ทะลุมิติกลายมาเป็นองค์ชายเก้าต้าเซี่ย ติดอยู่ในคุกหลวง พรุ่งนี้ถูกประหารด้วยทัณฑ์เลาะกระดูก เพียงหนึ่งวาจาเปลี่ยนชะตาชีวิต ฝ่าบาทพระราชทานสมรสด้วยความปีติ โค่นล้มพระชายา...
View Moreของสามอย่างที่หลี่หลงหลินต้องการกลับหาไม่ยากเว่ยซวินสั่งคนให้ส่งมายังห้องทรงพระอักษรโดยตรงหลี่หลงหลินครุ่นคิด สั่งให้ซูเฟิ่งหลิงกลับบ้าน ไปนำถ่านกัมมันต์บางส่วนกลับมา“ถ่านกัมมันต์?”ซูเฟิ่งหลิงเผยสีหน้างุนงง “ท่านหมายถึง สิ่งที่พี่สะใภ้รองนำมาทำน้ำตาลอ้อยน่ะหรือ? ที่บ้านมีก็มีจริง แต่มีประโยชน์อะไร?”หลี่หลงหลินร้อนใจ พูดว่า “เจ้าอย่าถามอีกเลย! อย่างไรเสียก็มีประโยชน์มาก!”ซูเฟิ่งหลิงไม่ถามมากอีก รีบกลับไปนำถ่านกัมมันต์มาจากจวนสกุลซูอีกด้านหนึ่งหลี่หลงหลินให้ซุนชิงไต้ช่วยเหลือ นำไข่ขาวออกมา จากนั้นเริ่มกรอกใส่ปากฮ่องเต้หวู่แท้จริงแล้ว ฮ่องเต้หวู่ดื่มน้ำมูลเข้าไปมาก ฟื้นคืนสติกลับมาตั้งนานแล้วเพียงแต่อาเจียนออกไปหลายครั้ง ทำให้ฮ่องเต้หวู่คล้ายถูกสูบพลังไปจนหมด ร่างกายไม่มีแรงหลงเหลือเลยสักนิด เปลือกตาหนักคล้ายถูกกรอกตะกั่วตอนนี้เอง ปากของฮ่องเต้หวู่ถูกบีบเปิดออก กลิ่นคาวของไข่ขาวผสมนมวัว ถูกกรอกเข้ามา“เจ้าเก้า...”“เจ้าลูกอกตัญญู!”“เราใกล้จะตายอยู่แล้ว!”“เจ้าถึงขั้นยังให้เราดื่มของพรรค์นี้!”ภายในใจของฮ่องเต้หวู่ เปี่ยมความไม่พอใจคล้ายมีม้าโคลนหญ้านับหมื่นตัวว
หลี่หลงหลินปาดเหงื่อเย็นเต็มศีรษะ “พี่สะใภ้สาม เสด็จพ่อถูกวางยาพิษอะไร?”ภายในใจเขาว้าวุ่นมากแม้ซุนชิงไต้เชี่ยวชาญด้านยาพิษมากแต่หากเป็นพิษแปลกประหลาดนั่นก็ยุ่งยากแล้ว!สีหน้าซุนชิงไต้เคร่งขรึม พูดว่า “สารหนู!”เพียงเว่ยซวินได้ยิน ทันใดนั้นสีหน้าเผือดซีด ล้มลงกับพื้นสารหนู!แม้ว่านี่เป็นยาพิษที่พบเห็นได้บ่อยๆ แต่ฤทธิ์รุนแรงมาก ไม่มียารักษา!ฝ่าบาท ยังสามารถช่วยชีวิตกลับมาได้จริงหรือ?หลี่หลงหลินกลับถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “เป็นสารหนูไม่ผิดไปดังคาด!”แท้จริงแล้วเมื่อครู่หลี่หลงหลินก็หยั่งเดาไว้แล้ว ยาพิษที่ฮองเฮาหลู่ใช้กับฮ่องเต้หวู่ อาจเป็นสารหนูเหตุผลนั้นง่ายมากประการแรก ที่นี่คือฝ่ายในของวังหลวง การป้องกันแน่นหนาต่อให้เป็นฮองเฮา ก็ไม่สามารถทำยาพิษแปลกอะไรออกมาได้อย่างง่ายดายประการที่สอง ในสายตาคนยุคสมัยโบราณ กินสารหนูเข้าไป นั่นต้องตายอย่างแน่นอนแท้จริงแล้วนี่คือความเข้าใจผิดอย่างหนึ่งสารหนูเป็นพิษ แต่มีวิธีถอนพิษย่อมดีกว่ายาพิษกระเรียนแดงทำนองนั้น ยาพิษที่สูญหายไปในยุคสมัยต่อมานั้นดีมากนักยิ่งไปกว่านั้นในเมื่อฮองเฮาหลู่ใส่สารหนูลงในน้ำแกงโสม นั่
