ตอนที่27 ความรู้สึกที่แปรเปลี่ยน

วันเวลาที่ทรายแก้วใช้ชีวิตอยู่กับชาติเสือเนิ่นนานจวบจนสองเดือนกว่าแล้วทั่งคู่สนิทกันมากโดยที่ชาติเสือไม่รู้ตัวมีเพียงทรายแก้วเท่านั้นที่รู้ทุกอย่างว่าความรู้สึกของตัวเองแปรเปลี่ยนมากมายขนาดไหน

คำพูดคำจาของทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากขึ้นโดยชาติเสือนั้นเปลี่ยนจากแทนตัวเองว่าฉันเป็นพี่ทุกคำที่พูดจากับทรายแก้วหากไม่ติดว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามสัญญาก็เปรียบเสมือนคู่นี้เป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่น่ารักคู่หนึ่งเลยทีเดียว

ชาติเสือไว้ใจทรายแก้วจนปล่อยให้ไปไหนมาไหนได้แต่ต้องกลับมาตามเวลาที่เขากำหนดชีวิตทรายแก้วในตอนนี้จึงรู้สึกมีอิสระไม่อึดอัดเช่นแต่ก่อนแถมยังมีเจ้าลูกหมาที่เคยช่วยมาอยู่เป็นเพื่อนคลายเหงาเรียกได้ว่าช่วงนี้ทรายแก้วมีรอยยิ้มทุกวันเลยก็ว่าได้

พักหลังมานี้เธอค่อนข้างมีความสุขมากเพราะชาติเสือไม่เคยพูดหรือกระทำไม่ดีกับเธอคอยตามใจสารพัดทั้งตัวติดเธอไม่ค่อยห่างความรู้สึกดีที่เธอมีให้เขาจึงมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

วันนี้เสธฐาเข้ามาหาน้องสาวตนในช่วงเช้าเพื่อที่จะมาบอกถึงข่าวดีบางอย่างให้ทรายแก้วได้รับรู้

“เป็นยังไงบ้าง”             

“ทรายเริ่มชินกับที่นี่แล้วค่ะพี่เสธ”

“อืม..เห็นแบบนี้พี่ค่อยโล่งใจ”

สองพี่น้องนั่งคุยกันที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านเสธฐาเห็นหน้าตาน้องสาวตนสดใสมีแต่รอยยิ้มเขาก็ค่อยสบายใจขึ้นมาบ้างแต่ก็ยังไม่หมดความรู้สึกผิดในใจที่ทำให้ทรายแก้วต้องมาเป็นคนของชาติเสือ

“แล้วจะไปทำงานกรุงเทพจริงๆเหรอคะ”

ทรายแก้วอยากถามเสธฐาให้แน่ใจอีกรอบเพราะเธอยังคงห่วงพี่ชายของเธอหากไปอยู่ต่างที่ต่างถิ่นเป็นอะไรหรือเกิดปัญหาอะไรใครจะช่วยได้ทัน

“พี่ตั้งใจแล้วว่าจะทำงานเก็บเงินไม่ทำตัวเละเทะให้เราต้องลำบากใจอีก”

เสญฐายกมือกุมหัวทุยของทรายแก้วก่อนที่เธอจะเข้าไปซบกอดพี่ชายตัวเองแน่นยิ้มดีใจที่ได้พี่ชายคนเดิมกลับมา

“ทรายดีใจนะคะที่พี่เสธกลับมาเป็นคนเดิม”

เมื่อเสธฐาเอ่ยมาอย่างมั่นใจแน่วแน่ทรายแก้วก็ไม่คิดขัดทั้งปลื้มปริ่มในใจอยู่มากที่พี่เธอกลับมาเป็นคนขยันทำมาหากินเช่นเดิมก่อนที่จะเผลอไปติดพวกการพนัน

“ทำอะไรอยู่เหรอ”

“ว้าย..”

ชาติเสือโผเข้ามากอดหลังทรายแก้วขณะที่เธอกำลังสวมผ้ากันเปื้อนทำครัวในช่วงใกล้เวลาอาหารเย็น

“พี่เสือ..ตกใจหมดเลยค่ะ”

“ตรงนี้ละกันนะ”

มือหนาคว้าหมับไปที่อกอวบอูมเต็มไม้เต็มมือสองข้างเอ่ยก่ายกระซิบข้างใบหน้านวลเสียงแหบพร่าเขาคิดถึงร่างนุ่มนิ่มของเธอจนต้องละมือจากการทำงานลงมาหาตัวในห้องครัว

“ทรายจะทำกับข้าวค่ะ”

ทรายแก้วรีบหันมาผลักอกแกร่งเมื่อรู้ว่าคนตัวโตต้องการอะไร

“วันนี้ไม่ต้องเราจะไปกินข้าวข้างนอกกัน”

ร่างบางถูกยกอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนเคาเตอร์โดยมีชาติเสือแทรกลำตัวแนบกึ่งกลางขาเรียวทั้งสอง

“แต่ว่า”

พอเห็นหญิงสาวมีทีท่าปฏิเสธแขนแกร่งจึงรวบกอดรั้งเอวบางเอาไว้แน่น

“ไม่มีใครเข้ามาหรอกน่า..พี่สั่งเอาไว้แล้ว”

มือไม้ของคนตัวโตเริ่มถลกกระโปรงสาวเจ้าขึ้นรั้งดึงแพนตี้จิ๋วสลัดทิ้งก่อนจะถอดกางเกงตัวเองร่นมาที่หน้าขา

“อืมม..”

