ชดใช้จนสาแก่ใจ

10

ชดใช้จนสาแก่ใจ

          “เข้ามาสิ ทำหน้าเหมือนไม่เคยมา”

         ตะวันดึงมือนางเอกสาว ให้เข้ามาในห้องของเขา เพราะเธอเอาแต่ยืนนิ่งเมื่อชายหนุ่มเปิดประตุห้อง

          “นั่งที่โซฟาตัวนั้นสิ เธอคงคุ้นเคยกับมันแล้ว เพราะคืนนั้นยังเห็นพลิกตัวไปมาไม่มีทีท่าจะล่วงเลย”

          ตะวันยังคงใช้คำพูดที่เสียดแทงหัวใจของหญิงสาว คำพูดที่มันทำให้คนฟังเจ็บแสบไปถึงหัวใจ อลิสรู้สึกขยะแขยงตัวเอง เมื่อคิดถึงสิ่งเอทำกับชายหนุ่มในวันนั้น หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงใจง่ายไร้ยางอาย และโง่ที่สุด

          “จะไม่พูดอะไรสักคำเลยเหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มเดินมาโอบไหล่หญิงสาวอย่างเจ้าชู้

          “พี่ตะวันจะให้อลิสชดใช้อะไรคะ”

          หญิงสาวนั่งตัวตรง ใบหน้านิ่ง พูดด้วยแววตาที่จริงจัง ถึงแม้ภายใจใจจะรู้สึกตรงข้ามก็ตาม

          “จะรีบรู้ไปไหนล่ะ เมื่อตอนที่ปล่อยภาพก็รีบไปรอบนึงแล้วนะ”

          “ก็มันทำไปแล้ว จะให้ชดใช้ยังไงก็บอก”

          นางเอกสาวลุกขึ้นยืน ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างโมโหสุดขีด

          “ใจเย็นสิ นางเอกสาวที่แสนจะเรียบร้อย ไม่เคยมีข่าวฉาว ทำไมต้องลุกมาโวยวายแบบนี้ไม่น่ารักเลย”

          ตะวันเริ่มรู้สึกสงสารหญิงสาวตรงหน้า เขาจึงพาตัวเองเดินไปที่ห้องครัว เพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของผู้หญิง

          “มาทำอะไรให้กินหน่อยสิหิวจัง”

          ตะวันตะโกนเรียก เพราะอยากเปลี่ยนอารมณ์ของคนที่กำลังนั่งเครียดอยู่ที่โซฟา

         “ไปนั่งเถอะค่ะ เดี่ยวจะเอาไปให้ถ้าเสร็จ”

          อลิสเดินมาที่ห้องครัว ตามความต้องการของคนที่ถือไพ่เหนือกว่าเธออยู่

          อาหารง่ายๆถูกเอามาจัดวางที่โต๊ะ ทั้งคู่นั่งกินอย่างไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมาสักคำ

          “เดี๋ยวฉันเอาจานไปล้างพี่ตะวันก็ไปอาบน้ำเถอะค่ะ”

          หญิงสาวยกจานชาม เข้าไปในครัว ด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย ไร้ความรู้สึก

          ตะวันยังไม่อยากจะเริ่มเข้าเรื่องตอนนี้ เขาจึงยอมไปอาบน้ำ อย่างน้อยมันก็น่าจะช่วยให้เขาดับความรู้สึกบางอย่างลงได้

          “ไปอาบน้ำได้แล้ว”

          พระเอกหนุ่มเดินเข้ามาในห้องครัวด้วยชุดนอน กลิ่นตัวหอมไปด้วยกลิ่นสบู่ที่ติดตัวมา

          “ค่ะ” หญิงสาวรับคำสั้นๆ

        

         “อุ๊ย! ”

         อลิสตกใจ เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา แล้วเจอชายหนุ่มยืนรอเธออยู่หน้าประตู

          “ไปนอนที่ห้อง”

          ไม่แค่พูดแต่ชายหนุ่มคว้าแขนของหญิงสาวให้เดินตามเขาเข้าไปยังห้องนอน

          “อลิสเธอทำทุกอย่างเพื่ออะไร”

