บทที่ 13 ลูกจิ้งจอกตัวน้อยโอโซนขโมยจูบปากกาเนสแล้วเดินออกไปจากห้องนอน เพื่อทำอาหาร"เพิ่งรู้ว่าแกทำอาหารเก่ง""เอาเก่งด้วยนะ""โว๊ย! ไม่คุยด้วยแล้ว""เดี๋ยว" ร่างบางหยุดเดินกะทันหันแล้วหันมาเลิกคิ้วถามโอโซน"มีไร""วันนี้ไปไหน""ทำงาน ถ่ายสินค้านิดหน่อย""สินค้าอะไร""ชุดว่ายน้ำ""กูไปด้วย""ไม่! จะไปทำไมไม่ใช่งานของนายสักหน่อย เดี๋ยวก็มาบ่นว่าเบื่ออีกน่ารำคาญ""กูจะไป" เขาอนุญาตตัวเองและไม่ฟังเสียงฮึดฮัดที่กาเนสแสดงออกมา ไม่มีคำพูดไหนออกจากปากเธอก็แสดงว่าเขาไปได้ "โป๊มากไหม""ชุดว่ายน้ำมันก็ต้องโป๊สิถามได้""หนึ่งถึงสิบ บอกมาว่าอยู่ระดับไหน" เขทวางมือจากการทำอาหารหันมารอเอาคำตอบจากกาเนสอย่างจริงจัง เธอกัดริมฝีปากแล้วตอบ"ก็เจ็ดแปดประมาณนี้มั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใส่แบบไหน""งั้นก็ไม่ต้องไป เสียหายเท่าไหร่กูจ่ายเอง""เฮ้ย! ก้าวก่ายมากไปป่ะ งานก็งานฉันนะแกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้"โอโซนหันกลับมาสบตากับคนที่ยืนกอดอกอยู่ตรงประตูห้องครัวก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวกาเนส"เพราะกูหวง กูรวยกูจ่ายเงินค่าจ้างนั่นให้มึงเอง กูจ่ายสองเท่าเลยเพื่อแลกกับการไม่ให้มึงไปยืนอวดหุ่นหน้ากล้องแบบนั้น""จริงจัง
บทที่ 14 อารมณ์น้อยใจ"ฟู่..ฉันจะไม่โมโหร้าย ฉันจะใจเย็น ๆ" กาเนสยิ้มให้โอโซนแต่เหมือนจะแยกเขี้ยวมากกว่า เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอเธอไว้ "ไอ้โชน!""ไหนบอกจะไม่โมโหร้ายไง เรียกไอ้เหมือนกูเป็นทาสมึงไปได้"หนอย..ไม่ได้เป็นก็เหมือนเป็นนั่นแหละ! มีที่ไหนตามติดขนาดนี้"เอาแขนออกเลย ต้องไปถ่ายต่อให้เสร็จ" ไม่ทันจะได้ก้าวออกไกลตัวโอโซนก็ถูกเขารั้งท้ายทอยไว้ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียวร่างบอบบางก็ลอยมากระแทกตัว "โชน! มันจะมากไปแล้วนะ ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย""ยังจะไปถ่ายอีกเหรอ กูไม่ให้ไปหรอกนะ""นี่มันงานฉันนะ""..ได้!" โอโซนเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรสักอย่างไม่นานเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของกาเนสก็ดังขึ้น "งั้นกูจ้างมึงให้กลับบ้านกลับกูตอนนี้!""ไอ้บ้าหนิ! จริงจังมากไปไหมเนี่ย" กาเนสส่ายศีรษะไปมาอย่างระอาใจกับสิ่งที่โอโซนทำ เงินที่เขาโอนมาไม่ใช่น้อย ๆ "โอนมาทำไมเยอะแยะรวยมากรึไง""เออ กูรวยกรวยใหญ่ด้วย!""ทะลึ่ง! อย่าทำตัวน่ารำคาญได้ไหมฉันต้องทำงานให้เสร็จ ไม่งั้นได้เป็นข่าวซุบซิบว่าเล่นตัวแน่""เนส ถ้ามึงกลับไปกูจะทำโทษมึง""อะไร เกี่ยวไร""มึงดื้อกับกู" หญิงสาวทำหน้าบึ้งแล้วเดินกลับ
