ตอนที่ 14 คนในมุมมืด

ตอนที่ 14 คนในมุมมืด

ตราบใดที่ยังหาสาเหตุและคนที่คิดจะทำร้ายเธอยังไม่เจอ เธอก็คงจะอยู่กับความระแวงต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะรู้ตัวคนที่ต้องการจะทำร้ายเธอ

ภาคินมองใบหน้าที่ซีดเซียวของหญิงสาวก็นึกสงสาร ก็อดที่จะ แนะนำออกไปไม่ได้

"ช่วงที่ตำรวจยังหาคนบงการยังไม่เจอคุณก็ควรจะหาบอดี้การ์ดหรือผู้คุ้มกันมาคอยตามดูแล เวลาไปไหนมาไหนก็คงจะดี"เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

ธารธาราพยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่คิดหนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีมาจากไหนเพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใครเลยสักคน คำพูดของนายตำรวจทำให้เธอระแวงคนรอบกายไปเสียหมดจนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนแล้วยังมาวันนี้อีก

"ฉันไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีที่ไหน"เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักใจ

ภาคินขมวดคิ้วถาม

"คุณก็ลองคุยกับคู่หมั้นของคุณดูสิเผื่อเขาจะหามาให้คุณได้" ภาคินบอกกับหญิงสาว

ธารธารานิ่งคิดไม่พูดอะไร ทำให้ภาคินอดที่จะสงสัยไม่ได้เมื่อเขาเสนอให้เธอไปบอกคู่หมั้นของเธอหาผู้คุ้มกันมาให้ เขาจึงเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"คุณมีอะไรปิดบังผมกับตำรวจเอาไว้หรือเปล่า" ภาคินถามหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหลบตาเขาไม่พูดไม่จาเหมือนคนที่กำลังคิดหนัก ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะอยากรู้เรื่องของเธอจนตัวสั่น แต่สถานการณ์ตอนนี้ เขาจำเป็นที่จะต้องรู้ เพราะเขาเองก็ได้เอาตัวเองไปพัวพันกับคนพวกนั้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเขาก็เชื่อว่าเครือข่ายของคนพวกนั้นไม่คิดที่จะปล่อยเขาได้อยู่อย่างสงบสุขต่อไปอีกแน่นอน เพราะไอ้คนที่เขายิงมันก็น่าจะมีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย ไม่เช่นนั้นมันคงไม่กร่างกับทางตำรวจขนาดนั้นหรอก เผลอๆอาจจะมีผู้ใหญ่ในบ้านเมืองคอยหนุนหลังพวกมันอยู่ก็ได้

ธารธารากลืนน้ำลายลงคอทันทีเมื่อได้ยินคำถามของภาคิน

"ว่าไงคุณคุณมีอะไรปิดบังผมเอาไว้ใช่ไหม คุณบอกผมมาเถอะ ยังไงเสียเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ยังไงเสียผมก็ช่วยคุณจนผมโดนไอ้พวกนั้นแจ้งความกลับในข้อหาพยายามฆ่าไปแล้ว แทนที่ผมจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข แต่จะต้องมาโดนคดีพยายามฆ่าเพราะช่วยคุณ แต่คุณกลับปิดบังเรื่องสำคัญกับผมและทางตำรวจแบบนี้เหรอคุณ! มันแฟร์กับผมแล้วเหรอคุณธารธารา?" ภาคินถามออกไปยืดยาวด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนธารธาราแอบสะดุ้งเพราะความกลัวจนสีหน้าที่ซีดเซียวอยู่แล้วยิ่งซีดยิ่งไปกว่าเดิม

คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกผิด เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองสบตาพ่อเลี้ยงหนุ่มที่กำลังยืนกอดอกมองเธออยู่เช่นกันด้วยความประหม่า

