แชร์
บทที่ 296
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 297
“มันก็แค่ปิ่นระย้า มันแตกไปแล้วก็แล้วกันไป องค์หญิงห้าสามารถชดใช้คืนให้เจ้าได้เป็นสิบ ๆ อัน”เจี่ยงจาวอวิ๋นเตะเศษชิ้นส่วนด้วยเท้าของนาง ไม่แยแสต่อสิ่งนั้นเลยแม้แต่น้อย“เห็นได้ชัดว่าสุนัขทาสคนนี้พึ่งจะทำความผิด ทำไมกันนะ จะถูกลงโทษไม่ได้เลยหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีใช้คำพูดของเจี่ยงจาวอวิ๋นมาปิดปากของนาง เมื่อเห็นเจี่ยงจาวอวิ๋นโกรธมากจนพูดไม่ออก ฉู่เนี่ยนซีก็รู้สึกโล่งใจลงมาบ้าง“ม้าที่ดีย่อมคู่กับอานที่ดี และอานที่ดีย่อมคู่กับม้าที่ดี ปิ่นระย้านี้เป็นปิ่นที่ดีจริง ๆ เท่าที่ข้าดู มันคงเต็มใจแตกหักดีกว่าอยู่บนหัวของเจ้ามากกว่า”เจี่ยงจาวอวิ๋นมองไปที่ฉู่เนี่ยนซีอย่างเยาะเย้ย ราวกับว่านางจะรู้สึกมีความสุขมากขึ้นตราบใดที่ใช้ใบหน้านี้โจมตีนางได้“ใช่เพคะ ใบหน้าของข้าเทียบไม่ได้กับชายาผู้สูงศักดิ์ของท่านอ๋องเหลียน ไม่อย่างนั้นจะอนุญาตให้องค์ชายเหลียนทำเรื่องมั่วโลกีย์ในเวลากลางวันแสก ๆ ได้อย่างไร นั่นเท่ากับการเอาหน้าของท่านวางไว้บนพื้นแล้วเหยียบย่ำไม่ใช่หรือ?”เมื่อเห็นใบหน้าของเจี่ยงจาวอวิ๋นแดงด้วยความโกรธ ฉู่เนี่ยนซีก็หันไปหาเสี่ยวเถาและพูดว่า "เมื่อครู่นางตีเจ้าอย่างไร ตอนนี้เจ้าก็ตีกลับไ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 298
ระหว่างทางกลับเข้างานเลี้ยง เสี่ยวเถาก็ซาบซึ้งเสียจนน้ำตาเอ่อล้นเต็มดวงตา นางพยายามอย่างมากเพื่อห้ามไม่ให้มันไหลออกมา แต่ในใจก็รู้สึกไม่สบายใจ อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นอย่างเป็นกังวลว่า“พระชายา จริง ๆ แล้วเมื่อครู่ท่านไม่จำเป็นต้องโกรธแทนเสี่ยวเถาเลย เสี่ยวเถาโดนตบแค่สองครั้งไม่เป็นอะไรเลยเพคะ กลัวแต่ว่าองค์หญิงห้าจะโกรธเกลียดท่าน และสร้างปัญหาให้ท่านในอนาคต"“เสี่ยวเถาผู้โง่เขลา หากเจ้าไม่ใช่คนของข้า ก็คงไม่โดนตบเช่นนี้” ฉู่เนี่ยนซีสัมผัสแก้มสีแดงของเสี่ยวเถา ก่อนจะหยิบตลับยาออกมาทาให้นาง เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดรอยบวมแดงในวันพรุ่งนี้ "นางตบเจ้า ข้าจะปล่อยนางไปได้อย่างไร?”"ขอบคุณพระชายาที่ปกป้องเสี่ยวเถาเพคะ""ไม่มีอะไรให้ต้องขอบคุณ เจ้าติดตามข้ามาหลายปีแล้ว ข้ารู้ดีว่าเจ้าเป็นห่วงเป็นใยข้าจากใจจริง" ฉู่เนี่ยนซีแตะจมูกของเสี่ยวเถา และพานางกลับไปที่งานเลี้ยงเหลียงหยวนรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับเย่เฟยหลี แต่เย่เฟยหลีเพียงแค่ยิ้มจาง ๆ ราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลก และมองไปที่เย่เหลียนด้วยท่าทางที่น่ากลัวมากขึ้น“องค์หญิง นางแพศยานี่ผยองมากเพคะ นางไม่เกรงใจกับท่านด้วยซ้ำ!” เจี่ยงจาวอวิ๋นเสริ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 299
