LOGINShare
ตอนที่33.กล่าวไม่ทันจบคำ
Last Updated:
2025-01-03 14:02:51จางจงนำกล่องไม้ที่ทำเป็นรูปแปดเหลี่ยม ฝากล่องแกะสลักลวดลายดอกไม้สวยงามมาให้จ้าวชิงเฟิงที่กำลังวาดภาพเล่นอยู่ในศาลาชมสวน
“ท่านอ๋องกลับมาจากราชสำนัก ได้แวะซื้อผลไม้เชื่อมร้านที่ขึ้นชื่อที่สุดมาให้พระชายาขอรับ”
เอ่ยพลางส่งกล่องผลไม้เชื่อมกล่องนั้นให้
จ้าวชิงเฟิงรับมาเปิดดู เห็นในกล่องแบ่งออกเป็นแปดช่อง แต่ละช่องมีผลไม้เชื่อชนิดแห้งใส่อยู่หนึ่งอย่าง
“เสี่ยวหงไปนำชามมา”
พระชายาสั่ง
“เจ้าค่ะ”
เสี่ยวหงรับคำอย่างร่าเริง เพราะรู้ว่าพระชายาชอบแบ่งขนมของกินที่ชินอ๋องซื้อมาฝากแทบจะทุกวันให้พวกตนมีบุญได้ลองลิ้มชิมรสด้วยเสมอ...นางไปไม่นานก็กลับมาพร้อมชามใบไม่ใหญ่นักหลายใบและช้อนสำหรับตักแบ่ง
จ้าวชิงเฟิงแบ่งผลไม้เชื่อมให้แก่บรรดาสาวๆ เพราะจางจงและเสี่ยวหยวนจื่อนั้นไม่ชอบผลไม้เชื่อม
“เอ้า...นี่ของเสี่ยวหง นี่ของเสี่ยวชุ่ย และนี่ของเสี่ยวเตี๋ย”
แต่ละสาวต่างมารับชามใส่ผลไม้เชื่อมไป เรียงตามลำดับ
“เสี่ยวเตี๋ยวันนี้เจ้าเป็นอะไรไป ไยจึงหน้าซีดเซียวเช่นนี้” จ้าวชิงเฟิงทักเพราะผิดสังเกต
“บ่าวรู้สึกว่า...เบื่อผลไม้เชื่อมพวกนี้เจ้าค่ะ”
“ปกติ เจ้าชอบกินผลไม้เชื่อมมากมิใช่หรือ ยังมาขออนุญาตออกไปซื้อนอกจวนบ่อยๆ”
“บะ บ่าวรู้สึกมิใคร่สบายเจ้าค่ะ”
กล่าวไม่ทันจบคำ...เสี่ยวเตี๋ยก็หน้ามืดเป็นลมล้มลงไป
เสี่ยวหยวนจื่อที่ยืนอยู่ใกล้ๆ จึงคว้าตัวนางเอาไว้ ไม่ให้นางล้มหัวฟาดพื้น
แต่ชามผลไม้เชื่อมนั้นตกแตก
เพล้ง !
เสี่ยวหยวนจื่ออุ้มเสี่ยวเตี๋ยมาไว้ที่ห้องนอนของนาง
จ้าวชิงเฟิงสั่งเสี่ยวชุ่ยไปตามท่านหมอ
เรือนพักของท่านหมออยู่ใกล้ตำหนักใหญ่ เพียงครู่เดียวก็มาถึง พอตรวจอาการของเสี่ยวเตี๋ยที่ฟื้นขึ้นมาพอดีแล้วกล่าวว่า
“นางตั้งครรภ์”
“ผู้ใดคือบิดาของบุตรในครรภ์ของเจ้า?”
ชินอ๋องที่นั่งเก้าอี้ประธานในห้องโถงรับรอง มีพระชายานั่งเคียง ถามเสี่ยวเตี๋ยที่คุกเข่าอยู่กลางห้องตรงหน้า
“บ่าว...บ่าวผิดเองเจ้าค่ะ”
นางเอ่ยแค่นี้แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เจ้ากลัวว่าข้าจะลงโทษเขาใช่หรือไม่?”
เสี่ยวเตี๋ยพยักหน้ารัวๆ
“ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทำอันตรายเขา ถ้าเจ้าบอกออกมาโดยดี แต่ถ้าหากให้ข้าสืบรู้เอง ข้าก็ไม่รับรองความปลอดภัยของเขา”
“ขะ เขาคือคุณชายอี้อันเจ้าค่ะ”
เสี่ยวเตี๋ยตัวสั่นงันงก
“เวลานี้เขาอยู่ที่ไหน?”
“เขาตั้งแผงขายภาพวาด บทกลอน อยู่ที่ตลาดเจ้าค่ะ”
“ทหารไปเอาตัวเขามาเดี๋ยวนี้”
“ขอรับ”
เวลาผ่านไปไม่ถึงสองเค่อ...
อี้อันก็ถูกหิ้วปีกมาทิ้งไว้ข้างๆ เสี่ยวเตี๋ย...ทั้งสองจับมือกันและกันร้องห่มร้องไห้
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
ชินอ๋องทำสีหน้าเบื่อหน่าย
ทั้งสองพยายามหยุดร้องไห้เหลือเพียงเสียงสะอื้นแผ่วๆ
“คุณชายอี้อัน”
ชินอ๋องเรียก
“มิกล้ารับคำว่าคุณชาย ข้าน้อยอี้อันขอรับ”
อี้อันเอ่ยเสียงเครือ
“เจ้าจะยอมรับหรือไม่ว่าเป็นบิดาของบุตรในครรภ์เสี่ยวเตี๋ย”
“ยอมรับขอรับ” อี้อันเอ่ย “ข้าน้อยกับเสี่ยวเตี๋ยชอบพอกัน”
“ในเมื่อชอบพอกัน ไยไม่มาสู่ขอให้ถูกต้องตามประเพณี?”
