เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 11 พบเจอกันอีกครั้ง 2/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-07 15:16:55ตอนที่ 11 พบเจอกันอีกครั้ง 2/2
ภาคินขับรถมุ่งกลับเข้าตัวเมืองทันที เพื่อที่จะพาหญิงสาวไปส่งโรงพยาบาล ส่วนคนเจ็บ ก็เอาแต่กอดผ้าขนหนูเอาไว้แน่นด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา ภาคินมองด้วยความรู้สึกสงสาร ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้นี่ถ้าเขา กับคนสนิทไม่มาเจอเข้าเสียก่อนเขาก็ไม่อยากจะคิดเลยว่า ผู้หญิงตรงหน้าของเขานี้จะมีสภาพเป็นเช่นไร พวกมันอาจจะ ทำปู้ยี่ปู้ยำกับผู้หญิงแล้วฆ่าปิดปาก.. อย่างที่เป็นข่าวร้ายๆข่าว พอคิดมาถึงตรงนี้ก็พรานให้เขาอยากจะกลับไปกระทืบไอ้พวกเด่นสังคมพวกนั้นให้จมธรณีไม่ต้องได้ผุดไม่ต้องได้เกิดมาอีก.. ด้วยความ เร็วที่เขาขับไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล เขาลงจากรถแล้วเรียกให้ บุรุษพยาบาลเข้ามานำตัวหญิงสาวไปส่งห้องฉุกเฉินทันที "คุณบุรุษพยาบาลครับทางนี้มีคนเจ็บครับ!.."เขาเปิดประตูเรียกบุรุษพยาบาล ที่อยู่ตรงนั้นทันที บุรุษพยาบาลรีบเข็นรถเข็นไปรับตัวของธารธาราทันทีที่สิ้นเสียงของภาคินไม่กี่วินาทีธารธาราก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน โดยมีภาคินยืนรออยู่ด้านนอก เพื่อรอฟังข่าว.. จากนั้นก็มีพยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขารีบเอ่ยถามทันที "คนเจ็บเป็นยังไงบ้างครับคุณพยาบาล?"เขาถามออกไปเสียงขรึม ทำเอาพยาบาลสาวถึงกับตัวแข็งเมื่อได้ยินน้ำเสียงอันทรงอำนาจบวกกับบุคลิกที่นิ่งถึงของชายหนุ่มมากถึงตรงหน้า "คุณหมอกำลังตรวจร่างกายอยู่ค่ะ เชิญคุณผู้ชายไปลงทะเบียนตรงแผนกเวชระเบียนด้วยนะคะ" พยาบาลสาวรีบตอบคำถามแล้วให้ชายหนุ่มไปลงทะเบียนให้คนเจ็บด้วยน้ำเสียงสุภาพ "อ้อครับ" เขาพยักหน้าแล้วขานรับก่อนจะเดินออกไป โทรหาคนสนิทให้หา บัตรประจำตัวของหญิงสาวที่อาจจะตกอยู่ในรถแล้วถ่ายส่งมาให้เขา ตืด!!ตืด!. เสียงเรียกเข้าดังอยู่ไม่กี่ครั้งก็มีเสียงของมาวินตอบกลับมา "ครับนาย" ทันทีที่ได้ยินเสียงของคนสนิทเขาก็รีบสั่งความทันที "วินนายไปหาดูซิว่าบัตรประจำตัวของผู้หญิงคนนั้นอยู่ในรถหรือเปล่า เจอแล้วก็ถ่ายรูปส่งมาให้ฉันฉันจะลงทะเบียนคนไข้ให้เธอ?" "ครับนาย"มาวินรับรับคำแล้วไปทำตามทันที "แล้วตอนนี้ตำรวจมาหรือยัง?"เขาถาม และก่อนที่มาวินจะตอบหูเขาก็ได้ยินเสียงหวอรถตำรวจวิ่งมาทางนี้พอดี "มาแล้วครับนาย."เขาตอบก่อนจะเปิดประตูรถของหญิงสาวเพื่อหากระเป๋าสตางค์เพื่อที่จะเอาบัตรประชาชนถ่ายส่งไปให้กับผู้เป็นนาย เมื่อได้รับรูปถ่ายบัตรประชาชนของหญิงสาวแล้วเขาก็วางสาย เดินไปยังแผนกเวชระเบียนทันที กลับมาอีกทีคุณหมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินพอดี "คนเจ็บเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ"เขาทานทันทีที่เห็นคุณหมอเดินออกมา "หัวแตกเย็บไป 4 เข็มครับแล้วก็ร่างกายมีบาดแผลถลอกพกช้ำหลายจุด คนเจ็บต้องนอนดูอาการที่โรงพยาบาลซัก 3-4 วันนะครับ"นายแพทย์หนุ่มบอกกับชายหนุ่มญาติคนไข้ทันที "ครับ" เขาพยักหน้ารับก่อนจะบอกกับคุณหมอ "เดี๋ยวอาจจะมีตำรวจมาสอบปากคำคนเจ็บคุณหมอช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับ "เขาไม่ลืมบอกกับคุณหมอหนุ่มเกี่ยวกับคนเจ็บที่เขาช่วยเหลือมา คุณหมอหนุ่มมองหน้าเขาแล้วพยักหน้าก่อนที่เขาจะเล่ารายละเอียดให้กับคุณหมอเจ้าของไข้ของหญิงสาวได้ฟังเมื่อฟังจบแล้วคุณหมอหนุ่มจึงสั่งให้พยาบาลนำตัวคนเจ็บไปเอกซเรย์ทั้งตัวและตรวจให้ละเอียดอีกครั้งเพื่อเก็บหลักฐานก่อนจะให้ พยาบาลพาไปพักที่ห้องพักคนไข้ ธารธาราที่ยังมีสติอยู่ถูกบุรุษพยาบาลเข็นไปยังห้องพักทันทีที่ออกจากห้องฉุกเฉิน โดยมีสายตาของภาคินที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่กับมาวินมองตามไปจนสุดสายตา "เจ้านายครับพวกมันถูกตำรวจนำตัวไปโรงพักแล้วครับส่วนผมก็กำลังจะไปหาเจ้านายที่โรงพยาบาลนะครับ" มาวินบอกกับเจ้านาย "อืม.."ภาคินขานรับและวางสายไป ที่ห้องพักคนป่วย ธารธารามองดูกระปุกน้ำเกลือและเข็มที่เสียบอยู่ที่แขน ด้วยความรู้สึกที่กลัวยังไม่หายก่อนที่เธอจะถามถึงผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือชีวิตของเธอเอาไว้จากพยาบาลสาว "คุณพยาบาลคะผู้ชายที่พาฉันมาส่งโรงพยาบาลอยู่ไหนคะ?"เธอถาม "ดิฉันเห็นเขาคุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกนะคะคนไข้" พยาบาลสาวตอบ "คุณพยาบาลช่วยไปตามข่าวมาพบฉันทีได้ไหมคะ?"