ตอนที่ 67 : ตามไล่ล่า (1)

“ตรวจสอบชายสองคนที่สิบสองนาฬิกา ประตูทางเข้าด้านนอก ในมือถือผ้าสีดำห่อหุ้มวัตถุลักษณะเป็นแท่งยาวทรงกระบอก เปลี่ยน!”

“แลนด์โรเวอร์สีดำขับเข้ามาจอดหน้าประตูทางเข้าออกของพนักงานชั้นใต้ดินสองคัน คันหนึ่งประมาณห้าคนใส่ชุดพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้าไปด้านใน มีอาวุธปืนติดตัว เปลี่ยน!”

“ประตูทางออกอาคารผู้โดยสารหนึ่งที่เก้านาฬิกา พนักงานรักษาความปลอดภัยกำลังลากโซ่ตะปูเรือใบมาขวางถนน คาดว่าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของสนามบิน เปลี่ยน!”

“ประตูทางออกฉุกเฉินของอาคารผู้โดยสารสอง ทางสะดวก ชาลีทีมเตรียมพร้อม รอรับคำสั่ง เปลี่ยน!” 

เสียงรายงานผ่านวิทยุสื่อสารเข้ามาเป็นระยะๆ หลังจากที่กระจายกำลังไปประจำตามจุดสำคัญต่างๆ เพื่อสังเกตความเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม

“พวกมันเริ่มทยอยกันเข้ามาแล้ว แจ้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เตรียมอพยพประชาชนหากมีเหตุฉุกเฉิน! แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจกับดับเพลิงหรือยัง?”

“เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“อืม ถ้าพร้อมแล้วก็ไปกันตอนนี้เลย!”

“รับคำสั่ง!” องครักษ์รับคำสั่งแล้วแจ้งแต่ละทีมผ่านวิทยุสื่อสารทันที “อัลฟ่าทีมเคลียร์พื้นที่ บราโวเตรียมรถบรรทุกเปิดทางออกแล้วรอรับคำสั่ง ชาลีทีมวีไอพีเคลื่อนพลแล้วระวังหลังให้ด้วย! เปลี่ยน!”

“โอเวอร์! โรเจอร์!” ทุกทีมทยอยกันขานรับตามคำสั่ง

…

ขณะที่ชายหนุ่ม เดินออกมาจากประตูทางออกฉุกเฉิน ชั้นใต้ดินเพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็มีรถเก๋งสีดำมันปลาบกำลังบึ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง สัญชาตญาณทำให้เขาตื่นตัวและหันหน้าไปมองทันที

ขณะที่รถชะลอความเร็ว กระจกหน้าต่างด้านหลังคนขับก็ถูกลดลง สายตาของชายหนุ่มสังเกตเห็นมือของคนในรถยื่นออกมาพร้อมกำอะไรบางอย่างไว้ แล้วโยนของสิ่งนั้นมาทางพวกเขาที่กำลังยืนมองอยู่

“หมอบลง!!” เจ้าชายอิสราร์ตะโกนออกมาเสียงลั่น ตามมาด้วยปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ ฝ่ามือใหญ่จับคอเสื้อขององครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านหน้ากระชากกลับไปทางด้านหลังโดยแรง พร้อมกับเหวี่ยงหลังเท้าเตะสวนลูกเหล็กกลับไปคืนให้เจ้าของโดยที่ยังไม่ทันได้ตกถึงพื้น

 วิถีโค้งเข้ามุมทะแยงของช่องหน้าต่างที่กว้างประมาณหกสิบเซนต์ได้อย่างเหลือเชื่อในขณะที่รถกำลังเคลื่อนที่อยู่ ราวกับศูนย์หน้าทีมชาติที่กำลังยิงจุดโทษเข้ากรอบสามเหลี่ยมมุมบนของประตูด้วยความแม่นยำอย่างสูง

ตู้มมมม!!

