บทที่ 291

ฮองเฮาดูโกรธนางมากยิ่งขึ้น แต่สิ่งนี้ก็ถูกปกปิดอย่างรวดเร็ว

‘เหอะ! นังเด็กนี่ ข้าจะต้องจัดการกับเจ้าในสักวัน’

“ครานี้ไป๋อ้ายชิงก็ชนะศึกอีกแล้ว บอกมาสิ เจ้าต้องการรางวัลอะไร?” จักรพรรดิมองไป๋ชิงด้วยความชื่นชม

“กระหม่อมสามารถแบ่งเบาภาระขององค์จักรพรรดิและได้รับใช้บ้านเมือง ถือเป็นเกียรติของกระหม่อมพะย่ะค่ะ การที่องค์จักรพรรดิไม่รังเกียจกระหม่อม แล้วยังให้กระหม่อมเป็นผู้นำกองทัพในการรบ ก็ถือว่าเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับกระหม่อมแล้วพะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเปลี่ยนชุดเกราะที่เขาสวมใส่ตลอดทั้งปีเป็นเสื้อคลุมทางการซึ่งเน้นให้เห็นรูปร่างที่กำยำของเขา เนื่องจากการกรำศึก สีผิวของเขาก็มีความเป็นชายมากขึ้นด้วย

แม้ว่าจะไม่มีชุดเกราะ แต่นิสัยที่กล้าหาญของไป๋ชิงก็ไม่ได้ลดลงเลย เพียงยืนอยู่ที่นั่นเฉย ๆ ก็ทำให้สาวใช้ที่อยู่ข้างหลังเขาหน้าแดงได้ เพียงแต่หากสาวใช้เหล่านั้นได้เห็นความเย่อหยิ่งและไอสังหารของไป๋ชิงภายใต้เงาดาบมานานหลายปี ขาของพวกนางคงจะอ่อนแรงกันเป็นแถบแน่

“ดูสิ สมกับที่เป็นเสาหลักที่ตระกูลไป๋อบรมเลี้ยงดูขึ้นมาจริง ๆ” จักรพรรดิมองไปที่ฮองเฮาและพูดด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น

“ฝ่าบาทก็ชมเกินไป