บทที่ 25

หลังจากมองดูพวกเขาทั้งสองจากไปไกล มั่วเฉินซางก็ถอนสายตา

เพียงแต่ความรู้สึกแปลกๆ ของการดึงดูดสายเลือดในหัวใจ ไม่สามารถระงับได้เป็นเวลานาน

“นายท่าน แม่ทัพเซียวและฮูหยินของเขามีลูกชายเพียงคนเดียว และฮูหยินของเขาก็คือไป๋ซือหวงสาวโง่คนนั้น”

“นึกไม่ถึงว่าจะเป็นหญิงที่ฟื้นจากความตายในคืนนั้น” มั่วเฉินซางกล่าวอย่างใจเย็น

“เด็กคนนี้ต้องมาจากตระกูลของเรา เจ้าไปตรวจสอบในตระกูลดูสิว่ามีใครทิ้งลูกเมียหรือไม่ เป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงธรรมดาและเซียวป๋อฉิงจะให้กำเนิดสายเลือดของเผ่าหมาป่าสีเงิน”

……

หลังจากกลับมาถึงจวน เซียวป๋อฉิงได้นำข่าวว่าพระชายาฉีจะมาเยี่ยมบุตรสาวของนางในตอนค่ำ สั่งให้คนไปแจ้งไป๋ซือหวง

ไป๋หว่านเหลียนได้รับจดหมายตอบกลับจากมารดาของนางแต่แรกแล้ว จึงสั่งให้คนเตรียมงานเลี้ยงอันประณีตไว้แต่เนิ่นๆ

จากนั้นก็ไปรอต้อนรับพระชายาฉีที่หน้าประตูพร้อมกับเซียวป๋อฉิง

หนึ่งชั่วยามต่อมา รถม้าที่สวยงามประณีตแต่ลึกลับมากก็หยุดลง

ซวงเอ๋อร์สาวใช้ข้างกายไปเปิดม่าน เผยให้เห็นสตรีนางหนึ่งที่อายุเกินห้าสิบแต่ยังคงมีท่าทางชดช้อยและมีเสน่ห์

“คารวะพระชายาฉี”

คนรับใช้หลายคนทำความเคารพ

พระชายาฉีสวม