“องค์หญิงยังต้องฝึกฝนกลยุทธ์หน่อยนะเพคะ แม้แต่เด็กสามขวบก็รู้ว่าองค์หญิงต้องการอะไร”อยากจะสร้างความร้าวฉานระหว่างนางกับเย่เฟยหลีเหตุใดไม่คิดหาวิธีที่ดีกว่านี้ นางคิดจริง ๆ หรือเปล่าว่าเย่เฟยหลีจะทำอะไรนางด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำนี้?นิสัยของนางไม่ได้ว่าจะเป็นเช่นนี้แค่วันสองวัน หากต้องการสร้างปัญหาขึ้นมาจริง ๆ แม้แต่เย่เฟยหลีนางก็ไม่สนใจ“ก็แค่สาวใช้เพียงคนเดียว เหตุใดชายาของข้าจะลงโทษไม่ได้ หากเจ้าทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตไปถึงหูท่านพ่อ ระวังจะถูกส่งไปเป็นภิกษุณีทั้งที่เพิ่งกลับวังมาได้ไม่นาน” เย่เฟยหลีเย็นชา เขาไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อน้องสาวคนนี้เลย ตอนนี้เมื่อเห็นว่านางกลั่นแกล้งฉู่เนี่ยนซี ใบหน้าของเขาก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้น“เหอะ วันนี้ลูกพี่ลูกน้องของข้ากลับมาถึงวังแล้ว เสด็จพ่อไม่มีทางส่งข้ากลับไปแน่!”เย่เซวียนเล่อเหลือบมองด้านข้างของฉู่เนี่ยนซี จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าเพื่อเหวี่ยงแส้ใส่นางฉู่เนี่ยนซีกำลังจะโยนเข็มเงินออกไปก็เห็นเย่เฟยหลีตีข้อมือของเย่เซวียนเล่อเสียงดัง ‘เพียะ’ แส้หล่นลงไปบนพื้นเสียงสนั่นเย่เซวียนเล่อมองเย่เฟยหลีด้วยความโกรธ "ท่านกล้าตีข้างั้นหรือ? ข้าจะรายง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 300
วันรุ่งขึ้น ฉู่เนี่ยนซีตื่นแต่เช้า เสี่ยวเถาได้ยินเสียงจึงรีบจัดการทุกอย่างก่อนจะเดินถืออ่างน้ำเข้าไป “ท่านอ๋องล่ะ?” ฉู่เนี่ยนซีหาวและถามขึ้น“ไปท้องพระโรงแล้วเพคะ ท่านอ๋องบอกว่าวันนี้จะกลับมาช้า เลยให้ท่านทานอาหารก่อนได้เลยเพคะ”“อ้อ” ฉู่เนี่ยนซีตอบเบา ๆ ก่อนจะล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็นั่งหน้ากระจก แล้วปล่อยให้เสี่ยวเถาจัดการตามต้องการในเวลานี้ เย่เฟยหลีได้ยืนอยู่ในท้องพระโรงและฟังคำอภิปรายของเจ้าหน้าที่มาเป็นเวลานานแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโต้เถียงไปมาของทุกคน จักรพรรดิจึงตอบแบบขอไปทีแล้วไม่พูดถึงมันอีก“หากไม่มีอะไรจะรายงานแล้ว ก็ออกจากท้องพระโรงไปเถิด” เมื่อจักรพรรดิผู้ที่ทรงอำนาจสูงสุดที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรโบกมือ บรรดารัฐมนตรีข้างล่างก็จากไปพร้อมกัน เมื่อเย่เฟยลี่เงยหน้าขึ้น เขาก็สบตากับจักรพรรดิ และเข้าใจในทันทีก่อนจะเดินตามรัฐมนตรีออกจากท้องพระโรงอย่างสงบ เพียงแต่ก้าวเดินของเขานั้นช้าลงเล็กน้อยหลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปแล้ว ขันทีเฉินซึ่งอยู่ด้านข้างจักรพรรดิ์ก็วิ่งเข้ามาข้างหลังเขาและตะโกนขึ้นว่า "องค์ชายหลีช้าก่อนพ่ะย่ะค่ะ"“องค์ชายหลี ฝ่าบาทมีเรื่องจะหารือกับท่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 301
