บทที่ 28

“บ่าวขอคารวะทุกท่านเจ้าค่ะ”

ไป๋ซือหวงมองดูนาง แล้วถามว่า “ซวงเอ๋อร์ เมื่อครู่ข้าทำของว่างอยู่กับเจ้า ไม่เคยอยู่ที่นี่เป็นเวลานานใช่หรือไม่?”

ต่อมา พระชายาฉีก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่ากังวล เจ้าบอกความจริงมาก็พอ”

ไป๋หว่านเหลียนแอบขยิบตาให้ซวงเอ๋อร์ อย่าให้หญิงชั่วผู้นี้มาถ่วงรั้งไว้

ซวงเอ๋อร์กัดฟัน นึกถึงพิษในร่างกาย ในที่สุดก็เชิดหน้าพูดว่า “บ่าวทำของว่างอยู่กับฮูหยินตลอด เมื่อครู่ฮูหยินได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว จึงวิ่งมาที่นี่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวป๋อฉิงก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก

พระชายาฉีกับไป๋หว่านเหลียนสบตากัน กัดฟันด้วยความโกรธ ดูเหมือนเด็กสาวผู้นี้จะย้ายข้างแล้ว

ดวงตาจิ้งจอกของไป๋ซื่อหวงกวาดมองชายเมาเหล้าเหล่านั้น แล้วเสนอแนะว่า “ถ้าท่านแม่ทัพอยากรู้ว่าชายเหล่านั้นมาที่นี่ได้ยังไง ลองถามพวกเขาดูก็รู้แล้วมิใช่หรือ?”

เซียวป๋อฉิงก็คิดว่ามีเหตุผล เขาสั่งการกว่าอี “ไปปลุกพวกเขามาสอบถามอย่างละเอียด!”

กว่าอีรับคำสั่ง ราดน้ำแข็งกะละมังหนึ่งใส่ทั้งสามคน ทำให้พวกเขาสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันที

“พูดมา! พวกเจ้ามาจากไหน! ทำไมถึงมาอยู่กับแม่นมหรง...” ครึ่งหลังของประโยค กว่าอีไม่มีหน้าจะ