เพียงไม่กี่วินาทีเสียงระเบิดมือก็ดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว ในขณะที่เจ้าชายอิสราร์ และกลุ่มองครักษ์ได้หมอบลงนอนราบ ไปกับพื้นตั้งแต่ก่อนที่ระเบิดจะทำงานแล้ว 

เขาคาดการณ์ไว้ ตั้งแต่เห็นมันกำระเบิดไว้ในมือ ตอนที่ยื่นออกมานอกรถ หัวใจของเขาเต้นแรงในขณะที่พยายามประเมินสถานการณ์และวางแผนอย่างรวดเร็วในหัว ชั่วเสี้ยวของวินาทีที่ระเบิดมือถูกโยนมาทางเขา สปริงจะดีดกระเดื่องออกทำให้ลานกลไกเริ่มทำงาน และมีระยะหน่วงของเวลาประมาณสี่ถึงห้าวินาทีก่อนที่เข็มตีชนวนจะจุดระเบิด ถ้าเขาไม่พลาดก็พอจะมีเวลาแก้ไขสถานการณ์ได้

เขาได้ยินเสียงพวกมันตะโกนร้องด้วยความความหวาดกลัวอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาเตะลูกเหล็กคืนกลับไป ก่อนที่แรงอัดสูงจะฉีกหลังคารถและประตูทั้งสี่ด้าน รวมถึงอุปกรณ์และชิ้นส่วนของทุกชีวิตภายในรถกระเด็นไปกระแทกรถยนต์หลายคันที่จอดใกล้กับจุดเกิดเหตุเป็นระยะกว่าห้าสิบเมตร แต่กลับไม่โดนพวกเขาแม้แต่คนเดียว ควันสีเทาดำกระจายตัวออกไปรอบทิศทาง จับกลุ่มลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศ

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองผลลัพธ์ของตัวเอง แล้วถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าเขารอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด เพราะถ้าไม่ตายก็คงพิการจากการที่อวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งต้องฉีกขาด 

จิตใจของเขาเต้นรัวขณะที่กำลังประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น อะดรีนาลีนยังคงสูบฉีดผ่านเส้นเลือดจนแผ่ซ่านไปทั่วทุกรูขุมขน เขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกหวาดกลัวที่กำลังเกาะกุมจิตใจในขณะนี้ออกได้เลย และรู้ว่ามันจะหลอนความรู้สึกของเขาไปอีกสักพักใหญ่ๆ เลยทีเดียว

“พวกเราไป!!” ชายหนุ่มออกคำสั่งแล้วยันกายลุกขึ้น บรรดาองครักษ์ลุกตาม แล้วรีบมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถด้านนอกทันที ในขณะที่จิตใจของพวกเขาต่างก็รู้สึกขอบคุณ เมื่อเจ้านายใช้ร่างกายของตัวเองปกป้องพวกเขาจากอันตราย 

หลังสิ้นเสียงระเบิด องครักษ์ทุกคนต่างก็ต้องดีใจ เมื่อพบว่าตัวเองไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย นั่นเป็นเพราะปฏิกิริยาและการตัดสินใจที่รวดเร็วของเจ้านาย รวมถึงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวของเขาที่ได้เสียสละตนเอง เพื่อช่วยชีวิตผู้ใต้บังคับบัญชา และยังแสดงให้เห็นถึงความหมายที่แท้จริง ของความเป็นผู้นำที่มีหัวใจเสียสละเพื่อผู้อื่นเยี่ยงทหารหาญ ซึ่งจะให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของทีม เหนือสวัสดิภาพของตัวเองก่อนเสมอ 

พวกเขารู้สึกถึงความภักดี และมีความซาบซึ้งต่อเจ้านายอย่างท่วมท้น และพร้อมที่จะสละชีวิตของตัวเอง เพื่อปกป้องเจ้านายที่พวกเขารักและเคารพด้วยความเต็มใจด้วยเช่นกัน

…………………….

พริมโรสปรายตามองชายสองคนที่กำลังนั่งชิลๆ จิบชากินอินทผาลัมกันอย่างเพลิดเพลินและไม่รีบไม่ร้อน พลางนึกก่นด่าพวกมันที่ไม่สนใจว่าเธอจะร้อนจนตับแตกตายอยู่ในรถหรือเปล่า 

หญิงสาวไม่สามารถเปิดประตู หรือกดปุ่มเลื่อนกระจกลงได้ เพราะถูกควบคุมไว้ด้วยระบบเซ็นทรัลล็อคจากรีโมท ไม่มีโอกาสที่เธอจะไปตะโกนโหวกเหวกร้องขอความช่วยเหลือจากใครได้เลย พวกมันจึงนั่งกินกันอย่างสบายอกสบายใจ โดยที่ไม่แคร์สื่อใดใดทั้งสิ้น 

หญิงสาวตบไปที่กระเป๋ากางเกงด้านหลัง สำรวจหาโทรศัพท์มือถือซึ่งก็ว่างเปล่า จึงขยับลุกไปเปิดดูที่ช่องเก็บของหน้ารถข้างคนขับก็พบว่าเก็บอยู่ในนั้นจริงๆ มือเรียวหยิบออกมาเปิดเครื่องแล้วโทรหาเบอร์ที่ต้องการทันที

เสียงเรียกดังอยู่เพียงสองครั้ง ก็ได้ยินเสียงชวนหลอนของเพื่อนร่วมงานที่เคยร่วมเป็นร่วมตายกันมาตลอดดังขึ้นมาในโสตประสาท

“ฮัลโหล! เฮ้! เธออยู่ไหน?” 

“นายเตอย่าเพิ่งถาม! ไปที่ห้องปฏิบัติการเช็คไทม์ไลน์ของฉันจากเครื่องติดตามตัวและจากโทรศัพท์ แล้วไปดักรอที่ปลายทาง ฉันจะหาวิธีชิ่งจากพวกมันให้ได้! เดี๋ยวพอวางสายบอกให้นายจักรรีโมทมาที่เครื่องฉัน แล้วรีเซตระบบตั้งค่าจากโรงงานให้ด้วย พวกนายไม่ต้องโทรมา ฉันจะติดต่อกลับไปเอง แค่นี้นะ!!” 

พิมพ์โรสกดวางสาย แล้วตั้งค่าปรับแสงของหน้าจอให้เป็นศูนย์เปอร์เซนต์โดยใช้แอปช่วย ปิดเสียงเรียกเข้า แล้วก็ยัดเข้าไปในเสื้อ เสียบไว้ตรงกลางอกซึ่งน่าจะปลอดภัยในระดับหนึ่ง เพราะเป็นจุดปลอดสายตาที่ใครบางคนอาจคิดไม่ถึง จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบปืนมาปลดแม็กกาซีนเพื่อเอาลูกกระสุนทั้งหมดออก แล้วหย่อนลงไปที่ช่องเก็บของหลังเบาะ เอาตัวปืนเก็บไว้ที่เดิม 

ขณะที่กำลังจะไปค้นหาปืนกระบอกอื่นๆ ในช่องเก็บของหน้ารถฝั่งคนขับ เธอก็หันหน้าไปมองชายสองคนนั้นไปด้วย เพื่อดูว่าพวกเขาใกล้จะลุกมาแล้วหรือยัง 

แต่แล้วก็ต้องชาวาบไปทั้งตัวเมื่อเห็นบุคคลที่กำลังยืนคุยกับชายสองคนนั้นอย่างถนัดชัดสายตา ขนลุกเกรียวไปทั้งตัวเมื่อพวกเขาชี้มือมาที่รถ

พริมโรสได้สติหยิบปืนมาปลดแม็กกาซีนมือไม้สั่น พอเอากระสุนออกแล้วก็รีบเก็บกลับไปไว้ที่เดิมอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอาถุงเท้าสอดเข้าไปในห่วงของกุญแจมือ แล้วสอดมือเรียวให้ยัดเข้าไปอย่างทุลักทุเล เนื่องจากทำไปด้วยความรีบร้อน กว่าจะสำเร็จลุล่วง ก็ทำให้สันมือถูกคมเสียดสีกับผิวจนเป็นสีแดงเข้มไปหมด พอเธอสวมถุงเท้าเสร็จและกำลังจะยัดเท้าเข้าไปในรองเท้าผ้าใบ ประตูรถก็เปิดออกพร้อมกันพอดี

“ไง! ดูแกไม่แปลกใจเลยที่เจอฉันที่นี่!” ผู้มาใหม่ทักทายอย่างอารมณ์ดีแล้วเลื่อนตัวเข้ามานั่งที่เบาะหลังรถ มองมือที่เต็มไปด้วยรอยครูดที่แดงช้ำของเธอที่ถูกคล้องกุญแจมืออยู่ ก่อนที่จะตวัดสายตาขึ้นมองใบหน้าของลูกสาว 

นัยน์ตาคมกริบแฝงความฉลาดเฉลียวของเขา มองภาษากายที่แสดงออกทางสีหน้าของอีกฝ่ายอย่างค้นคว้า เขารู้สึกแปลกใจ เมื่อเห็นการควบคุมทางแววตา ที่ทรยศต่อความวุ่นวายภายในใจอย่างยากลำบาก ซึ่งมีส่วนผสมที่ซับซ้อนของความรัก ความโกรธ ความเจ็บปวด การทรยศ และความเศร้า และเหมือนจะมีความรู้สึกขยะแขยงอยู่ด้วยลึกๆ ก่อนจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็วหลังจากควบคุมสีหน้าและความรู้สึกไว้ได้แล้ว และใช้ความสงบนิ่งเยือกเย็น มาครอบคลุมความผิดปกตินั้นไว้ เหมือนกับที่เขาเคยฝึกฝนหญิงสาวมาตั้งแต่เด็ก 

“แปลกใจสิคะ เพราะหนูเพิ่งจะดูข่าวที่พ่อถูกจับที่เซฟเฮ้าส์ แต่กลับมาโผล่ที่นี่!” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างประชดประชันเพียงเล็กน้อย พยายามกล้ำกลืนความรักความกตัญญูที่เคยมีต่อบิดาด้วยความเศร้าโศก ผสมกับความโกรธที่เหมือนถูกเขาทรยศหักหลังอย่างไร้คุณธรรม ทั้งบุญคุณทั้งความแค้นกำลังตบตีปั่นป่วนอยู่ภายในใจอย่างยุ่งเหยิง

นัยน์ตาคมหวานหลุบลง ไม่อาจฝืนมองเขาต่อไปได้ เมื่อรู้สึกว่าขอบตาตัวเองเริ่มร้อนผ่าว ขณะที่นึกถึงความห่วงใยของเขา ในยามที่รู้ว่าเธอเจ็บป่วยไม่สบาย นึกถึงการเลี้ยงดูเอาใจใส่เธอมาเป็นอย่างดี และอยู่เคียงข้างด้วยความเข้าใจมาโดยตลอด ไม่เคยที่จะทำให้เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ต้องขาดความรักจากแม่เลยสักครั้ง 

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ฆ่าพ่อแม่ของเธอ แต่ในใจลึกๆ ก็ยังรู้สึกซาบซึ้ง และขอบคุณในสำนึกหน้าที่ความรับผิดชอบ ในฐานะพ่อที่มีต่อลูกสาวอย่างเธอเสมอมา แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทั้งหมดที่เขาเคยแสดงออกมานั้น มันเป็นความจริงจากใจ หรือว่าเป็นการวางแผนหลอกลวง เพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากเธอเมื่อเติบโตขึ้นก็ตาม

……………………

Remote - เป็นโปรแกรมควบคุมเครื่องคอมพิวเตอร์ระยะไกล หรือการควบคุมมือถือสมาร์ทโฟนระยะไกลด้วยมือถือสมาร์ทโฟน (คนละ OS ก็สามารถทำได้) แต่ก่อนที่จะสามารถควบคุมระยะไกลได้ ต้องดาวน์โหลดและติดตั้งแอปที่เหมาะสำหรับระบบปฏิบัติการนั้นๆ เสียก่อนทั้งสองเครื่อง และสามารถทำได้อย่างง่ายดายผ่านเครื่องคอมพิวเตอร์โดยผ่านโปรแกรมที่ใช้สำหรับรีโมทเช่นเดียวกัน