Novels by Dragon Author

2 อาทิตย์ต่อมา ม่านน้ำที่นั่งมองดูตัวเองในกระจกที่ตอนนี้ร่างบางที่มีหน้าท้องนู้นขึ้นมาเล็กน้อยสวมใส่ชุดแต่งงานสายเดี่ยวสีขาวกระโปรงยาวแค่เข่า ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มสีสันอย่างสวยงาน ขณะช่างที่ถูกจ้างมากำลังจับผมออกเป็นช่อเล็ก ๆ แล้วถักสานจนเกิดเป็นผมเปียอย่างสวยงาม เมื่อถักเปียจนครบสองข้างแล้วช่างก็รวบตึงเปียผมทั้งสองมาอยู่ทางด้านหลังก่อนจะมัดและติดกิฟฝั่งเพชรรูปหัวใจและแซมด้วยไข่มุกเม็ดเล็ก ๆ สีขาวลงบนกลุ่มผมเป็นอันเสร็จสิ้น "เสร็จแล้ว สวยมากกกเลยค่าคุณน้อง "เสียงของช่างเอ่ยบอกเมื่อจัดแต่งผมเสร็จและติดกิฟท์ฝั่งเพชรรูปหัวใจเป็นลำดับสุดท้าย ฉันที่มองตัวเองผ่านกระจกเงาใช่สวย วันนี้ฉันสวยแปลกตามากไม่คิดว่าพี่ช่างแต่งหน้าจะมีฝีมือมากขนาดนี้ ก่อนฉันจะได้ยินเสียงเปิดประตู แก๊บ! ตามมาด้วยเสียงทุ้มคุ้นหูเอ่ยเรียก "เสร็จหรือยังครับเจ้าสาวของพี่ แม่ให้มาเรียก พระใกล้จะถึงแล้วนะครับ" ฉันที่มองไปตามเสียงก่อนจะส่งยิ้มหวาน ๆ ไปให้คนเรียก ก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้เดินมาหาเจ้าบ่าวในเวลาต่อมา ขณะพี่สายฟ้าที่ตอนนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวเซ็ทผมออกมาจนดูหล่อและยิ่งมาอยู่ในชุดสูทยิ่งทำให้คนตัวสูงที่ดูหล่อดูสมา

แต่ในวินาทีถัดมาแสงไฟที่ส่องให้แสงสว่างภายในรีสอร์ทกับดับลง หลงเหลือแต่ความมืดสนิท มีเพียงแสงนวลผ่องของพระจันทร์ที่ส่องให้ความสว่างเท่านั้น "พี่สายฟ้า" มือบางคว้าท่อนแขนคนนั่งอยู่ข้าง ฉับพลันกับคิดถึงเหตุการณ์ร้าย ๆ เมื่อคราวก่อนผุดเข้ามาในหัวก่อนเสียงหวานจะเอ่ยเรียกคนข้างกายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเพราะความกลัว "ไม่ต้องกลัวครับพี่นั่งอยู่นี่"เสียงทุ้มเอ่ยบอกพรางโอบกอดคนตัวเล็กไว้ในแนบอกที่ตอนนี้ร่างบอบบางขยับสั่นไหวเบา ๆ จนสายฟ้าพอจะรับรู้อาการของคนในอ้อมกอดนี้ได้ อยู่ ๆ ก็รู้สึกผิดและกลัวที่ตัวเองสร้างสถานการณ์ตรงนี้ขึ้นมา แล้วถ้าคนตัวเล็กโกรธไม่ยอมตกลงที่จะแต่งงานกับตัวเองจะทำอย่างไร "เอาวะ สู้โว้ย ถ้าวันนี้ไม่ตกลง อย่างไงเขาก็จะตื้อให้คนในออมอ้อมยอมตกลงแต่งงานกับตัวเองให้ได้"สายฟ้าได้แต่คิดในใจ ผิดกับทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยง พวกเขาทุกคนรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เกิดจากฝีมือของคนจัดเตรียมงานที่อยากจะเซอร์ไพรส์เมียรัก แต่ไหนเลยคนที่โดนเซอร์ไพรส์กับกลัวแทนที่จะมีอาการประหลาดใจ "ทำไมไฟดับคะพี่"ม่านน้ำถามขึ้นอีกรอบเมื่อคนตัวสูงไม่ได้ให้คำตอบในคราวแรก แต่แล้วสิ้นเสียงหวานเอ่ยถามเท่านั้นไฟ

