3.น้องสาวขี้อิจฉา

หวังกุยหลันลุกขบฟันด้วยความโกรธแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่น พยายามรักษาหน้าตาไว้

 " ข้าแค่กำลังคิดถึงตำรายาใหม่ที่จะคิดค้น จึงเผลอเหม่อไปเสียหน่อย"

หวังจูหรันพยักหน้า แต่ดวงตายังฉายยิ้มเยาะ "ถ้าอย่างนั้นพี่สาวก็ระวังด้วยนะ อย่าให้เสียชื่อตระกูลของเรา"

หวังกุยหลันยิ้มแข็งค้างบนใบหน้า  นางยังเป็นแค่นักศึกแพทย์อยู่เลย จะรักษาผู้คนได้มากน้อยแค่ไหนกัน  หญิงสาวแหงนหน้ามองฟ้า ‘สวรรค์! ทำไมส่งฉันมาที่นี่ด้วยนะ!’

ขณะก่นด่าโชคชะตา หวังกุยหลันก็เก็บสมุนไพรไปด้วย ทั้งสองเดินเก็บสมุนไพรจนตะกร้าเกือบเต็ม หวังจูหรันเดินนำาถึงลำธารเล็กๆ กลางป่า ทั้งสองนั่งพักใต้ร่มไม้ริมน้ำ

"พี่สาว" หวังจูหรันเอ่ยขึ้น "ข้าอยากถามอะไรท่านสักอย่าง"

หวังกุยหลันกำลังดื่มน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ "ว่ามาสิ"

"ท่านรู้สึกอย่างไรกับคุณชายเจียงไห่ถัง?" หวังจูหรันถามพลางจ้องมองปฏิกิริยาของพี่สาว

"เอ๊ะ!?" หวังกุยหลันสำลักน้ำพรวด พ่นออกมาเป็นสายฝอยใส่หน้าน้องสาวเต็มๆ

"อุ๊ย! พี่สาว!" หวังจูหรันร้องเสียงหลง รีบเช็ดหน้า

"ขะ...ขอโทษ!" หวังกุยหลันรีบขอโทษ พลางคิดในใจ 'เจียงไห่ถังเป็นใครกัน??'

"ท่านเป็นอะไรไป?" หวังจูหรันถามอย่างสงสัย "ปกติเวลาข้าถามเรื่องคุณชายเจียง ท่านมักจะยิ้มกริ่มราวกับแมวได้กินปลาทู"

            ‘ยัยนี้คงเกลียดฉันจริงๆ เปรียบเทียบแต่ละอย่าง ...เฮ้อ!’

"เจ้าว่าข้าควรรู้สึกอย่างไรล่ะ"

หวังจูหรันทำหน้างง "เมื่อวานท่านยังบอกว่าจะเอาใจคุณชายเจียงให้ได้ แม้ต้องพลิกแผ่นดิน วันนี้เหตุใดจึงเปลี่ยนใจไป?"

หวังกุยหลันอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ "อ๋อ! ข้าหมายถึง... ข้ารู้สึกดีมากๆ จนไม่รู้จะพูดอย่างไร ใช่แล้ว! ข้าจะต้องพลิกแผ่นดินเพื่อเขา!"

หวังจูหรันยิ้มกริ่ม "อย่างนี้สิ ถึงจะเหมือนพี่สาวข้า แต่..." สีหน้านางเปลี่ยนเป็นจริงจัง "ท่านอย่าลืมนะว่า คุณชายเจียงเป็นคู่หมั้นของข้า"

"หา!?" หวังกุยหลันอุทานออกมาดังลั่น "เขาเป็นคู่หมั้นของเจ้าหรือ?"

"พี่สาว ท่านลืมไปแล้วหรือ?" หวังจูหรันทำหน้าหรี่ตามอง "ท่านเองนี่แหละที่บอกว่าจะแย่งคุณชายเจียงไปจากข้าให้ได้"

หวังกุยหลันรู้สึกเหมือนถูกสาดน้ำเย็นเฉียบ 'โอ้ สวรรค! ฉันกลายเป็นนางร้ายแย่งคู่หมั้นน้องสาวตัวเองอย่างนั้นหรือ?'

"เอ่อ... ข้า..." หวังกุยหลันพูดติดอ่าง "ข้าล้อเล่นน่ะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะทำแบบนั้นเสียจริง หรอกนะ?"

ดวงตาของหวังจูหรันมองพี่สาวอย่างไม่เชื่อ

 "ท่านแน่ใจหรือ?"

"แน่สิ!" หวังกุยหลันพยักหน้าหงึกๆ "ข้าเป็นถึงพี่สาว จะทำร้ายน้องได้อย่างไร? ฮ่า ฮ่า..."