บทที่ 15 ง้อกลางดึก โอโซนกับเพื่อนร่วมชะตากรรมยังนั่งดื่มกันไม่เลิกจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่า ๆ ไม่สิจะเที่ยงคืนแล้วต่างหาก เหลือไม่กี่นาทีก็เป็นวันใหม่แล้ว"กูต้องไปพักผ่อนแล้วนะ เดี๋ยวทำงานไม่ได้" บดินทร์ลุกขึ้นแล้วเก็บจานที่นำมาใส่กับแกล้มเข้าบ้าน ส่วนขุนเขากับธันวาเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์นานแล้ว"มึงง่วงยัง" ปรินหันมาถามเพื่อนเสียงยืดยานแต่โอโซนกลับนั่งเงียบ ปกป้องที่นั่งคอตกอยู่ได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นมาถามโอโซนตรง ๆ"กูขอถามจริง ๆ เถอะ..มึงเบื่อหรือมึงกำลังทะเลาะกับอีเนส" เสียงพ่นลมหายใจออกดังขึ้นเป็นคำตอบที่ดีสำหรับปกป้องและปริน ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้กัน"กูเบื่อนิดหน่อย""เออ…เบื่อก็เบื่อวะ แล้วนี่ไม่เมาบ้างหรือไงพวกกูหัวจะถึงตีนแล้วนะ" ปรินปรือตาขึ้นมาพูดก่อนจะเอนตัวไปซบไหล่โอโซนแต่ทว่าเขากลับลุกขึ้นทำให้ปรินฟุบตัวนอนบนม้านั่งและหลับไปเลย ปกป้องชี้นิ้วไปที่ปรินหมายจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หลับไปก่อน"พวกมึงเนี่ยนะ.." เขาถอนหายใจแล้วแบกเพื่อนเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์ดี ๆ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขับรถกลับแต่ยังลังเลใจอยู่ว่าจะกลับคอนโดตัวเองหรือกลับคอนโดกาเนส โอโซนเลี้ยวรถมาจอดเที
บทที่ 16 ง้อ(2)กาเนสเบือนหน้าหลบริมฝีปากหนาที่ตามมาซุกไซ้ลำคอเธอแต่ก็ถูกโอโซนรวบมือทั้งสองข้างไว้ แต่จู่ ๆ เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วแค่นหัวเราะ"ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาง้อหรือมาหากูก็กลับไปเถอะ" เขาหันหลังเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มซึ่งไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวเลย กาเนสคงเป็นผู้หญิงคนแรก"ง้ออะไร" เธอเบ้ปากใส่แล้วเดินเข้าไปหาโอโซนที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงแล้วดึงแขนเขาลุก แต่กลับถูกเขาสะบัดแขนออกจนเธอล้มลงไปทาบทับเขาเอง "เจ็บนะ!""ใครใช้ให้มึงดื้อ""ดื้อตรงไหน""เยอะเลยล่ะ" ชายหนุ่มหันมานอนหงายแล้วรั้งร่างบางลงมานอนกอดไว้แนบแน่น "ถ้าจะง้อกูก็นอนนิ่ง ๆ กูหลับค่อยออกไป""ไม่เอา ฉันอึดอัดนะ""อึดอัดก็ต้องทน" เธอจะยอมตามใจเขาสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ได้ เผื่อว่าโอโซนจะหายโกรธ กาเนสเหลือบตามองคนตัวโตที่กำลังพ่นลมหายใจออกร้อนใส่ขมับเธอด้วยความไม่สบายตัว จะขยับก็กลัวจะไม่ถูกใจเขาอีก"อึดอัดนะ หันหน้าไปทางอื่นได้ไหม ลมหายใจมันร้อน""เปิดแอร์" โอโซนขยับปากพูดเสียงเบาแล้วซุกหน้าเข้าหาศีรษะทุยเล็ก ริมฝีปากหนาประกบจูบลำคอระหงเบา ๆ พลางอมยิ้มที่กาเนสยอมตามใจเขา เวลาผ่านไปนานพอสมค