เธอบอก กับพยาบาลสาว "ได้ค่ะ.."พยาบาลสาวยิ้มรับแล้วก็กำลังจะออกไปตามชายหนุ่มแต่ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาเสียก่อน อุ้ย!! พยาบาลสาวอุทานแล้วยืนมองชายหนุ่มมาดเซอหน้าตาหล่อเหลาตรงหน้าด้วยความรู้สึกชื่นชม ก่อนจะหลบให้คนตัวสูงเข้ามาในห้อง.. ส่วนตัวเองก็ขออนุญาตหลบออกไปจากห้องทันที ธารธารามองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยตาเบิกกว้าง พลางพึมพำออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คุณนั่นเอง?.."เธอพึงพำด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า...ด้านภาคินเองก็ตะลึงอยู่ไม่น้อยที่เห็นผู้หญิงที่เขาช่วยเหลือมาเป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับคนที่เดินซุ่มซ่ามมาชนเขาถึง 2 ครั้ง 2 ครา "คุณนั่นเอง"เขาเองก็พึมพำออกไปเช่นเดียวกัน ก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาวที่นอนเนื้อตัวเต็มไปด้วยผ้าก๊อซปิดแผลอยู่บนเตียงคนไข้ ออกมาเสียงขรึม "คุณเป็นยังไงบ้าง?" เขาถาม "เจ็บไปทั้งตัวเลยค่ะ"เธอตอบ "แล้วคุณมาเจอกับไอ้พวกนั้นได้ยังไง?"เขาถาม "ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะอยู่ๆพวกมันก็ขับรถมาปาดหน้ารถของฉัน" เธอตอบ "คุณเคยเห็นหน้าพวกมันมาก่อนไหม?"เขาถาม "ไม่เคยเลยค่ะ" เธอตอบ "แล้วตอนนี้พวกมันอยู่ที่ไหนเหรอคะ"เธอถามหาพวกคนชั่วทั้งสาม "ส่งตัวพวกมันให้ตำรวจไปแล้วครับ"เขาตอบ "ค่ะ "เธอพยัก "อีกไม่นานตำรวจก็คงจะมาสอบปากคำ"เขาบอก เธอพยักหน้ารับอีกครั้ง ด้วยใบหน้าที่เศร้าสลดเพราะนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เธอเองก็อยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง จนน้ำตา เออล้นขอบตาออกมาอย่างที่เธอไม่รู้ตัว "คุณไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วพักผ่อนเถอะ อีกเดี๋ยว ตำรวจก็คงจะมาสอบปากคำ"เขาบอก "ขอบคุณคุณมากนะคะที่ช่วยฉัน.ขอบคุณมากๆค่ะ" เธอขอบคุณเขาทั้งน้ำตา นี่ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้วพี่เขาได้ช่วยเธอเอาไว้ อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรก็ตามยังไงเสียเธอก็อยากจะขอบคุณเขาจากใจของเธอจริงๆ "ครับ"เขารับคำเสียงขรึม จากนั้นห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้แล้วถามเธอออกไปอีกครั้ง "อยากจะโทรหาคนที่บ้านไหมครับ"เขาถาม เธอพยักหน้ารัวเร็วเมื่อนึกถึงบิดาขึ้นมาป่านนี้ทุกคนคงจะรอเธอแย่แล้ว "ค่ะ" จากนั้นเธอก็บอกเบอร์ของบิดาที่เธอจำได้จนขึ้นใจให้กับชายหนุ่มได้กดโทรหาทันที เมื่อเธอบอกว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาลเกิดอุบัติเหตุขึ้นนิดหน่อยเสียงของบิดาก็ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "ได้ๆเดี๋ยวพ่อจะไปเดี๋ยวนี้" นายสันติเมื่อได้รับสายจากเบอร์แปลก และเสียงของบุตรสาวบอกว่าตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลเขาก็รีบถามชื่อโรงพยาบาลแล้วพาภรรยากับบุตรสาวคนเล็กไปยังโรงพยาบาลทันที ผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีมาวินก็เข้ามา พร้อมกับคำสารภาพของ ไอ้คนชั่วทั้ง 3 ที่เขาเข้นเอาคำตอบจากปากของมันด้วยตัวเองก่อนที่ตำรวจจะมาถึง เมื่อมาวินเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยเข้ามาเห็นหน้าของหญิงสาวที่พวกเขาได้ช่วยเหลือเอาไว้ก็ถึงกับอึ้งมองหน้าเจ้านาย ครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะเอ่ยถามหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง "คุณเป็นยังไงบ้างครับ?"เขาถามเสียงขรึมไม่แพ้ผู้เป็นนาย "ก็เจ็บไปทั้งตัวเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่ช่วยเหลือฉัน"เธอตอบและขอบคุณผู้ชายอีกคนที่มีส่วนช่วยเหลือเธอจากใจจริง "ไม่เป็นไรครับเป็นใครที่เจอกับเหตุการณ์แบบนี้ก็ต้องช่วยกันทุกคนนั่นแหละครับ"เขาตอบ ก่อนจะตัดสินใจถามหญิงสาวออกไป "คุณชื่ออะไรครับ" มาวินถามทั้งๆที่รู้แต่เขาก็อยากจะรู้จากปากของ เจ้าตัวว่าเป็นใครชื่ออะไรมาจากไหน "ฉันชื่อธารธาราเป็นเจ้าของไร่ธารธาราค่ะ"เธอตอบ มาวินพยักหน้า "ก่อนหน้านี้คุณเคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับใครหรือเปล่าครับหรือ มีเรื่องที่ไม่ลงรอยกับใครหรือเปล่าครับ"เขาถาม พลางจ้องหน้าหญิงสาว ธารธาราสายหน้าเรือเร็วเพราะเธอไม่เคยมีเรื่องกับใครและผิดใจกับใครจริงๆ "ทำไมคุณถึงถามฉันอย่างนั้นหรือคะ?" เธอถาม "เพราะไอ้พวก 3 ตัวนั้นมันยอมรับกับผมว่ามีคนจ้างมันมาทำร้ายคุณครับ" มาวินเลือกที่จะบอกความจริงกับหญิงสาวออกไป.. ธารธาราถึงกับหน้าซีดเมื่อได้ยินคำพูดของผู้มีพระคุณตรงหน้า. ภาคินเองก็ขมวดคิ้วเข้าหากันเช่นเดียวกัน "มีคนจ้างพวกมันมาเหรอคะ?" เธอถามเสียงสั่นแววตาสับสน "ครับมีคนจ้างพวกมันมา"เขาย้ำคำเดิม ทำเอามือของธารธาราเย็นเหฉียบสั่นสะท้านหน้าซีดจนไร้สีเลือด ภาคินกับมาวินมองด้วยความสงสาร ถึงพวกเขาจะเป็นผู้ชายนิ่งขรึมและแข็งกระด้างแต่ก็ยังมีหัวใจ และในขณะที่เธอตกอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่นั้นประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกเปิดเข้ามา เป็นสันติกับนางสิรินาถและเพลงที่นั่นเองที่เปิดประตูเข้ามา "น้ำลูกเกิดอะไรขึ้นกับลูก?"นายสันติรีบเดินเร็วมาหาบุตรสาวทันทีด้วยความเป็นห่วง ตามมาด้วยนางสิรินาถที่มีใบหน้าตื่นตระหนกและเพลงพิณที่เดินตามหลังบุพการีทั้งสองเข้ามาอย่างเงียบๆบทที่เกี่ยวข้อง
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 12 ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง
ตอนที่ 12 ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง เมื่อ 3 พ่อแม่ลูกเข้ามาภายในห้องก็เห็นบุตรสาวคนโตนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีกระปุกน้ำเกลือและผ้าพันแผล พันตามแขนตามขาเต็มไปหมด ทำเอานายสันติถึงกับตกใจที่เห็นบุตรสาว อยู่ในสภาพ แบบนี้ "น้ำหนูไปโดนอะไรมาลูก"นายสันติรีบถลาเข้าไปหาบุตรสาว คนโตที่เตียงคนไข้ทันที พลางถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก นางศิรินาถเองก็ไม่ต่างจากผู้เป็นสามี นางเองก็ตกใจจนหน้าซีดเมื่อเห็นสภาพของลูกเลี้ยง ต่างจากเพลงพิณที่มองพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยสายตาว่างเปล่าไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเธอ..โดยมีภาคินกับมาวินยืนดูคนทั้ง 3 ที่เข้ามาใหม่อยู่อย่างเงียบๆ อยู่ที่มุมห้อง "ไม่เป็นอะไรมากค่ะพ่อ แค่หัวแตกแล้วก็พกช้ำดำเขียวนิดหน่อย" เธอบอกกับบิดาเสียงสั่น "แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกถึงอยู่ในสภาพแบบนี้?" สันติยังคงถามต่อด้วยความอยากรู้ ธารธารามองหน้าบิดานิ่งๆก่อนจะตอบคำถามของบิดาออกไป "มีคนคิดจะทำร้ายน้ำค่ะพ่อ พวกมันขับรถปาดหน้ารถของน้ำแล้วก็จะฉุดน้ำค่ะ.. ดีที่มีคนมาช่วยน้ำเอาไว้ได้ทัน"เธอตอบคำถามของบิดาเสียงสั่น เพราะเธอยังมีความรู้สึกตื่นกลัวกับเหตุการณ์ที่พึ่งจะผ่านมายังไม่หาย "
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 13 พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภาคิน
ตอนที่ 13 พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภาคิน เพราะเธอรู้ว่าถึงเธอจะพูดไปก็ไม่มีใครเห็นด้วยกับเธอที่เธอจะไปขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองเธอจึงปล่อยผ่านไปก่อน ค่อยไปหาโอกาสไปขอบคุณคนทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองทีหลัง ด้านภาคินและมาวินที่กำลังเดินออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าโรงพยาบาลของตัวเอง เมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งอยู่บนรถแล้วมาวินจึงหันไปทางผู้เป็นนาย "เจ้านายไม่คิดที่จะบอกผู้หญิงคนนั้นหน่อยหรือครับ ?"เขาถาม "ไม่จำเป็น"ภาคินตอบ "ครับ"มาวินขานรับ จากนั้นคนทั้งสองก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลตรงกับไปที่ไร่ของตัวเองทันที อีกด้านภายในห้องพักผู้ป่วย สันติ เมื่อเหลือบไปมองนาฬิกาติดผนัง ที่บอกเวลา เที่ยงคืนกว่าแล้ว เขาจึงหันไปเอ่ยกับภรรยาและบุตรสาวคนเล็ก ที่นั่งสัปหงกอยู่ที่โซฟา "คุณนาท! คุณกับลูกกลับไร่ไปพักผ่อนเถอะผมจะเฝ้ายัยน้ำอยู่ที่นี่เอง"นายสันติบอกกับภรรยา ปองภพที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรีบเอ่ยเสนอตัว "คุณพ่อครับ คุณพ่อพาคุณแม่กับน้องเพลงกับไปพักผ่อนที่ไร่เถอะครับผมจะอยู่เฝ้าน้ำที่นี่เอง"เขารีบเสนอตัว เพลงพิณเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินว่าว่าที่พี่เคยจะอยู่เฝ้าพี่สาวเขาเธออยู่ที่นี่ด้วยตัวเองเธอจึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 14 คนในมุมมืด
ตอนที่ 14 คนในมุมมืด ตราบใดที่ยังหาสาเหตุและคนที่คิดจะทำร้ายเธอยังไม่เจอ เธอก็คงจะอยู่กับความระแวงต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะรู้ตัวคนที่ต้องการจะทำร้ายเธอ ภาคินมองใบหน้าที่ซีดเซียวของหญิงสาวก็นึกสงสาร ก็อดที่จะ แนะนำออกไปไม่ได้ "ช่วงที่ตำรวจยังหาคนบงการยังไม่เจอคุณก็ควรจะหาบอดี้การ์ดหรือผู้คุ้มกันมาคอยตามดูแล เวลาไปไหนมาไหนก็คงจะดี"เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ธารธาราพยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่คิดหนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีมาจากไหนเพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใครเลยสักคน คำพูดของนายตำรวจทำให้เธอระแวงคนรอบกายไปเสียหมดจนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนแล้วยังมาวันนี้อีก "ฉันไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีที่ไหน"เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักใจ ภาคินขมวดคิ้วถาม "คุณก็ลองคุยกับคู่หมั้นของคุณดูสิเผื่อเขาจะหามาให้คุณได้" ภาคินบอกกับหญิงสาว ธารธารานิ่งคิดไม่พูดอะไร ทำให้ภาคินอดที่จะสงสัยไม่ได้เมื่อเขาเสนอให้เธอไปบอกคู่หมั้นของเธอหาผู้คุ้มกันมาให้ เขาจึงเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ "คุณมีอะไรปิดบังผมกับตำรวจเอาไว้หรือเปล่า" ภาคินถามหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหลบตาเขาไม่พูดไม่จาเหมือนคนที่กำลังคิดหนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 15 คาหนังคาเขา
ตอนที่ 15 คาหนังคาเขา เธอใช้มือดันประตูเปิดกว้างออกแล้วแทรกตัวเข้าไปข้างในห้อง ก่อนที่เธอจะยืนตัวแข็งอยู่กับที่ มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แกร่ง!! เสียงกุลแจรถที่อยู่ในมือหล่นลงพื่นเสียงดังจนทำให้ชายหญิงที่ กำลังนัวเนียกันอยู่บนโต๊ะทำงานสะดุ้งแล้วหันกลับมามองยังต้นเสียงทันที.. "น้ำ!!"เสียงคนทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน "น้ำ!.." โดยเฉพาะปองภพที่อุทานออกมาจนสุดเสียงพร้อมกับลุกออกมาจากตัวของผู้หญิงที่มีสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ยืดตัวตรงแล้วลนลานรีบรูดซิบกางเกงด้วยความเร่งรีบ ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด ธารธารายืนมองคนทั้งสอง ด้วยความตื่นตระหนกยิ่งเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนัวเนียอยู่กับคู่หมั้นของเธอ เธอก็ยิ่งตกใจจนหน้าซีดตัวสั่นเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเธอ...รุ้งระดา "น้ำ!!น้ำครับฟังพี่ก่อน.. มันไม่ได้เป็นอย่างที่น้ำเห็นนะครับ"ปองภพรีบลนลานเข้าไปหาคนรัก .....? ธารธาราถอยหลังออกไปหลายก้าวด้วยความรังเกียจ พรางมองคนทั้งสองด้วยแววตาเจ็บปวด จนเธอพูดอะไรไม่ออกเพราะ ความเสียใจมันจุกแน่นในอกจนเธอไม่อาจจะเอ่ยเป็นเสียงออกมาได้ น้ำตาเม็ด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 16 ความจริงที่แสนเจ็บปวด
ตอนที่ 16 ความจริงที่แสนเจ็บปวด ยิ่งเห็นสภาพของผู้หญิงทั้งสองที่ตบตีกันแย่งคู่หมั้นของตัวเองเธอก็ยิ่งรับมันไม่ได้จนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ ด้านปองภพเองก็หงุดหงิดจนแทบคลั่ง แทนที่เขาจะได้ตามง้อคนรัก แต่กลับต้องมาแยกผู้หญิงลับๆของตัวเองออกจากกัน แทนที่เขาจะได้ตามง้อและอธิบายเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับคนรักและปรับความเข้าใจกัน แต่กลับต้องมาห้ามรุ้งรดากับเพลงพิณทะเลาะกันแทน เขาร้อนใจขึ้นมาทันที่ เมื่อเห็นว่าคนรักกำลังค่อยๆถอยหลังออกจากห้องไปทีละก้าวด้วยท่าทีเจ็บปวด ปองภพเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน ถึงเขาจะมีผู้หญิงอยู่รอบกาย แต่ผู้หญิงที่เขาให้ใจก็มีเพียงแค่ธารธาราคู่หมั้นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "หยุดๆ" เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าผู้หญิงทั้งสอง จับทั้งสองแยกออกจากกันแล้วผลักไปคนละทางด้วยความโกรธ จนหญิงสาวทั้งสองกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทางด้วยความตกใจ ว้าย!!! โอ้ย!!! ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ส่วนปองภพเองก็ไม่ได้ใส่ใจหญิงสาวทั้งสองอีก เขาก้าวขาไวๆเข้าไปหาคู่หมั้นทันทีด้วยความร้อนใจ "น้ำ!.น้ำฟังพี่ก่อน!.."เขาทะล่ำทะลักเรียกคนรักที่กำลังจะออกจากห้องไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนใจ ธารธารา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 17 แย่งชิง
