11
ความจริงที่ต่างเจ็บปวด
“ซื้อยาแก้อักเสบขอทั้งยากินและยาทานะครับ คนไข้ที่ฝากมาซื้อเขาไปมีเรื่องชกต่อยมา ช้ำหลายที่”
ตะวันลงไปซื้อยาที่ร้านขายยาใกล้ๆกับคอนโด ดาราหนุ่มใส่ทั้งผ้าปิดปากและหมวก เพราะกลัวเภสัชกรที่ขายยาให้ จะจำเขาได้
เมื่อได้ยาตามที่ต้องการชายหนุ่มรีบกลับไปที่ห้อง เพราะห่วงหญิงสาวที่นอนป่วยอยู่คนเดียวในห้อง
“อลิส อลิสอยู่ไหน ตอบพี่สิอยู่ไหน”
เมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ตะวันเจอแต่ที่นอนว่างเปล่า เขาพยายามเรีกชื่อนางเอกสาว เพราะกลัวว่าเธอจะไปเป็นลมอยู่ตรงไหน
กระเป๋าเสื้อผ้า โทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ของหญิงสาวที่หายไปด้วย ทำให้ชายหนุ่มเริ่มแน่ใจ ว่าเธอหนีเขาไปแล้วจริงๆ
“อลิสพี่ขอโทษ”
ชายหนุ่มได้แต่นั่งลงบนเตียงพร้อมกับถุงยาในมือ เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาทำไป มันคงไม่โอกาสให้เขาได้แก้ตัวอีกแล้ว
ตะวันนอนคิดถึงตั้งแต่ภาพวันแรกที่เขาเจอกับนางเอกสาว เขาหลงรักเธอตั้งแต่วันนั้น
การเลือกนางเอกที่จะมาแสดงละครร่วมกับเขา ตะวันก็เสนอชื่อของอลิส และเขาพูดเหตุผลต่างๆ จนพี่อ้อยซึ่งเป็นผู้จัดเห็นด้วย
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นในคืนแรกของกันและกัน ชายหนุ่มมีความสุขที่สุด เพราะคิดว่าการที่นางเอกสาวยอมนอนกับเขา เพราะเธอคงรู้สึกรักเขาเหมือนกัน
ทุกอย่างพังลงเมื่อภาพของเขาที่นอนเกือบเปลือยเปล่าถูกแชร์ลงโลกโซเชียล และอลิสก็ยอมรับว่าทำไปเพียงเพราะต้องการทำลายชื่อเสียงพระเอกดัง และเกาะกระแสทำให้ตัวเธอเองเป็นที่รู้จักมากขึ้น
“มันไม่จริง อลิสทำไมเธอไม่บอกว่ามันไม่จริง”
ภายนอกร่างกายที่ดูเข้มแข็ง แต่ภายในจิตใจของชายหนุ่มกับอ่อนจนถึงที่สุด
เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อลิส บอกเหตุผลที่ดีกว่านี้ แต่หญิงสาวยังยืนยัน เขาพลั้งอารมณ์ ย่ำยีเธอจนช้ำไปทั้งกายและจิตใจ ตะวันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสียผู้หญิงที่ตัวเองรัก ไปอย่างไม่มีวันได้คืน ด้วยน้ำมือของตัวเอง
“เฮ้ย! อลิสมันทำอะไรเธอ”
มาวินตกใจมากเมื่อเห็นเนื้อตัวของเพื่อน เต็มไปด้วยรอยพกช้ำเต็มตัว
“มันสาสมแล้ว เราชดใช้ให้เขาแล้วนะ ต่อไปนี้ทางใครทางมัน”
หญิงสาวตอบด้วยเสียงสั่นเครือ พร้อมกับปรับเบาะเพื่อนอนราบ เพราะเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นลม
“อลิสนี่เธอโดนจับได้ใช่ไหม ว่าเป็นฝีมือของเธอ” มาวินพอเดาเรื่องได้
หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ เพราะเธอไม่มีแรงที่จะพูดอะไร
“แล้วได้บอกเขาไปไหม ว่าเรา เอ่อ..เธอ เข้าใจผิด เพราะไข่มุก”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับไข่มุก หยุดพูดสักทีฉันไม่อยากได้ยินนายว่าไข่มุกอีกแล้ว”
เรี่ยวแรงก็แทบจะไม่มี แต่นางเอกสาวก็ยังพยายามรวบรวมกำลัง มาตะคอกใส่เพื่อนที่ขับรถมารับ เพราะไม่พอใจที่มาวินกำลังบอกว่าเรื่องนี้ไข่มุกเป็นคนผิด
“เออๆๆ ไม่พูดแล้ว แล้วสภาพเป็นแบบนี้จะกลับไปนอนคอนโดคนเดียวได้เหรอ”
มาวินเห็นสภาพเพื่อน แล้วก็คิดว่าคงอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ
“ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม” อลิสถามตรงๆ เพราะมองไม่เห็นทางอื่น
“ไม่เอา พ่อกับแม่ได้หาว่าฉันซ้อมเธอแน่ๆอลิส เอาแบบนี้ เดี๋ยวเราไปหาเช่ารีสอร์ทนอกเมืองแบบรายวันกัน เอาแบบสองเตียง ปิดหน้าปิดตาตอนลง ไม่มีใครจำได้หรอก”