บทที่ 17 งอแงกลางดึกของวัน กาเนสขยับนอนหงายพร้อมควานหาคนข้างกาย เมื่อไม่เจอจึงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยความงัวเงียเหมือนเด็กน้อย"โชน" กาเนสเรียกหาชายหนุ่มพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อตัวแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอเอียงคอมองโอโซนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงด้านนอก "หิวข้าว" เสียงยืดยานของกาเนสทำให้โอโซนหันมามอง เขาดับบุหรี่แล้งเดืนเข้ามาหาเธอ"ว่าไงนะ" ชายหนุ่มแสร้งเงี่ยหูฟังแล้วขโมยหอมแก้มหญิงสาวหนัก ๆ แล้วก้มลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ่นขอบผ้าห่มออกมา"หิวข้าว""อืม เดี๋ยวทำข้าวผัดให้กิน" โอโซนเดินผ่านกาเนสไปแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกเธอรั้งมือไว้ "มีไร""ไปซื้อยาคุมมาให้ด้วย""อืม" เธอปล่อยมือเขาแล้วเดินทำหน้าบูดบึ้งเข้าไปในห้องนอนเหมือนเดิม โอโซนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วออกไปซื้อยาคุมพร้อมกับของกินล็กน้อย เขากลับมาห้องพร้อมกับของที่กาเนสสั่งและผลไม้สดที่เธอชอบกิน"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ""อืม ฉัน..เจ็บตรงนั้นนิดหน่อยลืมบอกให้ซื้อยามาทาด้วยอะ" โอโซนยิ้มจนหน้าบานที่กาเนสไม่รู้สึกเขินอายกับเขา "ยิ้มอะไรนักหนา""พอใจยิ้ม พอใจที่มึงทำตัวน่ารัก""อยากให้ทำตัวน่ารักก็โอนเงินมาแสนหนึ่ง""ค่าแรงเห
บทที่ 18 คนเดียววันต่อมา กาเนสเดินทำหน้าเหนื่อยล้าเข้ามานั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์ที่กำลังดีดกีตาร์อยู่ เธอยื่นมือไปคว้าแก้วน้ำหวานจากมือโอโซนมาดูดจนหมดแก้ว"เป็นอะไร" เขาถามเสียงเรียบ ขมวดคิ้วมองแก้วน้ำที่เธอส่งคืนมา"เหนื่อย ลิฟต์เสียต้องเดินลงมาตั้งแต่ชั้นห้า""หอบลิ้นห้อยเหมือนหมาเลยนะ" ปรินยิ้มมุมปากแล้วส่งแก้วน้ำหวานของตัวเองให้เพื่อนแต่จู่ ๆ โอโซนก็แย่งไปดูดหน้าตาเฉย "เอ้า..ของตัวเองก็มี" ปรินเกาศีรษะเบา ๆ"ก็มันดูดหมดแล้ว" เขาว่าพร้อมกับปรายตามองกาเนส อันที่จริงคือหวงต่างหาก ไม่ชอบให้เธอกินน้ำแก้วเดียวกับใครแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ โอโซนยื่นเท้าไปเตะเท้ากาเนสเบา ๆ พลางพยักหน้าให้เธอด้วย"ขอตัวกลับก่อนนะ พอดีฉันมีนัดกินข้าวอะ""กับใคร?" ปกป้องถาม"กับผู้ชายค่ะ" เธอเบ้ปากใส่เขาแล้วถือกระเป๋าใบน้อยเดินออกไปด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง โอโซนที่เห็นแบบนั้นก็ลุกออกมาจากโต๊ะแต่ปกป้องกับดึงมือเขาไว้"อย่าบอกนะว่ามึงก็มีนัดกินข้าวเหมือนกันกับมัน""เปล่า กูจะกลับไปทำงานส่งอาจารย์" ปกป้องกับปรินหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า"กูว่าวันนี้ฝนตกแน่ ๆ" ปรินพยักหน้า
