กลับประเทศไทย

5 ปีต่อมา

หลังจากคลอดน้องซีนายได้ 1 ปีฉันก็กลับไปเรียนมหาวิทยาลัยจนคว้าใบปริญญาสาขาบริหารธุรกิจมาฝากพ่อกับแม่ได้สำเร็จ โดยช่วงที่ฉันไปเรียนคุณแม่จะรับหน้าที่ดูแลน้องซีนายให้ ซึ่งแม่ของฉันเต็มใจที่จะดูแลให้อยู่และเพราะน้องซีนายเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยร้องไห้งอแงเหมือนเด็กคนอื่น ๆ

หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้ น้องซีนายอายุเข้า 5 ขวบแล้ว ไม่ต้องกลัวว่าลูกสุดที่รักของฉันจะขาดความรักเพราะน้องซีนายมีทั้งคุณตาคุณยายที่เป็นที่รัก และยังมีทั้งพี่ออกัสพี่ชายฉันที่รักไอ้ต้าวตัวน้อยประหนึ่งลูกชายตัวเอง ไม่ให้คิดแบบนั้นได้ไงเวลาที่พี่ชายฉันกลับมาสวีเดนไอ้ต้าวตัวน้อยก็จะค่อยตามติดเหมือนดังเงา และยิ่งเวลาที่ออกไปข้างนอกไอ้ต้วน้อยจะค่อยออดอ้อนเรียกพี่ชายว่าแดดดี้เวลาคนข้างนอกมองมาจึงไม่แปลกที่จะคิดว่าไอ้ต้าวตัวน้อยนั้นเป็นลูกชายของพี่ชายฉันถึงแม้ว่าหน้าตาจะไม่เหมือนกันก็ตามเถอะ

วันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องเดินทางกลับไปอยู่ที่เมืองไทยถาวรเพราะอะไรนั้นเหรอก็เพราะคุณแม่อยากกลับมาอยู่ประเทศไทยถาวรและยังเป็นโอกาสเหมาะที่พี่ออกัสกลับมาร่วมงานแต่งของญาติสนิทพอดีพ่อกับแม่เลยให้ฉันกลับมาประเทศไทยก่อนพร้อมกับพี่ชายเพราะคุณพ่อต้องเคลียร์งานที่บริษัทหลายอย่างถึงจะกลับมายังประเทศไทยได้ ส่วนฉันก็ได้เตรียมความพร้อมให้ไอ้ต้าวตัวน้อยไว้ล่วงหน้า ไม่ว่าจะหาโรงเรียนเพื่อที่จะเข้าเรียนในช่วงวัยอันเหมาะสม

ประเทศไทย

ทันทีที่ลงจากเครื่องพี่ออกัสขับรถมาส่งฉันที่เป็นบ้านของครอบครัวเราเวลาเรามาอยู่ประเทศไทย ส่วนพี่ออกัสเข้าจะพักอยู่คอนโดโดยให้เหตุผลว่าคอนโดนั้นอยู่ใกล้ที่ทำงานเวลาออกไปทำงานหรือกลับจากทำงานจะสะดวกสะบายมากกว่าอยู่บ้านโดยบ้านหลังนี้มีแม่บ้านที่ดูแลความสะอาดบ้าน 2 คนและมีคุณลุงคนขับรถอีก 1 คน

ทันทีที่มาถึงฉันพาไอ้ต้าวตัวน้อยกินข้าวกินปลาเรียบร้อยก่อนจะพาขึ้นไปพักผ่อนยังห้องนอนส่วนตัว

1 อาทิตย์ต่อมา

การไปโรเรียนวันแรกของน้องซีนายฉันกับไอ้ต้าวตัวน้อยต้องตื่นแต่เช้ามืดเพราะกว่าจะแต่งตัวกว่าจะฝ่ารถติดเพื่อให้ทันเข้าโรงเรียนในช่วงเช้าทันทีที่รถจอดที่หน้าประตูโรงเรียนมือเรียวจูงมือเล็กส่งยังคุณครูที่ยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียน

"สวัสดีคะ คุณแม่"เสียงหวานของคุณครูที่เปล่งออกมาทักทายฉัน ฉันส่วนยิ้มตอบ

"ฝากด้วยนะค่ะ"เสียงหวานบอกครูสาวที่ยืนรอรับนักเรียนอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงเรียนก่อนจะล่ะสายตาออกจากครูสาวจ้องมองยังเจ้าต้าวตัวน้อยที่กำลังสาวเท้าเข้าประตูโรงเรียน

"ตอนเย็นเดี๋ยวแม่มารับนะครับ"ต้าวตัวน้องหันมาหาคนเป็นก่อนจะยกมือไหว้พร้อมกับโบกมือลาสาวเท้าเข้าโรงเรียนโดยไม่สนใจคนเป็นที่ห่วงไอ้ต้าวตัวน้อยมากขนาดไหมกับการมาโรงเรียนวันแรกที่ประเทศไทย

