เค้นความจริง

อันนิกานั่งรถพี่ชายมาถึงคอนโดแห่งหนึ่งที่คาดว่าจะเป็นของพี่ชายตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีรถอีกคันขับตามมา

เมื่อพี่ชายอย่างออกัสขับมายังลานจอดรถของคอนโดคนร่างบางของน้องสาวก็ก้าวลงจากรถก่อนที่คนเป็นลูกอย่างไอ้ต้าวตัวน้อยจะลงรถตามคนเป็นแม่มา

"อุ้มหน่อย ซีนายเหนื่อย แดดดี้อุ้มซีนายหน่อยครับ"เสียงใสเอ่ยออดอ้อนคนเป็นลุงเมื่อเห็นคนเป็นลุงลงจากรถ แล้วทำท่าจะเดินนำเข้าไปด้านในคอนโด

"เรานี่จริง ๆ เลยนะโตขนาดยังจะให้อุ้ม"เสียงทุ้มของคนเป็นลุงบ่นออกมาเบา ๆ แต่ก็ยอมอุ้มไอ้ต้าวตัวน้อยไว้ในอ้อมกอดก่อนจะเดินนำฉันเข้าไปด้านในคอนโดขณะที่ฉันถึงกับส่ายหน้าเบา ๆ กับการกระทำของไอ้ต้าวตัวน้อยก่อนจะเดินตามหลังพี่ชายไปติด ๆ

ด้านเจแปน

ผมขับรถตามรถที่คนตัวเล็กนั่งมาจนถึงคอนโดหรูแห่งหนึ่ง หัวใจผมชาวาบหรือเขาคนนั้นจะเป็นสามีของคนตัวเล็กถ้าอย่างงั้นสิ่งที่ผมคิดเอาไว้ว่าน้องซีนายเป็นลูกของผม ก็เป็นเรื่องที่ผมคิดไปเองนะซิ

ผมขับรถมาจอดในลานจอดรถของคอนโดที่มีความรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด จึงทำให้ผมเข้าไปภายในคอนโดนั้นไม่ได้ ขนาดจะเข้ามายังพื้นที่ลานจอดรถยังต้องแลกบัตรเลย แล้วอย่าคิดว่าผมจะเข้าไปยังภายในอาคารของคอนโดได้

สายตาคมมองคนตัวเล็กลงจากรถก่อนจะเห็นเด็กน้อยลงตามคนเป็นแม่ก่อนจะเห็นผู้ชายที่เป็นคนขับรถลงตามมาติด ๆ สายตาคู่คมมองไปที่ผู้ชายคนนั้นถึงกับยกยิ้มจากช่วงแรกนึกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นสามีของคนตัวเล็ก แต่เนื่องจากผมคบกับมานานจึงจำได้ทันทีว่าผู้ชายคนนั้นคืนใคร

"ไอ้กัส"ผมได้แต่พึมพำออกมาเบา ๆ พร้อมกับจ้องมองภาพคนทั้งหมดเดินเข้าไปในอาคารของคอนโด เมื่อเห็นเช่นนั้นจะตามขึ้นไปก็ไม่ได้ผมจึงเลือกที่จะกลับคอนโดตัวเองเพื่อรอเวลาให้เหมาะสม ไม่ว่าอย่างไรเสียวันนี้ผมต้องรู้ความจริงให้ได้

ขณะเดียวกันที่คอนโดออกัส เมื่อพี่ชายอย่างออกัสเล่าเรื่องที่แฟนสาวเข้าใจผิดคิดว่าไอ้ต้าวตัวน้อยนั้นเป็นลูกของพี่ชายและยังคิดไปอีกว่าพี่ชายแต่งงานมีครอบครัวแล้ว จนทำให้แฟนสาวหนีหน้าไป โดยผลการกระทำนี้เนื่องด้วยวันนั้นฉันก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยขณะที่แฟนสาวของพี่ชายโทรมาไอ้ต้าวตัวน้อยก็รีบคว้าโทรศัพท์ของพี่ชายมารับอย่างไว และยังบอกปลายสายอีกว่าตอนนี้แดดดี้ไม่อยู่ เดี๋ยวแดดดี้มาจะบอกให้ ส่งผลให้คนเป็นแฟนหนีหายหน้าไปจากพี่ออกัสและที่มาในวันนี้ก็เพื่อจะมายืนยันว่าเรื่องทั้งหมดเข้าใจผิด