บทที่ 19 รู้แต่ไม่พูดกาเนสแสร้งทำเป็นไอเสียงดังแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อย โอโซนพ่นลมหายใจออกเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานที่คอยบริการมาหาแล้วสั่งไวน์มาคนละแก้ว"ไม่อยากดื่ม" เธอมองแก้วไวน์รสชาติดีอย่างนึกเสียดาย ที่ไม่อยากดื่มเพราะต้องกลับไปทำงานอีก "ถ้าไม่ดื่มจะเป็นอะไรไหม" เธอเลื่อนแก้วไวน์ไปให้โอโซน แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังเขาก็รีบยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้วเพื่อเป็นการตัดปัญหา"ไม่ต้องเอาอกเอาใจกูนักหรอก ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกินแค่นั้น" กาเนสยกมือขึ้นมากอดอกแล้วตอบกลับอย่างรู้ทัน"ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลย แกเองก็รอจังหวะให้ฉันดื่มจนหมดแก้วก่อนค่อยพูดเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่อยากให้ดื่มตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกกันตรง ๆ" หญิงสาวยื่นมือมาบีบปลายจมูกโด่งคมอย่างนึกหมั่นไส้"รู้ดีไปหมด แสนรู้แบบนี้น่าจะมาอยู่กับกูนะ เดี๋ยวจะเลี้ยงให้ดีเลย" โอโซนพูดอย่างยิ้ม ๆ พลางตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ กาเนสจิ๊ปากใส่อย่างนึกรำคาญ"แกนั่นสิแสนรู้""กูก็ว่ากูแสนรู้นะ กูไม่เคยไปไหนไกลมึงเลย" กาเนสสะบัดมือไปมาเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานมา เธอสั่งขนมหวานไปสองอย่างเพราะตอนนี้อยากกินของหวาน ๆ ล้างปากบ้าง"พรุ่งนี้กู
บทที่ 20 เมียสองวันต่อมา โอโซนขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนโดยไม่ออกไปไหน ภายในห้องถูกไอความเย็นฉ่ำปกคลุมมีกลิ่นหอมจากเทียนอโรมาจาง ๆ ช่วยให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลับลึกและผ่อนคลายสุด ๆ"อ๊า..ปวดหัว" โอโซนเปล่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอทันทีที่รู้สึกตัวตื่น อาจเป็นเพราะเขาเอาแต่นอนอยู่ในห้องเลยปวดหัว "กี่โมงแล้ววะเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองแล้วกดเปิดโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้เขาปิดไว้ไม่ติดต่อกับใครเลยเพราะต้องการจัดการกับความรู้สึกตัวเองก่อนค่อยจะคุยกับเพื่อนครืด~ทันทีที่เปิดเครื่องทั้งข้อความและข้อความจากแอพพลิเคชันไลน์ก็เด้งเข้ามารัว ๆ จนโอโซนต้องกระพริบตามองตามแทบไม่ทัน เพื่อนรักทั้งห้าคนต่างส่งข้อความมาหาเขาและมีคนคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาเพียงข้อความเดียวกาเนส : หายหัวไปไหน โกรธอะไรอีกอะ..เขาอ่านข้อความนั้นแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ มุมปากหนายกยิ้มบาง ๆ แล้วกดปิดโทรศัพท์โยนมันไปไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม เขาก้าวลงจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า จังหวะที่โอโซนเดินเข้าไปในห้องน้ำโทรศัพท์เขาก็สั่นสะเทือนอยู่บนหัวเตียงทำให้เขาพลาดรับสายกาเนสหลายนาทีต่อมา โอโซนผิวปากก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำอ
ตอนพิเศษ 319:00"ลูกครับหนูจะมาเล่นเอาเป็นเอาตายแบบไม่พักผ่อนแบบนี้ไม่ได้นะลูก พรุ่งนี้เรามีนัดกันที่สวนดอกไม้นะครับ""มามิ~ หม่ำ ๆ" โซมียกขวดนมที่หมดแล้วขึ้นมาแกว่งไปมาเบา ๆ เรียกความสนใจจากผู้เป็นแม่ซึ่งกาเนสกำลังนั่งเลือกรูปภาพที่เพิ่งถ่ายมาเมื่อครู่ส่งให้คนทางบ้านดูอยู่"โชนขอนมให้ลูกหน่อยค่ะ""โอเค แต่กินเยอะขนาดนี้แล้วหนูจะนอนได้ไหมลูก""นอง~" โซมีล้มตัวนอนลง เธอแกล้งหลับตาแต่มุมปากยังยิ้มกริ่ม"ลูกหมูน้อย" โอโซนก้มลงไปฟัดพุงน้อย ๆ ก่อนจะเดินไปชงนมให้ลูกสาว "กินแค่นี้พอนะลูก เดี๋ยวมันจะอ้วกออกมาเสียก่อน""แฮ่~" โซมีลืมตาขึ้นมารับขวดนมไปดูดกินอย่างหิวโหยไม่นานก็หมดแต่เธอไม่งอแงแถมยังนอนเล่นอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดีอีกต่างหาก"เล่นอยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่อเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วเดี๋ยวให้แม่ ๆ อาบน้ำป๋อมแป๋มให้ลูกนะ""แอ๊ะ~" โซมียกเท้าขึ้นมาวางไว้บนริมฝีปากพ่อ เธอหัวเราะขบขันชอบใจในขณะที่แม่หัวเราะจนไม่มีเสียงกับสิ่งที่ลูกทำ"เอาใหญ่แล้ว เดี๋ยวจะกัดเท้าขาดเลยดีไหม" โอโซนอ้าปากกัดนิ้วเท้าป้อม ๆ ของลูกน้อยเบา ๆ ก่อนที่จะเดินไปเปิดกระเป๋าสัมภาระแล้วเอาชุดนอนลูกออกมาวางไว้ที่ปลาย
ตอนพิเศษ 2สองวันต่อมาโซมีดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผู้เป็นพ่อขณะที่อยู่ในสนามบิน เธอชี้ไปที่เครื่องบินลำใหญ่ด้วยความตื่นเต้น"หนูเคยเห็นครั้งหนึ่งแล้วไงลูก ยังตื่นเต้นอีกเหรอ" โอโซนถามประชิดแก้มลูกสาวพร้อมกับหอมแก้มโซมีฟอดใหญ่ "อยากได้ไหม ถ้าอยากได้ต้องเป็นเด็กดีนะลูก""เดี๋ยวก็งอแงจะเอาเครื่องบินให้ได้หรอก" กาเนสตำหนิแฟนหนุ่มทางสายตาแล้วเดินเข้ามาเช็ดน้ำลายให้ลูกสาว หนูมาหาแม่ไหม เดี๋ยวให้คุณพ่อไปซื่อน้ำมาให้" โซมีมองหน้าแม่แล้วอมยิ้มหวาน เธอไม่รอช้าที่จะมาสู้อ้อมอกของแม่"งั้นรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวโชนไปซื่อน้ำมาให้กิน แล้วก็เดี๋ยวเราเช็กอินเข้าไปในเลานจ์พร้อมกัน""ค่ะ" กาเนสพยักหน้าให้คนรักแล้วพาลูกสาวไปดูเครื่องบินอีกครั้งหนึ่ง เสียงแหลม ๆ ของโซมีเรียกความสนใจจากผู้โดยสารที่มายืนรอเช็กอินพร้อมกันให้หันมามองเธอ ทุกคนต่างยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู "หนูหิวไหมลูก หม่ำ ๆ นมไหมคะ""…" โซมีมองหน้าแม่แล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ เธอหันกลับไปดูเครื่องบินอีกครั้งพร้อมกับชี้นิ้วไปที่มัน"มาแล้วครับ ไหนใครจะกินน้ำสดชื่น ๆ บ้าง" โอโซนเทน้ำใส่ในขวดน้ำสำหรับเด็กเล็กแล้วเอาให้โซมีดูด เธอคาบจุกนมไว้แล้วอ้าแขนออกกว้
ตอนพิเศษ 1หนึ่งปีต่อมา"โซมีลูก" โอโซนกระโดดข้ามโซฟาไปอุ้มลูกสาวที่เพิ่งคลานคล่องตัวกำลังจะออกไปจากห้องนอนขึ้นมาแนบอก"ปะ" เธอยิ้มหวานแล้วบุ้ยปากไปทางประตูห้องนอน "ปะ ๆ""ไม่เอาลูก หนูยังไม่นอนเลยนะวันนี้อะ""มามิ" เด็กน้อยเบะปากคว่ำเรียกหาแม่เพราะอยากให้แม่กับพ่อกล่อมนอนเหมือนที่เคยทำ "มาม~" เด็กน้อยทำปากแจะ ๆ ใส่พ่อแล้วชี้ไปที่ประตู"มาพ่อป้อนนมเอง""มะ~" เธอส่ายหน้าแล้วค่อย ๆ ซบหน้าลงกับอกแกร่ง ทำเสียงอ้อแอ้ออดอ้อนพ่อจนกระทั่งโอโซนใจอ่อน โซมียิ้มกริ่มแล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาบีบปลายจมูกพ่อเบา ๆ "ยัก" เธอทำเสียงเบาหวิวพลางยิ้มจนน้ำลายยืด"รักก็ต้องไม่งอแงนะครับ""มะ""โอเค เดี๋ยวพ่อไปหาแม่นะครับ" ว่าจบเขาก็หอมขมับบางหนัก ๆ แล้วพาลูกสาวไปหาแม่ที่กำลังทำงานอยู่ชั้นล่าง พอเห็นหน้าแม่โซมีก็กรีดร้องเสียงหลง เธอขืนตัวไปหาแม่และอ้าแขนกอดคอกาเนสไว้ "ลูกอยากกินนมนอนแล้ว ไปกล่อมนอนหน่อย""ตัววุ่นของแม่ เดี๋ยวแม่ขอทำงานแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ" กาเนสต่อรองเสียงหวานแล้วเร่งทำงานให้เสร็จ เมื่อเสร็จแล้วก็อุ้มลูกน้อยขึ้นไปที่ห้องนอน เธอเอาน้ำนมที่ละลายเสร็จแล้วมาใส่ขวดก่อนจะนำมาป้อนลูกสาวตัวน้อย "กินแล้วก็
บทที่ 74 ตอนจบสองเดือนต่อมากาเนสเดินเข้ามานั่งลงบนหน้าตักสามีสุดที่รักขณะที่โอโซนกำลังทำงานอย่างเคร่งเครียด เธอเชยคางเขาขึ้นมาจูบเบา ๆ"ทำงานหนักจนหน้าแก่แล้วเนี่ย" ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากแล้วหอมแก้มคนรัก เขาละมือจากงานที่กำลังทำแล้วสวมกอดกาเนสไว้หลวม ๆ"ก็ต้องทำยอดกันหน่อย ธุรกิจที่โชนร่วมมือทำกับรุ่นพี่กำลังไปได้ดีเลย เนสเห็นใช่ไหม""เห็นค่ะ แล้วก็ภูมิใจที่สุดที่งานแฟนเรากำลังไปได้ดี""รักเธอนะ""บอกรักกันทุกวัน เบื่อไหม""เอาอะไรมาเบื่อ ยิ่งรักขึ้นทุกวัน มากขึ้น ๆ ทุกวันเลย""ค่ะ เนสก็เหมือนกันแต่ว่าเดือนนี้ก็…ยังเงียบอยู่นะ" กาเนสยิ้มเจื่อนให้โอโซน ไอ้ที่ว่าเงียบน่ะคือลูกน้อยคนที่สองที่ต่างเฝ้ารอคอยกัน"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไรเลย เลี้ยงโซมีคนเดียวโชนก็เอาอยู่ ไม่ได้เร่งรัดอยากให้มีเร็ว ๆ เลยไม่ต้องเครียด" โอโซนจับมือเรียวบางขึ้นมาจูบแล้วเกยคางไว้กับไหล่มน "ไม่ต้องกังวลหรอก เพราะโชนไม่อยากให้เนสเครียด รู้ไหม""ขอบคุณนะคะ" นับวันโอโซนยิ่งทำให้เธอหลงใหลเพราะเขาเข้าใจเธอมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่และเป็นหัวหน้าครอบครัวที่พึ่งพาได้ เขาเป็นพ่อที่ดีมาก ๆ เลี้ยงลูกดูแลลูกแถมยังเอาใจใ
บทที่ 73 รักบริสุทธิ์หลายวันต่อมากาเนสนั่งจิบชาร้อนอยู่ในสวนยามเช้า โดยมีสามีสุดที่รักคอยรินชาใส่แก้วให้เธออยู่ตลอด"น้ำยาเรามันไม่ดีหรือเปล่า ทำไมไม่เห็นมีอาการใด ๆ เลย" โอโซนทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วยื่นหน้าไปถามคนรัก "เนสรู้สึกอะไรแปลก ๆ บ้างไหม แบบ..เวียนหัวหรืออยากอ้วกแบบนี้?" กาเนสส่ายหน้าไปมาเบา ๆ แล้วเอ่ยตอบ"โธ่ที่รักของเพิ่งจะเข้าไปมันไม่ได้มาแบบปุ๊บปั๊บขนาดนั้นนะคะ ต้องใช้เวลาหน่อย แต่ถ้าไม่มาตอนนี้ก็แล้วไป มาตอนไหนก็ตอนนั้นจริงไหม""ก็จริง แต่ถ้ามาได้ตอนนี้จะดีมากเพราะอยากมีเพื่อนเตะบอลแล้ว""ถ้าเกิดได้ลูกสาวอีกล่ะ" กาเนสอมยิ้มกับสีหน้าสามี"ก็ดี ได้ผู้ชายหรือผู้หญิงก็รักหมดครับ""น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย งั้นขอให้สมหวังนะคะที่รัก" เธอหอมแก้มสามีแล้วหันไปมองแม่บ้านที่กำลังอุ้มโซมีเดินเข้ามาในสวน เด็กน้อยหัวฟูทำหน้าบูดบึ้งเพราะเพิ่งตื่นนอน ก็เมื่อคืนพ่อพาดูการ์ตูนดึก แม่ปลุกตอนเช้าเลยไม่อยากจะตื่น"คนสวยครับ หาวไม่เกรงใจคราบน้ำลายเลยลูก" โอโซนยิ้มจนตาหยีแล้วรับตัวลูกสาวมากอดไว้แนบแน่น "วันนี้หนูจะกินข้างกับอะไรลูก แซลมอนย่างเกลือไหมครับ หรือซุปผักกับนมอุ่น ๆ ดีครับ""ม
บทที่ 72 เข้าหอเวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มแต่งานเลี้ยงยังไม่เลิก โอโซนเดินเข้ามาคลอเคลียกาเนสเหมือนลูกแมวน้อยที่กำลังออดอ้อนแม่"อะไรคะ" กาเนสถามคนรักเสียงหวานที่เห็นโอโซนออดอ้อนเธออยู่ โอโซนยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบเสียงแผ่ว"ถึงเวลาเราต้องเข้าหอแล้วนะที่รัก""แต่เนสยังสนุกอยู่เลยค่ะ""ไม่เอาดิ ขึ้นห้องกันเถอะนะ" โอโซนเอาหน้ามาซุกลำคอระหงแล้วดึงแขนกาเนสเบา ๆ "นะ ขึ้นห้องเถอะ""แหม…ไอ้เจ้าบ่าวเลือดร้อน เอะอะชวนเมียขึ้นห้องอย่างเดียวเลย""ก็มันถึงเวลาขึ้นหอแล้วนี่หว่า" โอโซนทำหน้าเซ็งใส่ปรินที่เป็นเจ้าของคำพูดนั้น บดินทร์ที่นั่งอยู่ข้างแป้งปั้นรีบสะกิดแฟนสาว"เราก็กลับบ้านดีไหมคะ""ยังค่ะ แป้งยังสนุกอยู่เลย ดื่มกับพี่ ๆ สนุกมากเลยนะ""ไอ้นี่ก็อีกคน รำคาญคนมีแฟนว่ะ" ธันวาเบ้ปากใส่โอโซนกับบดินทร์"ปล่อยพวกมันไปเหอะ" ขุนเขาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่อีกที่เอ่ยขึ้น เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากแล้วเดินเข้ามาหาเพื่อนรัก ยกแก้วเหล้ากระดกดื่มจนหมด "เอาไว้พวกเรามีเมื่อไหร่ค่อยเอามาอวดพวกมัน""เออ! อย่าให้พวกกูมีแฟนนะ จะเอามาอวดให้!" ปกป้องคาดโทษเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ "ไปเหอะ ถึงเวลาเข้าห
บทที่ 71 ความสุข19:00กาเนสเดินเข้ามาควงแขนแฟนหนุ่มเพราะถึงเวลาเข้างานแต่งในช่วงเย็นแล้ว โซมีกรีดร้องเสียงหลงและดีดดิ้นไปมา"อื้อ~" เธอทำตาโตและชี้ไปหาพ่อกับแม่ที่กำลังเดินเข้าไปในงาน บดินทร์หอมขมับหลานหนัก ๆ ด้วยความเอ็นดูโซมีแล้วพาเธอเดินตามพ่อกับแม่ไป"สวยจัง" โอโซนเอ่ยชมคนรักขณะที่เขากำลังพาเธอเข้าไปหาพ่อกับแม่ เย็นนี่กาเนสอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวเรียบ ๆ รัดรูปโชว์เนินอกล้นทะลัก "แต่ก็โป๊ไป แต่เอาไว้คิดบัญชีทีหลัง""ก็ขอแล้วไงคะ ขอเป็นตัวเองหนึ่งวัน" เธอยิ้มให้โอโซนจนกระทั่งเดินมาหาพ่อกับแม่ ทั้งสองยกมือไหว้ท่านทั้งสองและก้มศีรษะรับพวงมาลัยดอกไม้มาคล้องคอ"ต่อไปนี้จะไม่โดดเดี่ยวแล้วนะลูก ดูแลกันและกันไปแบบนี้นาน ๆ นะรู้ไหม ถ้าจะให้ดีขอหลานชายอีกสักคน" อัญชลียิ้มหวานให้ลูกเขยพลางขยิบตาให้กาเนส"แม่ก็..ขอบคุณนะคะ รักแม่กับพ่อมากเลยนะคะ" เธอสวมกอดแม่ตัวเองแล้วหันไปกอดพ่อโอโซน ส่วนคนรักยืนยิ้มกริ่มทั้งน้ำตา"รักกันนาน ๆ นะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อดทน มีอะไรก็ปรึกษากันอย่าหันหลังให้กันรู้ไหม""ค่ะ เนสจะไม่ปล่อยให้โชนออกนอกลู่นอกทางค่ะ" กาเนสเลิกคิ้วให้คนรัก"อยู่ในโอวาทเมียมันดีนะลูก" ฝ่ามื
