บทที่ 8

และร่วงตกลงมาภายในงาน รวมถึงผู้ชม แต่ไม่มีอันไหนที่ตกลงมาใส่ฉันเลย

ฉันซึ่งอยู่ด้านล่างเวทีมองดูสวีซงชิง ที่กำลังโอบสวีชิงชิงที่มีใบหน้าอ่อนโยนในอ้อมกอด คอยคุ้มกันปกป้องเธออย่างระมัดระวังตลอดทางที่ไปในรถอัลฟาร์ด

เมื่อรถสตาร์ท เขาโอบเธอแล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าซาบซึ้ง

“ชิงชิง ขอบคุณนะ ที่อยู่เคียงข้างพี่มาตลอด”

สวีชิงชิงยิ้มอย่างได้ใจ กอดเขาตอบ พร้อมกับจุมพิตลงบนใบหูของเขา

เมื่อเห็นหูของเขาแดงตามความคาดหวัง จึงเอ่ยขึ้นข้างหูของเขาอย่างแผ่วเบา

“พี่ชาย ฉันยินดีที่จะอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป”

หลังจากที่คอนเสิร์ตจบลงไปนานมากแล้ว สวีซงชิงถึงนึกขึ้นได้ว่าต้องตามหาฉัน

เขาใช้กำลังคนและทรัพยากรจำนวนมาก บอกพนักงานทุกคนในบริษัท

ใครก็ตามที่หาตัวฉันเจอ หรือสามารถให้เบาะแสที่เกี่ยวกับฉันได้ เขาพร้อมจะให้เงินรางวัล

หรือใครที่สามารถลากตัวฉันกลับมาได้ เขาจะมอบบ้านใจกลางเมืองให้หนึ่งหลัง

ในขณะที่ฉันก็ดูเหตุการณ์ตรงหน้าเหล่านี้ด้วยความรู้สึกตลกสิ้นดี และลอยไปข้างกายเขาพร้อมกับเป่าลมใส่

สุดท้ายก็ได้แต่มองเขาที่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรแม้แต่น้อยด้วยความจนปัญญา แล้วพูดขึ้นอย่างท้อแท้

“ทำไปทำไม คุณก็เคยเห็นฉัน