ตอนที่ 17 แย่งชิงมือเรียวยาวลูบแผ่นหลังบอบบางของคนที่ซบหน้าร้องไห้อยู่กับอกของเขาด้วยความสงสาร เห็นแล้วก็พรานให้นึกถึงตัวเองในวันนั้นวันที่เขาสูญเสียคนรักให้กับผู้ชายคนอื่นไป เขาคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ดีว่ามันเจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน สภาพของเขาในวันนั้นคงจะไม่ต่างกันกับผู้หญิงคนนี้ในวันนี้มาวินเองก็แอบมองผู้เป็นนายผ่านกระหจกมองหลังเป็นระยะๆ เป็นบางครั้ง ภาคินเองก็รู้ว่าคนสนิทกำลังแอบมองเขาอยู่เขาจึงจงใจมองกลับด้วยแววตาคำถาม ทำเอามาวินรีบหลบสายตาของผู้เป็นนาย พัลวันจนไม่กล้าที่จะแอบมองอีกอีกทางด้านของปองภพและผู้หญิงของเขาอีกสองคนก็กำลังตกอยู่ในความวุ่นวายปองภพเมื่อตามคนรักไม่ทันก็กลับขึ้นมาณห้องทำงานของตัวเอง ก็เห็นว่ามีพนักงานหลายคนกำลังมองไปที่ห้องทำงานของเขาเป็นตาเดียวกัน และทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องภาพที่เห็นก็คือผู้หญิง 2 คนกำลัง ฉุดกระชากลากถูกันอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่ผมเผ้ารุงรัง เขามองผู้หญิงทั้งสองของเขาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดก่อนจะสั่งให้คนที่ตามเขามาจับผู้หญิงของเขาแยกออกจากกัน"ไปจับแยกออกจากกันสิ"เขาหันไปสั่งเสียงกร่าว"ครับ"ชายใส่สูทที่ตามหลังเขามารีบเข้าไปจับผู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 18 ช่วยเหลือ
ตอนที่ 18 ช่วยเหลือ เมื่อภาคินพาคนที่พึงจะเจอเรื่องหนักๆ เข้ามาในบ้านเขาก็จับให้เธอนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก พลางหันไปสั่งความกับแม่บ้านที่เดินมาต้อนรับผู้เป็นนาย "พ่อเลี้ยงจะดื่มน้ำอะไรดีคะ?"ละอองเดินเข้ามาถามผู้เป็นนาย ฟางมองไปยังหญิงสาวที่นั่งซบน่าอยู่กับฝ่ามือของตัวเองด้วยความอยากรู้ "น้ำเปล่า 2 แก้วน้ำส้มแก้วนึง" เขาสั่ง "ค่ะ" แม่บ้านสาวรับคำเสียงหวานก่อนจะกลับเข้าห้องครัวไป นำน้ำเขามาเสริฟเจ้านายกับแขกสาว เมื่อแม่บ้านสาววางแก้วน้ำลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาจึงหันไปออกคำสั่งกับแม่บ้านสาวอีกที "ละอองไปทำความสะอาดห้องที่ติดกับห้องฉันที"เขาสั่งแม่บ้านพลางหยิบแก้วน้ำมายื่นให้กับหญิงสาว แม่บ้านสาวพยักหน้ารับและมองคนที่เจ้านายพามาด้วยแววตาอยากรู้ แต่พอได้สบกับดวงตาคมของผู้เป็นนายแม่บ้านสาวก็รีบถอยกรูดออกไปจากตรงนั้นทันที ด้วยความคาใจ ภาคินหันกลับมามองหญิงสาวที่ทำตัวเหมือนผีดิบพลางยื่นแก้วน้ำในมือให้ "ดื่มน้ำก่อนคุณ" ธารธารายื่นมือไปรับแก้วน้ำในมือของภาคินเอามาดื่ม พลางเอ่ยขอบคุณเสียงแผ่ว "ขอบคุณค่ะ" ด้านแม่บ้านสาวที่กลับเข้ามาในห้องครัวก็วางถาดในมือลงด้วยความไม่พอใจ "แม่รู้ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 1พ่อเลี้ยงภาคิน
ตอนที่ 1พ่อเลี้ยงภาคิน .....เรื่องนี่เป็นเรื่องของภาคินนัหธุรกิจหนุ่มชื่อดัง อดีตคู่หมั้นของไอรดา ที่ถูกน้องสาววางยาให้ไปนอนกับมาเฟียอิตาลี แล้วแย่งคู่หมั้นของพี่สาวมาครอง นั่นก็คือพ่อเลี้ยงภาคิน จากเรื่อง โซ่เกี่ยวใจมาเฟียร้าย ...... ในห้องที่เงียบสงบท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านหน้าต่างที่เบิดค้างเอาไว้เข้ามาอย่างแผ่วเบา!เจ้าของร่างส่วนสูง 185 กำลังนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองออกไปยังนอกหน้าต่าง มองดูไร่ชากว่าพันไร่ที่เขียวชะอุ่มจนสุดลูกหูลูกตาท่ามกลางขุนเขาที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก! กว่า 5 ปีแล้วที่ภาคินหนีมาอยู่ที่นี่!มาเป็นพ่อเลี้ยงภาคินของไร่ภาคิน!ที่ใครๆต่างก็กร่าวถึง! ใบหน้าหล่อเหลาปกคลุมไปด้วยไรหนวดเขียวครึ้มจนดูดุดันและน่าเกรงขาม!.แต่กระนั้นความดุดันก็มิอาจปิดบังความหล่อเหลาอันทรงเสน่ห์ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของพ่อเลี้ยงภาคินได้เลยแม้แต่นิดเดียว ภาคิน..จากนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศผู้มีจิตใจอ่อนโยนมองโลกในแง่ดี!.เปลี่ยนไปในทันทีเมื่อถูกคนที่รักหักหลังจนต้องกลายมาเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ!..ณในที่ไร่แห่งนี้! ไร่ชาภาคิน ภาคินหลับตาลงช้าๆมือขวาถือถ้วยกาแฟที่ยังมีควันลอยกรุนขึ้นจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19
บทล่าสุด
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 18 ช่วยเหลือ