“ข้าน้อยไร้ทรัพย์ ไร้ญาติ”
“เจ้ามิใช่ญาติของท่านราชครูหรอกหรือ?”
“หามิได้ขอรับ”
“แล้วที่แท้เจ้าเป็นใคร?”
“ข้าน้อยเป็นชาวชนบท บิดาเสียไปเมื่อสิบปีก่อน มารดาเสียไปเมื่อปีก่อน ข้าน้อยใคร่เป็นบัณฑิตจึงศึกษาหาความรู้มาตั้งแต่เด็ก แต่เพราะยากไร้ จึงมีความรู้เพียงอ่านออกเขียนได้ รับจ้างเขียนจดหมายให้ผู้อื่น เมื่อสามเดือนก่อน คนของจวนราชครูไปรับตัวข้าน้อยมา ให้เงินข้าน้อยร้อยตำลึง ให้ข้าน้อยรับสมอ้างเป็นญาติกับจวนราชครู เพื่อให้ข้าน้อยมา...เอ้อ...มารับใช้ท่านอ๋อง หากข้าน้อยทำสำเร็จ จะให้รางวัลข้าน้อยพันตำลึงทอง แต่ข้าน้อยทำไม่สำเร็จ จวนราชครูก็ขับไล่ข้าน้อยออกมา ข้าน้อยไปเช่าห้องเช่าราคาถูกอยู่อาศัย และเลี้ยงชีพด้วยการเขียนภาพวาด เขียนบทกลอนขาย เมื่อสองเดือนก่อนข้าน้อยได้พบกับแม่นางเสี่ยวเตี๋ยที่ตลาด ก็เกิดความชอบพอซึ่งกันและกัน จนเกิดเรื่องเกินเลยขอรับ”
ท่านอ๋องสีหน้าไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย เอ่ยถามว่า
“พวกเจ้าลักลอบได้เสียกัน แล้วไม่คิดจะทำอะไรต่อไปหรือ?”
“คิดขอรับ” อี้อันตอบ “ข้าน้อยคิดจะพานางหนี”
“หนีไปอยู่ที่ไหน?”
พระชายาถามขึ้นเป็นประโยคแรก จากที่นั่งฟังเงียบๆ มาแต่ต้น
“ข้าน้อยคิดจะพานางไปอยู่ชนบทขอรับ” อี้อันก้มหน้าลงอย่างละอาย “ความเป็นอยู่ย่อมแร้นแค้น นางเคยอยู่อย่างสุขสบายที่จวนมหาอำมาตย์ และจวนชินอ๋อง ไม่แน่นักว่าจะทนลำบากไหว”
“ข้าทนได้”
เสี่ยวเตี๋ยเอ่ยเสียงเบา
“เสี่ยวเตี๋ย...เจ้าเป็นคนของพระชายา” ชินอ๋องกล่าว “ทุกอย่างต้องแล้วแต่พระชายาตัดสินใจ”
“ท่านอ๋อง...ท่านจะให้ข้าเป็นผู้ตัดสินใจจริงๆ หรือ?”
จ้าวชิงเฟิงถาม สีหน้ายินดี
“จริง...ฟูเหริน...ถ้าเจ้าเรียกข้าว่า ฟูจวิน ข้าจะยกเรื่องของอี้อันกับเสี่ยวเตี๋ยให้เจ้าจัดการ”
“.....” ว่าแล้วเชียว...ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ
เสี่ยวเตี๋ยคำนับจ้าวชิงเฟิง และออกปากขอร้อง
“พระชายาช่วยชีวิตบ่าวด้วยเจ้าค่ะ”
เสี่ยวเตี๋ยที่ไม่เคยยอมเรียกจ้าวชิงเฟิงว่าพระชายา เอาแต่เรียกท่านเขย มาบัดนี้ยินยอมเรียกอย่างเต็มใจ
เพราะหากพระชายาตัดสินความ...นางและอี้อันมีโอกาสรอดชีวิตมากกว่าให้ชินอ๋องตัดสิน หรือส่งเรื่องไปยังเจ้าเมือง
เนื่องจากคดีชู้สาวจะมีโทษถึงกับใส่ข้องถ่วงน้ำให้ตายทั้งคู่
อี้อันก็หันมาขอความเมตตาจากพระชายาเช่นกัน
ที่ทำให้ขัดเขินที่สุดคือชินอ๋องเร่งยิก
“เร็ว...ฟูเหริน...ข้ารอฟังอยู่”
จ้าวชิงเฟิงแก้มร้อนซู่ขณะเปล่งเสียงแผ่วเบา
“...ฟูจวิน...”
“หึๆๆ...” ชินอ๋องหัวเราะในลำคอ พลางคว้ามือเรียวงามไปกุมกระชับ แล้วคลึงทีละนิ้วเล่น เพราะสบายใจที่เสี่ยวเตี๋ยสาวใช้ตัวอันตรายหลุดออกไปจากข้างกายพระชายาเสียที
จ้าวชิงเฟิงพยายามดึงมือกลับ
แต่ไม่เป็นผล
จึงได้แต่ทำเป็นไม่สนใจ
หันมาตัดสินเรื่องชู้สาวตรงหน้าแทน
“อี้อัน เสี่ยวเตี๋ย...พวกเจ้าไม่ต้องพากันหนี ข้าจะจัดการแต่งงานให้พวกเจ้าเอง แล้วพวกเจ้าก็ไม่ต้องไปอยู่ชนบทด้วย อยู่ในเมืองหลวงนี่แหละ ข้าจะให้เงินทุนพวกเจ้าพันตำลึง”
“ขอบคุณพระชายาๆ...”