มาวินไม่กล้าพาอลิสไปบ้านของเขาใสสภาพแบบนี้ เพราะมีหวังพ่อกับแม่ของเขาไม่เชื่อแน่ๆ ว่าหญิงสาวแค่ไม่สบายเฉยๆ และเขาก็ไม่รู้จะตอบคำถามว่ายังไง
“กินข้าวไหม”
มาวินถามเพื่อนสนิทเมื่อเขาติดต่อเช่ารีสอร์ทและพานางเอกสาวเข้ามที่ห้องเรียบร้อยแล้ว
“ไม่หิวเลย อยากนอนมากกว่า” อลิสตอบแบบไม่ลืมตา
“ถ้าอย่างนั้นกินขนมปังรองท้องก่อน แล้วกินยา นอนอย่างเดียวมันไม่ดีขึ้นหรอก”
ก่อนเข้ามาที่ที่พัก มาวินแวะซื้อของกิน ยา เครื่องดื่ม รวมทั้งกางเกงขาสั้น เสื้อยืด มาด้วย เพราะเขาไม่อยากออกไปข้างนอกอีก กลัวจะมีคนเห็น
“กินยาแล้วก็นอน หลับยาวๆไปเลย ตื่นขึ้นมาก็ลืมทุกอย่างให้หมดนะ”
มาวินนั่งข้างๆเตียง มือหนาลูบหัวเพื่อนอย่างสงสาร แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะหาทางแก้ปัญหาอย่างไรดี
“โทรบอกพี่มูมู่ให้หน่อยว่าฉันไม่สบายมาก ขอยกเลิกคิวทั้งสัปดาห์เลยนะ”
อลิสบอกเพื่อนที่นั่งเฝ้าเธออยู่ข้าง แบบไม่ยอมลืมตา เพราะพาไข้ที่เกิดจากการอักเสบ ทำให้หญิงสาวหมดเรื่ยวแรงแม้แต่จะลืมตายังไม่ไหว
“อลิสฉันถามจริงๆนะ เธอรักพี่ตะวันใช่ไหม” มาวินตัดสินใจถามตรงๆ
“อย่าหนีปัญหาแบบนี้”
มาวินจับไหล่ของนางเอกสาว ที่กำลังพยายามจะเอียงตัวหลบหน้าคนถาม
“ฉันว่าเขาก็ชอบเธอนะอลิส ในเมื่อเรื่องมันก็มาไกลขนาดนี้ เธอกับเขาก็เกินเลยกันแล้ว จะเสียตัวไม่พอยังจะเสียใจอีกเหรอ”
เมื่อคำถาม มันทิ่มแทงหัวใจคนตอบ น้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตาที่ปิดสนิท มาวินไม่ต้องการคำตอบจากปากของเพื่อนอีกแล้ว ทุกอย่างชัดเจนผ่านน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม
มาวินออกมานั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียวที่หน้าห้องนอน เสียงโทรทัศน์ก็ดังไป แต่ชายหนุ่มไม่มีจิตใจจะดู เขากำลังคิดหาทางออกให้เพื่อนสนิทที่เหลือเพียงคนเดียวของเขา
“พี่มูมู่ครับ ผมมาวิน อลิสให้โทรมาขอยกเลิกคิวงานทั้งสัปดาห์เลย เธอไม่สบายมากครับ”
มัวแต่คิดเรื่องหาทางช่วยเพื่อน จนมาวินเกือบลืมโทรเรื่องงานที่อลิสสั่งไว้เลย
“นี่มันอะไรกัน พี่อ้อยก็เพิ่งโทรมาบอก ว่าตะวันขอยกเลิกคิวทั้งหมด แล้วนี่อลิสอยู่ไหนพี่จะไปดู”
มูมู่เป็นห่วงนักแสดงในสังกัด และอยากรู้ด้วย ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมคนทั้งคู่ถึงมายกเลิกคิวงานพร้อมกัน
“ตอนนี้อลิสไม่สะดวกจะเจอใครเลยครับ ไว้ให้เขาดีขึ้นผมจะให้ติดต่อพี่ไปนะครับ”
เมื่อมาวินบอกอลิสไม่สะดวก มูมู่ก็ไม่รู้จะดื้อดึงทำไม จึงยอมวางสายและฝากให้มาวินดูแลอลิสดีๆ เพราะเหลืออีกไม่กี่ฉากก็จะปิดกองแล้ว
“พี่ตะวันใช่ไหมครับ ผมมาวินเพื่อนสนิทของอลิส”
มาวินตัดสินใจ ที่จะอยู่เฉยๆต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาต้องการอธิบายความจริงทั้งหมดให้ดาราหนุ่มฟัง
ความจริงที่อลิสปกปิดเพื่อปกป้องไข่มุก ที่เสียชีวิตไปแล้ว เพียงเพราะความรักและบุญคุณที่ไข่มุกช่วยหลืออลิสมาตลอด หญิงสาวยอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้เพื่อนของเธอ ที่ถึงแม้จะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ต้องมัวหมอง
“อลิสอยู่ไหน บอกพี่ได้ไหม ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”
ยังไม่ทันที่มาวินจะพูดอะไร อีกฝ่ายก็ถามโวยวายกลับมา จนชายหนุ่มมั่นใจ ว่าตะวันก็รักอลิสเหมือนกัน มาวินจึงตัดสินเล่าความจริงทุกอย่างให้ตะวันฟัง
“สาเหตุที่อลิสต้องการทำลายพี่ ก็คือที่ผมเล่าให้พี่ฟังทั้งหมด”
มาวินบอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่ไข่มุกมาบอกเล่าเรื่องราวต่าง ระหว่างเธอกับตะวัน และบุญคุณทุกอย่างที่ไข่มุกหยิบยื่นให้กับเพื่อนของเขา จนทำให้หญิงสาวยอกปกปิดเรื่องทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าก่อนที่ไข่มุกจะจากไป เธอป่วยเป็นอะไรและโกหกอะไรไว้บ้าง
“ตอนนี้อลิสอยู่ที่ไหน พี่จะไปรับอลิสกลับ”
ตะวันอยากเจอหญิงสาวที่เขารักมาก เขาอยากขอโทษเธอ ในทุกสิ่งที่เขาทำลงไป
ยิ่งพระเอกหนุ่ม ได้รู้ความจริงทุกอย่าง ตะวันยิ่งรู้สึกรักอลิสมากขึ้น เพราะหญิงสาวเป็นคนดีจริงๆ เธอรักเพื่อนแม้เพื่อนจะไม่อยู่แล้ว
ตะวันอยากขอโอกาสแก้ตัวอีกสักครั้ง แม้ว่าหญิงสาวจะให้เขาทำอะไร เขาก็พร้อมจะยอมทั้งนั้น
มาวินอยากให้อลิสมีความสุข อยากให้หญิงสาวหลุดพ้นจากพันธการคำว่าบุญคุณของไข่มุกเสียที เพราะตอนนี้โลกในความเป็นจริงไม่มีไข่มุกแล้ว มีแค่เพียงตะวันกับอลิสเท่านั้น มาวินจึงยอมบอกที่อยู่ของหญิงสาว เพื่อให้ตะวันตามมา
12ผิดกันทั้งคู่ ปัง!“มาวินไปไหนมา ขอน้ำเราหน่อยสิ มันรู้สึกร้อนๆคอ”เสียงประตูถูกปิดลง อลิสเข้าใจว่ามาวินคงออกไปข้างนอกตอนที่เธอหลับมาแล้วคงเพิ่งกลับมาถึง“พี่ตะวัน พี่มาที่ดีได้ยังไง ”นางเอกสาวพยายามยันร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง“เมียพี่ไม่สบายทั้งคน พี่ก็มีสอทธิ์ต้องรู้สิ” ชายหนุ่มตอบแบบอารมณ์ดีกลบเกลื่อนความรู้สึกผิด เมื่อยิ่งเห็นรอยช้ำบนตัวที่ดูจะชัดเจนกว่าวันแรกที่เกิดเรื่อง“มาวิน นายอยู่ไหน เราจะกลับบ้าน”นางเอกสาวตะโกนเรียกเพื่อนสนิท เสียงดังลั่นห้อง เวลาสนี้ เธอต้องการหายไปจากตรงนี้ให้ได้“หยุดหนีความจริงกันสักทีเถอะอลิส พี่รู้ทุกอย่างแล้ว และพี่ก็ไม่เคยคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของไข่มุก”พระเอกหนุ่มเดนมานั่งข้างๆนางเอกสาวบนที่นอน มือข้างหนึ่งกุมมือเล็กไว้แน่น เหมือนกลัวว่าเธอจะหนีเขาไป“พอ...ไม่อยากฟังเรื่องนี้แล้ว”หญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหูทั้งสองข้าง ส่ายหน้าไปมา เพื่อให้คนข้างๆเธอหยุดพูดเสียที“พี่รักอลิสนะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันคงเป็นกรรมที่ทำให้เรา ต้องมาเจแกกัน มาพบกัน”ตะวันดึงมือที่กำลังปิดหูทั้งสองข้างของหญิงสา
ตอนที่ 1ชอบอยู่ห่าง ๆ “ตรีเอกสารที่ผมต้องใช้ประชุมสัปดาห์หน้าที่พังงาเยอะหน่อยนะ รบกวนคุณหาข้อมูลให้พร้อม ทางบริษัทใหญ่ของลูกค้าจะมาเอง มีคู่แข่งของเราเข้าประชุมด้วย ผมไม่อยากพลาด” ชลาการประธานบริษัทที่หนุ่มและหล่อที่สุดในตอนนี้แต่ น่าเสียดายที่เขามีคู่หมั้นอยู่แล้วคือเฌอมณีลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อวงการค่ายมวยไทย บทบาทความเป็นหัวหน้าของชายหนุ่มมีความจริงจังที่สอดแทรกด้วยอารมณ์ขันอยู่เสมอ เขาจึงเป็นเจ้านายที่ลูกน้องพนักงานทุกคนต่างทั้งกลัวและรัก รวมทั้งตรีญาภาเลขาสาวที่ทำงานกับเขามาตั้งแต่เธอฝึกงานและตอนนั้นเขาเป็นแค่เพียงรองประธานเท่านั้น “ค่ะ ตรีจะเตรียมเอกสารและทุกอย่างไว้ในกระเป๋าใบเดิมค่ะ เวลาขึ้นเครื่องคุณกรก็อย่าลืมหยิบไปด้วยนะคะ” ตรีญาภาเดินหันหลังเตรียมออกจากห้องเจ้านายแต่กลับต้องหยุดเมื่อได้เสียงของชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง “ตรีนั่นแหละที่ต้องเป็นคนถือกระเป๋าเอกสารไป” เลขาสาวหันกลับมาและรีบเดินมาที่โต๊ะของเจ้านายทันทีเพราะเธอไม่เคยรู้เลยว่าการประชุมครั้งนี้เธอต้องไปด้วย “คุณกรไม่เห็นบอกตรีเลย ว