ตอนที่ 18 ช่วยเหลือ เมื่อภาคินพาคนที่พึงจะเจอเรื่องหนักๆ เข้ามาในบ้านเขาก็จับให้เธอนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก พลางหันไปสั่งความกับแม่บ้านที่เดินมาต้อนรับผู้เป็นนาย "พ่อเลี้ยงจะดื่มน้ำอะไรดีคะ?"ละอองเดินเข้ามาถามผู้เป็นนาย ฟางมองไปยังหญิงสาวที่นั่งซบน่าอยู่กับฝ่ามือของตัวเองด้วยความอยากรู้ "น้ำเปล่า 2 แก้วน้ำส้มแก้วนึง" เขาสั่ง "ค่ะ" แม่บ้านสาวรับคำเสียงหวานก่อนจะกลับเข้าห้องครัวไป นำน้ำเขามาเสริฟเจ้านายกับแขกสาว เมื่อแม่บ้านสาววางแก้วน้ำลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาจึงหันไปออกคำสั่งกับแม่บ้านสาวอีกที "ละอองไปทำความสะอาดห้องที่ติดกับห้องฉันที"เขาสั่งแม่บ้านพลางหยิบแก้วน้ำมายื่นให้กับหญิงสาว แม่บ้านสาวพยักหน้ารับและมองคนที่เจ้านายพามาด้วยแววตาอยากรู้ แต่พอได้สบกับดวงตาคมของผู้เป็นนายแม่บ้านสาวก็รีบถอยกรูดออกไปจากตรงนั้นทันที ด้วยความคาใจ ภาคินหันกลับมามองหญิงสาวที่ทำตัวเหมือนผีดิบพลางยื่นแก้วน้ำในมือให้ "ดื่มน้ำก่อนคุณ" ธารธารายื่นมือไปรับแก้วน้ำในมือของภาคินเอามาดื่ม พลางเอ่ยขอบคุณเสียงแผ่ว "ขอบคุณค่ะ" ด้านแม่บ้านสาวที่กลับเข้ามาในห้องครัวก็วางถาดในมือลงด้วยความไม่พอใจ "แม่รู้ไ
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 17 แย่งชิง
ตอนที่ 17 แย่งชิงมือเรียวยาวลูบแผ่นหลังบอบบางของคนที่ซบหน้าร้องไห้อยู่กับอกของเขาด้วยความสงสาร เห็นแล้วก็พรานให้นึกถึงตัวเองในวันนั้นวันที่เขาสูญเสียคนรักให้กับผู้ชายคนอื่นไป เขาคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ดีว่ามันเจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน สภาพของเขาในวันนั้นคงจะไม่ต่างกันกับผู้หญิงคนนี้ในวันนี้มาวินเองก็แอบมองผู้เป็นนายผ่านกระหจกมองหลังเป็นระยะๆ เป็นบางครั้ง ภาคินเองก็รู้ว่าคนสนิทกำลังแอบมองเขาอยู่เขาจึงจงใจมองกลับด้วยแววตาคำถาม ทำเอามาวินรีบหลบสายตาของผู้เป็นนาย พัลวันจนไม่กล้าที่จะแอบมองอีกอีกทางด้านของปองภพและผู้หญิงของเขาอีกสองคนก็กำลังตกอยู่ในความวุ่นวายปองภพเมื่อตามคนรักไม่ทันก็กลับขึ้นมาณห้องทำงานของตัวเอง ก็เห็นว่ามีพนักงานหลายคนกำลังมองไปที่ห้องทำงานของเขาเป็นตาเดียวกัน และทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องภาพที่เห็นก็คือผู้หญิง 2 คนกำลัง ฉุดกระชากลากถูกันอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่ผมเผ้ารุงรัง เขามองผู้หญิงทั้งสองของเขาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดก่อนจะสั่งให้คนที่ตามเขามาจับผู้หญิงของเขาแยกออกจากกัน"ไปจับแยกออกจากกันสิ"เขาหันไปสั่งเสียงกร่าว"ครับ"ชายใส่สูทที่ตามหลังเขามารีบเข้าไปจับผู้
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 16 ความจริงที่แสนเจ็บปวด
ตอนที่ 16 ความจริงที่แสนเจ็บปวด ยิ่งเห็นสภาพของผู้หญิงทั้งสองที่ตบตีกันแย่งคู่หมั้นของตัวเองเธอก็ยิ่งรับมันไม่ได้จนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ ด้านปองภพเองก็หงุดหงิดจนแทบคลั่ง แทนที่เขาจะได้ตามง้อคนรัก แต่กลับต้องมาแยกผู้หญิงลับๆของตัวเองออกจากกัน แทนที่เขาจะได้ตามง้อและอธิบายเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับคนรักและปรับความเข้าใจกัน แต่กลับต้องมาห้ามรุ้งรดากับเพลงพิณทะเลาะกันแทน เขาร้อนใจขึ้นมาทันที่ เมื่อเห็นว่าคนรักกำลังค่อยๆถอยหลังออกจากห้องไปทีละก้าวด้วยท่าทีเจ็บปวด ปองภพเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน ถึงเขาจะมีผู้หญิงอยู่รอบกาย แต่ผู้หญิงที่เขาให้ใจก็มีเพียงแค่ธารธาราคู่หมั้นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "หยุดๆ" เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าผู้หญิงทั้งสอง จับทั้งสองแยกออกจากกันแล้วผลักไปคนละทางด้วยความโกรธ จนหญิงสาวทั้งสองกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทางด้วยความตกใจ ว้าย!!! โอ้ย!!! ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ส่วนปองภพเองก็ไม่ได้ใส่ใจหญิงสาวทั้งสองอีก เขาก้าวขาไวๆเข้าไปหาคู่หมั้นทันทีด้วยความร้อนใจ "น้ำ!.น้ำฟังพี่ก่อน!.."เขาทะล่ำทะลักเรียกคนรักที่กำลังจะออกจากห้องไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนใจ ธารธารา
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 15 คาหนังคาเขา