ทั้งสองคำนับและกล่าวอย่างพร้อมเพรียง
Related chapters
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่34. กลางยามจื่อ
ซือหมิงนำความมารายงานชินอ๋องที่ห้องทำงาน “เรียนท่านอ๋อง...สตรีตั้งครรภ์ทั้งสามนางในจวนราชครูล้วนได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่เป็นไปอย่างลับๆ เพื่อว่านางใดได้บุตรชาย จะลอบนำเข้าวังไปปลอมแปลงเป็นพระโอรสของตู้กุ้ยเฟย เพราะตู้กุ้ยเฟยมิได้ตั้งครรภ์ขอรับ” “มิได้ตั้งครรภ์ แต่บอกว่าตั้งครรภ์ เท่ากับหลอกลวงเบื้องสูง ผู้ที่สมรู้ร่วมคิดทุกคนล้วนมีโทษประหาร” ชินอ๋องไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง “พระสนมนางอื่นที่เคยตั้งครรภ์ต่างแท้งบุตร...ผู้ที่กุมความลับนี้ต้องเป็นหมอหลวงอย่างแน่นอน...ซือหมิง จัดการเชิญหมอหลวงมาพบข้าอย่างลับๆ ที่ตำหนักพระชายา” “ขอรับ” ซือหมิงค้อมคำนับรับคำสั่ง แล้วไปปฏิบัติตามทันที กลางยามจื่อ(เวลาประมาณเที่ยงคืน)... ชินอ๋องลืมตาขึ้นมองพระชายาในอ้อมกอด แล้วค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกและลุกขึ้น น้ำผ้าห่มนวมอีกผืนมาม้วนเอาให้พระชายากอดแทนตัว จากนั้นห่มผ้าให้เรียบร้อย จึงหยิบเสื้อผ้าชั้นกลางกับชั้นนอกมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว เพื่อไปทำการสอบสวนหมอหลวง ชินอ๋องตรงไปตำหนักพระชายาที่บัดนี้ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ นอกจากทหารและองครักษ์ในสังกัดชินอ๋อง
Last Updated : 2025-01-03อนุชายาบรรณาการ ตอนที่35. สั่งเสียงดัง
ครึ่งชั่วยาม(หนึ่งชั่วโมง)ต่อมา...ในการประชุม ณ ท้องพระโรง... ฮ่องเต้มีราชโองการปลดราชครูตู้เสียงออกจากตำแหน่ง ยึดทรัพย์และบ่าวทาสทั้งหมด เนรเทศทั้งครอบครัวไปชายแดน ส่วนหมอหลวงมีโทษประหารชีวิตทั้งครอบครัว แต่เนื่องจากหมอหลวงสำนึกผิดสารภาพความจริงเสียก่อน จึงลดโทษลงเป็นประหารชีวิตเพียงหมอหลวงคนเดียว ยึดทรัพย์สินและบ่าวทาสทั้งหมด เนรเทศครอบครัวไปชายแดน หลังการประชุมในท้องพระโรง...ชินอ๋องก็สั่งซือหมิงเสียงเบา “ถอนคนของพวกเราในจวนราชครูกลับมา ให้ส่งมือสังหารไปสังหารหยางป๋อเมื่อเขาไปถึงชายแดน และสับเปลี่ยนนักโทษประหารกับหมอหลวง” ก่อนจะขึ้นรถม้ากลับจวนชินอ๋อง จ้าวชิงเฟิงแอบเอาอาหารมาให้ตงเหมย “พระชายา ท่านทำเช่นนี้หากท่านอ๋องรู้เข้าจะโกรธท่านได้นะขอรับ” จางจงที่ติดตามมาด้วยกล่าวอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ยิ่งกว่านั้นเกรงว่าจะมีภัยมาสู่เจ้านายของตน “ข้ารู้ว่าทำไม่ถูกต้อง” จ้าวชิงเฟิงกล่าวเสียงอ่อนๆ “แต่ข้าทำใจไม่ได้ ที่เห็นนางต้องอดอยากขนาดนี้ ข้าก็แค่เอาหมั่นโถวสองสามลูกกับเนื้อสองสามชิ้นมาให้นางเท่านั้น นางถูกขังอยู่ในท
Last Updated : 2025-01-03อนุชายาบรรณาการ ตอนที่36.ตอบตามมารยาท
“แล้วบุตรเขยของข้าล่ะ สบายดีหรือไม่?” มหาอำมาตย์เกาชงเปลี่ยนเรื่องสนทนา “พระชายาสบายดีขอรับ” พ่อบ้านเหลียงตอบตามมารยาท “แล้วเสี่ยวเตี๋ยล่ะ...นางดูแลรับใช้บุตรเขยของข้าดีหรือไม่?” มหาอำมาตย์ถามอีก “แม่นางเสี่ยวเตี๋ย...เอ้อ...” พ่อบ้านเหลียงชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตามตรงว่า “นางออกเรือนไปแล้วขอรับ” “หือ?...” มหาอำมาตย์ขมวดคิ้ว “ท่านว่าอะไรนะ?” พ่อบ้านเหลียงจึงตัดสินใจเล่าว่า “แม่นางเสี่ยวเตี๋ยชอบพอกับนักศึกษายากไร้ผู้หนึ่ง พระชายาจึงจัดการให้พวกเขาแต่งงานกันขอรับ” สีหน้ามหาอำมาตย์บึ้งตึงขึ้นมาทันทีทันใด “เสี่ยวเตี๋ยเป็นสาวใช้ต้นห้องของบุตรสาวข้า ย่อมมีฐานะเป็นสาวใช้ข้างห้อง(นางบำเรอ)ของบุตรเขยข้า เขาตบแต่งนางออกเรือนไปได้อย่างไรกัน...เรื่องนี้ข้าจะไปถกเหตุผลกับเขา” ว่าแล้วสะบัดแขนเสื้ออย่างไม่พอใจ มหาอำมาตย์เกาชงมายังจวนชินอ๋องเพื่อมาหาจ้าวชิงเฟิง แต่ถูกชินอ๋องดักเอาไว้เสียก่อน ชินอ๋องต้อนรับอีกฝ่ายที่ห้องโถงรับรอง เมื่อพบกัน...มหาอำมาตย์ต้องคารวะชินอ๋องที่มีศักด
Last Updated : 2025-01-10อนุชายาบรรณาการ ตอนที่37. หยุดเลย...ข้าไม่ใช่สตรี
หลังจากมีราชโองการถอดถอนชื่อตู้จินเหลียนออกจากตำแหน่งพระชายาแห่งชินอ๋องแล้ว ลำดับชื่อในราชวงศ์ของตู้จินเหลียนก็ถูกลบทิ้ง ชื่อของจ้าวชิงเฟิงขยับขึ้นมาเป็นพระชายาชินอ๋องโดยไม่ต้องอยู่ภายใต้ชื่อของนางอีกต่อไป วันนี้...ชินอ๋องจะพาจ้าวชิงเฟิงมาร่วมงานฉลองวันพระราชสมภพขององค์ฮ่องเต้ จ้าวชิงเฟิงถูกบรรดาขันทีกับสาวใช้ช่วยกันจับแต่งตัวเสียยกใหญ่ “หยุดก่อน” จ้าวชิงเฟิงยกมือห้ามเสี่ยวหงที่กำลังจะทำอะไรสักอย่างบนดวงหน้าของเขา “เจ้าจะทำอะไร?” “ผัดแป้ง เขียนคิ้ว เติมชาด เจ้าค่ะ” “หยุดเลย...ข้าไม่ใช่สตรี” “พระชายา...” เสี่ยวชุ่ยเอ่ยแทรกขึ้น “พวกคุณชายผู้ดีมีตระกูลทั้งหลายล้วนผัดแป้งแต่งหน้ากันทั้งนั้น ไม่ปล่อยให้หน้าหมอง มันเยิ้ม มอมแมม หรอกเจ้าค่ะ” “ข้าเห็นซือหมิงก็ไม่ได้ผัดแป้งแต่งหน้า” จ้าวชิงเฟิงยกตัวอย่าง เสี่ยวชุ่ยเบะปาก “บุรุษหยาบกร้าน” “ท่านอ๋องก็ด้วย” จ้าวชิงเฟิงยังไม่ยอมแพ้ “ท่านอ๋องเป็นข้อยกเว้นเจ้าค่ะ” เสี่ยวหงกล่าว “อย่างไรเสีย...ข้าก็ไม่ยอมแต่งหน้า” จ
Last Updated : 2025-01-10อนุชายาบรรณาการ ตอนที่38.โวยวายเพราะความเมา
จ้าวชิงเฟิงถูกชินอ๋องอุ้มออกจากงานเลี้ยงไปขึ้นรถม้ากลับจวน พอถึงจวนก็ถูกอุ้มเข้าตำหนักใหญ่ “ข้าม่ายมาว ปล่อยข้า ข้าจาเดินเอง” จ้าวชิงเฟิงเอะอะโวยวายเพราะความเมา “ลูกผู้ชายอกสามศอกถูกอุ้มด้ายยางงาย...” “อกเจ้าไม่ถึงสามศอก ย่อมต้องถูกอุ้ม” ชินอ๋องเอ่ยอย่างนึกขัน “อย่าดิ้นสิฟูเหริน” พอถึงห้องนอน...ชินอ๋องก็วางจ้าวชิงเฟิงนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ จ้าวชิงเฟิงผวาลุกขึ้น “ข้าจาอ้วก...โอ้กกกก” เจียงจ้านว่องไว คว้ากระโถนมารองรับไว้ทัน จ้าวชิงเฟิงอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง ชินอ๋องก็ช่วยลูบหลังให้ พออาเจียนเสร็จ...จ้าวชิงเฟิงก็ผล็อยหลับไป ชินอ๋องจัดการเช็ดหน้าตาเนื้อตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พระชายาด้วยตัวเอง เจียงจ้านจะช่วยทำให้ก็ไม่ยอม จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ชินอ๋องจึงให้เจียงจ้านช่วยปรนนิบัติอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเองบ้าง ก่อนเข้านอนชินอ๋องยังสั่งเจียงจ้านว่า “พรุ่งนี้เช้าจัดน้ำแกงสร่างเมาให้ฟูเหรินด้วย” “ขอรับ” เจียงจ้านรับคำ แล้วออกจากห้องไป ชินอ๋องจึงล้มตัวลงนอนเค
Last Updated : 2025-01-10อนุชายาบรรณาการ ตอนที่39. กลับคำตอนนี้ยังทันไหม?