ตอนที่ 2เพราะเป็นเธอ เฌอมณีทำท่าว่าจะไม่ยอมกลับไปหลังจากที่กินข้าวเสร็จ ชลากรทำงานแบบไม่สบายใจ ขาดความเป็นส่วนตัวที่มีคนมานั่งเฝ้าเขาแบบนี้ แต่ก็คิดแผนไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรดี ถึงจะทำให้คู่หมั้นของเขากลับไป ประตูห้องทำงานของประธานบริษัทเปิดออก ตรีญาภาเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร เธอยื่นแฟ้มให้เจ้านายและทำท่าให้เขารีบเปิดอ่าน “ช่วยทำตามแผนด้วยค่ะ” ชายหนุ่มอ่านในใจ “อีกห้านาทีนะคะ คุณชลากรต้องเข้าประชุมเรื่องการเงินของเดือนที่แล้วที่ผลกำไรลดน้อยลง ส่วนอาหารเย็นทางฝ่ายบุคคลเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ” เลขาสาวเดินออกจากห้องไปเมื่อเธอได้พูดเปิดทางให้เจ้านายเรียบร้อยแล้ว “เฌอคุณรอผมถึงประมาณสามทุ่มไหวไหม แต่..เอาจริง ๆ ผมก็ไม่กล้ารับปากว่าสามทุ่มจะประชุมเสร็จ ” หญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยท่าทางที่หงุดหงิดเพราะเธอตั้งใจจะชวนคู่หมั้นไปหาอาหารมื้อค่ำที่บรรยากาศดี ๆ กินเสียหน่อย “เฌอกลับก่อนแล้วกัน คงไม่หิ้วท้องรอจนดึกหรอกค่ะเพิ่งจะเคยเห็นบริษัทที่นี่แหละที่ประชุมกันจนดึกและหวังว่าคงไม่พา แม่เลขาคนสวยไปประชุมต่อที่อื่นนะคะ”
ตอนที่ 3เรา...กำลังข้ามเส้นความสัมพันธ์ ตรีญาภาพาเจ้านายสุดหล่อขึ้นไปยังห้องของเธอที่อยู่เกือบชั้นบนสุด “เอ้า! ตอนแรกผมคิดว่าคงเป็นคอนโดที่แยกแต่ละห้องออกเป็นส่วน ๆ แบบชัดเจน นี่แค่มีห้องนอนกับมุมทำอาหารเท่านั้นที่เหลือก็แทบไม่ต่างจากห้องเช่าทั่วไป” คนเป็นเจ้านายเดินสำรวจรอบห้องเหมือนกำลังต้องการหาอะไรบางอย่าง “คอนโดนี้เป็นคอนโดเก่าค่ะ สร้างมาเกือบยี่สิบปีแล้วราคาถูก ตรีไม่อยากเช่าเลยซื้อและผ่อนกับธนาคารเอา ถ้าไปซื้อคอนโดใหม่ ๆ คงกู้ไม่ผ่านแน่ ๆ ค่ะเงินเดือนแค่สองหมื่นกว่า ๆ แบบนี้” เลขาสาวรู้ตัวว่าไม่ควรบ่นเรื่องเงินเดือนน้อยแต่เธอก็ห้ามปากไม่ทันเสียแล้วดันบ่นไปเรียบร้อย “เงินเดือนเธอก็น้อยจริง ๆ แหละ เอาจริง ๆ นะผมไม่เคยรู้เลยว่าพนักงานแต่ละคนได้เงินเดือนเท่าไหร่ เพราะเรามีกันเกือบห้าสิบคน ผมก็ทำได้แค่ให้โบนัสพิเศษกับเลี้ยงอาหารเพื่อให้ได้ประหยัดค่าใช้จ่ายกัน ไว้กลับจากไปประชุมผมจะขึ้นเงินเดือนให้นะ” ตรีญาภารีบเดินมาหาเจ้านายที่กำลังเปิดประตูกระจกออกไประเบียงเพื่ออธิบายว่าเธอไม่ได้ตั้งใจพูดเรื่องเงินเดือน “คุณก
ตอนที่ 4มันคือความเข้ากันเช้านี้ทั้งเลขาและเจ้านายต่างพากันตื่นสายแต่คนที่ตื่นก่อนก็คือตรีญาภาคงเป็นเพราะเธอหลับไปก่อนด้วย หญิงสาวหยิบจดหมายน้อยขึ้นมาอ่าน ก่อนจะลุกไปอุ่นข่วต้มกินและกลับเข้ามาอาบน้ำแต่งตัว มองนาฬิกาได้เวลาปลุกเจ้านายของเธอ “คุณกร ตื่นได้แล้วค่ะ” ชายหนุ่ทำท่าบิดขี้เกลียดก่อนจะดึงตัวเลขาสาวมานั่งข้าง ๆ และใช้มือโอบเอวไว้ “ตรงเวลาจริง ๆ ตัวหอมเชียวสงสัยผมต้องซื้อครีมอาบน้ำยี่ห้อเดียวกับตรีมาใช้บ้างแล้ว แอบหลงรักกลิ่นไปเต็ม ๆ ” เลขาสาวที่ตอนนี้เริ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะ ความเจ้าเล่ห์ของเจ้านาย เธอจึงรีบจับมือเขาออกและยืนออกมาให้ห่างจากโซฟา “ไปอาบน้ำนะคะ ตรีจะไปอุ่นข้าวต้มให้ มีไข่เค็มด้วยคุณกรจะเอาไหมคะ” “ของโปรดผมเลย โอเคตื่นก็ตื่น” ข้าวต้มหมดหม้อจนได้ วันนี้ตรีกินข้าวเช้าถึงสองรอบเพราะคนทำทำท่าน้อยใจที่ข้าวต้มของเขายุบไปนิดเดียว หญิงสาวจึงกิน อีกรอบเป็นเพื่อนเจ้านาย ทั้งสองคนมาทำงานพร้อมกันก็ไม่ได้สร้างแปลกใจอะไรให้กับพนักงานคนอื่นเพราะหลายครั้งที่เจ้านายก