องค์จักรพรรดิมองตรงไปที่เย่เฟยหลีด้วยท่าทางอันน่าเกรงขามและดวงตาเฉียบคม นี่คือองค์ชายที่เขาให้ความสนใจมากที่สุดเขาหวังว่าเย่เฟยหลีจะไม่เพียงแค่สามารถรับผิดชอบงานสำคัญ ๆ ได้เท่านั้น แต่ยังจะสามารถปกครองเมืองรัตติกาลและกลายเป็นองค์จักรพรรดิที่ยอดเยี่ยมหลังจากที่เขาสวรรคตไปแล้ว“ลูกเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เย่เฟยหลีดูจริงจัง และคำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากบางของเขากลับไม่มีความอบอุ่นใดใด“เจ้าควรตรวจสอบเรื่องนี้ต่อไป เมื่อคืนเจ้าและไป๋ชิงได้ประลองกัน และสุดท้ายก็เสมอกัน จากนั้นเจ้าก็บอกว่ารู้สึกไม่สบายและออกไปก่อน พอมาดูตอนนี้ก็เหมือนว่าเจ้าจะไม่ได้โกหกเพื่อหักหน้าไป๋ชิง บอกมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงและสายตาขององค์จักรพรรดิอ่อนโยนขึ้น“ไม่มีใครที่จะเข้าใจลูกได้ดีไปกว่าเสด็จพ่อ ที่ลูกทูลว่าไม่สบายไม่ใช่เรื่องโกหกพ่ะย่ะค่ะ” เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นรวมไปถึงสายตาคู่นั้น หัวใจของเย่เฟยหลีก็ดำดิ่งลง หากองค์จักรพรรดิทรงเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้และส่งคนไปตรวจสอบ เบาะแสเพียงเล็กน้อยก็อาจฆ่าฉู่เนี่ยนซีได้“เจ้าต้องดูแลตัวเองและอย่าทำงานหนักเกินไป” องค์จักรพรรดิคิดครู่หนึ่ง “เจ้าได้รับบาด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 302
“เสด็จพ่อและน้องสามคุยกันเรื่องอะไร? พวกเขาคุยกันมานานเท่าไหร่แล้ว?” เย่เหลียนหันหลังให้กับดวงอาทิตย์แลดูมืดมน เขามองไปทางประตูสีแดงพลางถามขันทีเฉินด้วยเสียงทุ้มต่ำ“ท่านอ๋อง กระหม่อมเฝ้าอยู่ข้างนอกมาโดยตลอด ไม่ทราบจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ แต่เวลาเพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน คงพูดคุยกันไปแค่ไม่กี่คำหรอกพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีเฉินตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา หลังจากได้ยินเสียงองค์จักรพรรดิทรงอนุญาต เขาก็เปิดประตูห้องทรงงานให้เย่เหลียน“ลูกถวายบังคมเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ”“ลูกทูลลาพ่ะย่ะค่ะ”ทั้งสองพูดพร้อมกัน เย่เฟยหลีหันหลังจากไป ส่วนเย่เหลียนเดินไปข้างหน้า ทั้งสองได้เผชิญหน้ากัน สายตาประชันใส่กันเป็นประกายราวกับสายฟ้าท้องฟ้าปลอดโปร่งและมีฝุ่นลอยเล็กน้อย ขันทีเฉินส่งเย่เฟยหลีออกไป เขาถือแส้โค้งตัวแล้วพูดกับเย่เฟยหลีว่า “กระหม่อมรู้ดีว่าท่านอ๋องหลีเป็นผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยคุณธรรม ความรู้ความสามารถ ข่าวลือมากมายนั่น ขอท่านอ๋องโปรดอย่านำมาใส่ใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบคุณขันทีเฉิน กลับไปเถอะ” เย่เฟยหลีพยักหน้าและขอบคุณขันทีเฉินที่เตือน“กระหม่อมน้อมส่งท่านอ๋องหลีพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีปลอมตัวเสร็จ นางก็ขึ้นรถม
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 303
นางจึงฝังเข็มให้ผู้ป่วยทันทีโดยรักษาอาการของเขาให้คงที่ก่อน แต่นางยังไม่รู้ว่าเป็นเชื้อไวรัสตัวไหน จึงต้องใช้เวลาศึกษาอย่างละเอียดจึงจะทราบลักษณะและยารักษาโรคได้ฉู่เนี่ยนซีถอดผ้าปิดปาก หมวกคลุมผม และถุงมือออก ห่อด้วยผ้าสะอาดแล้วนำไปให้อวี๋ตงเผาทิ้งนอกจากนี้นางยังใบสั่งยาสองใบและให้อวี๋ตงส่งคนแยกกันไปต้มยา อย่างน้อยก็จะช่วยป้องกันไม่ให้คนที่มีสุขภาพดีเหล่านี้ติดเชื้อและบรรเทาอาการของผู้ที่ติดเชื้อได้ในเวลาเดียวกัน นางให้อวี๋เป่ยไปค้นหาว่าเชื้อไวรัสมาจากไหน เนื่องจากตอนนี้มันรุนแรงมาก จนคนที่แพร่เชื้ออาจป่วยหนักจนถึงระยะสุดท้ายแล้ว“อวี๋หนาน เจ้าเก่งเรื่องวิชาตัวเบา ไปเชิญท่านหมอเทวดาเฮ่อหลานมาโดยเร็วที่สุด”ฉู่เนี่ยนซีให้สั่งงานอย่างเป็นระเบียบแล้วเข้าไปในห้องที่ไม่มีคน แม้ว่าห้วงว่างเปล่าจะยังเปิดไม่เต็มที่ แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก อย่างน้อยนางก็สามารถเข้าไปศึกษาลักษณะพิเศษของเชื้อไวรัสได้นางกวาดตามองอย่างสบาย ๆ และทันใดนั้นก็พบว่าผลทุกข์ระทมที่นางโยนลงไปก่อนหน้านี้ได้หยั่งรากและแตกหน่อออกเป็นใบสีเขียวเล็กๆ สองใบที่น่ารักมากนั่นทำให้นางประหลาดใจ ผลทุกข์ระทมมีอยู่จริงหรือ?บ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 304
“ท่านอ๋อง โปรดเสวยอะไรสักหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ” เมื่ออาหารทั้งหมดถูกนำมาวาง เหลียงหยวนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เย่เฟยหลีก็พูดขึ้น “ยามใดแล้ว?” เย่เฟยหลีเขียนต่อโดยไม่เงยหน้า“ยามอู่*กว่า ๆ แล้วพ่ะย่ะค่ะ”ไม่แน่ใจว่าฉู่เนี่ยนซีทานอะไรแล้วหรือยัง เย่เฟยหลีจเงยหน้าและให้เหลียงหยวนไปเชิญฉู่เนี่ยนซี มารับประทานอาหารกลางวันกับเขาหลังจากนั้นไม่นาน เหลียงหยวนก็กลับมารายงานว่าพระชายาหลีไม่อยู่ในเรือนนอน หลังจากถามคนรับใช้ที่นั่น พวกเขาไม่รู้ว่าพระชายาหลีไปที่ใดเย่เฟยหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘ฉู่เนี่ยนซีนี่ช่างหาตัวยากจริง ๆ ไม่รู้หายไปไหนอีก’‘หากนางไปที่โรงพนันหุยหุนแล้วถูกสายลับขององค์จักรพรรดิเห็นเข้าเล่า?’“ส่งคนไปตามหานาง”“พ่ะย่ะค่ะ”เย่เฟยหลียังคงจมอยู่กับกองเอกสารราชการ สีหน้าของเขาสงบ แต่บรรยากาศรอบตัวของเขากลับดูวุ่นวาย มีเรื่องที่ต้องจัดการครุ่นคิดมากมาย และแต่ละเรื่องล้วนทำให้เขาหนักใจเขากังวลเกี่ยวกับประชาชนที่เดือดร้อนเรื่องที่อยู่ และยังไม่สามารถยื่นมือเข้าไปช่วยเรื่องน้ำท่วมได้ อีกทั้งก็ต้องลาดตระเวนฝั่งมณฑลตะวันตกเพื่อหาข่าว รวมไปถึงต้องปกป้องฉู่เนี่ยนซีจากการถูกทำร้าย แต่ความสงส
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