3 เดือนต่อมา ร่างบอบบางที่อยู่ในชุดนักศึกษาและคลุมทับด้วยชุดครุยตัวยาวสีกรม ผมสีแดงในตอนแรกถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลธรรมชาติถูกเกล้าม้วนขึ้นเป็นทรงสวย เผยให้เห็นใบหน้าเรียวเล็กได้รูปที่ถูกเติมแต่งสีสันด้วยเครื่องสำอางเพียงบางเบา ริมฝีอวบอิ่มฉาบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนยกยิ้มหวานจนตาหยี ร่วมเฟรมถ่ายรูปกับกลุ่มเพื่อน ๆ ในคลาสเรียน ใช่แล้ววันนี้เป็นวันที่ม่านน้ำแล้วเพื่อน ๆ จบการศึกษาและเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร เมื่อเสร็จพิธีจากหอประชุมเรียบร้อยแล้ว เพื่อน ๆ ในคลาสต่างพากันมาร่วมกลุ่มถ่ายรูป โดยช่างภาพที่ถูกว่าจ้างจากมหาวิทยาลัยเป็นคนหามา "123" แชะ ! เสียงตากล้องนับให้เป็นสัญญาณก่อนที่จะชัตเตอร์ "สวยแล้ว ผมขอถ่ายกันเสียอีก 2-3 รูปนะครับ"พูดจบตากล้องก็กดชัตเตอร์อีก 2-3 ครั้ง "เสร็จแล้วนะครับ เดี๋ยวรูปจะส่งไปให้ตามที่น้อง ๆ กรอกที่อยู่ให้นะครับ"ช่างภาพหนุ่มเอ่ยบอกก่อนที่บัณฑิตจะทะยอยเดินออกจากเฟรม เพราะมีบัณฑิตจากคลาสอื่น ๆ รอถ่ายรูปเช่นกัน "น้ำแกจะรีบเดินไปไหน"เสียงเพชรชี่เอ่ยทักเพื่อนเมื่อเห็นว่าม่านน้ำกำลังสาวเท้าด้วยความเร็วไปทางโต๊ะม้าหินอ่อนที่อยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ "พี่สายฟ้านั่งรอเราอยู

ช่วงเช้าของวัน หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จผมพาคนตัวเล็กมาฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในตัวจังหวัดตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เราสองใช้เวลาตรวจ รับยา รอบัตรนัดครั้งต่อไปกว่าจะเสร็จทุกขั้นตอนก็กินเวลาไปเกือบครึ่งวัน และเมื่อเราสองคนขึ้นมาบนรถยนต์ตอนแรกผมคิดว่าจะพาคนตัวเล็กกลับรีสอร์ท แต่เมื่อสายตาของผมไปประทะกับตัวเลขที่โชว์เวลาที่หน้าปัดด้านหน้าคอนโซลรถอีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะเที่ยงแล้ว และคาดการว่าเวลาในไม่ช้าคนที่นั่งข้าง ๆ ต้องมีอาการอยากอาหารแน่ ๆ เพราะเมื่อเช้าเราสองคนทานเพียงข้าวต้มกุ้งแค่ถ้วยเดียวก่อนออกมาโรงพยาบาล ฉับพลันคำพูดของคุณหมอสาวก็ลอยแวบขึ้นมาในหัว "ช่วงนี้คุณแม่อาจจะหิวบ่อยนะคะ ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าปล่อยให้คุณแม่หิวหรือคุณพ่อจะหาซื้อพวกแครกเกอร์ติดไว้ก็ได้ ถึงมันจะช่วยไม่ได้มาก แต่มันก็ยังช่วยในระดับหนึ่งคุณแม่จะได้ไม่เหวี่ยงวีน ตามอารมณ์ที่แปรปรวนง่าย ๆ " และนี่คือคำพูดที่คุณหมอสาวเอ่ยบอกผมตอบรับคำในทันที ถึงว่าช่วงนี้อารมณ์ของคนตัวเล็กถึงขึ้น ๆ ลง ๆ คงเป็นเพราะฮอร์โมนของคนท้องนี่เอง ผมจึงไม่รอเวลาให้เนิ่นนานรีบหันไปถามคนที่นั่งข้าง ๆ ในทันที "ใกล้จะเที่ยงแล้ว หนู

ทันทีที่รถเคลื่อนตัวออกจากอพาร์ทเม้นท์ของเพื่อนสนิทมีคำถามหนึ่งแวบเข้ามาในหัวและอดจะไม่ถามหรือปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้จริง ๆ ม่านน้ำเลือกที่จะมองใบหน้าแฟนหนุ่มก่อนเสียงหวานจะเอ่ยถามในเวลาถัดมา "ทำไมพี่ขึ้นอพาร์ทเม้นท์ของเพื่อนหนูได้คะ"และเป็นเรื่องนี้ที่ม่านน้ำไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้เธอสงสัยตั้งแต่อยู่ในห้องแล้ว ว่าเหตุใดคุณลุงที่เข้มงวดเรื่องความปลอดภัยของผู้พักอาศัยถึงปล่อยให้บุคคลภายนอกเข้ามาได้ สายฟ้าเมื่อได้ยินคำถามถึงกับยกยิ้มกรุ่มกริ่มเอ่ยบอกเมียรักไปตามความเป็นจริง "ก็ไม่เห็นยาก แค่บอกลุงเขาว่าเราทะเลาะกัน และหนูหนีมาอยู่กับเพื่อน และตอนนี้หนูยังท้องอ่อน ๆ ลูกของพี่อยู่ ลุงคงเห็นใจสงสารพี่เลยช่วยพี่พาพี่ขึ้นมาหาหนูที่ห้องเพื่อนหนูนั้นแหละ" คนตัวเล็กพยักหน้าหงึก ๆ เข้าใจได้ว่าทำไมคู่หมั้นหนุ่มถึงขึ้นไปได้แต่อีกเรื่องที่เธอสงสัยไม่ต่างจากคำถามแรกก็คือเขาแน่ใจได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่นี่กับเพื่อนสนิทของเธอ "แล้วพี่รู้ได้ไงว่าหนูอยู่ที่นี่" สายฟ้าเลิกคิ้วเข้ม ฉีกยิ้มกว้างออกมานุ่มนวล เหลียวมองคนนั่งข้างตัวเองแค่แวบหนึ่งก่อนสายตาจะจับจ้องถนนด้านหน้าต่อก่อนเสียงทุ้มเอ่ยตอบคำถา

สายฟ้าที่เข้ามาในห้องโดยมีเพื่อนทั้งสองอย่างนิกเป้เดินตามมาติด ๆ เขาใช้สายตาคู่คมพยายามสอดส่องมองไปทั่วบริเวณห้อง กับต้องมาสะดุดกับรองเท้าที่ถูกถอดวางทิ้งไว้ที่ชั้นไม้สีน้ำตาลที่ใช้สำหรับวางรองเท้าเขาจำได้ดีว่ารองเท้าคู่นี้นั้นเป็นของใคร มุมปากยกยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจเมื่อรู้สึกว่าความหวังอันริบหรี่ในตอนแรกเริ่มปรากฎให้เขาได้เห็นอีกครั้ง และอีกไม่เพียงอึดใจในภายภาคหน้าเขาจะได้เห็นหน้าคนตัวเล็กแล้ว (ถ้าน้องให้เจอ) "พี่สายฟ้า"เสียงทั้งสามสาวร้องอุทานออกมาประสานกัน พร้อมกับทำสายตาเลิ่กลั่กแสดงออกถึงการมีพิรุธ จนสายฟ้าสามารถจับความผิดปกตินั้นได้ "ฮ่าาา....พวกพี่มาได้ไงคะ"ขณะที่ดาวยกมือขึ้นป้องปากพร้อมกับหัวเราะกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้แฟนของเพื่อนจับพิรุธได้แต่ด้วยความเป็นคนช่างสังเกตุของสายฟ้าทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเพื่อนสนิทของเมียรักที่แสดงออกมานั้น 'เฟซ สุด ๆ' "พี่ก็เดินขึ้นมา ม่านน้ำอยู่ที่นี่ใช่ไหม"สายฟ้าตอบขณะพยายามสอดส่องสายตามองไปรอบห้องกับไม่พบแม้แต่เงาของเมียรัก หัวคิ้วตีกันยุ่งก่อนจะสาวเท้าเดินไปดูด้านหลังระเบียงห้อง และมาหยุดที่ประตูไม้สีขาวคาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของห้อง มือ

ชายหาดสีขาวละเอียดฉันนอนเล่นบนเปลชายหาดของทางโรงแรม ด้วยเป็นพื้นที่ของทางโรงแรมจึงมีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นนักท่องเที่ยวของทางโรงแรม สายตาที่ทอดมองไปที่พื้นน้ำทะเลกว้างใหญ่สีฟ้าคราม ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีขาว ยาว ผ้าพริ้วไหว มีหมวกแล้วแว่นตาช่วยกันแสงแดด"สวัสดีครับ ไม่ทราบคุณมาเที่ยวเหรอครับ"ฉันลุกนั่งขึ้นบนเปลชายหาดหันมามองคนมาใหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เอ๋ยถามด้วยเสียงที่เป็นมิตร ผู้ชายหน้าคม ผิวสีแทน ตัวสูงราว 185 ซม.ได้"ใช่คะ มาเที่ยว"ฉันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"ผมชื่อ กันนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร""ชื่อขวัญคะ ขวัญข้าว คุณก็มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามคนที่ชื่อกันที่ตอนนี้เขาถือวิสาสะนั่งลงเกาอี้ชายหาด ตัวถัดจากฉัน"ใช่ครับ ผมมาเที่ยว วันนี้ตอนกลางคืนทางโรงแรมเข้าจัดปาร์ตี้ขอบคุณนักท่องเที่ยว ถ้าคุณขวัญว่างลงมาสนุกด้วยกันนะครับ"คนชื่อกันเอ่ยชวน"คะ ขอบคุณนะคะที่ชวน"ฉันเอ่ยขอบคุณตามมารยาท "ขวัญ"ฉันหันไปมองตามเสียงที่เรียกเห็นคนตัวใหญ่ที่กำลังสาวเท้ามาทางฉัน ด้วยหน้าตาบึ้งตึง"อ้าวพี่เหนือคุยงานเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันหันไปถามพี่เหนือปนความสงสัย พี่เหนือออกไปคุยงาน

