ตอนที่ยี่สิบสี่ บทภรรยา

"เอ่อ..เรียบร้อยแล้วไปกันเถอะครับ"

"ค่ะคุณพ่อ"

เมื่อเห็นใบหน้าหวานมองมาทางเขาชายหนุ่มร่างสูงที่ใส่สูทสีดำเซ็ทผมเผ้าเนี้ยบก็รีบละสายตาไปทางอื่นก่อนจะเข้ามาอุ้มลูกสาวตัวกลมของตัวเองออกจากห้องไป

ขณะที่รถยนต์คันหรูสีดำที่มีฟาทิทเป็นคนขับแล่นอยู่บนท้องถนนพรฟ้าที่นั่งข้างๆคนขับเธอก็เอาแต่นั่งกังวลเพราะไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะต้องเจอกับอะไรจนฟาทิทต้องลดความเร็วของรถลงก่อนจะเอียงหน้าเข้ามากระซิบกระซาบข้างๆใบหน้าหวานเบาๆเพื่อไม่ให้ลูกสาวตัวกลมที่นั่งอยู่บนคาซีทด้านหลังได้ยิน

"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยถ้าคุณทำผมเสียหน้าผมจะไม่เปิดโอกาสให้คุณได้อยู่กับตะวันอีกเลยแล้วก็จะไม่รับรองความปลอดภัยของน้องสาวคุณด้วย"

พรฟ้าไม่ได้โต้ตอบเพียงแค่มองชายหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจกลับไปที่เอาแต่ขู่เธอเท่านั้นหากไม่มีตะวันฉายอยู่ใกล้ๆเธอคงตอกกลับเขาไปบ้างแล้ว

บริษัทXXX

ไม่นานนักทั้งสามก็มาถึงบริษัทฟาทิทอุ้มตะวันฉายไว้ในอ้อมอกส่วนพรฟ้าเขาก็เดินจูงมือเธอไม่ปล่อยจนคนในบริษัทต่างก็จับจ้องประธานใหญ่กันเป็นตาเดียวเพราะอยากรู้ว่าคนที่ประธานใหญ่พามาด้วยคือใครกันแน่

ในส่วนของพรฟ้าเองดูจะประหม่าไม่น้อยเพราะทุกคนที่เธอเดินผ่านไม่มีสักคนที่ไม่จับจ้องสายตามาทางเธอเห็นจะเป็นตะวันฉายคนเดียวที่ดูจะตื่นเต้นตื่นตากับการเจอคนใหม่ๆสถานที่ใหม่ๆอยู่คนเดียว

“คุณกับลูกรอผมอยู่ที่นี่ก่อน”

ฟาทิทพาทั้งสองมาที่ห้องทำงานของเขาและบอกให้เธอรออยู่ที่นี่เพราะเขาต้องเข้าประชุมถึงแผนงานของบริษัทก่อนหลังจากนั้นก็จะเป็นเวลาที่เขาจะเปิดตัวเธอกับหุ้นส่วนทุกคน

พรฟ้ามองตามหลังคนที่เดินออกจากห้องไปพรางหันกลับมาดูคนเป็นลูกสาวที่เมื่อคนเป็นพ่อปล่อยลงได้ก็วิ่งเล่นสำรวจรอบห้องในหัวของพรฟ้าตอนนี้คิดไม่ออกเลยจริงๆว่าฟาทิทต้องการให้เธอเล่นบทภรรยาของเขาเพื่ออะไร

ห้องประชุม

การประชุมแผนงานกับหุ้นส่วนผ่านไปร่วมชั่วโมงจนทุกอย่างเสร็จสิ้นเวลานี้ก็ถึงเวลาที่ฟาทิทจะต้องแนะนำตัวคนสองคนให้หุ้นส่วนของเขาชายหนุ่มเดินไปตามพรฟ้าและอุ้มตะวันฉายเข้ามาในห้องประชุมเพื่อที่จะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักอย่างเป็นทางการ

"นี่คือพรฟ้าภรรยาของผมส่วนนี่ตะวันฉายลูกสาวของผมและไม่นานผมก็มีแพลนจะมีทายาทเพิ่ม...ทุกคนสบายใจได้นะครับว่าอนาคตบริษัทจะไม่มีความมั่นคงเพราะจะมีวิกฤตตอนเปลี่ยนผ่านคนคุมอำนาจ"