หลี่หลงหลินลอบถอนหายใจแต่ไหนแต่ไรมา ผลประโยชน์ของตนและเว่ยซวิน มิได้เสียเปล่าในช่วงเวลาสำคัญเว่ยซวินตัดสินใจได้อย่างถูกต้อง ยืนอยู่ฝั่งเดียวกับตนแน่นอน ยังมีสิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นผลประโยชน์ร่วมกันระหว่างตนเองและเว่ยซวิน ไม่ว่าอย่างไร ฮ่องเต้หวู่ก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปหลี่หลงหลินได้ยินว่าเว่ยซวินต้องการตามหมอหลวง รีบร้องห้ามไว้ “อย่าเป็นอันขาด!”เว่ยซวินชะงัก พูดอย่างไม่เข้าใจ “ไม่เรียกหมอหลวง ฝ่าบาทจะทำเช่นไร...”หลี่หลงหลินอธิบาย “ด้วยอำนาจของฮองเฮาหลู่ ในบรรดาหมอหลวง น่ากลัวว่ามีคนของนางอยู่! ถึงตอนนั้น ไม่เพียงรักษาเสด็จพ่อไม่หาย ยังจะทำสิ่งตรงกันข้ามอีกด้วย...”เว่ยซวินตกใจเหงื่อเย็นผุดทั่วทั้งสรรพางค์กาย พยักหน้าคล้ายไก่จิกข้าว “อืม กระหม่อมเลอะเลือนไปแล้ว! ทั้งหมดขอให้องค์ชายเก้าตัดสินใจ!”หลี่หลงหลินครุ่นคิด พูดว่า “สถานการณ์ในตอนนี้เร่งด่วนมาก เจ้าปล่อยซูเฟิ่งหลิงก่อน ให้นางกลับบ้าน ไปพาพี่สะใภ้สามซุนชิงไต้มา! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว มีเพียงนางสามารถช่วยฝ่าบาทได้!”เว่ยซวินไฉนเลยจะไม่รับปาก รีบพูด “รีบปล่อยพระชายา! เฮ้อ ล้วนเป็นพวกเดียวกัน ทั้งหมดเข้าใจผิดไปแล้ว!”
ในเวลาเดียวกันฮองเฮาผู้มีเมตตาและคุณธรรมท่านนี้ ฉีกหน้ากากที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความอบอุ่นอย่างสิ้นเชิง ในสายตาของหลี่หลงหลิน ราวกับอสรพิษที่เลือกกัดคนตัวหนึ่ง!เพื่อทำให้ลูกชายแท้ๆ หลี่เทียนฉี่ขึ้นสู่ตำแหน่งฮ่องเต้ฮองเฮาหลู่ใกล้เสียสติเต็มที!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ นางก็กล้าลงมือสังหาร!นับประสาอะไรกับหลี่หลงหลิน?ขอเพียงฮองเฮาหลู่นำพระราชโองการแต่งตั้งรัชทายาทไปจากมือหลี่หลงหลินได้ แก้ไขชื่อแซ่ เปลี่ยนจากหลี่หลงหลินเป็นหลี่เทียนฉี่เช่นนั้น หลี่เทียนฉี่รัชทายาทที่ถูกปลด ก็สามารถกลับมาเป็นรัชทายาทได้ใหม่อีกครั้ง อย่างถูกต้องตามครรลองครองธรรม!“ท่านอย่าฝันเลย!”หลี่หลงหลินเก็บพระราชโองการไว้ในอก เผชิญหน้ากับฮองเฮาหลู่ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากภายนอกระลอกหนึ่งเว่ยซวินในชุดปักลายหม่าง เร่งฝีเท้าบุกเข้ามาข้างหลังเขา ยังมีองครักษ์เสื้อแพรทั้งหมดที่ชวนให้ตกตะลึงพรึงเพริดก็คือ ซูเฟิ่งหลิงถูกองครักษ์เสื้อแพรจับไว้ มือสองข้างไพล่หลัง ผลักเข้ามาแล้วเว่ยซวินเห็นฮ่องเต้หวู่นอนบนพื้น ไม่รู้เป็นหรือตาย ทันใดนั้นว้าวุ่นใจหนัก สีหน้าไม่สบอารมณ์มากฮองเฮาหลู่รีบร้องตะโกน ล้มล