ตอนที่ 5อันดามัน “ตรีลืมถามเลยว่าเราไปโรงแรมกันอย่างไรคะ” หลังจากที่ลงจากเครื่องบินตรีญาภาก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทั้งสองคนไม่ได้เอารถมาเพราะปกติจะไปหาลูกค้าต่างจังหวัดที่ใช้การขับรถไป ครั้งนี้คือครั้งแรกที่ขึ้นเครื่องบินมา “ผมเช่ารถไว้ เดี๋ยวเขาจะเอารถมาให้เราที่สนามบินเลย เวลาไปไหนจะได้สะดวก เพราะมาไกลขนาดนี้เราคงไม่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียวแน่ คงใช้ช่วงนี้พักผ่อนกันบ้าง นอนดึกยาวกันมาทั้งสัปดาห์” ตอนแรกตรีญาภาเข้าใจว่าเจ้านายคงเช่าโรงแรมใหญ่ของที่นี่ที่แยกเป็นห้องใครห้องมันเพราะเขาไม่ยอมให้เธอดำเนินการเรื่องนี้ แต่พอมาถึงเป็นโรงแรมก็จริงแต่เป็นส่วนที่เป็นเหมือนบ้านแยกออกมาอยู่ติดทะเล แค่ก้าวเท้าลงจากบ้านก็คือชายหาดในนั้นมีห้องนอนสองห้อง และมีห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทุกอย่างพร้อม ตรีญาภาเดินดูรอบ ๆ บ้านเปิดดูทั้งสองห้องนอนด้วยแววตาที่ดูมีความสุข “คงแพงน่าดูเลยนะคะแล้วเราอยู่ถึงเจ็ดวันด้วย เกิดมาตรียังไม่เคยได้มาพักอะไรแบบนี้เลยแค่ก้าวเท้าลงจากบ้านก็เจอหาดทรายแล้ว” ชลากรเดินมาจับมือเลขาและพาเธอเดินลงมาจากบ้านโดยที่ไม่ใส่รองเ
ตอนที่ 6เวลาของสองเราชลากรอาบน้ำเสร็จเขาก็เดินมาเคาะประตูที่หน้าห้องของตรีญาภาพร้อมกับถือหมอนและหมอนกอดมาด้วย “คุณกรถือหมอนมาทำไมคะ” “มาเอารางวัลไง คืนนี้ขอนอนด้วย ผมนอนคนเดียวในห้องมันเหงายิ่งเวลาได้ยินเสียงลมเสียงคลื่นน้ำตาจะไหลคิดถึงแม่” หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดอะไรอีกฝ่ายก็ดันตัวเองเข้ามาในห้องนอนของเลขาแล้ว “ยืนอยู่ได้มานอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ประชุมไม่ทันนะ” ชายหนุ่มกระโดดขึ้นเตียงห่มผ้านอนเรียบร้อยเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของห้องนอนเองเสียอย่างนั้น คืนนี้ตรีญาภาต้องนอนเตียงเดียวกับผู้ชายที่เธอหลงรักแต่เขามีคู่หมั้นแล้วหญิงสาวได้แต่ภาวนาขออย่าให้เขาทำอะไรเธอเลย เพราะเธอต้องยอมแน่ ๆ โคมไฟหัวเตียงถูกปิดลงมือหนาก็เริ่มซุกซนโอบกอดเอว คนตัวเล็ก ชลากรลองหยั่งเชิงดูว่าอีกฝ่ายจะมีท่าทีอะไรแต่สุดท้าย คนตัวเล็กก็ได้แต่นอนนิ่งตัวแข็งเป็นท่อนไม้เหมือนแค่หายใจยังไม่กล้าที่จะหายใจแรงเลย ชายหนุ่มดึงคนในอ้อมกอดให้เข้ามาแนบชิดกับตัวเขาก่อนที่จะกระซิบข้างหู “ตรีผมรักคุณนะ” คำว่ารักจากปากผู้ชายที่
ตอนที่ 7ความสุขเพียงชั่วคราว เช้าที่มีบางอย่างไม่เหมือนเดิมเพราะจากเลขาวันนี้เธอกลายมาเป็นภรรยาลับ ๆ ของเจ้านายไปแล้ว ตรีญาภาตั้งใจว่าเมื่อไหร่ที่กลับจากทะเลเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชลากรเกินกว่าความเป็นเจ้านายและลูกน้องกัน ทริปท่องเที่ยววันนี้ชายหนุ่มพาเลขาคนสวยไปทั้งดำน้ำ ดูปะการัง พาไปเที่ยวที่เกาะที่มีหาดทรายสีขาวก่อนที่ทั้งสองจะเดินทางกลับมาถึงที่พักก็เกือบมืดแล้ว “คุณกรวันนี้ตรีสนุกและเหนื่อยมา ตอนแรกกลัวแทบตายค่ะไม่กล้าจะดำนำแต่พอจริง ๆก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ขอบคุณมากนะคะที่พาตรีไปได้ประสบการณ์แบบนี้” เจ้านายสุดหล่อดึงตัวหญิงสาวในชุดว่ายน้ำที่มีผ้าคลุมไว้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขา “ผมไม่อยากกลับกรุงเทพเลย ไม่อยากกลับไปเจอกับเฌอเลย ความจริงเรื่องนี้ผมก็มีส่วนผิดเลือกหมั้นกับเธอเองทั้งที่ไม่ได้รัก แต่ตอนนั้นผมคิดว่าแค่หมั้นคงไม่มีอะไร ไว้วันหนึ่งก็ถอนหมั้นก็ได้แต่พอวันนี้วันที่ผมรักตรีเข้าแล้ว ผมว่าทุกอย่างมันไม่ง่ายเลย แต่ผมก็สัญญานะว่าทำให้เรื่องของเราถูกต้องให้ได้” ตรีญาภาดีใจท
ตอนที่ 12ซาตานแพ้รัก ข่าวเสี่ยโดนยิงดังไปทั่วจังหวัดตอนนี้หมอแจ้งว่าไม่มีกระสุนฝังในและไม่โดนยิงในส่วนที่อันตรายจึงได้ทำการรักษาและพาขึ้นไปอยู่ที่ห้องพิเศษเพื่อพักฟื้น ผู้คนจากหลายตำบลต่างพากันมาเยี่ยม จนต้องทำสมุดให้เซ็นเพราะหมอไม่อยากให้เยี่ยมมากกลัวจะทำให้แผลติดเชื้อและคนไข้ไม่ได้พักผ่อน ตอนนี้คนที่เฝ้ากลางวันจะเป็นเสกส่วนกลางคืนจะเป็นโชคกับเดือนอ้าย “อ้ายขอน้ำหน่อย คอแห้ง” พยาบาลส่วนตัวรีบลุกไปหยิบแก้วน้ำดื่มให้กับคนเจ็บทันทีเพราะกกลัวชายหนุ่มจะพยายามขยับตัวแล้วจะมีผลต่อแผล “มากอดหน่อยสิ ปิดกันได้อย่างไรเรื่องท้อง พี่เป็นพ่อนะ” เสี่ยหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์หลอกให้เดือนอ้ายไปใกล้ ๆ เพื่อจะคว้าตัวเธอมากอด “ก็อ้ายเห็นเสี่ยไม่มาหาเลยก็คิดว่าคงลืมกันไปแล้ว ลูกคนเดียวอ้ายเลี้ยงได้ถ้าพ่อของลูกไม่ได้ตั้งใจให้มีเขาขึ้นมา” บู๊เอียงตัวหญิงสาวที่เป็นรักแรกของเขาและรักสุดท้ายให้หันหน้ามามองสบตาและฟังในสิ่งที่เขาจะพูด “ฟังนะอ้าย ไม่ว่าเธอจะคิดอะไร จะมองว่าเสี่ยบู๊คนนี้เป็นแบบไหน แต่พี่ยืนยันว่าพี่ยังเป็นพี่
ตอนที่ 11คิดถึง หนึ่งเดือนผ่านไป บ้านซ่อมแซมเสร็จนานแล้วแต่เดือนอ้ายก็ยังคงไม่ย้ายออกมาจากไร่ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมและในเกือบทุกคืนเธอกับอดีตเจ้านี้ก็มีความสัมพันธ์กันทั้งที่มันไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นแล้ว วันนี้หญิงสาวตัดสินใจเก็บของกลับบ้าน เธอมาแค่เพียงกระเป๋าใบเดียว เธอก็กลับไปเพียงแค่นั้น เธอบอกเรื่องนี้ให้เสี่ยรู้ตั้งแต่เมื่อคืน เธอคิดว่าเขาคงจะไปส่งเธอกลับบ้านแต่เขากลับให้โชคไปส่งเธอและเอาจักรยานของเธอขึ้นท้ายรถไป “เริ่มต้นใหม่นะอ้าย ว่าง ๆ ก็มาเที่ยวที่ไร่ได้นะ ทุกคนยินดีต้อนรับ” โชคบอกร่ำลาเพื่อนหลังจากที่ช่วยถือกระเป๋าไปไว้บนบ้านและเอาจักรยานของเธอลงไว้ที่ใต้ถุน “โชคดีนะโชค ขอบคุณที่ดูแลอ้ายมาตลอด” สองคนเพื่อนรักโบกมือลากันทั้งที่ความจริงไร่ห่มรักกับบ้านของเธออยู่ห่างไม่ได้มากอะไร บ้านหลังเดิมที่ไม่เหมือนเดิม หลังคาเปลี่ยนใหม่ผนังบ้านเปลี่ยนใหม่ จากที่เป็นบ้านโ ล่ง ๆ ตอนนี้ก็มีห้องนอนสองห้อง หน้าต่างติดเหล็กดัด มีโทรทัศน์เครื่องใหญ่ ตู้เย็นและมีห้องครัวอยู่ที่ระเบียงหลังบ้านที่ตอนนี้ไม่โล่งเหมือนเดิน
ตอนที่ 10คืนอิสระ โชคยิ้มให้กับตัวเองเมื่อเขาคิดไว้ไม่มีผิดไม่ถึงชั่วโมงเจ้านายของเขาก็ขับรถมาถึงทั้งที่ความจริงจากตัวจังหวัดมาที่ไร่เกือบชั่วโมงแต่คนปากแข็งใช้เวลาไม่ถึงสี่สิบนาที “ไหนว่าจะไม่กลับอย่างไรล่ะครับเจ้านาย” โชคยิ้มแซวทั้งที่รู้ว่าเวลนี้เจ้านายของเขาคงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นด้วยก็ตาม “ลืมของโว๊ย!” บู๊ตะโกนตอบลูกน้องแบบไม่ใส่ใจเพราะรีบเดินเข้าไปยังห้องนอน “นายเขาลืมหัวใจไว้ เอ็งก็ทำเป็นไม่รู้นะไอ้โชค” เสกและลูกน้องอีกสองคนลงจากรถพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าที่ตั้งใจว่าคืนนี้จะไปนอนโรงแรมกัน เจ้าหนี้จอมปากแข็งเปิดประตูห้องนอนเข้าไป เขานั่งข้าง ๆ เดือนอ้ายอยู่นานจนแน่ใจว่าเธอหลับสนิท เขาจึงเอาฝ่ามือแตะที่หน้าผากของเธอ “กินยาไปแล้วยังตัวร้อนอยู่เลย” บู๊ไม่คิดว่าเดือนอ้ายจะไม่สบายเป็นไข้ตัวร้อนหนักแบบนี้ ดีนะที่เขาตัดสินใจกลับมา ผ้าชุบน้ำแตะลงที่ตัวของคนป่วยเธอจึงค่อย ๆ ลืมตา พอเห็นว่าเป็นใครที่กำลังเช็ดตัวให้เธออยู่เธอก็หลับตาลงอีกครั้งด้วยความอ่อนแรง ทั้ง
ตอนที่ 9ฝังใจ สองสัปดาห์เต็มที่เดือนอ้ายมาอยู่ที่ไร่ห่มรัก เธอเพิ่งหาเงินใช้หนี้แค่เพียงสามหมื่นจากสองครั้งที่เขานอนกับเธอ หญิงสาวจึงตั้งใจจะพยายามวันนี้อีกครั้งและเป็นการพยายามที่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากที่เธอพยายามแบบธรรมดามาหลายคืนแล้ว คืนนี้ชายหนุ่มก็กลับบ้านดึกเหมือนเช่นทุกวันและเดือนอ้ายก็ยังคงรอเขากินข้าวเหมือนเดิม เธอพยายามพูดจาเอาใจชายหนุ่มในแบบที่ไม่ใช่เธอ ทั้งที่ตัวเธอเองก็สัมผัสได้ว่าคนฟังก็รู้ว่าเธอกำลังพยายามเอาใจเขาไม่ได้เกิดจากความรู้สึกที่แท้จริง ไฟทุกดวงปิดลงแสงที่ลอดผ่านม่านเข้ามาในห้องทำให้บู๊ที่ยังคงไม่หลับมองเห็นหญิงสาวตรงหน้าในสภาพเปลือยเปล่า “เธอทำอะไรของเธอ” ชายหนุ่มตะคอกด้วยความไม่พอใจ “ก็ทำให้เสี่ยนอนกับอ้ายไงล่ะ ทำไมคะในเมื่อเสี่ยอยากได้อ้ายมาบำเรอใช้หนี้แต่ตอนนี้เสี่ยกลับนอนเฉย ๆ ทุกคืน เสี่ยไม่พอใจอ้ายเหรอหรือว่าอ้ายมันไม่สวยไม่เก่งเหมือนผู้หญิงคนอื่น” หญิงสาวก้าวขึ้นเตียงเธอพยายามจะเอาตัวเองคร่อมล่างชายหนุ่มที่กำลังตกใจแต่ไม่สำเร็จเพราะสู้แรงอีกฝ่ายไม่ไหว บู๊ผลักร่างบางที่พยายามจะขึ้น
ตอนที่ 8ยืดเวลา อาหารมื้อเย็นวันนี้แม่ครัวคนใหม่ทำเมนูง่าย ๆ เพราะเธอยังไม่คุ้นชินกลับครัวที่นี่จากเคยใช้เตาถ่านก็เปลี่ยนมาใช้เตาแก๊สแทน “มื้อนี้ขอแบบเบา ๆ ก่อนนะคะ ยังไม่ชินกับครัวใหม่เลยกว่าจะใช้เตาแก๊สเป็นก็กลัวแทบแย่ ทำอีกสักครั้งสองครั้งก็คงดีขึ้น เสี่ยทน ๆ กินไปก่อนแล้วกัน” คนนั่งรอกินไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะสำหรับชายหนุ่มที่ชีวิตโหยหาคำว่าครอบครัวมานานแสนนานแค่ได้มีโอกาสได้กินข้าวที่บ้าน ณ ไร่ห่มรักโดยมีผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าตอนนี้เป็นเมียเขา ทำกับข้าวให้กินก็สุขใจเกินพอแล้ว “พรุ่งนี้ให้โชคพาไปดูในไร่หน่อยได้ไหมคะ ไม่อยากไปคนเดียวไม่รู้จักใคร” ตอนแรกอ้ายคิดว่าเธออยู่ที่นี่แค่ไม่นานคงไม่ทันเบื่อแค่คอยทำกับข้าวในแต่ละวันก็คงหมดวันแล้ว แต่พอมาคิดมาคิดไปเธอเริ่มอยากรู้ว่าในไร่ห่มรักมีอะไรบ้าง ทำไมจึงทำให้บู๊จากเด็กชายธรรมดามีฐานะดีขึ้นมาเร็วแบบนี้ “ได้สิ นัดกับโชคเอาแล้วกัน เพราะตอนนี้พี่ให้โชคอยู่เป็นเพื่อนเราทุกวัน มันก็คงไม่อยู่หน้าประตูไร่ก็เดินไปเดินมาแถวนี้แหละ” พรุ่งนี้งานนอกเข้ามาเสี่ยจำเป็นต้องไปจัดการสะสาง
ตอนที่ 7ความดีที่ไม่มีใครเห็น เดือนอ้ายเดินมาเพื่อขึ้นรถไปซื้อของตามคำสั่งของเจ้าหนี้เธอ ทั้งที่เธอก็คิดมาทั้งวันว่าเธอคงอยู่ที่นี่เต็มที่ก็แค่เดือนเดียวทำไมอีกฝ่ายต้องลงทุนให้ไปซื้อของเข้าครัวทำเหมือนเธอจะมาอยู่ที่นี่ เป็นปีหรือหลายปี “ทำไมยังไม่ไปคะ” หญิงสาวขึ้นมานั่งบนรถได้เกือบห้านาทีแล้ว เธอยังไม่เห็นว่าคนขับทำท่าจะขับออกไปเลยจึงถามด้วยความแปลกใจ “รอคนงาน เขาจะพาแม่ไปหาหมอจะขับไปพร้อมกัน ๆ ” “แม่เขาเป็นอะไรหรือคะ” คนถามได้ยินแบบนี้ยิ่งคิดถึงแม่ขึ้นมาเพราะเวลาที่เธอจะพาแม่ไปหาหมอแต่ละครั้งแสนลำบากยังดีที่รถรับจ้างคิดเงินเธอไม่แพงเพราะสงสาร “ปวดขาเฉย ๆ คนที่ไปหาหมอชื่อป้าพร มีลูกสองคนเป็น ฝาแฝดกันชื่อพีกับเพื่อน ป้าพรก็รู้จักอ้ายนะแต่อ้ายคงจำแกไม่ได้แล้วเพราะตั้งแต่แกมาทำงานในไร่ก็ไม่ค่อยออกไปไหนเลย” บู๊พูดจบรถคันใหญ่สีดำก็ขับผ่านหน้าเขาไปไม่ถึงสองนาที เขาก็ขับตามออกไป “ถ้าอยู่แต่บ้านแล้วมันเหงาไปช่วยงานในไร่ก็ได้นะ ลองปั่นจักรยานดูก็ได้ว่าอยากทำอะไร เพราะก็เลือกให้ไม่ถูกเหมือนกัน”
ตอนที่ 6เมีย เช้าแล้วแสงจากดวงอาทิตย์ลอดผ่านม่านสีน้ำตาล ลายดอกไม้ผ่านเข้ามายังห้องนอน เดือนอ้ายลืมตาช้า ๆ ค่อย ๆ พลิกตัวมองมายังข้าง ๆ ตัวเธอที่ตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า เมียปลดหนี้นอนหลับตาพยายามคิดว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงหรือแค่เพียงฝันไป เธอฝันมาตลอดที่จะได้มีครอบครัวที่แสนอบอุ่นแต่สุดท้ายชีวิตของเธอก็เหลือเพียงตัวคนเดียวและตอนนี้เธอต้องกลายมาเป็นผู้หญิงที่ทำหน้าที่บำเรอชายเพื่อแลกหนี้ ประตูห้องถูกเปิดออกเดือนอ้ายจะแกล้งหลับต่อก็ไม่ทันแล้วเพราะคนที่เปิดเข้ามาส่งยิ้มหวานและมองสบตาเธอเรียบร้อยแล้ว “ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันได้แล้ว พี่ซื้อโจ๊กมาให้ร้านนี้อร่อยมาก” “แทนตัวว่าพี่ไม่กระดากปากเหรอคะเสี่ย” บรรยากาศกำลังดี ๆ เดือนอ้ายก็เตรียมจะทำลายมันด้วยคำพูดของเธอเสียอย่างนั้น คนตั้งใจซื้อโจ๊กมาฝากมองหน้าหญิงสาว สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเหมือนคนที่พยายามอดทนอย่างสุดกำลัง “ไปล้างหน้าเถอะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ฉันจะแทนตัวว่าพี่ ฉัน หรือผม มันก็สิทธิ์ของเจ้าของไร่แห่งนี้ อย่าทำลายบรรยากาศของอาหารมื้อเช้าเลย เสร็
ตอนที่ 5เรือนร่างแทนหนี้ เสี่ยหนุ่มกลับมาพร้อมกับถุงในมือจำนวนหนึ่ง สองคนลูกน้องรีบวิ่งไปรับหน้าทันที “นาย..ที่หลังจะไปไหนก็บอกกันบ้าง ผมสองคนเป็นห่วง” โชคจัดการต่อว่าเจ้านายของเขาทันทีที่เดินไปถึงตัวเพื่อช่วยถือข้าวของในมือ “ครับเสี่ยโชค” บู๊หันมาตอบลูกน้องคนสนิทด้วยรอยยิ้มแบบประชดประชัน จนโชคเองก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ที่ถูกเรียกว่าเสี่ยโชคกลับ “เสี่ยประชดเก่งเป็นผู้หญิงเลยนะครับ” ลูกน้องมือซ้ายถูกเจ้านายไล่เตะอย่างอารมณ์ดีเมื่อยังคงถูกลูกน้องว่าต่อ เดือนอ้ายแอบดูผ่านหน้าต่างของห้องนอน เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของชายหนุ่มที่เธอกำลังจะต้องยอม ทำตามทุกอย่างที่เขาสั่งแบบนี้มานานมากแล้ว เสกได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้เอาถุงทั้งหมดมาให้กับ เดือนอ้ายและบอกให้เธอออกไปเจอเขาที่โต๊ะอาหารได้แล้ว หญิงสาวในชุดนอนที่เป็นแค่เพียงกระโปรงยาวแค่เข่า ผ้าซาตินเนื้อเบา เวลาโดนลมพัดยิ่งทำให้เห็นเนื้อขาวที่อยู่ด้านใน “นั่งลงสิ ไม่รู้กับข้าวจะถูกปากไหมเพราะน้าพิมพ์ทำมาให้แต่ต่อไปเธอต้องทำให้ฉันกินทุกวัน พรุ่งน
ตอนที่ 4ใครกันที่เปลี่ยนไป พระอาทิตย์ยังไม่ทันตกดินเดือนอ้ายก็ปั่นจักรยานกลับมาที่บ้านของเสี่ยบู๊ ทั้งที่ความจริงชายหนุ่มตั้งใจจะขับรถไปรับแต่เธอดันมาถึงก่อน “ให้อ้ายเอาเสื้อผ้าไปไว้ที่ไหนคะ” หญิงสาวกลับมาด้วยสีหน้าที่ดูแจ่มใสมากกว่าเดิมแต่ภายในดวงตากลมคู่สวยยังคงดูเหมือนคนที่ไม่มีหัวใจเช่นเดิม “ตามมา” ชายหนุ่มเดินนำไปที่ห้องนอนของเขาที่เขาสั่งให้แม่บ้านจัดไว้ให้เรียบร้อยเพื่อให้มีพื้นที่สำหรับที่เดือนอ้ายจะได้ใช้ส่วนตัว ประตูห้องถูกปิดลง บู๊หันหน้ามาหาหญิงสาวที่เดินตามมาด้านหลัง คว้ากระเป๋าจากมือของเธอวางลงและเปลี่ยนมาจับมือเล็กของเดือนอ้ายแทน “อ้ายเรากลับมาสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เหรอทำไมเราต้องเปลี่ยนไปแบบนี้ด้วย” เสี่ยบู๊ที่เคยวางท่าว่าดูยโสไม่ได้สนใจอะไรในตัวหญิงสาวชาวบ้านอย่างเดือนอ้ายเท่าไหร่ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันที มือเล็กบีมมือหนาที่จับเธอไว้แน่น หญิงสาวค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้กับเสี่ยหนุ่มจนหน้าแทบจะติดกัน “อ้ายยังเป็นอ้ายคนเดิม เด็กสาวที่เคยจนและก็จนมาถึงตอนนี้ อ้ายยังเป็นอ้ายที่ไม่เ