เมื่อทุกคนปรับความเข้าใจแล้วพี่ออกัสก็พาพวกเรามาทานข้าวและมาส่งฉันที่คอนโด

คอนโดอันนิกา

ตอนนี้เวลา 4 ทุ่มแล้วใช่ค่ะไอ้ต้าวตัวน้อยนั้นเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ฉันที่ยังไม่นอนก็เล่นโทรศัพท์ดูนั้นดูนี้บ้างก็เข้าไอจีไปส่องสองสาวเพื่อนสนิทของฉัน ก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนคนกดรหัสเข้ามาในห้อง

ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ...! พี่ออกัสมาเหรอฉันได้แต่คิดเพราะคนที่รู้รหัสมีแต่พี่ออกัสคนเดียว

ฉันรีบก้าวลงจากเตียงแล้วสาวเท้าออกมาจากห้องนอน ก่อนที่สายตาคู่สวยจะปะทะกับร่างสูงอันคุ้นเคย

คุณเจแปน...ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงดังให้กับแขกที่บังอาจเข้าห้องฉันอย่างพละการ

"คุณเข้ามาในห้องฉันทำไม"และนี่คือคำถามแรกที่ฉันถามเขาแต่เขากับนิ่งเฉยมือหนาปิดประตูหน้าห้องก่อนที่จะได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยบอกฉัน

"เราต้องคุยกัน รู้ไหมถ้าวันนี้ผมไม่ได้ความจริงจากคุณผมอาจจะเป็นบ้าก็ได้"เสียงทุ่มบอกก่อนจะสาวเท้าเร็ว ๆ ตรงมาหาฉันที่ยืนอยู่หน้าห้องนอนพร้อมยื่นมือมาจับที่ท่อนแขน ขณะตอนนี้ใบหน้าฉันรู้สึกร้อนผวาใจเต้นโครมครามไม่รู้ว่าเขาจะถามอะไรหรือว่าเขาจะรู้แล้วว่าไอ้ต้าวตัวน้อยนั้นคือลูกเขา

"คุยกันดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องมาจับเลย"เสียงหวานเอ่ยบอกก่อนจะมองท่อนแขนตัวเองที่โดนคุณเจแปนจับไว้จนแน่น

"น้องซีนายเป็นลูกผมใช่ไหม"เสียงทุ้มกล่าวพร้อมกับแววตาที่ส่งมาหาฉันเหมือนต้องการรอคำตอบ

"จะเป็นแบบนั้นได้ไง เราเพิ่งรู้จักกันเองคุณเอาอะไรมาพูด"ฉันรีบปฎิเสธทันควันกับคนด้านหน้าแต่ไม่คิดว่าคุณเจแปนพูดดักคอฉันขึ้นมาเสียก่อน

"คุณคิดว่าผมจำคุณไม่ได้เหรอ คุณคือผู้หญิงวันนั้นเมื่อ 6 ปีก่อนผมยังจำคุณได้แม่น หรือจะให้ผมเล่าว่าคืนนั้นเรามีความสุขกันแค่ไหน เราทำอะไรกันบ้าง"

"...."ฉันนิ่งไปสักพักไม่คิดว่าเขาจะจำเรื่องราวในวันนั้นได้

"ฉันว่าเราไปคุยกันตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวน้องซีนายจะตื่น"ฉันรีบเอ่ยบอกดูท่าแล้วน่าจะเคลียร์กันอีกยาว เรียวขาสวยก้าวเดินนำคนตัวสูงมานั่งคุยที่โซฟาที่เป็นโซนรับแขก

"คุณกับออกัสเป็นอะไรกัน"ทันทีที่เขานั่งลงเรียบร้อยแล้วและฉันก็นั่งลงโซฟาตรงข้ามกับฉัน คนตัวสูงที่ไม่ชอบประวิงเวลาจึงเอ่ยถามฉันในเรื่องที่อยากรู้ในทันที

"ตกลงคุณอยากรู้เรื่องไหนกันแน่ ฉันจะได้ตอบถูก"

"อยากรู้ทั้งสองเรื่องนั้นแหละ ผมคาใจตั้งนานแล้ว"

ฉันนั่งคิดสักพักช่างน้ำหนักว่าจะบอกดีหรือไม แต่ถ้าบอกไปก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากมายเป็นการดีเสียอีกที่ไอ้ต้าวตัวน้อยจะได้รู้ว่าใครคือพ่อตัวเองจริง ๆ ไม่ใช่มัวแต่เรียกพี่ออกัสว่าแดดดี้จนทำให้แฟนพี่ออกัสนั้นเข้าใจผิด

"ทำไมคุณสงสัยว่าน้องซีนายเป็นลูกคุณ"ฉันถามด้วยความสงสัยเพราะเหตุใดเขาถึงคิดแบบนั้น แต่สิ่งที่เขาตอบกับมาฉันกับพูดอะไรไม่ออก

"ข้อแรกคืนนั้นผมไม่ได้ป้องกัน และผมก็จำได้ดีว่าคืนนั้นที่คอนโด ผมแตกในใส่คุณตั้งหลายรอบ"

"...."ใบหน้าฉันร้อนผวาขึ้นมาทันทีเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นถึงแม้มันจะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม

"ข้อสอง ผมมานั่งนับช่วงเวลา ถ้าคุณท้องกับผมเด็กน่าจะมีอายุเท่าไหร่ และมันก็ตรงกับอายุน้องซีนายพอดี ส่วนข้อสุดท้ายนี่คือรูปของผมตอนเป็นเด็กและนี่คือรูปของน้องซีนายตอน 1 ขวบ คุณว่าเราสองคนเหมือนกันไหม เหมือนอย่างกับฝาแฝด" ขณะพูดเจแปนหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและเปิดรูปภาพของเขาและน้องซีนายให้คนตัวเล็กดู ขณะที่อันนิกาได้แต่มองดูและถึงกับกลืนน้ำลายลงในคออย่างฝืดเคือง

"ในเมื่อคุณเอาหลักฐานมายืนยันเยอะขนานนี้ฉันคงไม่กล้าปฎิเสธ ใช่น้องซีนายเป็นลูกของคุณ"เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมมองใบหน้าคมพยายามจับสีหน้าแววตา และท่าทางของคนตัวสูงแต่เขากับไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย จนฉันถึงกับเงียบไป ไม่รู้ว่าตอนนี้ใจเขาคิดอะไรอยู่ดีใจหรือจะเสียใจที่รู้ว่าตัวเองมีลูกแล้ว ขณะที่หัวใจของเจแปนนั้นเต้นรัวเกือบจะยิ้มดีใจออกมาแต่พยายามสงวนท่าทางตัวเองเอาไว้ก่อน

"....."

"แล้วออกัสเป็นอะไรกับคุณ"เสียงทุ้มกล่าวขึ้นมา

"พี่ออกัสเป็นพี่ชาย"ฉันพูดขึ้นก่อนจะสบตาคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าไปด้วยขณะที่ตอนนี้เขาเริ่มคี่ยิ้มออกมาให้เห็นบ้างแล้ว

"ฉันว่าคุณกลับไปได้แล้ว ฉันจะนอนพรุ่งนี้ฉันกับลูกต้องตื่นแต่เช้า"ฉันเอ่ยไล่คนตรงหน้าที่ตอนนี้ไม่ทีท่าจะขยับไปไหน

"แต่เรายังคุยกันไม่จบ"

"คุณอยากรู้อะไรค่อยถามพรุ่งนี้ได้ไหม วันนี้กลับไปก่อนเถอะฉันต้องการที่จะพักผ่อน"เสียงหวานเอ่ยไล่คนตรงหน้าอีกรอบก่อนจะเห็นเจแปนผุดยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ออกมา

"คุยพรุ่งนี้ก็ได้ แต่วันนี้ผมขอนอนที่นี่นะ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนที่จะนอนลงบนโซฟาพร้อมกับหลับตาโดยไม่สนใจอะไร

อันนิกาได้แต่มองคนตรงหน้าอย่างเอือมระอาไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่อง ก่อนจะพาตัวเองเขามานอนยังห้องนอนกับไอ้ต้าวตัวน้อย และลงกลอนประตูให้แน่นหนากว่าเดิม