          ตะวันเข้าเรื่อง เพราะทนรอว่าหยิงสาวจะพูดเอง แต่ดูแล้วคงไม่มีทางแน่นอน

          “ก็อย่างที่พี่พูด ฉันแค่ต้องการทำลายชื่อเสียงพี่และทำให้พี่เป็นกระแสฉันก็จะได้ดังด้วย เพราะเรากำลังเล่นละครด้วยกัน”

         อลิสหันหลังให้กับคนถาม เพราะเธอรู้ตัว ว่าเธอคงโกหกไม่เนียนแน่ ถ้าถูกเขาจ้องตาเหมือนกำลังค้นหาความจริงในนั้น

          “พี่ให้ตอบอีกรอบ...” ตะวันเน้นเสียง

          “ไม่มีอะไรจะพูด ความจริงก็มีเท่าที่พูดค่ะ”

          ไม่มีคำถามจากปากชายหนุ่มอีกต่อไป เขาดึงร่างบางลงมานอนราบกับเตียงนอน และคร่อมร่างเธอ เอาไว้ใต้ร่างหนาขอวเขา

          ปากหนาซุกไซ้ซอกคออย่างบ้าคลั่ง ทั้งจูบ ทั้งดูด ทั้งกัด อย่างหนำใจ

          “อื้อ..”

          อลิสกัดปากตัวเองให้แน่นที่สุด เพราะไม่ต้องการแสดงให้ชายหนุ่มที่กำลังย่ำยีเธอ รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เขากำลังทำแค่ไหน

          คอยาวแดงเป็นจ้ำจากการกระทำด้วยอารมณ์ที่ทั้งโกรธและโมโหของชายหนุ่ม ที่ให้โอกาสหญิงสาวได้หาทางออกให้ตัวเองที่ดีกว่านี้ แต่ในเมื่อยังยืนยัน ว่าทำทุกอย่างลงไป เพราะต้องการทำลายเขา นี่ก็คือบทลงโทษ

          มือหนาทั้งบีบ ขย้ำอกใหญ่ทั้งสอง จนอลิสรู้สึกเหมือนหน้าอกของเธอกำลังจะแหลกเหลวคามือเขา แต่เธอก็พยายามที่ไม่ร้องขอให้เขาหยุดแต่อย่างไร

          “ร้อง พี่บอกให้ร้อง”

          ตะวันตะคอกหญิงสาวใต้ร่างของเขา โดยที่มือทั้งสองยังคลึงเคล้ากับอกคู่สวยอย่างสนุกมือ

         “อื้อ....”

          อดกลั้นจากความเจ็บ หญิงสาวอดกลั้นได้ แต่เมื่อลิ้นสากของชายหนุ่มตวัดเล่นกับยอดอกของเธอที่ชูชันอย่างอัมโนมัติของร่างกาย และนิ้วเรียวใหญ่ของเขาสอดใส่เข้าไปในกลีบชมพู จากนิ้วเดียวเปลี่ยนเป็นสองนิ้ว ชักเข้าออกช้าๆ จรร่างบางยกสะโพกบิดไปมาอย่างไม่เป็นจังหวะ

          เมื่อทางสวรรค์ถูกเปิด ตะวันนำความเป็นชายของเขาเข้าสู่ร่างกายของหญิงสาว คราวนี้เส้นทางมันสะดวกมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว เพราะมันเคยถูกเปิดทางสวรรค์มาแล้ว

          “อ่าสสส....อืสส”

          เมื่อร่างกายของคนทั้งคู่รวมกันเป็นหนึ่ง ชายหนุ่มก็เปิดศึกหนัก โหมกระหน่ำพายุที่มีทั้งความใคร่และความโมดห แค้น ใส่ร่างบางอย่างไม่ปรานี

          ตะวันล้มตัวลงนอนข้างๆหญิงสาวอย่างหมดแรง เมื่อความใคร่ใต้อารมณ์ที่ดุดันของเขาจบลง

          อลิสนอนนิ่งอยู่ข้างชายหนุ่มที่กำลังนอนหายใจแรงด้วยความเหนื่อย

          เมื่อแน่ใจว่าพระเอกหนุ่มคงหลับลงแล้ว หยิงสาวก็ค่อยพยุงร่างกายที่บอบช้ำเข้าไปชำระล้างตัวเองในห้องน้ำ