ชาติเสือก้มลงจูบริมฝีปากบางพร้อมดึงผ้ากันเปื้อนและเสื้อสายเดี่ยวของหญิงสาวลงไว้ที่เอวเขาปลดบราสีหวานทิ้งแล้วยื่นมือหนาบดขยี้นิ้วโป้งบนยอดถันชูชันก่อนจะละมาดึงสะโพกมนเข้าหาตัวบดเบียดแท่งร้อยผงาดเข้าช่องทางรักค่อยๆเริ่มขยับสะโพกแกร่งเข้าออกจังหวะเนิบนาบเรียกความวาบหวามจากร่างบางได้ไม่น้อย

“อื้อ.​.อืม..”

สองแขนเรียวคล้องลำคอชายหนุ่มเอาไว้แน่นขณะที่ถูกยกกระแทกอัดแน่นจนตัวโยนพยายามกลั้นเสียงครางหวานให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แม้นจะรู้ว่าไม่มีใครอยู่ในนี้นอกจากเธอและชายหนุ่มแต่ก็กลัวคนข้างนอกได้ยินอยู่ดี

ชาติเสือยกอุ้มกระแทกร่างบางจนพอใจแล้วเขาก็เริ่มวางเธอลงจับหมุนให้หันหน้าเข้าหาเคาเตอร์กดหลังเธอลงก่อนจะยกขาซ้ายของหญิงสาวขึ้นและเริ่มบดเบียดแท่งร้อนเข้าร่องสวาทที่เปียกชุ่มกระแทกบั้นท้ายนิ่มถี่รัวจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นอีกเช่นเคย

“อะ.. อืม..”

“อ่าสส..”

เสียงคำรามจากลำคอแกร่งมีมาเป็นระยะเขาสามารถขย่มเธอได้ไม่เคยเบื่อแถมพักหลังมานี้ยังรู้สึกติดร่างบางนี้มากขึ้นอีกด้วย

ในครัวเต็มไปด้วยไฟสวาทประมาณชั่วโมงครึ่งและแล้วบทสวาทของชาติเสือก็ได้จบลงเพราะไม่อยากให้หญิงสาวนั้นเหนื่อยมากนักด้วยเย็นนี้ต้องพาเธอไปทานข้าวข้างนอก

สองหนุ่มสาวที่เดินเข้ามาใหม่ในร้านอาหารหรูใจกลางเมืองเป็นที่จับจ้องต่อสายตาผู้คนในร้านเป็นพิเศษเพราะทั้งคู่ดูสวยหล่อเหมาะสมกันดั่งกิ่งทองกับใบหยก

“พี่มีของขวัญจะให้”

ขณะนั่งรออาหารอยู่ในโซนในสุดของร้านชาติเสือก็เดินวนมาที่หลังร่างบางในชุดเดรสชมพูเขาค่อยๆรวบเรือนผมเธอเบามือก่อนจะสวมจี้เพชรรูปหัวใจที่สั่งทำมาเป็นพิเศษให้กับเธอ

“โอกาสอะไรคะ?”

ใบหน้าหวานก้มต่ำมองสิ่งที่ห้อยอยู่ที่คอเปรยถามชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังด้วยรอยยิ้มอ่อนอยากจะรู้นักว่าจี้รูปหัวใจนี้เขาซื้อมาให้เธอเนื่องในโอกาสอะไร

“เป็นเด็กดีกับพี่ตลอด”

คนตัวโตก้มลงกระซิบข้างใบหน้าหวานเบาๆและรีบเดินกลับมานั่งที่ของตัวเอง

“ขอบคุณนะคะ”

ทรายแก้วหน้าเจื่อนเล็กน้อยเพราะคำตอบของเขามันไม่ใช่สิ่งที่ใจคาดหวังสักนิดแต่ใจชื้นที่เขานั้นมีกะใจซื้อของชิ้นนี้ให้เธอ

หลังจากทานอาหารเย็นกันได้พักใหญ่ทรายแก้วก็รู้สึกแปลกๆเพราะเธอหันกลับหลังไปทีไรก็เหมือนว่าคนที่อยู่บนโต๊ะอยู่ห่างเธอไม่ไกลนักลอบมองเธอกับชาติเสือตลอดเวลา

“มีอะไรหรือเปล่า”

ชาติเสือเห็นทรายแก้วหันซ้ายหัวขวาเป็นระยะจึงต้องเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

“เปล่าค่ะ”

ใบหน้าหวานส่ายไปมาคิดว่าเธอน่าจะคิดไปเองและหันมาสนใจกับจานอาหารหยุดที่จะหันกลับไปมองอีก

สองหนุ่มสาวเดินมาที่ลานจอดรถหลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยขณะที่ชาติเสือจะเปิดประตูรถให้ทรายแก้วได้เข้าไปนั่งเขาก็ได้ยินเสียงของความอันตรายจึงรีบตวัดสายตาไปตามเสียงที่เกิดขึ้น

แกร๊กก

“ทราย”

ชาติเสือเห็นว่ามีชายชุดดำยืนอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่จ่อปืนมาที่ทรายแก้วเขาจึงรีบโผเข้ามาบังตัวหญิงสาวเอาไว้

ปั้งง

“อ้า!”

เสียงปืนดังสนั่นขณะเดียวกันที่ชาติเสือฟุบลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาทรายแก้ว หญิงสาวที่อยู่ในอาการตื่นตระหนกกรีดร้องลั่น

“อ๊ายย...พ..พี่เสือออ!..ช่วยด้วยค่า..”

ยิ่งเห็นเลือดไหลออกจากตัวชายหนุ่มทรายแก้วก็มือไม้อ่อนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกทำได้เพียงรู้ว่าต้องตะโกนขอความช่วยเหลือเพื่อส่งชาติเสือไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด