แอบซุ่ม

รถยนต์คันหรูขับตามรถยนต์คันหน้าอย่างไม่ลดล่ะ จนมาหยุดที่ประตูบ้านหลังใหญ่ที่ผมนั้นคุ้ยเคยเป็นอย่างดีขณะที่รถยนต์คันนั้นเลี้ยวเข้าไปในบ้านผมเลือกที่จะจอดอยู่ที่รั่วบ้านที่เป็นมุมอับถ้าคนข้างในมองออกมาจะไม่เห็นรถผมแต่ตรงกันข้ามผมสามารถมองเห็นคนข้างในได้อย่างชัดเจน

ขณะที่ในหัวของผมกับตั้งคำถามมากมาย บวกกับคำตอบที่นำเข้ามาหักล้างในสิ่งที่ผมคิดกับผู้หญิงคนที่ผมตามหาในช่วงเวลาหนึ่งถึงความเกี่ยวพันกับเพื่อนสนิทผมหรือว่าจะเป็นเมียแต่ทำไมเพื่อนผมไม่เห็นจะบอกอะไรพวกผมเลยทั้งที่เราสนิทกันมาก หรือจะเป็นญาติที่มาพักอยู่ด้วย หรือว่าจะเป็นน้องสาว สมองผมค่อย ๆ ประมวลผลเรื่อยๆ มาหยุดคำว่าน้องสาว ใช่มันมีน้องสาวแล้วน้องสาวมันมีลูกแล้วตอนนั้นมันขยันอัพรูปภาพของหลานชายลงกลุ่มไลน์บ่อย ๆ แต่มาช่วงหลังมันหยุดอัพไม่รู้ว่าเพราะอะไร สงสัยพรุ่งนี้ผมต้องเจ้าไปทักทายมันที่ทำงานซะหน่อย

เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมจึงหยุดความคิดนี้ไปก่อนของเฝ้าดูคนที่ผมตามหาให้หน่ำใจก่อนค่อยว่ากัน

ขณะที่สายตาคู่คมยังคมมองเข้าไปด้านในที่ตอนนี้สาวน้อยใบหน้าลูกครึ่งก้าวลงจากรถก่อนที่จะอุ้มเด็กน้อยขึ้นแนบอกสาวเท้าเข้าไปในตัวบ้าน

ผมเลือกที่จะจอดรถเฝ้ามองพฤติกรรมคนในบ้านอีกสักระยะเพราะคิดว่าอีกไม่นานสามีของสาวน้อยน่าจะกลับมาหรือถ้าเธอเป็นภรรยาของเพื่อนผมจริงเพื่อนผมน่าจะกลับมาบ้านเพื่อมาลูกกับเมียสิ ผมคิดได้แค่นั้นจริง ๆ

เจแปนจอดรถอยู่นานเวลาหลายชั่วโมงกับไม่มีคนเข้านอกออกในอีกเลยจนเวลาล่วงเลยมาถึงตีสองสายตาคมมองเข้าไปในบ้านที่ตอนนี้เงียบสงบไม่มีความเคลื่อนไหวภายในบ้าน รถยนต์คันหรูจึงถูกขับเคลื่อนออกมาเพื่อที่จะกลับคอนโดตัวเองเพื่อที่จะพักผ่อนสักนิดเพราะตอนเช้าเขาคิดว่าจะเข้าไปหาเพื่อนสนิทอย่างออกัสที่บริษัทของเพื่อนเสียหน่อย

ด้านอันนิกา

เมื่อถึงบ้านไอ้ต้าวตัวน้อยก็เผลอหลับไปตั้งแต่อยู่บนรถส่งผลให้ฉันถึงกับต้องช้อนอุ้มร่างน้อยไว้ในอ้อมกอดก่อนจะพาเข้ามายังห้องนอนแล้วว่างไอ้ต้าวตัวน้อยบนเตียงนอนอย่างเบามือ และนี้ไงคืนเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องเลือกไปอยู่คอนโดพี่ชาย

มือเรียวสวยรีบต่อสายหาคนเป็นพ่อและแม่ที่อยู่ต่างแดนในทันที

"แม่คะ ทำอะไรอยู่"

[แม่กำลังค่อย ๆ เก็บของ แล้วนี่น้องซีนายเป็นไงบ้างหลับหรือยัง ตอนนี้ประเทศไทยน่าจะสามทุ่มแล้วใช่ไหม]

"หลับแล้วคะ หลับอยู่บนรถระหว่างทางกลับบ้าน ที่อันโทรหาแม่ก็เพราะเรื่องนี้แหละค่ะ อันอยากจะขอแม่ไปอยู่คอนโดพี่ออกัสได้ไหมมันใกล้โรงเรียนน้องซีนายมากกว่าอยู่บ้าน ได้ไหมค่ะแม่อันสงสารลูกต้องเดินทางไกลตั้งหลายชั่วโมง"

[แล้วเราจะอยู่กันได้เหรอแค่สองคน รอให้แม่กลับประเทศไทยก่อนไหมเดี๋ยวแม่ไปอยู่เป็นเพื่อน] เสียงหวานจากคนเป็นแม่เอ่ยบอกมาตามปลายสายเพราะห่วงทั้งคนเป็นลูกและเป็นหลานว่าจะอยู่กันได้อย่างไรแค่สองคนแม่ลูก

"อยู่ได้ค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวนี้สะดวกสบายจะตายไป ให้อันไปอยู่คอนโดนะค่ะอันสงสารลูก"เสียงหวานจากคนเป็นลูกออดอ้อนคนเป็นแม่ ขณะที่คนเป็นแม่ที่พ่วงตำแหน่งยายกับคิดแล้วคิดอีกสงสารหลานเหมือนกันเพราะรู้อยู่ว่าการจราจรในเมืองหลวงช่วงเช้าและช่วงเย็นนั้นรถหนาแน่นมาแค่ไหน

[เฮ้ย ก็ได้แต่มีข้อแม้อันต้องพาน้องซีนายมาค้างที่บ้านช่วงวันหยุดทุกอาทิตย์นะ อันทำได้ไหมถ้าอันทำไม่ได้แม่ก็ไม่ให้ไปอยู่]

"แค่นี้เองอันทำได้ค่ะ อันสัญญาว่าจะพาน้องซีนายกลับมานอนค้างคืนที่บ้านทุกอาทิตย์"

[อืมงั้นก็ได้ แล้วจะย้ายไปอยู่เมื่อไหร่ล่ะ]

"พรุ่งนี้ ขอบคุณนะค่ะแม่"

[ดูแลลูกให้ดีนะ มีอะไรรีบโทรหาพ่อแม่หรือพี่ชายเราเลย]

"ค่ะแม่"ฉันกดว่างสายขอแม่อย่างอารมณ์ดีจนลืมเรื่องราวช่วงเย็นไปเสียสนิท มือเรียวสวยพับเสื้อผ้าของฉันกับไอ้ต้าวตัวน้อยใส่กระเป๋าสำหรับที่จะไปอยู่คอนโดเพื่อนำติดรถไปด้วยเพราะตอนเช้าหลังจากส่งไอ้ต้าวตัวน้อยที่โรงเรียนแล้วจะได้ขนกระเป๋าเข้าไปในคอนโดเลย

ช่วงเช้า

อันนิกาพาไอ้ต้าวตัวน้อยมาส่งที่โรงเรียนก่อนถึงจะให้คุณลุงขับรถมาส่งที่คอนโดของพี่ชาย เมื่อถึงห้องอันนิกาเลือกที่จะจัดของให้เข้าที่เข้าทางก่อน ส่วนอาหารมื้อเที่ยงคนตัวเล็กเลือกที่จะสั่งอาหารจากแอพพลิเคชั่นให้มาส่งถึงคอนโด กว่าจะจัดโน้นนี่นั่นกว่าจะเสร็จก็ช่วงบ่ายและะอีกไม่กี่ชั่วโมงต้องเดินทางไปรับไอ้ต้าวตัวน้อยอีกแล้ว โดยการเดินทางคนตัวเล็กเลือกที่จะนั่งรถแท็กซี่ไปรับไอ้ต้าวตัวน้อยเหมือนเดิมเพราะตอนนี้ยังไม่ได้หาซื้อรถยนต์แต่อีกไม่นานคิดว่าต้องได้ซื้อแน่นนอน

ขณะที่ชายหนุ่มใบหน้าญี่ปุ่นอย่างเจแปนยังมีเรื่องคันยุบยิบในหัวใจ เมื่อถึงช่วงสายของวัน คนตัวสูงรีบขับรถไปหาเพื่อนสนิทอย่างออกัสที่ทำงาน

"อะ ทำไมมาหากูได้วะวันนี้เอารถมาขายเหรอ"เสียงทุ้มของออกัสเอ่ยถามเพื่อนอย่างเจแปนทันทีเมื่อเห็นเพื่อนสาวเท้าเข้ามายังห้องทำงาน ที่นาน ๆ ทีมันจะโผล่หัวมาหาสักครั้งแล้ววันนี้มีเหตุอะไรกันถึงเห็นหน้าคนที่ไม่ได้รับเชิญมาหาตัวเองถึงที่ทำงาน

"คิดถึง ช่วงนี้มึงไม่ค่อยออกไปกินเหล้ากับกูเลยนะ ไอ้เหนือก็หนีกูไปมีแฟนคนหนึ่งแล้ว แล้วมึงไม่ใช่แอบหนีกูไปมีแฟนอีกคนนะเว้ย"เสียงทุ้มอย่างเจแปนแอบแซวเพื่อนอย่างออกัสไม่ใช่อะไร ตอนนี้ในหัวของเจแปนกำลังเรียบเรียงคำพูด ว่าจะถามถึงสาวน้อยใบหน้าลูกครึ่งที่เขาเห็นในบ้านของออกัสอย่างไรดีให้มันแนบเนียนที่สุด

"มึงเป็นเมียกู... เอาจริงบอกกูมา มาหากูทำเพื่อ..."ขณะที่ออกัสที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่ด้านหน้าถึงกับว่างปากกาลงบนโต๊ะก่อนจะยกมือกอดอกจ้องมองใบหน้าเพื่อนสนิทเพื่อต้องการค้นหาความจริง

"อ้าวไอ้นี่บอกคิดถึงก็ไม่เชื่อกู ว่าแต่เมื่อวานตอนกลางวันกูขับรถผ่านบ้านมึง กูเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรถออกมาจากในบ้าน คนนั้นหรือเปล่าที่มึงกำลังคบอยู่ทำไมมึงไม่พามาให้กูกับไอ้เหนือรู้จักบ้าง"

"ฮึ แล้วมึงไปทำอะไรแถวบ้านกู"

"รถลูกค้ามีปัญหา กูอยู่แถวนั้นพอดีกูเลยขับเข้าไปดู"เสียงทุ้มพูดลองเชิงเพื่อนสนิทขณะเพื่อสนิทถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูงสงสัยในพฤติกรรมเพื่อนเข้าไปใหญ่ คนอย่างมันนี่นะจะไปหาลูกค้าถึงบ้านเป็นไปไม่ได้จริง ๆ

"มึงเป็นช่างหรือไงถึงต้องเซอร์วิสถึงบ้านลูกค้า"

"อ้าวไอ้นี่ ลูกน้องกูไปดูก่อนล่วงหน้าแล้ว บังเอิญกูขับผ่านมาพอดีเลยแวะเข้าไปดูสักหน่อย ตกลงผู้หญิงคนนั้นแฟนมึงเหรอ"ให้เหตุผลเพื่อนแต่กับวนกลับมาที่คำถามเดิมที่เพื่อนไม่ตอบ

"มึงสนใจผู้หญิงคนนั้นมากเลยนะ..."ตื้ด..ตื้อ..ขณะที่เสียงทุ้มจะเอ่ยตอบเพื่อนสนิมกับมีเสียงโทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ฝ่ามือหนารับโทรศัพท์ทันทีก่อนจะหันหน้ามาบอกเพื่อนที่นั่งทำหน้าอยากรู้อยากเห็น

"กูต้องไปคุยงานกับลูกค้าข้างนอก เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ"เสียงทุ้มเอ่ยบอกเพื่อนเพราะลูกค้าคนนี้นั้นสำคัญมากถึงมากที่สุด จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ลิตาคนที่ออกัสลงทุนย้ายคอนโดเพื่อให้อยู่คนโดเดียวกัน

(ส่วนเรื่องลิตากับออกัส อยู่ในเรื่องพลาดท่ามาลุ้นรักนะค่ะ)

"เฮ้ย! ไอ้นี่เกือบได้รู้แล้วว่าเธอคือใครกับต้องคว้าน้ำเหลวตามเคย"

เจแปนได้แต่ถอนหายใจมองไปตามหลังเพื่อนที่ตอนนี้ชิงหนีไปเรียบร้อยแล้ว