          เสียงน้ำจากฝักบัวช่วยปกปิดเสียงร้องไห้ของคนที่รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวและหัวใจ

          อลิสปลอบใจตัวเอง ว่าวันนี้เธอได้ชดใช้ในสิ่งที่เธอได้ทำไว้กับพระเอกหนุ่มจนหายกันแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ต้องตรอมตรมอยู่กับความรู้สึกผิดอีกต่อไป

          เมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว หญิงสาวก็กลับมานอนข้างๆเขาเหมือนเดิม อลิสพยายามค่อยล้มตัวลงนอนให้เบาที่สุด เพราะกลัวจะทำให้คนข้างๆตื่น

          ความเหนื่อย ความเจ็บทั้งกายทั้งใจ ทำให้นางเอกสาวหลับไปอย่างไม่รู้ตัว จากตัวแล้ว เธอตั้งใจจะตื่นก่อนเขา และรีบออกจากห้องเพื่อกลับที่คอนโดของเธอ แต่สุดท้ายกลายเป็นเขาที่ตื่นมาก่อนเธอเสียอีก

          “อุ๊ย!”

          อลิสตกใจ เมื่อรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างที่เย็นๆมาโดนตัวเธอ

          “พี่ตะวันทำอะไรคะ”

          “เช็ดตัวให้ ตัวร้อนแบบนี้เป็นไข้แน่ๆ เช็ดตัวเสร็จลุกมากินข้าวต้มแล้วกินยาสนอนเลย”

          พระเอกหนุ่มยังตั้งหน้าตั้งตาเช็ดตัวหญิงสาวที่ใบหน้าแดงด้วยพิษไข้

         หัวใจและสมองมันอยากพาร่างกายออกจากที่นี่ให้เร็ฌวที่สุด แต่ร่างกายมันไม่ไหวจริงๆ หญิงสาวจึงทำได้แค่เพียงหลับตาและนอนนิ่งๆ ให้ชายหนุ่มเช็ดตัวให้เธอต่อไป

          “ไม่ต้องลุก นอนอยู่ในนี้แหละ เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวต้มให้”

          พระเอกหนุ่มดูแล้ว นางเอกสาวคงไม่เรี่ยวแรงพาตัวเองลุกออกจากที่นอนได้ เขาจึงตัดสินใจไปเอาข้าวต้มมาป้อนเธอในห้องนอนแทน

          ตะวันป้อนข้าวหญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับความรู้สึกผิด รอยช้ำแดงที่เกิดจากการกระทำของเขาเมื่อคืน มันคือร่องรอยของความไม่เป็นลูกผู้ชายของเขา ชายหนุ่มได้แต่พยายามปกปิดความรู้สึกไว้ เพราะไม่อยากอ่อนแอให้หญิงสาวตรงหน้าเห็น

          “กินยาแก้ไข แล้วนอนวะ เดี๋ยวพี่จะลงไปข้างล่างสักพัก อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

          อลิสพยักหน้าแทนคำตอบ เมื่อเสียงประตูถูกปิดลง หญิงสาวแน่ใจ ว่าเจ้าของห้องลงไปแล้ว เธอก็พยายามพาตัวเองใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย และรีบออกจาที่นี่ให้เร็วที่สุด

          “มาวินเราจะรอนานแถวๆมุมตึกนะ”

          นางเอกสาวตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนชายคนสนิท เพราะเธอไม่สามารถพาร่างกายที่เป็นไข้และเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำช้ำแบบนี้ กลับไปที่คอนโดได้แน่ๆ

          มาวินฟังจากน้ำเสียงของเพื่อนเขาก็รู้ได้ทันที ว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ เขาตัดสินใจไม่ถามอะไรทางโทรศัพท์ แต่รีบขับรถออกมารับเพื่อนให้เร็วที่สุด