บทที่ 70 แต่งงาน03:00ปกป้องนั่งสัปหงกอยู่บนโซฟาในห้องแต่งตัว เมื่อคืนเขาดื่มเยอะไปหน่อยเพราะไม่คิดว่าไอ้เพื่อนตัวดีมันจะโทรเรียกให้มาแต่งตัวเสริมหล่อตั้งแต่เช้ามืดขนาดนี้ ไม่เช้าสิ! นี่มันยังดึกอยู่เลย"ป้อง ไอ้เหี้ยป้องถึงคิวมึงไปทำผมแล้ว""หาว~ เออ ๆ" ปกป้องเดินโซเซเข้าไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อรอทำผมส่วนโอโซนกับบดินทร์กำลังช่วยกันเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เพื่อน ๆ ขุนเขาที่ทำผมและแต่งหน้าเสร็จก่อนเดินเข้ามาหาสองหนุ่ม"เขาว่ากันว่า คนที่เป็นคู่เจ้าบ่าวเกินสองครั้งจะไม่ได้แต่งงาน" บดินทร์เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนพลางขมวดคิ้วอย่างมึนงง"จริงเหรอวะ" เขาถามขุนเขาอีกครั้ง"มั้ง ได้ยินมาแบบนั้นแต่ไม่ต้องห่วงหรอกมึงอะ ยังไงก็ได้แต่งแน่นอน ถ้าไม่แต่งมีหวังคอได้หลุดออกจากบ่าแน่""เออ น้องแป้งไม่ปล่อยให้มึงลอยนวลแน่นอนเพื่อนรัก" โอโซนแสยะยิ้มมุมปากแล้วตบไหล่กว้างเบา ๆ ก่อนจะเดินไปหาธันวาที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ "อดทนหน่อยนะครับเพื่อน""อดทนมากเลยครับท่าน กูแม่งไม่น่าดื่มเยอะเลย""กูก็ผิดที่ไม่ได้ห้ามพวกมึง เอาไว้เสร็จงานแล้วไปกินต้มเล้งแซ่บ ๆ กันไหม""อ่า..ไม่เอาอะ มึงแต่งงานแล้วก็ต้องอยู่กับเมียกับลูกสิ พวกก
บทที่ 69 เตรียมงานหลายวันต่อมาโอโซนนั่งลงบนม้านั่งใต้ต้นดอกเฟื่องฟ้าที่ประจำที่บ้านบดินทร์"สรุปได้ฤกษ์ยัง" บดินทร์เอ่ยถามอย่างจริงจัง"ได้แล้ว อาทิตย์หน้านี้แหละ แต่ดูมันกะทันหันไปไหมวะ""ไม่เท่าไหร่นะ ก็โอเคแล้ว" บดินทร์ตอบคำถามนั้นแล้วหันกลับไปมองแฟนสาวที่เดินเข้ามาพร้อมกับจานขนม"พี่โชนจะแต่งงานแล้ว ส่วนแป้งกับพี่ดินเรายังไม่มีแพลนจะแต่งเลยค่ะ""โธ่..ใครบอกไม่อยากแต่งงาน นี่อยากแต่งจะตายอยู่แล้วแต่หนูยังเรียนไม่จบหนิ""คิกคิก..แต่พี่ดินก็รอได้หนิคะ ไม่นานเลยนะ" แป้งปั้นควงแขนแฟนหนุ่มไว้หลวม ๆ แล้วยิ้มให้โอโซน"ก็รอแหละ ถึงไม่ได้แต่งก็รัก""ค่ะ""นี่ก็หวานไม่เปลี่ยนจริง ๆ ถ้ายังไงมึงไปช่วยงานกูหน่อยนะ""ได้เสมอ แล้วนี่ได้ติดต่อไอ้ขุนไหม""ติดต่ออะไร โทรไปไม่เคยจะรับสายเลย เห็นไอ้ป้องบอกมันลูกค้าเยอะ ติดงานสักจุกจิกเยอะน่ะ""อืม เดี๋ยวก็ไปหามันเอง น่าจะอยู่ร้านนั่นแหละ" บดินทร์อาสาไปหาขุนเขาที่ร้านสักเอง"อืม ขอบใจมากนะเว้ย ขอบคุณน้องแป้งด้วยนะครับ""แป้งเต็มใจช่วยพี่โชนค่ะ สู้ ๆ นะคะพี่โชน""ครับ" โอโซนยิ้มให้สองหนุ่มสาวแล้วหยิบขนมมาใส่ปาก "กลับก่อนนะ วันนี้ต้องไปดูของอีกหลายอย่า