ที่หอหมื่นบัณฑิต...จ้าวชิงเฟิงได้พบกับบุคคลที่ไม่ได้คิดว่าจะได้พบ เขาคืออี้อัน วันนี้เขาแต่งกายสุภาพเรียบร้อย แม้ไม่หรูหรา แต่เนื้อผ้าดีสีเขียวหยก อี้อันมองเห็นจ้าวชิงเฟิงกับชินอ๋องก็ตรงเข้ามาประสานมือน้อมคำนับ “คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายา” “อืม/อืม” ชินอ๋องกับจ้าวชิงเฟิงต่างพยักหน้ารับคารวะ “คุณชายอี้อัน...มาทำอะไรที่หอหมื่นบัณฑิตนี่?” จ้าวชิงเฟิงถาม “เรียนพระชายา...ข้าน้อยมาแสดงผลงาน เพื่อฟังคำติชมของเหล่าบัณฑิตขอรับ และถือโอกาสศึกษาผลงานของผู้อื่นไปด้วยขอรับ” อี้อันกล่าวด้วยทีท่านอบน้อม “ที่แท้ท่านก็เป็นบัณฑิตผู้หนึ่ง...นับถือ ๆ” “หามิได้พระชายา...ข้าน้อยเป็นเพียงนักศึกษาต่ำต้อยคนหนึ่งเท่านั้น ที่เข้าหอหมื่นบัณฑิตนี้ได้ ล้วนอาศัยบารมีของท่านมหาอำมาตย์ช่วยส่งเสริมขอรับ” อี้อันกล่าวตามจริง... หอหมื่นบัณฑิตจะต้องเป็นบัณฑิตจึงจะเข้าเป็นสมาชิกได้ หรือมิฉะนั้นก็ต้องมีเจ้าใหญ่นายโตค้ำประกัน ยิ่งกว่านั้น การแสดงผลงานจะต้องเสียค่าเช่าพื้นที่ ซึ่งเป็นจำนวนเงินมิใช่น้อย เรื่องนี้ไม่เพียงเป็นปัญหาสำห
Last Updated : 2025-01-10อนุชายาบรรณาการ ตอนที่40.ในความอ่อนโยนมีความสง่างาม
พระสนมเอกซูเฟยชิวเหมยกุ้ย อายุ 22 ปี รูปร่างหน้าตาสวยงามปานภาพวาด ในความอ่อนโยนมีความสง่างาม นางต้อนรับจ้าวชิงเฟิงที่ศาลาชมอุทยาน เป็นการป้องกันการครหานินทาด้วย จ้าวชิงเฟิงประสานมือน้อมคำนับ “คารวะพระสนมเอกขอรับ” นางพยักหน้ารับการคารวะ “เชิญนั่งก่อนพระชายา” จ้าวชิงเฟิงรอให้นางนั่งลงก่อน จึงนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับนาง บนโต๊ะหินที่กั้นระหว่างคนทั้งสองมีชุดน้ำชา และจานขนมมากมายวางอยู่ “พระสนมเอกมีธุระอันใดกับข้าน้อยขอรับ?” จ้าวชิงเฟิงกล่าวถามตรงๆ พระสนมเอกหัวเราะเสียงหวาน “เรื่องไม่สลักสำคัญอะไร เพียงแค่ข้าเหงา อยากหาเพื่อนสนทนาเท่านั้น” จ้าวชิงเฟิงรู้สึกแปลกๆ กับถ้อยคำของนาง นางจะมาไม้ไหน? “นักปราชญ์กล่าว...ยิ่งสูงยิ่งหนาว...ช่างเป็นความจริงนัก” นางยกถ้วยน้ำชาที่นางกำนัลรินให้ขึ้นดื่มก่อนจะกล่าวต่อ “ฐานะยิ่งสูงส่ง ยิ่งหาเพื่อนสนทนาด้วยไม่ได้...ในเวลานี้ ผู้ที่มีฐานะเหมาะสมที่ข้าจะสนทนาด้วย ก็เห็นจะมีแต่พระชายาเท่านั้น” “.....” “ในฐานะที่เป็นภรรยาเอก ข้าต้อง
Last Updated : 2025-01-10อนุชายาบรรณาการ ตอนที่41.นี่คือของกำนัล
มหาอำมาตย์เกาชงมองผู้มาเยือนอย่างประหลาดใจ พอได้สติก็รีบประสานมือน้อมคำนับ “คารวะท่านอ๋องและพระชายา” “ไม่ต้องมากพิธี” ชินอ๋องกล่าว “วันนี้ข้าตั้งใจพาฟูเหรินมาเยี่ยมท่านโดยเฉพาะ” “ขออภัยที่ข้าน้อยต้อนรับบกพร่อง” มหาอำมาตย์เกาชงกล่าวพลางผายมือ “เชิญท่านอ๋องกับพระชายาเข้าไปนั่งด้านในก่อนขอรับ” เมื่อทั้งสามเข้าไปนั่งในห้องโถงรับรองของจวนมหาอำมาตย์เรียบร้อย บ่าวทาสจากจวนชินอ๋องก็นำของฝากล้ำค่ามีราคาเข้ามาสี่หาบใหญ่ มาวางไว้ในห้องโถงแห่งนั้น ของเหล่านั้นเป็นชินอ๋องสั่งให้จัดหามาทั้งสิ้น “นี่คือของกำนัลที่ฟูเหรินของข้านำมาคารวะท่านซึ่งเป็นพ่อตาของเขา” ชินอ๋องกล่าว พลางผายมือไปที่สิ่งของในหีบห่อสีแดง มหาอำมาตย์เกาชงมองมาที่จ้าวชิงเฟิงด้วยนัยน์ตาแดงระเรื่อขึ้น...อดคิดถึงบุตรสาวที่จากไปไม่ได้ จ้าวชิงเฟิงรับรู้ได้...จึงถามเสียงเบา “ท่านพ่อตา...หมู่นี้สบายดีหรือไม่?” “ดีๆ...ข้าสบายดี” “ข้าขออภัย ที่มาเยี่ยมเยียนท่านช้านัก” “มาก็ดีแล้ว...เอ้อ...พระชายา” “ท่านอย่าเรียกข้า.