"ฉันก็แค่คิดว่ามันไม่น่าจะเกี่ยวข้องกัน"เธอตอบเสียงอ่อย

"คุณรู้ได้ยังไงว่ามันไม่เกี่ยว? ในเมื่อคุณไม่พูดมันออกมา"เขาถามกลับเสียงขรึม เพราะแน่ใจแล้วว่าเธอกำลังมีอะไรปิดบังเขาอยู่ ในเมื่อเขาเข้ามาเสือกเรื่องของคนอื่นจนตัวเองต้องมารำคาญใจแบบนี้แล้วเขาคงไม่ปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆแน่ เพราะต่อจากนี้ไปเวลาเขาจะไปไหนมาไหนจะต้องคอยระวังตัวจนเขารำคาญใจไม่เหมือนแต่ก่อนที่เวลาเขาไปไหนไปไหนก็ไม่เคยที่จะต้องยุ่งยาก เพราะฉะนั้นเขาจะต้องหาคนที่อยู่เบื้องหลังของคนพวกนี้ให้ได้โดยเร็ว เขาจะไม่ยอมอยู่เป็นเป้านิ่งให้พวกมันกลับมาแก้แค้นโดยที่เขาไม่รู้ว่าพวกมันเป็นใครแบบนี้แน่นอน เขามองหน้าหญิงสาวด้วยแววตากดดัน

"คือว่า.. เมื่อหลายวันก่อนมีคนส่งรูปพี่ภพมาให้ฉัน"สุดท้ายเธอก็ทนสายตากดดันของเขาไม่ได้จนเธอต้องเอ่ยออกมาเสียงอ่อยพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปของคนรักที่คนปริศนาส่งมาให้เธอในคืนนั้นให้เขาดู

ภาคินมองดูโทรศัพท์ในมือของหญิงสาวที่ยื่นให้เขาดูชั่วครู่ก่อนที่เขาจะรับมาดูใกล้ๆ เขามองดูชายหนุ่มที่นอนหลับโดยมีผ้าห่มคลุมท่อนล่างเอาไว้ พลางยกยิ้มที่มุมปากอย่างดูแคลน เขาหยิบเอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมา แล้วจัดการส่งรูปของปองภพเข้าไปในโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วยื่นโทรศัพท์กลับไปให้กับหญิงสาวพลางถาม

"แล้วคนที่ส่งรูปคู่หมั้นของคุณมาให้คุณ เขาได้พูดอะไรกับคุณหรือเปล่า? ได้ส่งข้อความอะไรมาหาคุณอีกหรือเปล่า?"เขาถาม

ธารธาราส่ายหน้าพลางตอบคำถามของคนหน้าดุ

"ส่งแค่รูปมาเฉยๆค่ะ"เธอตอบ

"แล้วคุณเคยพูดเรื่องนี้กับคู่หมั้นของคุณหรือเปล่า?"เขาถาม

ธารธาราส่ายหน้าอีก

"ฉันไม่กล้าถามค่ะ"เธอตอบพลางหลบตา ไม่ใช่ว่าเธอกลัวจะรู้ความจริง กลับกัน เธอกลัวว่าเขาจะไหวตัวทันจนเธอจับพิรุทอะไรไม่ได้เลยต่างหาก แต่มันก็เกิดเรื่องบ้าๆนี้ขึ้นมาเสียกอน แต่ภาคินกลับคิดไปอีกแบบ เขาคิดว่าเธอไม่กล้าที่จะรับความจริง..เพราะรักคู่หมั้นมาก

ภาคินเลิกคิ้วขึ้นสูงมองหน้าคนพูดแล้วแอบถอนหายใจ พลางคิดไปถึงตัวเองเมื่อหลายปีก่อน เขาเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้ดีแต่ไม่ใช่ให้หลับหูหลับตาไม่รับรู้อะไรแบบนี้ เพราะถ้าไม่คิดที่จะทำอะไรเลยเธอเองนั่นแหละที่จะอยู่ลำบาก

ภาคินหันหลังให้กับเธอไปยืนที่ริมหน้าต่าง พลางมองออกไปด้านนอกอย่างใช้ความคิด เพราะข้อมูลใหม่นี้ค่อนข้างจะเชื่อได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเกิดจากเรื่องชู้สาว

ธารธารามองตามหลังของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกผิดพลางเอ่ยขอโทษชายหนุ่มเสียงเบา

"คุณ..ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับตำรวจกับคุณ"เธอกล่าวขอโทษชายหนุ่มด้วยความรู้สึกผิด

ภาคินนิ่งเงียบฟังคำขอโทษของหญิงสาวอยู่อย่างนิ่งๆ โดยไม่ได้หันกลับไปมอง..ยิ่งสร้างความกดดันให้กับธารธารา

"คุณ..ฉันขอโทษ"เมื่อเห็นคนหน้าดุเงียบไปไม่ยอมเอ่ยอะไรกับเธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกกดดัน

เสียงของหญิงสาวทำให้เขาหันกลับไปมองด้วยสายตาราบเรียบ พร้อมกับออกมา

"คุณควรจะต้องรีบหาคนที่ส่งรูปพวกนี้ให้คุณ เพราะคนคนนั้นอาจจะเป็นคนที่อยากจะให้คุณหายไปจากโลกนี้ก็อาจจะเป็นไปได้"เขาบอกกับคนที่นั่งหน้าซีดอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยน้ำเสียงเรียบตึง ถึงเขาไม่เอ่ยอะไรออกมาให้ชัดเจนกว่านี้ แต่เธอก็รับรู้เป็นในๆว่าเขากำลังจะบอกกับเธอว่า เธอกำลังถูกคนรักนอกใจ

ธารธารามองชายหน้าดุด้วยแววตาสั่นไหว ก่อนจะพยักหน้ารับช้าๆ อย่างเลื่อนลอย เพราะถ้ามันเป็นความจริง นั่นก็แสดงว่าธอกำลังถูกคนรักนอกใจ เธอจะต้องทำยังไง? ยกเลิกงานแต่งอย่างนั้นใช่ไหม? เธอคิดด้วยหัวใจที่บีบรัดจนเธอรู้สึกปวดร้าวไปทั้งทรวงอก จนไม่อยากจะคิดอะไรอีกในตอนนี้

ภาคินเองก็สังเกตเห็นความเจ็บปวดจากแววตาของหญิงสาวเขาจึงไม่คิดที่จะพูดกดดันอะไรเธออีก ปล่อยให้เธอเผชิญหน้ากับอนาคตด้วยตัวเอง และเมื่อถึงวันนั้นเขาหวังว่าเธอจะเข้มแข็งและผ่านมันมาได้

หลายวันผ่านไป

ธารธาราออกจากโรงพยาบาลมาพักผ่อนที่บ้าน โดยมีปองภพมาคอยดูแลเธอที่บ้านทุกวันด้วยความห่วงใย เธอพยายามหาความผิดปกติจากตัวเขา แต่เธอก็หาไม่ได้ เธอจึงคิดเอาเองว่าเขาถูกคนที่ไม่หวังดีกลั่นแกล้ง จนมาวันนี้ที่เขาไม่ได้มาหาเธอ เพราะเขาติดประชุมเธอจึงคิดที่จะเข้าไปหาเขาที่โรงแรมเสียเอง เพราะเหลืออีกแค่สามวันก็จะถึงงานแต่งของเธอกับเขาแล้ว เธอจึงหอบเอารายละเอียดของการจัดงานไปขอคำปรึกษากับเขาที่โรงแรมของเขา ที่เขาทำงานอยู่ ด้วยตัวเองในวันนี้เพราะมีหลายอย่างที่เธออยากจะปรับเปลี่ยน

อีกด้านหนึ่งของพ่อเลี้ยงภาคิน้ขานับทั้งแต่ที่เขาได้คุยกับธารธาราในวันนั้น เขาก็ไม่ได้ติดต่อกับหญิงสาวอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาคุยกับเธอที่โรงพยาบาล เขาก็ไม่ได้เจอกับเธออีก เขามอบหมายให้คนสนิทไปพบเธอและทางตำรวจแทนเขาในทุกๆครั้งที่ทางตำรวจขอมา จะว่าไปเขาไม่ได้ก้าวขาออกจากไร่เลยก็ว่าได้ จนมาวันนี้ที่เขาต้องออกมาเซ็นสัญญากับลูกค้าชาวจีนที่โรงแรมเชียงใหม่ของปองภพ

"คู่ค้ามารออยู่ข้างในแล้วนะครับนาย?" มาวินที่ติดตามผู้เป็นนายมาคุยงานกับคู่ค้าคนสำคัญด้วยในวันนี้หันไปกล่าวกับผู้เป็นนายที่กำลังคุยโทรศัพท์เรื่องงานในไร่อยู่กับวินัย

อืม..

เขาหันไปขานรับ ก่อนจะสั่งงานกับปลายสายอีกไม่กี่คำก็กดวางสายไป

"ทำไมคู่ค้าถึงไม่ไปพักที่โรงแรมของเรานะครับนาย?" มาวินหันมาถามผู้เป็นนายด้วยความสงสัยที่คู่ค้าคนสำคัญของเจ้านายมาพักที่โรงแรมเชียงใหม่แทนที่จะเป็นโรงแรมอุ่นไอหมอกเจ้านายของเขา

"ไม่รู้สิ"

ภาคินตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถเดินเข้าประตูลานจอดรถเข้าโรงแรมไป ให้หลังของภาคินไม่ถึง 5 นาทีรถของธารธาราก็วิ่งเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ แล้วลงจากรถเข้าไปด้านในทันที เธอเดินผ่านพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ไปขึ้นลิฟต์ของผู้บริหารทันทีท่ามกลางสายตาชืนชมในความสวยและแอบอิจฉาในวาสนา ของหญิงสาวที่ได้ครอบครองท่านประธานสุดหล่อของพวกตน บางคนอดที่จะพูดออกมาไม่ได้

"ฉันโคตรอิจฉาคุณธารธาราเลยว่ะ ทั้งสวยทั้งโชคดีที่ได้เจ้านายสุดหล่อของเราไปเป็นสามี"พนักงานฝ่ายต้อนรับนางหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอิจฉา

"นี่แหละที่เขาว่าแข่งอะไรก็แข่งได้แต่แข่งบุญภาวาสนามันแข่งกันไม่ได้" เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม

"นั่นสินะ" หญิงสาวคนเดิมเอ่ยอย่างเห็นด้วยพร้อมกับมองตามหลังของว่าที่นายหญิงคนใหม่ไปยังลิฟท์ของผู้บริหารด้วยสายตาละห้อย

ด้านของธารธาราที่ขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นของผู้บริหาร ซึ่งเป็นชั้นที่ถูกแบ่งเอาไว้ทำเป็นออฟฟิศของโรงแรม เธอเดินออกจากลิฟท์ทันทีที่ลิฟท์เปิด ตรงไปยังห้องทำงานของคนรักโดยมีพนักงาน ฝ่ายบัญชีและเอกสาร นั่งทำงานอยู่อีกฝั่งของห้องทำงานของท่านประธานเอ่ยทักทายเธอด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"สวัสดีค่ะคุณน้ำมาหาท่านประธานหรือคะ"พนักงานบัญชีสาวคนหนึ่งถามว่าที่ไหนหญิงด้วยนะเสียงนอบน้อม

"ค่ะ"ธารธาราต่อผ่านส่งยิ้มให้ พร้อมกับเอ่ยทักทายกับพนักงานที่อยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม จนเธอเดินมาถึงห้องหน้าทำงานของคนรักก็ไม่เห็นเลขาหน้าห้องของคนรักนั่งอยู่เหมือนเช่นทุกครั้งเธอจึงพึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัย

"คุณเลขาไปไหนนี่" เธอพึมพำถามถึงเลขาสาววัยกลางคนที่ทำหน้าที่เลขานุการให้กับคนรักเบาๆ

"หรือว่าไปประชุมกับพี่ภพ" เธอพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินไปยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงานของคนรัก พร้องรองใช้มือผลักบานปนะตูเบาๆ ปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อค

"เอ๋..ประตูก็ไม่ได้ล็อคนี่ ทำไมไปประชุมแล้วไม่ล็อคประตูไม่กลัวว่าใครจะเข้ามาขโมยเอกสารสำคัญในห้องทำงานหรือไงนี่" เธอบ่นตำหนิคนรักที่ไม่รอบคอบออกมาเบาๆ ก่อนจะใช้มือผลักประตูห้อง ให้เปิดกว้างออกแล้วแทรกตัวเข้าไปด้านใน..