ตอนที่ 15 คาหนังคาเขา เธอใช้มือดันประตูเปิดกว้างออกแล้วแทรกตัวเข้าไปข้างในห้อง ก่อนที่เธอจะยืนตัวแข็งอยู่กับที่ มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แกร่ง!! เสียงกุลแจรถที่อยู่ในมือหล่นลงพื่นเสียงดังจนทำให้ชายหญิงที่ กำลังนัวเนียกันอยู่บนโต๊ะทำงานสะดุ้งแล้วหันกลับมามองยังต้นเสียงทันที.. "น้ำ!!"เสียงคนทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน "น้ำ!.." โดยเฉพาะปองภพที่อุทานออกมาจนสุดเสียงพร้อมกับลุกออกมาจากตัวของผู้หญิงที่มีสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ยืดตัวตรงแล้วลนลานรีบรูดซิบกางเกงด้วยความเร่งรีบ ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด ธารธารายืนมองคนทั้งสอง ด้วยความตื่นตระหนกยิ่งเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนัวเนียอยู่กับคู่หมั้นของเธอ เธอก็ยิ่งตกใจจนหน้าซีดตัวสั่นเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเธอ...รุ้งระดา "น้ำ!!น้ำครับฟังพี่ก่อน.. มันไม่ได้เป็นอย่างที่น้ำเห็นนะครับ"ปองภพรีบลนลานเข้าไปหาคนรัก .....? ธารธาราถอยหลังออกไปหลายก้าวด้วยความรังเกียจ พรางมองคนทั้งสองด้วยแววตาเจ็บปวด จนเธอพูดอะไรไม่ออกเพราะ ความเสียใจมันจุกแน่นในอกจนเธอไม่อาจจะเอ่ยเป็นเสียงออกมาได้ น้ำตาเม็ด
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 14 คนในมุมมืด
ตอนที่ 14 คนในมุมมืด ตราบใดที่ยังหาสาเหตุและคนที่คิดจะทำร้ายเธอยังไม่เจอ เธอก็คงจะอยู่กับความระแวงต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะรู้ตัวคนที่ต้องการจะทำร้ายเธอ ภาคินมองใบหน้าที่ซีดเซียวของหญิงสาวก็นึกสงสาร ก็อดที่จะ แนะนำออกไปไม่ได้ "ช่วงที่ตำรวจยังหาคนบงการยังไม่เจอคุณก็ควรจะหาบอดี้การ์ดหรือผู้คุ้มกันมาคอยตามดูแล เวลาไปไหนมาไหนก็คงจะดี"เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ธารธาราพยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่คิดหนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีมาจากไหนเพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใครเลยสักคน คำพูดของนายตำรวจทำให้เธอระแวงคนรอบกายไปเสียหมดจนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนแล้วยังมาวันนี้อีก "ฉันไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีที่ไหน"เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักใจ ภาคินขมวดคิ้วถาม "คุณก็ลองคุยกับคู่หมั้นของคุณดูสิเผื่อเขาจะหามาให้คุณได้" ภาคินบอกกับหญิงสาว ธารธารานิ่งคิดไม่พูดอะไร ทำให้ภาคินอดที่จะสงสัยไม่ได้เมื่อเขาเสนอให้เธอไปบอกคู่หมั้นของเธอหาผู้คุ้มกันมาให้ เขาจึงเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ "คุณมีอะไรปิดบังผมกับตำรวจเอาไว้หรือเปล่า" ภาคินถามหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหลบตาเขาไม่พูดไม่จาเหมือนคนที่กำลังคิดหนั
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 13 พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภาคิน
ตอนที่ 13 พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภาคิน เพราะเธอรู้ว่าถึงเธอจะพูดไปก็ไม่มีใครเห็นด้วยกับเธอที่เธอจะไปขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองเธอจึงปล่อยผ่านไปก่อน ค่อยไปหาโอกาสไปขอบคุณคนทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองทีหลัง ด้านภาคินและมาวินที่กำลังเดินออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าโรงพยาบาลของตัวเอง เมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งอยู่บนรถแล้วมาวินจึงหันไปทางผู้เป็นนาย "เจ้านายไม่คิดที่จะบอกผู้หญิงคนนั้นหน่อยหรือครับ ?"เขาถาม "ไม่จำเป็น"ภาคินตอบ "ครับ"มาวินขานรับ จากนั้นคนทั้งสองก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลตรงกับไปที่ไร่ของตัวเองทันที อีกด้านภายในห้องพักผู้ป่วย สันติ เมื่อเหลือบไปมองนาฬิกาติดผนัง ที่บอกเวลา เที่ยงคืนกว่าแล้ว เขาจึงหันไปเอ่ยกับภรรยาและบุตรสาวคนเล็ก ที่นั่งสัปหงกอยู่ที่โซฟา "คุณนาท! คุณกับลูกกลับไร่ไปพักผ่อนเถอะผมจะเฝ้ายัยน้ำอยู่ที่นี่เอง"นายสันติบอกกับภรรยา ปองภพที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรีบเอ่ยเสนอตัว "คุณพ่อครับ คุณพ่อพาคุณแม่กับน้องเพลงกับไปพักผ่อนที่ไร่เถอะครับผมจะอยู่เฝ้าน้ำที่นี่เอง"เขารีบเสนอตัว เพลงพิณเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินว่าว่าที่พี่เคยจะอยู่เฝ้าพี่สาวเขาเธออยู่ที่นี่ด้วยตัวเองเธอจึง
