั่นอยู่กลางห้อง

“จะ..เจ้าค่ะ!”

ฮัลดาออกไปได้สักครู่ ชายฉกรรจ์แปดคนก็เดินเข้ามาในห้อง โค้งคำนับทำความเคารพกันอย่างนอบน้อม

“อ้าว! พวกพี่ๆ มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ? หรือว่า…”

พอได้ยินการทักทายที่สุดแสนจะเป็นกันเองอย่างนั้น ทำให้แต่ละคนเข่าอ่อนทรุดตัวลงคุกเข่าอย่างหมดแรง บางคนถึงกับหมอบจนศีรษะติดพื้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นทำหน้าโศกสรด

“ชัยค์เคาะฮ์ขอรับ! พวกเราผิดไปแล้ว! พวกเราไม่รู้จริงๆ ว่าชัยค์เคาะฮ์เป็นพระคู่หมั้น! ขอได้โปรดยกโทษให้พวกเราด้วยขอรับ!”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” เจ้าชายอิสราร์ถามเพราะยังไม่รู้เรื่องเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้

“ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดเพคะ” เหล่าองครักษ์ได้ยินดังนั้นต่างก็พยักหน้าหงึกๆ กันอย่างพร้อมเพรียง รู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของหญิงสาว   จนน้ำตาแทบจะรินไหลเป็นสายน้ำ    ราวกับชีวิตน้อยๆ ที่พาดอยู่กับคมมีดบนเขียง ได้รับการปลดปล่อย แต่ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ต่างก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นซีดเผือด แทบไม่มีสีเลือด เมื่อได้ยินหญิงสาวกล่าวต่อ

“พวกพี่เขาสั่งห้ามไม่ให้หม่อมฉันเข้าใกล้ฝ่าบาทอีก ถ้าหม่อมฉันไม่เชื่อฟัง ก็จะเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้นๆ หม่อมฉันตกใจกลัวจนตัวเนื้อสั่นเลยเพคะ ตอนนี้หัวใจก็ยังเต้นตึกๆ อยู่เลย!” 

ไม่พูดเปล่า ยังกระแซะร่างระทวยเข้าแนบชิดกายสามี เพื่อซุกหน้านวลลงบนไหล่แข็งแรงอย่างเสียขวัญ เรียกร้องขออ้อมกอดของความเห็นใจจากเขา ชายหนุ่มโอบเอวไว้อัตโนมัติ ใจเต้นผิดจังหวะไปนิดหนึ่ง เมื่อได้กลิ่นหอมกรุ่นลอยเข้าปะทะจมูก 

“มีข่มขู่กันด้วยรึ? ทำร้ายร่างกายด้วยหรือเปล่า?” เขาเอ่ยปากถามกลุ่มองครักษ์เสียงเรียบ ใบหน้าเฉยเมย แต่แววตาเข้มข้นจนดูน่ากลัว คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่น

“ทูลฝ่าบาท! เป็นเพียงคำพูดขู่ขวัญเท่านั้น พวกกระหม่อมไม่ได้ล่วงเกินแม้แต่ปลายเล็บเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

“แล้วเป็นคำสั่งของใคร?” เสียงทุ้มต่ำถามอย่างไม่สบอารมณ์

“เอ่อ…” เหล่าองครักษ์ต่างก็มองหน้ากันเลิกลั่ก เพราะซ้ายก็เจ็บขวาก็ปวด สรุปแล้วพวกเขาที่อยู่ตรงกลางต้องสะบักสะบอมจากการลงทัณฑ์ของทั้งสองฝ่ายแน่ๆ 

แต่แล้วก็แทบตาเหลือกอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนขี้อ้อนกำลังสาดคำพูดร้อนๆ ลงบนกองเพลิงซ้ำเข้าไปอีก

“ตอนที่พวกพี่ๆ เขาเข้ามารุมล้อม ได้มีชายหน้าตาน่ากลัวเข้ามาจะทำร้าย หม่อมฉันตกใจวิ่งหนีด้วยความกลัว แล้วก็สะดุดล้มจนรองเท้าหลุด แต่ก็จำต้องวิ่งต่อทั้งเท้าเปล่าแบบนั้น ทำให้เหยียบโดนก้อนกรวดก้อนหินตามรายทาง จนปวดระบมไปหมดเลยเพคะ ตอนนี้แค่ขยับเท้านิดหน่อยก็เจ็บแล้ว ฮึกๆ” 

แขนแข็งแรงโอบภรรยาตัวน้อย เข้าหาตัวอย่างทะนุถนอม ทันทีที่ร่างบอบบางซุกหน้ากับอกอบอุ่น เพื่อปิดบังอาการสะอึกสะอื้น  นัยน์ตาคมกริบกวาดมองไปยังกลุ่มองครักษ์ทั้งแปดที่กำลังประสบภัย ตกเป็นเครื่องมือให้ภรรยาของเขาด้วยความเห็นใจ แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เขารู้ว่านี่คือตอนพีคที่หญิงสาวกำลังรออยู่ จำใจต้องเล่นตามน้ำไปกับเธอด้วย

เหล่าองครักษ์ผู้ใจอ่อนกับเด็กสตรีและคนชรา กำลังมองความอ้อนแอ้นอ่อนแอ ที่ต้านทานไม่ได้แม้แต่แรงลมของหญิงสาวด้วยความสงสาร และเริ่มรู้สึกสำนึกในความผิดของตัวเองอยู่ในใจ จนอยากจะได้รับการลงโทษ เพื่อชดเชยการกระทำที่ไม่สมควรนั้น

“กระหม่อมได้รับคำสั่งจากชัยค์เคาะฮ์เนญ่าพ่ะย่ะค่ะ! และที่พวกกระหม่อมเชื่อคำสั่งนั้น เพราะคนของเชคฮ์ที่ชื่อฮัลดาเป็นคนบอกเองว่าพระคู่หมั้นเป็นเพียง.. เอ่อ..คะ..คนชั้นต่ำที่หวังสูงต้องการเอ่อ.. ตะกายขึ้นเตียง เพื่อเป็นผู้หญิงของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!” สุภาพบุรุษร่างทองในมโนของหญิงสาวพูดขึ้นมาอย่างแสดงความรับผิดชอบ ความใจหล่อของเขาไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ

สตรีร่างน้อยบอบบางน่าทะนุถนอมในนาทีก่อน คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ ก็ดีดตัวเด้งผึงออกมาจากอกอุ่นราวกับมีสปริง เมื่อได้ยินในสิ่งที่กำลังรอคอยอยู่ พร้อมปรายตามองกลุ่มชายหน้าเหวอทั้งแปด ที่ระแวงจนออกอาการอุปทานหมู่ ดีดตัวผวาถอยหลังไปกองรวมกันทันทีที่เห็นหญิงสาวทะลึ่งพรวดพราดขึ้นมาแบบนั้น ทำเอาทุกคนตื่นตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ

ดวงตาคมหวานสาดประกายแวววาว ริมฝีปากอิ่มโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มร้าย ตีหน้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างแนบเนียน หันมามองสบตาสามีนิดหนึ่ง แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องอย่างบรรลุวัตถุประสงค์