เมื่อส่งคนเป็นลูกเข้าโรงเรียนเสร็จก็ถึงคราวที่คนเป็นแม่อย่างอันนิกาจะต้องเดินทางกลับบ้าน แต่ระยะทางจากบ้านกับโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลบวกกับการจราจรที่ติดขัดบนท้องถนนทำให้อันนิการต้องติดแหง็กอยู่บนรถร่วมชั่วโมง ก่อนความคิดหนึ่งวูบขึ้นมาหรือเราต้องหาคอนโดที่อยู่ใกล้โรงเรียนลูกดีนะ ตอนเดินทางจะได้ไม่ลำบากและลูกชายจะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนวันนี้

เมื่อคิดละเอียดถี่ถ้วนดีแล้ว มือบางหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่ชายทันที

"พี่ออกัสว่างคุยไหม ยุ่งอยู่หรือเปล่า"

[คุยได้ อันมีอะไรหรือเปล่า]

"พอจะรู้จักคอนโดแถว ถนนสุขุมวิทไหมคะ คืออันอยากย้ายมาอยู่ใกล้โรงเรียนลูกเวลามารับไปส่งจะได้สะดวก น้องซีนายจะได้ไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้าด้วย"

[แถวสุขุมวิทเหรอ คอนโดเก่าพี่ อันเข้าไปอยู่ได้เลยถ้าชอบพี่จะบอกให้แม่บ้านของคอนโดเข้าไปทำความสะอาดให้]

"ชื่อคอนโดอะไรคะ อยู่ชั้นไหนห้องไหน พอดีอันอยู่แถวสุขุมวิทพอดีจะได้แวะเข้าไปดู"

[คอนโด A ชั้น 5 ห้อง 532 แต่เราไม่มีคีย์การ์ดกับกุญแจเข้าห้องจะเข้าไปดูได้ไง อ้อเอาแบบนี้แล้วกันนั่งรอที่ล๊อบบี้เดี๋ยวพี่ให้เลขาพี่เอากุญแจกับคีย์การ์ดไปให้]

"คะพี่"

คนเป็นน้องขานรับก่อนจะสั่งคนขับรถให้เลี้ยวเข้ามายังหน้าคอนโด ก่อนจะลงจากรถ

"ขอบคุณมากคะคุณลุง ไม่ค้องรออันนะคะ เดี๋ยวอันกลับเอง"

"ครับคุณหนู ถ้าเสร็จธุระแล้วโทรให้ลุงมารับก็ได้นะครับ"

"เอาแบบนี้ก็ได้คะ เดี๋ยวตอนเย็นคุณลุงขับรถไปที่โรงเรียนน้องซีนายเลย เราไปเจอกันที่นั้นดีกว่าแต่ตอนนี้คุณลุงกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะคะ"

"ครับ"คุณลุงคนขับรถพยักหน้าเล็กน้อยก่อนขับรถออกจากหน้าบริเวณคอนโดหรู

นั่งรอไม่นาน เลขาของพี่ชายก็มาถึงก่อนจะยืนคีย์การ์ดกับกุญแจ อันนิกาขอบคุณเลขาของพี่ชายก่อนที่จะขึ้นไปดูห้อง

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป อันนิการู้สึกชอบคอนโดของพี่มาก เพราะคอนโดนี้เป็นแบบห้องชุด มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำมีพี้นที่ครัวและพื้นห้องนั่งเล่นแบ่งเป็นสัดส่วน แต่เสียอย่างเดียวถ้าอันนิกาจะต้องย้ายเข้ามาอยู่อาจจะซื้อของเพิ่มเข้ามาในห้องนิดหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคเพราะ ห้างสรรพสินค้านั้นอยู่ใกล้กับคอนโดมากเพียงนั่งแท็กซี่จากคอนโดไม่ถึง 10 นาทีก็ถึงห้างแล้ว

มือบางรีบหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาพี่ชายในทันที

"พี่ออกัส ตกลงอันจะอยู่ที่คอนโดพี่นะ ใกล้โรงเรียนน้องซีนายและยังใกล้ห้างด้วย"

[อืม แล้วบอกพ่อกับแม่แล้วเหรอว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่] คนปลายสายถามด้วยความห่วงใย ไม่รู้ว่าถ้าท่านทั้งสองรู้เข้าจะยอมให้ลูกสาวกับหลานชายสุดที่รักย้ายออกมาอยู่ข้างนอกหรือเปล่า

"ยังเลยคะ เดี๋ยวตอนเย็นอันจะบอกเอง"อันนิกาที่คิดว่าอย่างไงพวกท่านทั้งสองก็ต้องยอมอยู่แล้วเพราะคอนโดของพี่ชายนั้นอยู่ใกล้โรงเรียนของไอ้ต้าวตัวน้อย ต่างจากที่บ้านที่อยู่ห่างหลายกิโลกว่าจะนั่งรถมาถึงโรงเรียนลูกชายต้องใช้เวลาร่วมชั่วโมง

[อืม]

มือเรียวสวยกดวางสายจากพี่ ก่อนจะค่อย ๆ สำรวจว่าจะต้องซื้ออะไรเข้ามายังที่พักใหม่บ้าง มือเรียวสวยเขียนโน๊ตสิ่งที่ต้องซื้อไว้ในโทรศัพท์เมื่อบันทึกสิ่งที่ต้องซื้อเสร็จแล้ว ขาเรียวสาวเท้าออกจากคอนโดเพื่อที่จะไปสื่อของที่ห้างสรรพสินค้าที่ใกล้ที่สุด