ตลอดการเดินทางจากเขาใหญ่มากรุงเทพ เราสองคนแวะถ่ายรูปมาตลอดทาง เพราะแถวนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นฟาร์มโคนมชื่อดังหรือจะเป็นไร่องุ่นขึ้นชื่อ"พี่เหนือรูปนี้ก็สวย รูปนี้ก็สวย พี่เหนือถ่ายรูปเก่งจังเลยคะ"ฉันเลื่อนรูปจากโทรศัพท์มือถือดูทีละรูป ไม่ว่าจะเป็นภาพที่ฉันถ่ายรูปคู่กับแปลงดอกไม้ หรือจะเป็นภาพที่ถ่ายคู่กับองุ่นพวงโตที่ห้อยลงมาจากต้น"ถ้าชอบเดี๋ยวพี่พามาเที่ยวบ่อย ๆ ก็ได้ใกล้แค่นี้เอง จริงสิเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องไปคุยกับลูกค้าที่หัวหินอีกเราไม่ต้องแวะที่ไหนแล้วเนอะ"ผมขับรถออกจากสถานที่ท่องเที่ยวหลังจากที่เราแวะถ่ายรูปมาเกือบตลอดทาง คิดขึ้นได้ว่าในวันรุ่งต้องไปคุยงานเลยเอ๋ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ จ้องมองดูรูปทางโทรศัพท์"อ้าวเหรอคะ ให้ขวัญไปด้วยได้ไหมหรือจะให้ขวัญเข้าไปดูเอกสารในบริษัท"ฉันละออกจาหน้าจอโทรศัพท์เอ๋ยถามพี่เหนือที่กำลังตั้งใจขับรถกลับกรุงเทพฯ"น้องก็ต้องไปกับพี่อยู่แล้วส่วนเรื่องที่บริษัทพี่เพิ่งรับเลขาใหม่มา เลยไม่ยุ่งเหมือนตอนที่โดนเลขาคนเก่าเทงานแล้วแอบหนีไปไม่ยอมบอก"ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่กระแนะกระแหนนิด นึกถึงตอนที่คนตัวเล็กหนีไป งานตอนแรกที่เป็นห

ค่ำคืนอันแสนเงียบสงบภายในห้องที่แสนเงียบสนิทมีเพียงสองหนุ่มสาวที่กำลังปลุกไฟสวาท ร้อนระอุไปตามแรงอารมณ์ปราถนามือของผมยังคงสาละวนไม่ละออกจากเนินเนื้อนางที่แสนจะเย้ายวน ปลายนิ้วขยับเขยื้อนเพื่อเข้าไปสำรวจโพรงอุ่นร้อนอ่อนนุ่ม ดึงเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกผายส่ายขึ้นลงเป็นจังหวะเรียวนิ้วร้าย น้ำหล่อเลี้ยงเริ่มผลิตอาบชะโลมรอบนิ้วแกร่ง"อ๊า.."ฉันส่งเสียงหวานครางออกมาจาลำคอระหง ความรู้เสียวซ่านอยากที่จะอกทนต่อไปได้ เนื้อตัวอ่อนระทวย ความรู้สึกวาบหวามที่คนตัวใหญ่มอบให้ทุกครั้งที่นิ้วร้ายดันเข้าออกผมขยับปากออกจากอกอวบอิ่มเลื่อนผ่านแอ่งสะดื้นบุ๋ม มือใหญ่เกี่ยวแพ๊ทตี๊ตัวจิ๋วให้พ้นทาง โน้มใบหนาคมลงที่เนินเนื้อนาง ปลายลิ้นร้าย ส่งเข้าสำรวจรอบกลีบดอกไม้หอมมีหญ้าปกคลุมอยู่ลำไร้ ปลายลิ้นเรียวลัดเลาะตามซอกกลีบดอกไม้หอมเย้ายวน ร่องงามผลิตน้ำหวานผสมน้ำลายจนเปียกชื้น"อ๋าส์....พี่เหนือ น้องใจจะขาดอยู่แล้วใส่เข้ามาเลย"ฉันส่งเสียงครางกระเส้าทุกครั้งที่ปลายลิ้นหนาส่งผ่านมาที่ร่องน้องสาวฉัน พี่เหนือใช้นิ้วร้ายกดลงที่ปุ่มกระสันนวดคลึง ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วหัวใจ อยากจะบอกคนตัวใหญ่ว่าพอแล้วดุ้นลิ้นอยากไ

ฉันมองไปที่คนตัวใหญ่ที่เดินโอบฉันอยู่ ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ขอกลับไปนอนห้องตัวเองจะทันไหมนะ เร็วเท่าความคิดฉันเอ่ยบอกคนตัวใหญ่ทันที^_^"ขวัญว่า ขวัญกับไปนอนห้องตัวเองดีกว่า"ฉันเอ่ยตอบพี่เหนือคนตัวโตถึงกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ พร้อมกับสายตาวิววับเป็นประกาย ยิ่งทำให้ฉันไม่มั่นใจว่าเราสองคนจะไม่ได้แค่นอนเฉย ๆ"ขวัญไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงรู้ว่าน้องขวัญอยู่ที่นี่"ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กที่คิดจะหนีไปนอนห้องตัวเองเรื่องอะไรผมจะยอมเมื่อทุกคนรับรู้เรื่องของเราหมดแล้ว"แล้วพี่เหนือรู้ได้อย่างไงคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยหน้าตาที่น่ารักอยากจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาบดจูบตรงนี้เลยแต่ติดที่ว่าตรงนี้เป็นทางเดินที่จะไปห้องพักกลัวว่าถ้าใครเดินผ่านมาเห็นมันจะดูไม่งาม"เราไม่คุยต่อที่ห้องดีกว่า"ผมไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตอบมือใหญ่ของผมที่โอบกอดไหล่บางของคนตัวเล็กมายังห้องพักสาวเท้าเข้ามาจนถึงเตียงกว้างดึงคนตัวลงนั่งผมนั่งซ้อนด้านหลังน้องขวัญหน้าผมก้มลงจูบซับที่ไหล่บางเบา ๆ ลมหายใจที่อุ่นรดลงที่ไหล่บางจนน้องขวัญต้องขวัญหัวไหล่หนี"จะบอกขวัญได้หรือยังว่าใครเปฺ็นคนบอกพี่เหนือ"ฉันดันใบหน้าคมออกจากหัวไหล่ของฉันเ

บรรยากาศช่วงค่ำคุณป้าจัดงานเลี้ยงฉลองให้ฉันอย่างชื่นมื่น ทุกคนมีความสุขกับบรรยากาศที่ห้อมล้อมไปด้วยแมกไม้แล้วขุ่นเขาอากาศที่เย็นสบายจากแอร์ธรรมชาติกระทบกับผิวกายฉัน ที่ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดสบาย ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น"ชอบไหม ป้าจัดเลี้ยงบาร์บีคิวให้เลยนะ"คุณป้าเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ ฉัน พี่เหนือ ปลายฝัน พี่นิวตัน และต้นไม้ ยืนร่วมกลุ่มอยู่ข้าง โต๊ะอาหาร ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็นั่งร่วมกลุ่มอยู่ไม่ไกลจากพวกเรามากนัก"ชอบมากเลยคะ ขอบคุณ คุณป้ามากเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้คุณป้า ท่านก็ส่งยิ้มมาให้"ถ้าชอบก็พากันกินเยอะ ๆ เลยนะวันนี้ไม่อั้นจ๊ะ เดี๋ยวป้าไปนั่งกับพวกพ่อแม่เราดีกว่ายืนนาน ๆ แล้วป้าปวดขา"คุณป้าเอ่ยบอกฉันพร้อมกับหันเดินไปทิศทางของเป้าหมายทันที"ลูกเขย มาหาพ่อหน่อย"เสียงพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียกพี่เหนือให้มาหา ซึงข้างหน้าพ่อมีขวดเหล้าสีอำพันตั้งอยู่"ครับคุณลุง"ผมเอ่ยตอบพร้อมกับก้าวเท้าเดินตรงไปหาพ่อตาทันที"คุณลุงอะไร ต้องเรียกพ่อซิถึงจะถูกจริงไหมแม่"คุณพ่อน้องขวัญเอ่ยขึ้น"ครับคุณพ่อ""มาดื่มเป็นเพื่อนพ่อหน่อย เรียกพ่อหนุ่มคนนั้นมาด้วย ต้นไม้ด้วยนะ ถือว่าวันนี้วันดี ม

ตอนนี้ทุกคนมาอยู่ ภายในห้องทำงานของป้ามณีเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องสงสัยทันทีที่ป้ามณีโทรหา พ่อแม่ฉัน และพี่เหนือโทรหาพ่อแม่ตัวเอง การเดินทางจากกรุงเทพ-โคราช เป็นระยะทางที่ใกล้ไปโดยถนัดตา พ่อแม่ฉันให้ต้นไม้น้องชายฉันขับรถมาให้ ส่วนพ่อแม่ของพี่เหนือให้พี่นิวตันขับรถมาให้โดยมีปลายฝันนั่งมาเป็นเพื่อนพี่นิวตันด้วย ทั้งหมดมองหน้าฉันกับพี่เหนือ"ยัยขวัญมีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้โทรหาพ่อกับแม่ฉันให้มาหาแกกับพี่เหนือถึงเขาใหญ่"ปลายฝันกระซิบถามฉันด้วยเสียงที่แผ่วเบาได้ยินกันแค่สองคน"เฮ้ย ! เดี๋ยวแกก็รู้นั่งฟังก่อน"ฉันถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกท้อข้างในหัวใจ"โอเค ไม่ถามแกก็ได้"ปลายฝันส่งสายตามองค้อนมาทางฉัน"เราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคะ ลูกชายพวกคุณมาล่วงเกินหลานสาวถึงรีสอร์ทของฉัน"เสียงคุณป้ามณีเอ๋ยขึ้นด้วยเสียงที่แข็งก้าวไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง"มันเป็นเรื่องของเด็ก ๆ พวกเราเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรเข้าไปยุ่งนะครับ"พ่อพี่เหนือเอ๋ยขึ้นบ้าง"แต่เรื่องของเด็ก ๆ คือหลานสาวฉันนะที่เสียหาย"คุณป้าเอ๋ยสวนขึ้นทันควัน "คุณป้าคะขวัญผิดเองคะที่"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคคุณป้าฉันก็เอ๋ยขึ้นมาทันควัน"หยุดเลยยัยขวัญทาง

รุ่งเช้าของวัน ความบันเทิงก็เกิดขึ้นเมื่อฉันกำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดคนเป็นสามี แต่แล้วเหมือนได้ยินเสียงแหวกเข้ามาในโสตประสาทของหูแต่ก็ไม่ถึงกับดังมาก ฉันค่อย ๆ ลืมตาตื่นจับโฟกัสก่อนจะเห็นว่าคุุณพ่อกับคุณแม่พี่เจแปนยืนอยู่ข้างเตียง ฉันยกมือขึ้นไหว้ก่อนปลายนิ้วจะสะกิดลงที่ท่อนแขนของคนตัวสูงเรื่องของเรื่องคือ เมื่อคุณปู่คุณย่าทราบข่าวว่าลูกสะใภ้ให้กำเนิดลูกสาวตัวน้อยทั้งสองตั้งใจออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อตั้งใจจะมาหลานสาวตัวน้อย แต่เมื่อเข้ามาด้านในห้องพักฟื้นก็ทำให้คุณย่าถึงปรี๊ดแตก จากอารมณ์ดีใจที่จะได้เห็นใบหน้าหลานสาวตัวเล็กแต่กับเห็นคนเป็นพ่อที่นอนหลับอยู่บนเตียงลูกสะใภ้ด้วยความว่าจะทำให้ลูกสะใภ้นอนหลับพักผ่อนไม่เต็มที่ เสียงกร่นด่าจึงลอยออกมาจากปากคุณย่าอย่างต่อเนื่องแต่ไอ้ลูกชายกับนอนนิ่งไม่ไหวติ่ง คนเป็นย่าจึงใช้ฝ่ามืออรหันต์ฟาดลงต้นแขนจนเสียงดัง เปี๊ยะ!ฝ่ามือร้ายกาจทำให้คนเป็นลูกสะดุ้งตื่น พร้อมร้องออกมาจนเสียงดัง "โอ้ย" ก่อนจะยกมือลูบต้นแขนตัวเองปรอย ๆ ยังงงอยู่ว่าทำไม่แม่ตัวเองถึงส่งฝ่ามืออรหันต์ใส่ตัวเองก่อนจะบ่นออกมาไม่เต็มเสียง"เจ็บนะแม่""เจ็บสิดี มีอย่างที่ไหนแย่งเ

ช่วงกลางดึกของคืนหนึ่งขณะสองสามีภรรยานอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงอยู่ ๆ ไอ้ก้อนกลม ๆ ที่อยู่ในท้องก็เริ่มแผลงฤทธิ์ ส่งสัญญาณให้คนเป็นแม่ว่าตัวเองอยากจะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว"พี่เจแปนอันปวดท้อง"มือบางสะกิดคนเป็นสามีที่นอนข้างกาย ขณะที่คนตัวสูงดีดลุกขึ้นนั่งก่อนจะประคองสติได้"อันจะคลอดแล้วเหรอ"ผมมองไปที่คนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มมีเหงื่อไหลซึมออกมาเต็มดวงหน้าใสก่อนจะได้ยินเสียงหวานเอ่ยบอกด้วยความเจ็บปวด มือเรียวกุมหน้าท้องนูนป่องเอาไว้"อืม..น่าจะใช่...อันปวดท้อง"ผมเริ่มตั้งสติได้ก่อนจะวาดเท้าลงจากเตียงคว้าเอกสารสำคัญ ที่น้องอันจะวางไว้ที่หัวเตียงเพื่อมีเหตุฉุกเฉิน ก่อนจะยัดลงกระเป๋าขนาดย่อมที่คนตัวเล็กจัดของใช้บ้างส่วนที่เกี่ยวกับลูกสาวไว้ด้านใน มือหนาจับหูกระเป๋าคล้องลงบนไหล่ ก่อนจะสาวเท้ามาช้อนอุ้มร่างตุ้ยนุ้ยของคนเป็นภรรยาเดินออกจากห้องทั้งนั้นไม่ลืมที่จะบอกคนเป็นตากับยายถึงเหตุการณ์ฉุกละหุกที่เกิดขึ้นเสียงเข้มตะโกนเรียกพวกท่านอยู่บริเวณหน้าประตูห้องนอนของท่านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามห้องนอนผมและคนตัวเล็กนึกถึงตอนนั้นที่พ่อตาแม่ยายสั่งให้ทั้งผมและคนตัวเล็กพาไอ้ต้าวตัวน้อยย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยท่