มุกเหงื่อขนาดเท่าถั่วเหลือง ผุดพราวเต็มหน้าผาก ร่างกายกระตุกอย่างแรงมองออกว่า เขากำลังได้รับความเจ็บปวดยากเกินจะทนไหว“ใครกัน? ใครวางยาทำร้ายเรา?”“หรือว่า จะเป็นนางกำนัลข้างกายฮองเฮา?”ต่อให้มาถึงขั้นนี้ ฮ่องเต้หวู่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน คนวางยาพิษจะเป็นคนเคียงหมอนของตน“เสด็จพ่อ...”หลี่หลงหลินเองก็ว้าวุ่น “ท่านอดทนก่อน! ลูกจะรีบไปตามหมอหลวง...”ฮ่องเต้หวู่จับมือหลี่หลงหลินไว้แน่นๆ เส้นเลือดปูดนูนบนหน้าผาก “เจ้าเก้า เราอาจจะทนไม่ไหวแล้ว! เจ้าอย่าไป...เรายังมีเรื่องสำคัญ...”เพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ฮ่องเต้หวู่พูดได้ไม่ชัดนัก นิ้วมือของเขาสั่นเทา หยิบของบางอย่างออกจากอก ส่งถึงมือหลี่หลงหลินหลี่หลงหลินก้มหน้าอ่าน ตัวคนก็อึ้งงันอยู่กับที่!พระราชโองการ!พระราชโองการแต่งตั้งรัชทายาท!องค์ชายคนอื่น ต่างเฝ้าฝันถึงสิ่งนี้หลังฮ่องเต้หวู่เขียนดีแล้ว ก็พกติดตัวไว้อยู่ตลอดความเป็นตายอยู่ตรงหน้า ฮ่องเต้หวู่นำพระราชโองการออกมา มอบให้หลี่หลงหลินแคว้นจะขาดกษัตริย์ไปไม่ได้!หากฮ่องเต้หวู่เป็นอะไรไป วิญญาณกลับสู่น้ำพุเก้าชั้นฟ้าฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ ยังมิได้แต่งตั้งรัชทายาท ใต้หล้าจ
เสิ่นชิงโจวทำทั้งหมด ก็เพื่อองค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่!ในอดีต หลี่เทียนฉี่ก่อกบฏล้มเหลว ถูกปลดจากรัชทายาทกลายเป็นเจ้าแคว้นเสิ่นชิงโจวไม่ยอมตัดใจ!วางแผนมานานหลายปี ก็เพื่อช่วยหลี่เทียนฉี่ก่อกบฏอีกครั้ง ครอบครองบัลลังก์ฮ่องเต้!ซูเฟิ่งหลิงพูดอย่างกระตือรือร้น “ข้าเข้าใจแล้ว! ฮองเฮาหลู่เป็นมารดาแท้ๆ ขององค์ชายใหญ่หลี่เทียนฉี่! ยิ่งไปกว่านั้น หลี่เทียนฉี่ก่อกบฏล้มเหลว นางพลอยเดือดร้อนไปด้วย ถูกส่งเขาตำหนักเย็น! ปากนางไม่พูด แต่ฝ่าบาทในหัวใจนาง กลับมีความแค้นฝังลึก!”“ระหว่างสามีและลูกชาย นางเลือกลูกชาย!”“ดังนั้น นางไม่ใช่ช่วยเสิ่นชิงโจว แต่ช่วยหลี่เทียนฉี่ ปลงพระชนม์ฝ่าบาท!”สีหน้าหลี่หลงหลินไม่สบอารมณ์มาก “ใช่แล้ว! ต่อให้เสด็จพ่อระวังเยี่ยงไร ก็คิดไม่ถึง ภรรยาร่วมผูกผมร่วมเตียงเคียงหมอนมานานหลายปีจะทำร้ายพระองค์! หวังว่าจะยังทันเวลา!”ระหว่างพูด หลี่หลงหลินและซูเฟิ่งหลิงมาถึงหน้าตำหนักเฟิ่งซีแล้ววันนี้ตำหนักเฟิ่งซี ป้องกันอย่างแน่นหนาองครักษ์หน้าประตูเห็นสองคนมา ก็รีบกางแขนขวางไว้ “องค์ชาย! ฮองเฮามีรับสั่ง ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าตำหนักเฟิ่งซี! ท่านโปรดกลับไปด้วย!”สีหน้าหลี่หลงหล
หลี่หลงหลินพาซูเฟิ่งหลิง เดินผ่านศาลาระเบียงทางเดิน สวนพฤกษา มุ่งหน้าไปยังตำหนังเฟิ่งซี“ฮองเฮาประสงค์ร้ายต่อฝ่าบาท?”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วแน่น รู้สึกเหลือจะเชื่อ “องค์ชายเก้า นี่ตกลงเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่? ใช่หรือไม่ว่าท่านเข้าใจผิดไป!”สีหน้าหลี่หลงหลินไม่สบอารมณ์มาก “ข้าเองก็หวังให้เข้าใจผิดไป! แต่...พวกเราล้วนถูกเสิ่นชิงโจวหลอกแล้ว! เขามิได้ทำเพื่อใต้หล้า และราษฎร์!”“เสิ่นชิงโจวก่อกบฏ ก็เพื่อ...เพื่อองค์ชายใหญ่!”ซูเฟิ่งหลิงชะงัก พูดอย่างไม่เข้าใจ “องค์ชายใหญ่ ท่านกำลังพูดถึงรัชทายาทที่ถูกปลดหลี่เทียนฉี่?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ใช่! ก็คือเสด็จพี่ใหญ่!”อันที่จริง ฮ่องเต้หวู่มิได้แต่งตั้งรัชทายาท แต่ยึดตามหลักธรรมเนียมปฏิบัติของบรรพบุรุษ แต่งตั้งลูกชายคนโตหลี่เทียนฉี่เป็นรัชทายาท โปรดปรานเขาอย่างมากจากนั้น ไม่รู้เพราะเหตุใด รัชทายาทกลับก่อกบฏ ตกตะลึงทั้งใต้หล้า!ฮ่องเต้หวู่กริ้วหนัก ปลดตำแหน่งรัชทายาท ส่งฮองเฮาเข้าตำหนักเย็นหลายปีต่อมา เหล่าขุนนางขอความเมตตาอย่างยากลำบาก ฮ่องเต้หวู่จึงคลายโทสะ อภัยโทษรัชทายาท แต่งตั้งเขาเป็นเจ้าแคว้น ปกครองตงไห่ เฝ้าชายแดนของต้าเซี่ย!ต่อ
“ไร้เหตุผลสิ้นดี!”ซูเฟิ่งหลิงตกตะลึง “เดินหมากแพ้ ก็ล้มกระดาน? ทำเลยเถิดถึงเพียงนี้เชียว? ช่างแล้ว ท่านเองก็อย่าโกรธเขาเลย! อย่างไรเสีย เขากลายเป็นนักโทษ ยังจะสามารถก่อปัญหาสร้างความวุ่นวายอะไรได้อีก?”“กระดานหมาก...กระดานหมาก...”หลี่หลงหลินอึดอัดใจแย่แล้ว ปากบ่นงึมงำไม่หยุด เอ่ยถามซูเฟิ่งหลิงอย่างกะทันหัน “เจ้าพูด อะไรคือกระดากหมากของข้า?”ซูเฟิ่งหลิงใคร่ครวญครู่หนึ่ง พูดว่า “นั่นยังต้องพูดอีกหรือ! ย่อมต้องเป็นฝ่าบาทอย่างไรเล่า!”หลี่หลงหลินชะงัก “เสด็จพ่อ?”ซูเฟิ่งหลิงพูดอย่างจริงจัง “ใช่แล้ว! ท่านสามารถทำสำเร็จไปเสียทุกอย่าง ชนิดที่ว่าแม้แต่ในทางที่ไม่ถูกต้องก็ทำได้! ก็เพราะท่านเป็นองค์ชายเก้า โอรสที่ฝ่าบาทโปรดปรานที่สุด!”“หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ศีรษะคงหลุดจากบ่าไปแล้ว!”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เจ้าพูดมีเหตุผลยิ่งนัก! สิ่งที่ข้าพึ่งพาอาศัย ตั้งแต่เริ่มจนจบก็คืออำนาจกษัตริย์! เป็นที่โปรดปรานของเสด็จพ่อ! ก็เพราะสาเหตุนี้ ข้าถึงสามารถโอหังไม่เกรงกลัว ไม่ให้ความสำคัญต่อกษัตริย์เท่าที่ควร ลบหลู่ขุนนางได้!”“ไม่ว่าอัครมหาเสนาบดีตู้เหวินยวน หรืออาจารย์ของฮ่องเต้เสิ่นชิงโจว!”“ข้าล้
“วางบนจุดกลางกระดาน ทรงพลังไม่อาจหยุดยั้ง!”รูม่านตาเสิ่นชิงโจวหดลง พลังแห่งการต่อสู้ถูกจุดขึ้นภายในใจ“ทว่า...”เสิ่นชิงโจวยิ้มเบาๆ “องค์ชายเก้า พรสวรรค์ของท่านล้นเหลือ แต่ท้ายที่สุดท่านก็ยังเด็กเกินไป! ท่านแข็งแกร่งเพียงใดก็ช่าง ครั้นลมพัดผ่านยอดเขา...”เสิ่นชิงโจวกลับไม่ยอมรับการท้าทายจากหลี่หลงหลิน แต่วางหมากด้วยท่าทางสงบเยือกเย็น อิงตามจังหวะของตน วางหมากสีขาวที่มุมแห่งหนึ่งครู่ต่อมาหลี่หลงหลินวางอีกตัว ใกล้กับจุดกลางกระดานเสิ่นชิงโจวขมวดคิ้วนี่คือการเดินหมากแปลกประหลาดอะไรกันไม่เคยเห็นมาก่อน!แต่อย่างไรก็ตาม!อิงตามจังหวะการเดินของตน ไม่ต้องให้หลี่หลงหลินเข้ามายุ่งหมาก วางลงช้าๆเพียะ ๆ ๆ...วางต่อเนื่องสี่ตัว เสิ่นชิงโจวมองออกแล้ว ฝีมือการเดินหมากของหลี่หลงหลินอ่อนหัดยิ่งนักถึงขั้นเรียกได้ว่า เขาเดินหมากไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ!หมากดำสี่ตัวถึงขั้นกลายเป็นเส้นตรงหนึ่งเส้นน่าขันยิ่งนัก!เสิ่นชิงโจวส่ายหน้า “ดูท่าแล้วข้ามองคนผิดไป! เดิมทีท่านก็ไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของข้า...”เพียะ!หลี่หลงหลินวางหมากตัวที่ห้าอย่างไม่เกรงใจ ยิ้มเย็นพูดว่า “ห้าหมากเรียงกัน! ท่านอ
“ลูกรัก”“ดื่มเหล้าพิษจอกนี้!”“แม่ร่วมเดินสู่ยมโลกพร้อมกับเจ้า!”หลี่หลงหลินลืมตาขึ้น พบว่าตนอยู่ในชุดนักโทษ ถูกขังอยู่ในคุกที่มืดมิดหญิงงามในชุดชาววังแสนสง่า ร่ำไห้ดั่งสาลี่ต้องหยาดพิรุณ น้ำตานองหน้า มือถือจอกทอง ดวงหน้างามสะพรั่งเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังชั่วพริบตา ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในความคิด!ราชวงศ์ต้าเซี่ย ราชวงศ์หนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์!ข้าทะลุมิติกลายมาเป็นองค์ชายเก้า!หญิงงามในชุดชาววังตรงหน้า คือมารดาของข้า พระชายาโหรวสตรีที่ฮ่องเต้หวู่ทรงโปรดปรานมากที่สุด!ผู้สืบเชื้อสายแห่งราชวงศ์ สมาชิกราชสกุล ร่ำรวยสมบัติวิบูลย์ทรัพย์ สระสุราเมรัยพงไพรเนื้อ หญิงงามละลานตา ช่างเป็นสิ่งที่ผู้คนเสาะแสวงเสียเนี่ยกระไร!ทว่าหลี่หลงหลินกลับไม่ดีใจแม้แต่น้อยชื่อเสียงเรียงนามขององค์ชายเก้าแย่มาก เป็นเศษสวะที่ทุกคนทราบกัน!ไม่เพียงแค่นี้เขายังทำความผิดร้ายแรง ทำให้ฮ่องเต้หวู่พิโรธ สังหารสายเลือดเพื่อธำรงไว้ซึ่งความยุติธรรม!เสือถึงร้ายก็ไม่กินลูกตัวเอง!ต้องเป็นความผิดบาปใดกัน ทำให้ฮ่องเต้หวู่ไม่เห็นแก่ความเป็นพ่อเป็นลูก จำต้องสังหารตนให้ได้?ความทรงจำของหลี่...
Comments