ขณะที่กำลังหัวเราะแก้เก้อ หวังกุยหลันก็พลาดท่าลื่นไถลลงไปในลำธาร

"ว้าย!" นางร้องลั่นพลางตะเกียกตะกายขึ้นฝั่ง

หวังจูหรันหัวเราะคิกคัก "พี่สาว วันนี้ท่านช่างตลกยิ่งนัก"

หวังกุยหลันได้แต่ยิ้มแห้งๆ พลางคิดในใจ 'ช่างเป็นวันที่วุ่นวายเสียจริง จะรอดพ้นสถานการณ์นี้ไปได้อย่างไรกันนะ?'

ยามบ่าย หวังกุยหลันและหวังจูหรันเดินกลับเข้าหมู่บ้าน ทั้งสองสาวดึงดูดสายตาผู้คนด้วยท่าทางแปลกประหลาด หวังกุยหลันเดินโซเซ เสื้อผ้าเปียกชุ่ม ผมยุ่งเหยิงประดับด้วยใบไม้และกิ่งไม้เล็กๆ

"นั่นใช่คุณหนูกุยหลันหรือไม่?" เสียงกระซิบดังมาจากแม่ค้าขายผัก

"ใช่แล้ว แต่วันนี้ดูแปลกตาเหลือเกิน" อีกเสียงตอบกลับ

หวังกุยหลันได้ยินเสียงซุบซิบนินทา นางพยายามเชิดหน้าเดินอย่างสง่างาม แต่กลับสะดุดก้อนหินล้มคะมำ

"โอ๊ย!" นางร้องลั่น ใบหน้าจมดินโคลน

"คุณหนูกุยหลัน!" ชาวบ้านร้องเสียงหลง รีบวิ่งเข้ามาช่วย

หวังจูหรันยืนมองพี่สาวด้วยสีหน้างุนงง "พี่สาว วันนี้ท่านเป็นอะไรไป? ปกติท่านสง่างามดั่งนกยูงลำแพน แต่วันนี้กลับดูเหมือนเป็ดตกน้ำ"

หวังกุยหลันลุกขึ้นยืน พยายามรักษาหน้าตาไว้ "ข้า... ข้าแค่กำลังคิดสูตรยาใหม่ จึงเผลอเหม่อไปหน่อย"

"สูตรยาอะไรหรือขอรับ คุณหนู?" ชายชราผู้หนึ่งถาม "ต้องวิเศษมากแน่ๆ ถึงทำให้ท่านลืมตัวถึงเพียงนี้"

หวังกุยหลันอึกอัก คิดหาคำตอบอย่างรวดเร็ว "อา... สูตรยา... ยา... ยาแก้อาการซุ่มซ่าม!"

เสียงฮือฮาดังขึ้นรอบตัว

"โอ้โฮ! สมแล้วที่เป็นหมอเซียนแห่งหมู่บ้านเรา" ชาวบ้านพูดกันเซ็งแซ่

"ใช่แล้ว! ข้าจะคิดค้นยานี้ให้ได้" หวังกุยหลันประกาศเสียงดัง "และข้าจะเป็นคนแรกที่ได้ทดลองยานี้!"

"สมควรแล้วขอรับ" ชายชราพยักหน้าเห็นด้วย "ดูเหมือนท่านจะต้องการยานี้มากทีเดียว"

เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วตลาด หวังกุยหลันยิ้มแห้งๆ พลางคิดในใจ ' สมองฉันไปหมดแล้ว พูดอะไรออกไป? ยาแก้อาการซุ่มซ่าม? หรือเป็นจิตใตส้ำนึกเจ้าของร่างนี้'

ขณะที่กำลังจะเดินจากไป นางก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มรูปงามยืนมองนางอยู่ไกลๆ ด้วยสายตาประหลาด

"นั่นใครกัน?" นางถามหวังจูหรันเบาๆ

"พี่สาว ท่านตาฝาดไปแล้วหรือ?" หวังจูหรันตอบอย่างแปลกใจ "นั่นคุณชายเจียงไห่ถังไงเล่า!"

หวังกุยหลันอ้าปากค้าง

‘สวรรค์! นั่นคือคู่หมั้นของน้องสาวที่เราพยายามจะแย่งมาหรือนี่? หวังกุยหลันเอย ผู้ชายมีตั้งมากมายเหตุใดต้องแย่งผู้ชายกับน้องสาวตัวเองด้วยเล่า เผื่อชีวิตที่สวบไร้เสียงสาปแช่ง ฉันจะไม่ให้เรื่องเลวร้ายนี้เกิดขึ้นแน่นอน'

แพทย์หญิงทะลุมิติ