เวลารุ่งเช้าฉันที่ตื่นขึ้นมาก่อนจะนอนมองคนตัวสูงที่เล่นบทรักกับฉันเมื่อคืนณะตอนนี้กำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจ ขณะท่อนแขนแกร่งโอบกอดเอวฉันไว้ตลอดทั้งคืน มือเรียวสวยลูบไล้ใบหนาคมไล้ลงมาที่จมูกที่โด่งคมเป็นสันและมาหยุดที่ริมฝีปากหนา พลั้นก็รู้สึกชุมชื่นหัวใจอิ่มเอมกับความสุขให้กระชุ่มกระชวยจิตใจขณะดวงตาคู่คมกระพริบถี่ ๆ ก่อนจะเปิดม่านตาออกเพื่อรับแสงสว่าง"ตื่นแล้วเหรอ..." เสียงแหบพร่าของคนที่ตื่นนอนใหม่ ๆ ถามขณะที่ฉันดึงท่อนแขนออกก่อนคนตัวกับรวบเอวคอดฉันอยู่ในอ้อมกอดเหมือนเดิม"ลุกเถอะคะเช้าแล้ว"คนตัวสูงดีดตัวขึ้นเหมือนคิดอะไรบ้างอย่างได้"จริงสิ วันนี้พี่ต้องพาอันไปหาหมอ ไม่รู้ว่าลูกเราที่อยู่ในท้องอันจะเป็นอย่างไงบ้าง"พูดจบคนตัวสูงก็ช้อนอุ้มฉันเข้าไปอาบน้ำ ขณะที่ฉันเอ่ยปฎิเสธความหวังดีของคนตัวสูงแต่เหมือนคนตัวสูงกับไม่ยอมแค่บอกว่า"อาบน้ำพร้อมกันไวกว่าไม่เสียเวลา อีกอย่างพี่กลัวเราลื่นล้มในห้องน้ำด้วยพี่เป็นห่วงเรากับลูกในท้อง"ฉันจึงยอมจำใจให้คนตัวสูงอาบน้ำให้ ถึงแม้ฝ่ามือหนาจะเน้นย้ำถูลูบไล้จุดสงวนและหน้าอกคู่สวยของฉันเป็นพิเศษก็ตามทีกว่าจะเสร็จก็ร่วมชั่วโมงกว่าเราสองคนจะออกจากห้