Last Updated : 2025-01-11
Latest chapter
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่45.ยืนยันหนักแน่น
ชินอ๋องสั่งปิดประตูเมือง ให้ทหารตรวจค้นทุกซอกทุกมุม เป็นเรื่องเอิกเกริกจนฮ่องเต้ส่งคนมาถาม “ท่านอ๋อง...นี่มันเกิดเรื่องอะไรขอรับ?” ขันทีจากวังหลวงค้อมกายถามเสียงนุ่ม “อ๋องห้าลักพาตัวพระชายาของข้าไป” ชินอ๋องตอบเสียงมะนาวไม่มีน้ำ “ว้าย...ตายแล้ว...นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? วันนี้มิใช่อ๋องห้าแต่งพระชายาหรอกหรือ?” ชินอ๋องหงุดหงิดรำคาญ จึงให้ขันทีจากวังหลวงไปไถ่ถามเรื่องราวจากองครักษ์คนหนึ่งแทน สลัดหลุดจากขันทีจากวังหลวง ก็มาเจอมหาเสนาบดีชิวสงส่งเสียงเอะอะโวยวาย “บุตรสาวข้าอยู่ที่ไหนๆ...” ชินอ๋องพยักหน้าให้องครักษ์อีกนายหนึ่ง เอ่ยเสียงรำคาญว่า “เจ้าไปจัดการที” องครักษ์ค้อมศีรษะรับคำสั่ง แล้ววิ่งไปรับหน้ามหาเสนาบดีทันที “คุณหนูชิวอยู่ทางนี้ขอรับ” องครักษ์บอกมหาเสนาบดีแล้ว พาไปยังห้องห้องหนึ่งของตำหนักอ๋องห้า “คุณหนูชิวอยู่ในห้องนี้ขอรับ” มหาเสนาบดีได้ยินเสียงกุกกักๆ พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็น...ชิวมู่ตานถูกมัดมือมัดเท้ามีผ้าอุดปาก นั่งอยู่บนเตียง กำลังดิ้นรน “ทำไมพวกเจ้าทำกับบุตรสาว
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่44.ชุลมุนวุ่นวาย
เจ็ดวันต่อมา... คณะทูตของซีเซี่ยก็เดินทางกลับ พร้อมกับนำขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรสขององค์หญิงหลี่หมิงจูไปด้วย ทางด้านอ๋องห้าได้ส่งแม่สื่อไปทาบทามสู่ขอคุณหนูชิวมู่ตาน บุตรสาวคนเล็กของมหาเสนาบดีชิวสง “ท่านเจ้าขา...บุตรเขยเช่นอ๋องห้า มิใช่จะหาได้ง่ายๆ นะเจ้าคะ” แม่สื่อจีบปากจีบคอกล่าว “อ๋องห้ารูปโฉมงามสง่า ข้าไม่เถียง แต่เขามีอนุหญิงชายมากมาย นิสัยเสเพลไม่เอาการเอางาน...ข้าเกรงว่าบุตรสาวของข้าแต่งไปแล้วต้องกลัดกลุ้มเพราะเหล่าอนุเป็นเหตุ” มหาเสนาบดีกล่าวตรงๆ ไม่อ้อมค้อม “โหะๆๆ...” ลิ้นแม่สื่อมีหรือจะจนหนทาง “คำโบราณกล่าวเอาไว้ว่า...ภรรยาที่ดีสามารถเปลี่ยนแปลงสามีได้ คุณหนูมู่ตานทั้งสวยทั้งฉลาด ย่อมสามารถชักนำให้ท่านอ๋องห้าเลิกความเคยชินเก่าก่อน ให้ท่านอ๋องห้ากลับกลายเป็นเปี่ยมล้นด้วยความสามารถและสง่าราศีได้ไม่ยาก ส่วนเรื่องอนุหญิงชายนั้น มีผู้ใดสามารถกล้าเปรียบเทียบกับคุณหนูมู่ตานเล่า คุณหนูมู่ตานจะแต่งไปเป็นพระชายาเอกนะเจ้าคะ จะให้อนุคนใดเป็นหรือตายก็ย่อมได้ อีกประการหนึ่งคุณหนูก็อายุสิบเจ็ดแล้ว รอช้านักจะกลายเป็นดอกไ
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่43.งานเลี้ยงต้อนรับคณะทูตจากแคว้นซีเซี่ย
คณะทูตจากซีเซี่ยมาเยือนต้าหนาน... ฮ่องเต้ทรงอนุญาตให้ราชทูตเข้าเฝ้าในท้องพระโรง ราชทูตแห่งซีเซี่ยถวายเครื่องบรรณาการ และราชสาส์นสู่ขอองค์หญิงหมิงจูให้กับรัชทายาทซีเซี่ย ฮ่องเต้ขอเวลาพิจารณาเรื่องสู่ขอสามวัน อีกสามวันจะจัดเลี้ยงคณะทูตและให้คำตอบ อ๋องห้าไปที่ตำหนักขององค์หญิงหมิงจู เล่าเรื่องที่ราชทูตจากซีเซี่ยมาสู่ขอนางให้นางฟัง “ทำไมข้าต้องแต่งไปซีเซี่ยด้วย?” องค์หญิงหมิงจูกล่าวด้วยดวงหน้าบูดบึ้ง “เจ้าปีนี้อายุสิบเจ็ดแล้วนะ...ไม่แต่งตอนนี้ แล้วจะรอถึงเมื่อไหร่?” “ข้าไม่ได้ชอบรัชทายาทซีเซี่ยสักหน่อย” องค์หญิงตอบเสียงสะบัด “แล้วเจ้าชอบใคร?” “.....” “อย่าบอกนะว่าชอบจ้าวชิงเฟิง?” “.....” “ข้าล่ะเห็นใจเจ้าจริงๆ...คู่ยวนยาง(นกเป็ดน้ำแมนดาริน มักจะอยู่กันเป็นคู่แบบผัวเดียวเมียเดียว เป็นตัวแทนรักแท้ของชายหญิง)ที่ดี กลับถูกชินอ๋องฉกชิงไปเสียนี่” “พี่ห้า อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก” องค์หญิงเสียงเครือ “ไม่ให้ข้าพูดออกมาบ้าง ข้าก็รู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมแท
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่42. เข้ามาสิ
“ตาเฒ่าเกาชงเป็นพ่อตาของคนแซ่จ้าว” พระสนมเอกซูเฟยกัดริมฝีปากล่าง ก่อนจะกล่าวต่อ “เมื่อหลายวันก่อน ข้าเรียกคนแซ่จ้าวมาสนทนาด้วยเรื่องของมู่ตาน เขาทำท่าทางสงบเสงี่ยม แต่ก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมรับปาก ข้าจึงพูดถึงอิทธิพลอำนาจของตระกูลชิว เพื่อข่มขวัญเขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะมารยาออดอ้อนชินอ๋องให้ไปผูกไมตรีกับตระกูลเกาเสียได้” “เช่นนี้...เรื่องที่จะให้มู่ตานเป็นพระชายารองของชินอ๋อง ดูท่าจะยากเสียแล้ว” มหาเสนาบดีถอนหายใจ “ในยามนี้บุรุษที่มีฐานะคู่ควรกับมู่ตานก็มีไม่มากนัก ชินอ๋องเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ส่วนอ๋องห้าก็เสเพลไม่ได้เรื่องได้ราว เอาแต่เสพสุขไปวันๆ” “เอาเช่นนี้สิท่านพ่อ” พระสนมเอกซูเฟยเสนอความคิด “รอดูบัณฑิตใหม่ของปีนี้ ว่าบัณฑิตทั้งสามคน ผู้ใดหน่วยก้านดี ก็เลือกคนนั้น ข้าจะขอสมรสพระราชทานให้กับมู่ตาน...ตาเฒ่าเกาชงสนับสนุนบุตรบุญธรรมของเขา ท่านพ่อก็สนับสนุนบุตรเขย...ดูซิว่า ระหว่างบุตรบุญธรรมคนเดียวของตาเฒ่าเกาชง จะสู้บุตรทั้งสองคนและบุตรเขยตระกูลชิวได้หรือไม่” “เกรงจะไม่ง่ายเช่นนั้นน่ะสิ” มหาเสนาบดีมีสีหน้าระอา “มู่ตานเอาแต่ใจ ร่ำร้องแต่จะแต่งกับชินอ๋อง ตั้
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่41.นี่คือของกำนัล
มหาอำมาตย์เกาชงมองผู้มาเยือนอย่างประหลาดใจ พอได้สติก็รีบประสานมือน้อมคำนับ “คารวะท่านอ๋องและพระชายา” “ไม่ต้องมากพิธี” ชินอ๋องกล่าว “วันนี้ข้าตั้งใจพาฟูเหรินมาเยี่ยมท่านโดยเฉพาะ” “ขออภัยที่ข้าน้อยต้อนรับบกพร่อง” มหาอำมาตย์เกาชงกล่าวพลางผายมือ “เชิญท่านอ๋องกับพระชายาเข้าไปนั่งด้านในก่อนขอรับ” เมื่อทั้งสามเข้าไปนั่งในห้องโถงรับรองของจวนมหาอำมาตย์เรียบร้อย บ่าวทาสจากจวนชินอ๋องก็นำของฝากล้ำค่ามีราคาเข้ามาสี่หาบใหญ่ มาวางไว้ในห้องโถงแห่งนั้น ของเหล่านั้นเป็นชินอ๋องสั่งให้จัดหามาทั้งสิ้น “นี่คือของกำนัลที่ฟูเหรินของข้านำมาคารวะท่านซึ่งเป็นพ่อตาของเขา” ชินอ๋องกล่าว พลางผายมือไปที่สิ่งของในหีบห่อสีแดง มหาอำมาตย์เกาชงมองมาที่จ้าวชิงเฟิงด้วยนัยน์ตาแดงระเรื่อขึ้น...อดคิดถึงบุตรสาวที่จากไปไม่ได้ จ้าวชิงเฟิงรับรู้ได้...จึงถามเสียงเบา “ท่านพ่อตา...หมู่นี้สบายดีหรือไม่?” “ดีๆ...ข้าสบายดี” “ข้าขออภัย ที่มาเยี่ยมเยียนท่านช้านัก” “มาก็ดีแล้ว...เอ้อ...พระชายา” “ท่านอย่าเรียกข้า.
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่40.ในความอ่อนโยนมีความสง่างาม
พระสนมเอกซูเฟยชิวเหมยกุ้ย อายุ 22 ปี รูปร่างหน้าตาสวยงามปานภาพวาด ในความอ่อนโยนมีความสง่างาม นางต้อนรับจ้าวชิงเฟิงที่ศาลาชมอุทยาน เป็นการป้องกันการครหานินทาด้วย จ้าวชิงเฟิงประสานมือน้อมคำนับ “คารวะพระสนมเอกขอรับ” นางพยักหน้ารับการคารวะ “เชิญนั่งก่อนพระชายา” จ้าวชิงเฟิงรอให้นางนั่งลงก่อน จึงนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับนาง บนโต๊ะหินที่กั้นระหว่างคนทั้งสองมีชุดน้ำชา และจานขนมมากมายวางอยู่ “พระสนมเอกมีธุระอันใดกับข้าน้อยขอรับ?” จ้าวชิงเฟิงกล่าวถามตรงๆ พระสนมเอกหัวเราะเสียงหวาน “เรื่องไม่สลักสำคัญอะไร เพียงแค่ข้าเหงา อยากหาเพื่อนสนทนาเท่านั้น” จ้าวชิงเฟิงรู้สึกแปลกๆ กับถ้อยคำของนาง นางจะมาไม้ไหน? “นักปราชญ์กล่าว...ยิ่งสูงยิ่งหนาว...ช่างเป็นความจริงนัก” นางยกถ้วยน้ำชาที่นางกำนัลรินให้ขึ้นดื่มก่อนจะกล่าวต่อ “ฐานะยิ่งสูงส่ง ยิ่งหาเพื่อนสนทนาด้วยไม่ได้...ในเวลานี้ ผู้ที่มีฐานะเหมาะสมที่ข้าจะสนทนาด้วย ก็เห็นจะมีแต่พระชายาเท่านั้น” “.....” “ในฐานะที่เป็นภรรยาเอก ข้าต้อง
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่39. กลับคำตอนนี้ยังทันไหม?