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 12 ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง
ตอนที่ 12 ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง เมื่อ 3 พ่อแม่ลูกเข้ามาภายในห้องก็เห็นบุตรสาวคนโตนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีกระปุกน้ำเกลือและผ้าพันแผล พันตามแขนตามขาเต็มไปหมด ทำเอานายสันติถึงกับตกใจที่เห็นบุตรสาว อยู่ในสภาพ แบบนี้ "น้ำหนูไปโดนอะไรมาลูก"นายสันติรีบถลาเข้าไปหาบุตรสาว คนโตที่เตียงคนไข้ทันที พลางถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก นางศิรินาถเองก็ไม่ต่างจากผู้เป็นสามี นางเองก็ตกใจจนหน้าซีดเมื่อเห็นสภาพของลูกเลี้ยง ต่างจากเพลงพิณที่มองพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยสายตาว่างเปล่าไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเธอ..โดยมีภาคินกับมาวินยืนดูคนทั้ง 3 ที่เข้ามาใหม่อยู่อย่างเงียบๆ อยู่ที่มุมห้อง "ไม่เป็นอะไรมากค่ะพ่อ แค่หัวแตกแล้วก็พกช้ำดำเขียวนิดหน่อย" เธอบอกกับบิดาเสียงสั่น "แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกถึงอยู่ในสภาพแบบนี้?" สันติยังคงถามต่อด้วยความอยากรู้ ธารธารามองหน้าบิดานิ่งๆก่อนจะตอบคำถามของบิดาออกไป "มีคนคิดจะทำร้ายน้ำค่ะพ่อ พวกมันขับรถปาดหน้ารถของน้ำแล้วก็จะฉุดน้ำค่ะ.. ดีที่มีคนมาช่วยน้ำเอาไว้ได้ทัน"เธอตอบคำถามของบิดาเสียงสั่น เพราะเธอยังมีความรู้สึกตื่นกลัวกับเหตุการณ์ที่พึ่งจะผ่านมายังไม่หาย "
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 11 พบเจอกันอีกครั้ง 2/2
ตอนที่ 11 พบเจอกันอีกครั้ง 2/2 ภาคินขับรถมุ่งกลับเข้าตัวเมืองทันที เพื่อที่จะพาหญิงสาวไปส่งโรงพยาบาล ส่วนคนเจ็บ ก็เอาแต่กอดผ้าขนหนูเอาไว้แน่นด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา ภาคินมองด้วยความรู้สึกสงสาร ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้นี่ถ้าเขา กับคนสนิทไม่มาเจอเข้าเสียก่อนเขาก็ไม่อยากจะคิดเลยว่า ผู้หญิงตรงหน้าของเขานี้จะมีสภาพเป็นเช่นไร พวกมันอาจจะ ทำปู้ยี่ปู้ยำกับผู้หญิงแล้วฆ่าปิดปาก.. อย่างที่เป็นข่าวร้ายๆข่าว พอคิดมาถึงตรงนี้ก็พรานให้เขาอยากจะกลับไปกระทืบไอ้พวกเด่นสังคมพวกนั้นให้จมธรณีไม่ต้องได้ผุดไม่ต้องได้เกิดมาอีก.. ด้วยความ เร็วที่เขาขับไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล เขาลงจากรถแล้วเรียกให้ บุรุษพยาบาลเข้ามานำตัวหญิงสาวไปส่งห้องฉุกเฉินทันที "คุณบุรุษพยาบาลครับทางนี้มีคนเจ็บครับ!.."เขาเปิดประตูเรียกบุรุษพยาบาล ที่อยู่ตรงนั้นทันที บุรุษพยาบาลรีบเข็นรถเข็นไปรับตัวของธารธาราทันทีที่สิ้นเสียงของภาคินไม่กี่วินาทีธารธาราก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน โดยมีภาคินยืนรออยู่ด้านนอก เพื่อรอฟังข่าว.. จากนั้นก็มีพยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขารีบเอ่ยถามทันที "คนเจ็บเป็นยังไงบ้างครับคุณพยาบาล?"เขาถามออกไป
หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง ตอนที่ 10 พบเจอกันอีกครั้ง 1/2
ตอนที่ 10 พบเจอกันอีกครั้ง 1/2 หลังจากที่สั่งให้ผู้จัดการโรงแรมดูแล บิดาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ภาคินกับคนสนิทก็ออกเดินทางกลับไร่ทันที โดยมี มาวินเป็นสาระถีให้กับผู้เป็นนาย "เจ้านายครับพรุ่งนี้เจ้านายจะมารับคุณท่านเองหรือจะให้ผมมารับครับ?"มาวินหันไปถามผู้เป็นนายทันทีที่รถมุ่งออกสู่ถนนนอกเมืองที่แสงไฟริมทางสลัว "เดี๋ยวฉันมารับคุณพ่อเอง" ภาคินกล่าวพลางมองออกไปนอกรถ ท่ามกลางความมืดสนิท อีกด้าน ณถนนเส้นเดียวกัน.. ธารธาราขับรถฝ่าความมืดบนถนนเส้นทางนอกเมืองมุ่งตรงไปอย่างไร่ธารธารา ที่เธอใช้เดินทางมาตั้งแต่เล็กจนโตโดยไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อยนิด เพราะปกติแล้วเส้นทางเส้นนี้เธอก็ใช้เดินทางระหว่างไร่กับในตัวเมืองอยู่แทบจะวันเว้นวัน.. เธอจึงขับรถฟังเพลงไปด้วยด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างจะผ่อนคลาย อีกอย่างช่วงเวลาทุ่มกว่าๆนี้มันก็ยังไม่ได้ดึกอะไรมากเธอจึงไม่ได้เร่งรีบถึงมันจะมืดและเงียบไปหน่อยก็เถอะแต่เพราะความเคยชินเธอจึงไม่มีความระวังและระแวง.. และในขณะที่เธอกำลังขับรถและฟังเพลงไปด้วยอยู่นั้นก็มีเสียงแตรถดังไล่หลังเธอมาด้วยความเร็วที่ค่อนข้างสูง แถมยังตบไฟสูงใส่เธอจนเธอต้องขมวดคิ้วด้วยความมึนงง? ปี