พิธีการที่ผมรอมาเกือบจะทั้งวันก็ต้องเป็นพิธีการส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวนั้นแหละ ทันทีที่แม่ผมมาบอกว่าถึงฤกษ์แล้ว ผมไม่รอช้ารีบสาวเท้าเข้าไปเรียกคนตัวเล็กที่ยืนคุยในกลุ่มเพื่อนของน้องด้วยความไว ถึงแม้จะโดนเพื่อนสนิทอย่างไอ้เหนือกับไอ้ออกัสฉุดรั้งผมไว้ก็ตาม ก่อนหน้านั้นก่อนที่ผมจะสาวเท้าเข้าไปหาเจ้าสาวแสนสวยของผม"มึงจะรีบไปไหน ไอ้น้องเขย"มือหนาของออกัสฉุดรั้งท่อนแขนของผมไว้ เมื่อมันเห็นว่าผมจะแยกตัวไป ตอนนี้มันเป็นพี่เขยผมเต็มตัวแล้ว พอผมได้เป็นน้องเขยมันแม่งเบ่งชิบหาย"แม่มาบอกว่าถึงฤกษ์ส่งตัวแล้วกูจะไปตามเจ้าสาว""เลทออกไปสัก 5 นาทีไม่เป็นไรหรอกมั่ง"ไอ้เหนือมันพูดบ้างผมรู้แหละว่ามันสองตัวแกล้งผม มันรู้ดีว่าโบราณเขาถือเรื่อง ฤกษ์ยามแค่ไหนใครเขาให้เลทกัน"ไอ้เหนือ ไอ้ออกัสมึงสองตัวแต่งงานอย่าแกล้งกู จริงไหมคุณลิตา"ผมที่อยากหลุดพ้นไอ้เพื่อนสองคนนี้จึงหันไปหาตัวช่วยที่ตอนนี้คุณลิตามีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ผมเพราะไอ้ออกัสผู้ไม่กลัวใครนอกจากเมียมันก็คือคุณลิตาที่ยืนอยู่ข้างมันแหละ"พี่ออกัสอย่าแกล้งคุณเจแปนสิคะ"ไม่นานคำขอผมก็เป็นผลเมื่อคุณลิตาเอ่ยปราบไอ้เพื่อนตัวดีที่ตอนนี้ขยับสถานะมาเป็นพี่เขยผมเ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาพ่อแม่พี่เจแปนเดินทางมาพบพ่อแม่ฉันที่บ้าน เพื่อมาขอโทษแทนลูกชายและมาสู่ขอฉันตามประเพณี การเจรจาพูดคุยเป็นไปอย่างราบรื่น คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้เรียกสินสอดอะไรมากมายแต่ขอให้สมน้ำสมเนื้อในฐานะลูกสาวคนเดียวของบ้านและในฐานะลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ ทางคุณพ่อกับคุณแม่ของพี่เจแปนก็ไม่ติดขัดอะไรพร้อมจัดสินสอดให้โดยที่ทางเราไม่เรียกร้องเห็นแต่สมควร"ผมดีใจนะครับที่ทางคุณยกโทษและให้อภัยลูกชายผม แต่ในเมื่อคุณไม่เรียกสินสอดทางเราจัดสินสอดให้เองแต่ถ้าคิดว่าน้อยไปเรียกเพิ่มเลยนะครับ"พ่อพี่เจแปนที่ทำหน้าเป็นเถ้าแก่มาสู่ขอเมียให้ลูกชายขณะแม่พี่เจแปนนั่งอยู่ข้าง ๆ กัน"ใช่คะทางเราคุยกันแล้วว่าจะให้ เงิน 10 ล้าน ทอง 100 บาท เครื่องเพชร 1 ชุด และแหวนเพชร 10 กะรัต ทางคุณคิดว่าน้อยไปหรือเปล่า หรือจะเรียกเพิ่มเรียกได้ตามสบายเลยนะคะ"คุณแม่พี่เจแปนเอ่ยขึ้นฉันถึงกับตาเบิกกว้างไม่คิดว่าทั้งสองจะให้สินสอดฉันเยอะขนาดนี้"เราสองคนคุยกันแล้วว่าจะไม่เรียก แล้วแต่ทางคุณจะให้"แม่ฉันเอ่ยขึ้น"แม่คะไม่เยอะไปเหรอคะ"ฉันรีบแย้งขึ้นทันทีเพราะดูเหมือนสินสอดที่พ่อแม่พี่เจแปนให้มันเยอะไปจริง ๆ ขณะพี่เจแปนที่นั่งบนโ

บ้านอันนิกาผมสั่งให้เลขาจัดหาพานดอกไม้ธูปเทียน เพื่อถือมาขอขมาท่านทั้งสองที่ได้ล่วงเกินคนตัวเล็กจนพลาดท้องขึ้นมา เมื่อก้าวท้าวเข้ามาในบ้าน คุณแม่ของคนตัวเล็กเอ่ยทักทายเหมือนกับไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้ขุ่นเคืองหัวใจ และยังยิ้มรับการมาของผมด้วย"สวัสดีครับคุณแม่""จ๊ะสวัสดีเข้ามาก่อน"ไม่น่าเชื่อว่าท่านยิ้มตอบรับไมตรีจากผม ขณะคุณพ่อที่นั่งอยู่บนโซฟาชักสีหน้าไม่พอใจนิดหน่อยสายตาคู่คมของคุณพ่อมองที่ผมแวบนึงก่อนจะหันไปสนใจน้องซีนาย"มาแล้วเหรอ คิดถึงจังเลยมาหาตาเร็ว"พ่อของคนตัวเล็กเรียกน้องซีนาย ไม่น่าเชือว่าท่านเป็นคนต่างชาติที่สามารถพูดภาษาไทยได้อย่างดีเลยทีเดียว ขณะที่น้องซีนายวิ่งเข้านั่งข้างคุณตา"สวัสดีครับคุณพ่อ"ผมทักทายท่านและอีกเช่นเคยพ่อน้องอันพยักหน้าเพียงเล็กใบหน้าช่างดูเรียบตึง จนทำให้ผมรู้สึกเกร็ง ๆ ขึ้นมา ขณะสายตาท่านมองมาที่ผมชั่วขณะหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจน้องซีนายต่อ คนตัวเล็กที่น่าจะเข้าใจสถานการณ์ดีเอื้อมมือบางมาบีบมือผมเบา ๆ เหมือนให้กำลังใจ"ได้ข่าวว่าไปเที่ยวทะเลสนุกไหมน้องซีนาย"เสียงทุ้มของคุณตาเอ่ยถามไอ้ต้าวตัวน้อยยิ้มก่อนที่เอ่ยเสียงใสเล่าเป็นฉาก ๆ ให้คุณตาฟัง"สนุกมาก