ตอนที่ 62

"ฝ่าบาท! แย่แล้วเพคะ! กัปตันถูกทำร้ายขอความช่วยเหลือจากฝ่าบาทด่วนเลยเพคะ!" เจ้าชายอิสราร์ลุกพรวดขึ้น พริมโรสผวาลุกตามแล้วพยุงแขนเขาไว้ข้างหนึ่ง

"เกิดอะไรขึ้น?" ชายหนุ่มถามขณะก้าวเท้าออกเดินได้ไม่เร็วนัก มือเรียวจึงจับแขนเขายกขึ้นแล้วก้มตัวลอดศีรษะเข้าไปใต้แขนแข็งแรง ก่อนจะวางแขนเขาให้เกาะไหล่เธอไว้เพื่อช่วยพยุง ทำให้ชายหนุ่มเดินได้เร็วขึ้นกว่าเดิม

"นักบินผู้ช่วยลอบทำร้ายกัปตันเพคะ! โชคดีว่าอยู่ในความสูงที่กัปตันเปิดโหมดออโต้ไพลอทเอาไว้ ทันทีที่เกิดเรื่องเขากดอันล็อกประตูทำให้พวกเราได้ยินเสียงและเข้าไปช่วยเหลือเขาไว้ได้ทันเวลา ตอนนี้องครักษ์ลากตัวหมอนั่นออกไปแล้วเพคะ!"

"ทำไมไม่ตามนักบินเสริมให้ขึ้นมาแทน?"

"หม่อมฉันไปปลุกแล้วไม่ตื่นเลยทั้งสองคน ไฟล์ทเนิร์ซกำลังดูอาการพวกเขาอยู่ กัปตันเลยให้มาขอความช่วยเหลือจากฝ่าบาทเพคะ!"

ลูกเรือต่างก็เห็นพ้องต้องกันทุกคนว่า นาทีนี้ไม่มีใครจะเหมาะสมเท่ากับเจ้านายพระองค์นี้อีกแล้ว เขามีชั่วโมงบินของการเป็นนักบินเอฟสามสิบห้า ของกองทัพรวมห้าพันแปดสิบห้าชั่วโมง ในจำนวนนี้ มีชั่วโมงของการทำหน้าที่นักบินผู้ช่วย อยู่แปดร้อยแปดสิบสี่ชั่วโมงกับเครื่องบินรุ่นนี้ ต่อให้กัปตันหมดความสามารถในการบิน พวกเธอก็มีความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่าพระองค์จะนำเครื่องบินแลนดิ้งได้อย่างปลอดภัยแน่นอน

แอร์เพอร์เซอร์ หรือหัวหน้าพนักงานต้อนรับเดินมาถึงประตู ยกหูโทรศัพท์ติดต่อกัปตันผ่านอินเตอร์โฟน เพื่อขออนุญาตเข้าไปด้านใน ไม่กี่วินาทีสัญญาณไฟที่แสดงว่าโอเพ่นก็สว่างขึ้น พนักงานต้อนรับที่อยู่ด้านใน ดันประตูให้เปิดกว้างออกแล้วหลีกทางให้เจ้านายผ่านเข้าไป

"ฉันเข้าไปด้วยได้ไหมคะ?" พริมโรสขออนุญาตหญิงสาวเพราะรู้กฎข้อห้ามดี

"เชิญค่ะ รบกวนช่วยกดปิดปากแผลให้กัปตันไว้สักครู่ ดิฉันจะไปตามไฟล์ทเนิร์ซให้ขึ้นมาดูอาการ" พริมโรสพยักหน้าแล้วรีบเข้าไปโดยไว เจ้าชายอิสราร์กำลังลงนั่งตำแหน่งนักบินผู้ช่วยแล้วดึงเข็มขัดสองเส้นซ้ายขวามาล็อกที่ด้านหน้าพร้อมกัน พริมโรสมองกัปตันแล้ววางมือตัวเองใกล้กับมือของเขาที่กำลังทาบอยู่บนผ้าก็อชแถวโคนลำคอ

"ฉันกดไว้ให้เองค่ะ!" กัปตันได้ยินดึงนั้นจึงยกมือขึ้น เลือดจึงพุ่งทะลักขึ้นมาทันทีที่เขาละมือออกไป ผ้าก็อชชุ่มโชกไปด้วยสีแดงฉานจนดูน่ากลัว

"เขาทำร้ายด้วยอะไรคะ ทำไมดูเป็นรูกลวงขนาดนี้!"

"เขาเอาปากกามาเจาะคอผม ดีว่าปฏิกิริยาผมไวคว้ามือเขาไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าจะโดนทิ่มแทงอีกกี่รูจนกว่าจะเสียชีวิต!!" กัปตันมองเจ้านายหนุ่มที่กำลังเช็คลิสต์ตรวจสอบระบบว่ายังทำงานปกติอยู่หรือไม่ จึงเอ่ยออกมาให้คลายกังวล "กระหม่อมเช็คแล้วทุกอย่างยังปกติดี"

"ถ้าอย่างนั้นต้องรีบส่งคุณไปโรงพยาบาลก่อน ผมเห็นว่าเราคงต้องแลนสนามบินที่ใกล้ที่สุด!" 

"ไม่พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมยังไหว! สนามบินที่ใกล้ที่สุดคือรัฐอีมันเป็นถิ่นของผู้ก่อการร้าย ดูเหมือนฝ่ายนั้นต้องการจะให้เครื่องบินลงแลนที่นี่ให้ได้ จากข่าวที่ฝ่าบาทแจ้งมากระหม่อมก็มัวแต่ระวังอุปกรณ์ภายในภายนอก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นนักบินผู้ช่วยจงใจทำเรื่องเลวร้ายนี้เสียเอง!"

นักบินผู้ช่วยคนเดิมป่วยตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง และในใบตารางงานก็มีชื่อของผู้ก่อเหตุคนนี้มาแทนที่ ซึ่งขามารอบแรกก็ทำงานปกติดีไม่มีอะไรที่น่ากังวล ไม่คิดว่าจะมีแผนร้ายตอนเที่ยวกลับ

"ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ไปทำแผลก่อนดีกว่า คุณกำลังเสียเลือดมาก!" 

"ดิฉันเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ!!” พริมโรสเหลียวไปมองเมื่อได้ยินเสียงจริงจังจากด้านหลัง “ถ้าคุณยังยืนกรานว่าจะไม่แลนสนามบินที่ใกล้ที่สุดก็ต้องลุกออกมาเดี๋ยวนี้! เกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมาจริงๆ จะไม่มีแม้แต่แรงจะช่วยฝ่าบาท!" ไฟล์ทเนิร์ซพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดอย่างที่ไม่อาจค้านต่อเหตุผลของเธอได้ ทำให้กัปตันหันมามองยังทิศทางของเสียง แล้วคลี่รอยยิ้มอบอุ่นออกมา

"ครับ! จริงของคุณ!" กัปตันพูดแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออกและขยับตัวลุกขึ้น เจ้าชายอิสราร์กับพริมโรสมองตากันแล้วลอบอมยิ้ม กัปตันผู้เคร่งครัดในหน้าที่ค้านคำสั่งเจ้านายเสียงแข็ง แต่กลับอ่อนลงเพียงคำพูดดุดันแค่ประโยคเดียวของพยาบาลสาวผู้ที่เคร่งครัดในวิชาชีพของตัวเองเช่นเดียวกัน

เจ้าชายอิสราร์ ปลดล็อกสายนิรภัยแล้วลุกขึ้นยืน เตรียมจะย้ายมานั่งเก้าอี้ของกัปตัน แต่เห็นแอร์เพอร์เซอร์ ยืนอยู่แถวประตูจึงรีบสั่งการทันที

"ไปบอกทุกคนให้ช่วยเป็นหูเป็นตาสอดส่องภายนอก หากเกิดสิ่งผิดปกติจะได้แจ้งเตือนได้ทันท่วงที!"

"รับคำสั่งเพคะ" แอร์เพอร์เซอร์รับคำแล้วปิดประตู

เขานั่งลงรัดเข็มขัดเรียบร้อยก็หันมาพูดกับภรรยา

"เชื่อว่าคงไม่ได้มีแผนนี้แผนเดียวแน่ๆ จากนี้คงต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิม!”

 พริมโรสเห็นด้วย รู้สึกขอบคุณอดีตคู่หมั้นที่ส่งข่าวให้เชคฮ์รู้ล่วงหน้าได้อย่างทันท่วงที ถึงแม้จะเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้นแต่อย่างน้อยก็ทำให้บรรดาองครักษ์และลูกเรือได้ตื่นตัวและระแวดระวังกันอย่างเต็มที่ เธอนึกย้อนไปถึงวันที่เขายัดกระดาษข้อความใส่ในมือของเธอเมื่อครั้งที่เจอกันล่าสุดนั้น 

…………………..

ฮัลดาลนลานรีบกลับห้อง ไม่กล้าที่จะอยู่รอให้เชคฮ์มาอธิบายเรื่องราว เธอไม่อยากจะยอมรับความจริง การที่เธอปฏิเสธการรับรู้ทุกอย่างจะทำให้เธอเป็นต่อในสถานการณ์ ทำให้เชคฮ์สงสารและให้ความสำคัญกับเธอเสมอมา แต่พอมีผู้หญิงคนนี้ เขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เธอรู้ว่าเชคฮ์จะพูดอะไร และเป็นสิ่งที่เธอไม่อยากจะรับฟัง

ฮัลดาจับลูกบิดประตูที่เปิดแง้มอยู่แล้วชะงัก เพราะมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพูดกระซิบกระซาบอยู่ในห้อง แต่ก็พอฟังรู้เรื่องว่ากำลังพูดว่าอะไร ซึ่งประโยคที่ได้ยินนั้นก็ทำให้เธอถึงกับตกใจจนมือเย็นไปพักใหญ่เลยทีเดียว

“ท่านองครักษ์แจ้งฝ่าบาทโดยด่วน! ภารกิจล้มเหลว! ผู้ช่วยนักบินไม่สามารถทำให้เครื่องบินลงจอดฉุกเฉินที่รัฐอีได้!! เปลี่ยนแผนด่วน! ได้ๆ! ฉันจะคอยรายงานเป็นระยะๆ”

ยัยใบ้? เธอเองหรือนี่ที่เป็นหนอนบ่อนไส้!! ฉันต้องรีบไปรายงานเชคฮ์ให้รู้เรื่องนี้!!

แกร๊ก!!

ฮัลดาตกใจ เธอลืมไปว่าตัวเองบิดลูกบิดประตูแล้วกำค้างเอาไว้ พอปล่อยมือเกรียวลูกบิดจึงเด้งกลับแล้วเกิดเสียงดังขึ้น เธอตกใจจนตัวแข็งค้าง เมื่อประตูนั้นถูกเปิดผางออกโดยแรงอย่างตั้งใจ หญิงสาวที่เธอคิดว่าเป็นใบ้จนน่าสงสารยืนจังก้าทำหน้าถมึงทึงราวกับปีศาจอยู่กลางช่องประตู

“ว้าย!!” ฮัลดาร้องออกมาเสียงลั่น เมื่อถูกมือแข็งแรงราวกับปลอกเหล็กคว้าข้อมือเธอไว้แล้วกระชากอย่างรุนแรงเข้าไปในห้อง เรี่ยวแรงมหาศาลอย่างกับไม่ใช่มือของผู้หญิง

ร่างบางเซถลาลงไปนอนกองกับพื้น แล้วรีบพลิกตัวหันมาเผชิญหน้า เมื่อร่างปีศาจจำแลงค่อยๆ ย่างสามขุมเข้ามาหาทีละก้าวอย่างน่ากลัว

“คิดว่าจะมีโอกาสปากบอนไปบอกใครอย่างนั้นเหรอ? กว่าจะมีคนรู้ว่าเธอหายไป ก็คงกลายเป็นผีเฝ้าซากเครื่องบินไปแล้ว!” ฮัลดาขนลุกกับน้ำเสียงหลอนประสาทนั้น กระเถิบถอยหลังไปเรื่อยๆ นาทีวิกฤติแบบนี้เธอคิดหาทางรอดให้กับตัวเองไม่ออกจริงๆ 

“ธะ..เธอจะทำอะไรน่ะ? เธอเป็นคนของใครกันแน่ ทำไมถึงต้องการสังหารเชคฮ์?”

“เพื่อนสาว! เธอแน่ใจหรือว่าอยากจะรู้! เพราะคนที่รู้เรื่องนี้จะหายใจต่อได้แค่ไม่กี่วิเองนะ!” พอพูดจบก็หยิบกรรไกรที่วางไว้บนโต๊ะมากำไว้ในมือ หันปลายด้านแหลมชูขึ้นระดับอก เดินเข้ามาหาทีละก้าวอย่างเชื่องช้าเพื่อข่มขวัญ

“ดะ..เดี๋ยวสิ! จริงๆ แล้ว ฉันก็ไม่ได้อยากรู้มากขนาดนั้น! มีทางที่เราจะประณีประณอมกันได้ไหม! จะ..ใจเย็นก่อนอย่าเพิ่งวู่วาม! อย่างน้อยเราก็เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ!”

“จริงสินะ! ลืมไปเลยว่าเธอดีกับฉันมากขนาดไหน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องเก็บของที่ดีที่สุดให้เธอเลือกก่อน แม้แต่งานในส่วนของเธอฉันก็ต้องแบ่งมาทำ เลิกงานแล้วก็ต้องคอยปรนนิบัติพัดวีจนกว่าเธอจะหลับ ช่างเป็นช่วงเวลาดีๆ ที่เราสองคนมีร่วมกันมาโดยตลอด ฉันไม่ควรจะลืมมันไปเลยจริงๆ!” 

ฮัลดาพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดจนติดคอ เมื่อเห็นรอยยิ้มหวานน้ำเสียงนุ่มละมุนที่ชวนสะพรึงจนน่าขนลุกของคนตรงหน้า ทำท่าทางคล้ายกำลังลำรึกความหลังที่แสนจะประทับใจในช่วงเวลาที่ผ่านมา พลางนึกอยากจะตบตัวเองให้ปากแตก ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ ยังจะไปชวนให้มันรำลึกถึงความหลังขึ้นมาอีก

“ฮ่าๆๆๆ!! ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฮัลดาจิตตกจนหน้าเหวอเมื่อเห็นอีกฝ่ายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรให้น่าขำ ราวกับอีกฝ่ายกำลังมีปัญหากับสมองส่วนหน้าที่กำลังควบคุมไม่ได้

ห่ะ!! มันเป็นไบโพลาร์หรืออิบ้าโรคจิตกันแน่วะ!!

“ฉันล้อเล่นน่ะ! เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วจะใจจืดใจดำทำร้ายเธอลงได้ยังไง!” ฮัลดาถอยหลังจนติดผนัง อีกฝ่ายจึงย่อตัวลงนั่งยองๆ เข่าข้างหนึ่งแตะพื้น ยื่นมือเรียวจับที่คางของฮัลดาที่กำลังหันหน้าหนีอย่างหวาดกลัวไว้กระชับ เกร็งนิ้วบีบแน่นราวกับคีมล็อค แล้วดันให้หันมาเผชิญหน้ากัน 

“ฉันรู้ว่าเธอรักเจ้าชายอิสราร์ และเกลียดพระคู่หมั้นจนเข้าไส้เข้าพุง ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่มาร่วมมือกันล่ะ?” 

“ให้ร่วมมือกับเธอ? ฉันไม่ได้โง่นะ! เธอจะหลอกใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อสังหารเชคฮ์ ฉันไม่เอาด้วยหรอก!” อีกฝ่ายสะบัดมือที่บีบคางออกอย่างหงุดหงิด ลุกขึ้นเดินไปยืนที่กลางห้องแล้วหันมาชี้นิ้วใส่หน้าเธอตะโกนเสียงดัง

“ใครว่าเธอไม่โง่! เธอน่ะโง่ตัวแม่เลย! ผลประโยชน์มหาศาลกลับไม่คว้าเอาไว้ อีกอย่างภารกิจของฉันไม่ใช่มาเพื่อสังหารเชคฮ์ แต่เพื่อต้องการถ่วงเวลาให้พระองค์อยู่ที่รัฐอีจนกว่าจะถึงเวลาที่สมควรก็เท่านั้น เมื่ออำนาจอย่างเต็มรูปแบบมาอยู่ในมือเจ้านายของฉันเมื่อไหร่ เธอก็จะได้ความดีความชอบไปด้วย อยากจะร้องขอสิ่งตอบแทนเป็นคนที่เธอรัก หรือลาภยศสรรเสริญนายท่านก็สามารถประทานให้ได้ทั้งนั้น!” ฮัลดาเห็นหนทางรอด อีกทั้งไม่ต้องทำร้ายเชคฮ์ จึงเห็นว่าเป็นเรื่องที่พอจะตกลงกันได้

“แล้วงานของเธอคืออะไร?”

“เจ้านายให้ฉันจับตัวพระคู่หมั้น เพื่อเอาไปต่อรองอำนาจกับเชคฮ์และองค์สุลต่าน! เรื่องนี้เธอไม่จำเป็นต้องออกหน้า แค่เป็นผู้ช่วยฉันอย่างเดียวก็พอ เมื่อฉันได้ตัวผู้หญิงไปแล้ว เธอก็ไปยืนสวยๆ เคียงข้างเชคฮ์เหมือนเดิม เห็นปะได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย!” พูดจบก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นข้างหนึ่งอย่างชั่วร้ายโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจมอง

ฮึ! งั้นก็เข้าทางน่ะสิ! ฉันยิ่งอยากจะให้มันตายไปให้พ้นๆ หน้าอยู่พอดี!!