ที่หอหมื่นบัณฑิต...จ้าวชิงเฟิงได้พบกับบุคคลที่ไม่ได้คิดว่าจะได้พบ เขาคืออี้อัน วันนี้เขาแต่งกายสุภาพเรียบร้อย แม้ไม่หรูหรา แต่เนื้อผ้าดีสีเขียวหยก อี้อันมองเห็นจ้าวชิงเฟิงกับชินอ๋องก็ตรงเข้ามาประสานมือน้อมคำนับ “คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายา” “อืม/อืม” ชินอ๋องกับจ้าวชิงเฟิงต่างพยักหน้ารับคารวะ “คุณชายอี้อัน...มาทำอะไรที่หอหมื่นบัณฑิตนี่?” จ้าวชิงเฟิงถาม “เรียนพระชายา...ข้าน้อยมาแสดงผลงาน เพื่อฟังคำติชมของเหล่าบัณฑิตขอรับ และถือโอกาสศึกษาผลงานของผู้อื่นไปด้วยขอรับ” อี้อันกล่าวด้วยทีท่านอบน้อม “ที่แท้ท่านก็เป็นบัณฑิตผู้หนึ่ง...นับถือ ๆ” “หามิได้พระชายา...ข้าน้อยเป็นเพียงนักศึกษาต่ำต้อยคนหนึ่งเท่านั้น ที่เข้าหอหมื่นบัณฑิตนี้ได้ ล้วนอาศัยบารมีของท่านมหาอำมาตย์ช่วยส่งเสริมขอรับ” อี้อันกล่าวตามจริง... หอหมื่นบัณฑิตจะต้องเป็นบัณฑิตจึงจะเข้าเป็นสมาชิกได้ หรือมิฉะนั้นก็ต้องมีเจ้าใหญ่นายโตค้ำประกัน ยิ่งกว่านั้น การแสดงผลงานจะต้องเสียค่าเช่าพื้นที่ ซึ่งเป็นจำนวนเงินมิใช่น้อย เรื่องนี้ไม่เพียงเป็นปัญหาสำห
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่38.โวยวายเพราะความเมา
จ้าวชิงเฟิงถูกชินอ๋องอุ้มออกจากงานเลี้ยงไปขึ้นรถม้ากลับจวน พอถึงจวนก็ถูกอุ้มเข้าตำหนักใหญ่ “ข้าม่ายมาว ปล่อยข้า ข้าจาเดินเอง” จ้าวชิงเฟิงเอะอะโวยวายเพราะความเมา “ลูกผู้ชายอกสามศอกถูกอุ้มด้ายยางงาย...” “อกเจ้าไม่ถึงสามศอก ย่อมต้องถูกอุ้ม” ชินอ๋องเอ่ยอย่างนึกขัน “อย่าดิ้นสิฟูเหริน” พอถึงห้องนอน...ชินอ๋องก็วางจ้าวชิงเฟิงนอนลงบนเตียงอย่างเบามือ จ้าวชิงเฟิงผวาลุกขึ้น “ข้าจาอ้วก...โอ้กกกก” เจียงจ้านว่องไว คว้ากระโถนมารองรับไว้ทัน จ้าวชิงเฟิงอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง ชินอ๋องก็ช่วยลูบหลังให้ พออาเจียนเสร็จ...จ้าวชิงเฟิงก็ผล็อยหลับไป ชินอ๋องจัดการเช็ดหน้าตาเนื้อตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พระชายาด้วยตัวเอง เจียงจ้านจะช่วยทำให้ก็ไม่ยอม จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ชินอ๋องจึงให้เจียงจ้านช่วยปรนนิบัติอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเองบ้าง ก่อนเข้านอนชินอ๋องยังสั่งเจียงจ้านว่า “พรุ่งนี้เช้าจัดน้ำแกงสร่างเมาให้ฟูเหรินด้วย” “ขอรับ” เจียงจ้านรับคำ แล้วออกจากห้องไป ชินอ๋องจึงล้มตัวลงนอนเค
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่37. หยุดเลย...ข้าไม่ใช่สตรี
หลังจากมีราชโองการถอดถอนชื่อตู้จินเหลียนออกจากตำแหน่งพระชายาแห่งชินอ๋องแล้ว ลำดับชื่อในราชวงศ์ของตู้จินเหลียนก็ถูกลบทิ้ง ชื่อของจ้าวชิงเฟิงขยับขึ้นมาเป็นพระชายาชินอ๋องโดยไม่ต้องอยู่ภายใต้ชื่อของนางอีกต่อไป วันนี้...ชินอ๋องจะพาจ้าวชิงเฟิงมาร่วมงานฉลองวันพระราชสมภพขององค์ฮ่องเต้ จ้าวชิงเฟิงถูกบรรดาขันทีกับสาวใช้ช่วยกันจับแต่งตัวเสียยกใหญ่ “หยุดก่อน” จ้าวชิงเฟิงยกมือห้ามเสี่ยวหงที่กำลังจะทำอะไรสักอย่างบนดวงหน้าของเขา “เจ้าจะทำอะไร?” “ผัดแป้ง เขียนคิ้ว เติมชาด เจ้าค่ะ” “หยุดเลย...ข้าไม่ใช่สตรี” “พระชายา...” เสี่ยวชุ่ยเอ่ยแทรกขึ้น “พวกคุณชายผู้ดีมีตระกูลทั้งหลายล้วนผัดแป้งแต่งหน้ากันทั้งนั้น ไม่ปล่อยให้หน้าหมอง มันเยิ้ม มอมแมม หรอกเจ้าค่ะ” “ข้าเห็นซือหมิงก็ไม่ได้ผัดแป้งแต่งหน้า” จ้าวชิงเฟิงยกตัวอย่าง เสี่ยวชุ่ยเบะปาก “บุรุษหยาบกร้าน” “ท่านอ๋องก็ด้วย” จ้าวชิงเฟิงยังไม่ยอมแพ้ “ท่านอ๋องเป็นข้อยกเว้นเจ้าค่ะ” เสี่ยวหงกล่าว “อย่างไรเสีย...ข้าก็ไม่ยอมแต่งหน้า” จ