สิ้นเสียงของฟาทิทเหล่าหุ้นส่วนผู้หลักผุ้ใหญ่ต่างก็มีสีหน้าที่ตกใจไปตามๆกันเพราะไม่คิดว่าฟาทิทจะมีครอบครัวแล้วเพราะเขาไม่เคยเปิดเผยแถมยังหน้าชาเพราะถูกตอกหน้าเรื่องที่พวกเขาคิดถึงวิกฤตกาลในวันหน้า

ในส่วนของพรฟ้าเองเธอได้แต่ยืนข่มอารมณ์นิ่งเงียบพูดอะไรไม่ออกเพราะเข้าใจแล้วว่าฟาทิทพาเธอกับลูกมาที่นี่เพื่ออะไรจากคำที่ว่า ”ทุกคนสบายใจได้นะครับว่าอนาคตบริษัทจะไม่มีความมั่นคงเพราะจะมีวิกฤตตอนเปลี่ยนผ่านคนคุมอำนาจ"

ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่เคยห่วงความปลอดภัยของลูกเลยสักนิดแต่เขาห่วงหน้าที่การงานของเขามากกว่าตอนนี้หญิงสาวจึงทำได้แค่ฝืนยิ้มแห้งๆตามมารยาทให้กับผู้คนที่ฟาทิทแนะนำให้รู้จักเท่านั้น

ตกดึก

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” 

หลังจากที่พรฟ้ากล่อมตะวันฉายจนหลับไปแล้วเธอจึงเดินออกลงมาจากห้องนอนเพื่อที่จะคุยกับฟาทิทเรื่องที่เธอรู้สึกไม่สบายใจหวังว่าเขาจะฟังเธอบ้างเพราะเรื่องที่เธอจะคุยเป้นเรื่องของความปลอดภัยของตะวันฉาย

“นั่งสิ..”

ฟาทิทนั่งดื่มไวน์คิดอะไรเพลินๆเขาจึงเปรยสายตาให้หญิงสาวนั่งฝั่งตรงข้ามเห็นว่าเธอคงมีเรื่องสำคัญจะคุยเป็นแน่ไม่อย่างนั้นคงไม่ฝืนใจตัวเองลงมาหาเขาเป็นแน่

"คุณพาฉันกับลูกมาที่นี่เพราะหน้าที่การงานของคุณแค่นั้นใช่หรือเปล่า"

เมื่อนั่งลงได้สาวเจ้าก็โพร่งถามอีกฝ่ายเสียงแข็งทั้งยังมองเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจนัก

ฟาทิทไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่จ้องหน้าหญิงสาวด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนจะกระดกไวน์ในแก้วจนหมดเขาตั้งใจที่จะเปิดเผยเรื่องลูกให้ทุกคนรู้อยู่แล้วแต่เวลามันเร่งให้เร็วขึ้นก็เพราะมีประเด็นเรื่องงานเข้ามาเกี่ยวข้อง

"ทุกลมหายใจคุณมีแต่งานโดยไม่ห่วงความปลอดภัยของลูกเลยใช่หรือเปล่า"

ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเงียบด้วยความที่พรฟ้าเป็นห่วงตะวันฉายมากจึงทำให้เธอโมโหมากที่ฟาทิททำอะไรไม่คิดให้ดี

"ลูกอยู่กับผมจะต้องห่วงอะไร"

ฟาทิทถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่เขาสบายใจในการแจ้งเรื่องลูกกับหุ้นส่วนในบริษัทก็เพราะเขาได้กำจัดคนที่เป็นศรัตรูอย่างอัสลานไปเรียบร้อยแล้วและเขาก็คิดว่าเขานั้นมีความสามารถมากพอที่จะดูแลปกป้องลูกคนเดียวได้ไม่จำเป็นต้องให้หญิงสาวมาสอน

"คุณก็รู้ว่าตัวคุณเองอยู่ในที่แจ้งศรัตรูมากมาย..ถ้า...ก"

ไม่ทันที่พรฟ้าจะได้พูดจนจบประโยคฟาทิทก็ตัดหน้าเสียงแข็งใส่เธอก่อน

"มันไม่มีใครทำอะไรตะวันได้แล้วเพราะไอ้คนชั่วคนนั้นมันนอนตายต่อหน้าผมไปแล้ว"

"หา..."

