Share

บทที่ 937

วันที่สองเช้าตรู่ จักรพรรดิเหวินนำทุกคนมุ่งตรงไปยังสามเมืองชายแดน

ในเมื่อจักรพรรดิเหวินมาซั่วเป่ยแล้ว ย่อมต้องไปดูสามเมืองชายแดนที่คิดถึงคนึงหา

ต่อให้สามเมืองชายแดนตอนนี ไม่ได้เป็นเหมือนสามเมืองชายแดนในตอนนั้นก็ตาม

จักรพรรดิเหวินปรารถนาไปตรวจดู ทุกคนก็ไม่อาจขัดขวางได้เช่นกัน

หลังออกจากด่านเป่ยลู่ ในที่สุดจักรพรรดิเหวินก็ได้ขี่ม้าของฮูเจี๋ยแล้ว

อย่าว่าเลย ขี่ม้าของฮูเจี๋ยต้องบอกว่าขี่ได้สบายยิ่งนัก!

ในพระทัยจักรพรรดิเหวินทอดถอนพระทัย

“ปานปู้ตายแล้วจริงหรือ?”

ระหว่างทาง จักรพรรดิเหวินตรัสถามหยุนเจิง

“ยืนยันว่าตายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

หยุนเจิงพยักหน้า

“เช่นนั้นก็น่าเสียดาย!”

พระพักตร์ของจักรพรรดิเหวินเต็มไปด้วยอารมณ์ ส่ายพระพักตร์กล่าว “ข้าอยากเห็นหัวของปานปู้!”

“……”

หยุนเจิงเมื่อได้ยิน ในใจแอบสบถอย่างควบคุมไม่ได้

ปานปู้ตายไปตั้งนานแล้ว!

ขุดร่างของปานปู้ออกมาให้เจ้า เจ้าก็ไม่เอาเช่นกัน!

ตาแก่นี่ เจ้าคิดเจ้าแค้นเสียจริง!

ถึงเวลายามบ่าย พวกเขาก็พบพวกเสิ่นฮูหยินที่เดินทางมาถึงด่านเป่ยลู่

ฮูหยินเสิ่นรีบพาทุกคนลงจากหลังมา ทำความเคารพให้จักรพรรดิเหวิน

“ไม่ต้องพิธีรีตอง”

จักรพรรดิเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status