จากคราแรกที่คิดว่าชายหนุ่มเผด็จการร้ายกาจใจร้ายใจดำแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะโหดเหี้ยมอำมหิตถึงขนาดฆ่าคนสาวเจ้ามองอีกฝ่ายอ้าปากค้างแววตาไหวระริกเพราะในใจรู้สึกเริ่มกลัวคนตรงหน้าเธอไม่อยากที่จะเอื้อนเอ่ยต่อปากต่อคำอะไรกับอีกฝ่ายได้แต่รีบลุกขึ้นออกจากตรงนี้ไปให้เร็วที่สุด

ฟาทิทมองตามหลังหญิงสาวด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนจะหันกลับมาดื่มต่อไม่พอใจที่หญิงสาวมาโวยวายใส่ทำเหมือนว่าเขาไม่มีความสามารถในการปกป้องลูกอย่างนั้น

เช้าวันต่อมา

วันนี้ฟาทิทไม่ได้พาพรฟ้าและตะวันฉายออกไปไหนส่วนตัวของเขาเองก็นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืนที่พรฟ้าและฟาทิทมีปากเสียงกันจวบจนตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังมองผ่านกันไปมาไม่มีใครพูดจากับใครก่อนทั้งคู่จะมีเสียงก็เมื่อพูดคุยกับตะวันฉายเท่านั้น

"คุณทวด"

เด็กหญิงวิ่งเอารูปภาพของฉวีวรรณมาให้คนเป็นแม่ที่กำลังยืนเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรูปที่ตะวันฉายยื่นให้พรฟ้าเป็นรูปฉวีวรรณรูปเดี่ยวที่น่าจะถ่ายไว้หลายสิบปีแล้วเธอดีใจที่ตะวันฉายยังจำภาพของคุณทวดตัวเองได้

"ตะวันเอารูปมาจากไหนคะ"

หญิงสาวรับรูปจากในมือเจ้าตัวกลมด้วยรอยยิ้มอ่อนก่อนจะถามว่าเอามาจากไหนเพราะคิดว่ารูปนี้น่าจะเป็นรูปที่ฟาทิทเก็บเอาไว้เป็นแน่

"ในนั้น"

ตะวันฉายชี้ไปที่ตู้ลิ้นชักใกล้กับหัวเตียงก่อนจะไปเล่นอย่างอื่นต่อตามประสา

"คุณยายรู้หรือเปล่าคะว่าหลานชายคุณยายร้ายกาจแค่ไหน”

พรฟ้ารีบเดินกลับมานั่งที่เตียงคราแรกว่าจะเก็บใส่เข้าไปที่เดิมแต่เธอก็อดที่จะจ้องมองรูปในมือด้วยความคิดถึงไม่ได้เธออยากจะให้ความจริงปรากฏโดยเร็วนักว่าใครเป็นคนทำร้ายคุณยายของเธอวันนั้นเธอเองก็จะได้พ้นมลทินและคนร้ายตัวจริงก็จะต้องถูกลงโทษ

"ใครใช้ให้คุณมายุ่งกับรูปคุณยาย...มารยาทมีบ้างหรือเปล่า"

และแล้วหญิงสาวก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆฟาทิทก็เดินดุ่มมากระชากรูปในมือเธอพร้อมตะคอกใส่ด้วยความไม่พอใจ

"มารยาทฉันมีอยู่แล้วค่ะแล้วรูปนี่ตะวันก็เป็นคนเอามาคุณน่าจะทำตัวมีมารยาทถามฉันก่อนนะคะว่ารูปนี้มาอยู่กับฉันได้ยังไงไม่ใช่ต่อว่าคนอื่นก่อนแบบนี้”

พรฟ้าลุกขึ้นยืนเงยหน้าประชันกับคนตัวโตเมื่อเขาร้ายมาเธอก็ต้องร้ายกลับก่อนจะเดินหนีออกไปด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวนึกเกลียดนิสัยแย่ๆของฟาทิทเพิ่มขึ้นไปอีก

"อืม.."

ฟึ่บ..กึกๆๆ

ด้วยความเครียดที่สะสมเป็นเวลานานเวลาที่หัวใจเต้นแรงเพราะความโมโหทำให้พรฟ้าที่กำลังจะเดินลงบันไดเกิดหน้ามืดล้มพับกลิ้งตกไปนอนกองลงกับพื้นด้านล่าง

"คุณแม่..."

ตะวันฉายที่วิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆได้เห็นคนเป็นแม่กลิ้งลงมานอนกับพื้นกด็ส่งเสียงร้องดังตกใจจนฟาทิทได้ยินจึงเดินออกมาดู

"คุณ!!"

ชายหนุ่มวิ่งหน้าตาตื่นลงมาอุ้มร่างบางและเรียกตะวันฉายให้ตามมาขึ้นรถแล้วพากันไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว