บทที่ 18 คนเดียววันต่อมา กาเนสเดินทำหน้าเหนื่อยล้าเข้ามานั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์ที่กำลังดีดกีตาร์อยู่ เธอยื่นมือไปคว้าแก้วน้ำหวานจากมือโอโซนมาดูดจนหมดแก้ว"เป็นอะไร" เขาถามเสียงเรียบ ขมวดคิ้วมองแก้วน้ำที่เธอส่งคืนมา"เหนื่อย ลิฟต์เสียต้องเดินลงมาตั้งแต่ชั้นห้า""หอบลิ้นห้อยเหมือนหมาเลยนะ" ปรินยิ้มมุมปากแล้วส่งแก้วน้ำหวานของตัวเองให้เพื่อนแต่จู่ ๆ โอโซนก็แย่งไปดูดหน้าตาเฉย "เอ้า..ของตัวเองก็มี" ปรินเกาศีรษะเบา ๆ"ก็มันดูดหมดแล้ว" เขาว่าพร้อมกับปรายตามองกาเนส อันที่จริงคือหวงต่างหาก ไม่ชอบให้เธอกินน้ำแก้วเดียวกับใครแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ โอโซนยื่นเท้าไปเตะเท้ากาเนสเบา ๆ พลางพยักหน้าให้เธอด้วย"ขอตัวกลับก่อนนะ พอดีฉันมีนัดกินข้าวอะ""กับใคร?" ปกป้องถาม"กับผู้ชายค่ะ" เธอเบ้ปากใส่เขาแล้วถือกระเป๋าใบน้อยเดินออกไปด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง โอโซนที่เห็นแบบนั้นก็ลุกออกมาจากโต๊ะแต่ปกป้องกับดึงมือเขาไว้"อย่าบอกนะว่ามึงก็มีนัดกินข้าวเหมือนกันกับมัน""เปล่า กูจะกลับไปทำงานส่งอาจารย์" ปกป้องกับปรินหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า"กูว่าวันนี้ฝนตกแน่ ๆ" ปรินพยักหน้า
บทที่ 19 รู้แต่ไม่พูดกาเนสแสร้งทำเป็นไอเสียงดังแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อย โอโซนพ่นลมหายใจออกเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานที่คอยบริการมาหาแล้วสั่งไวน์มาคนละแก้ว"ไม่อยากดื่ม" เธอมองแก้วไวน์รสชาติดีอย่างนึกเสียดาย ที่ไม่อยากดื่มเพราะต้องกลับไปทำงานอีก "ถ้าไม่ดื่มจะเป็นอะไรไหม" เธอเลื่อนแก้วไวน์ไปให้โอโซน แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังเขาก็รีบยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้วเพื่อเป็นการตัดปัญหา"ไม่ต้องเอาอกเอาใจกูนักหรอก ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกินแค่นั้น" กาเนสยกมือขึ้นมากอดอกแล้วตอบกลับอย่างรู้ทัน"ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลย แกเองก็รอจังหวะให้ฉันดื่มจนหมดแก้วก่อนค่อยพูดเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่อยากให้ดื่มตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกกันตรง ๆ" หญิงสาวยื่นมือมาบีบปลายจมูกโด่งคมอย่างนึกหมั่นไส้"รู้ดีไปหมด แสนรู้แบบนี้น่าจะมาอยู่กับกูนะ เดี๋ยวจะเลี้ยงให้ดีเลย" โอโซนพูดอย่างยิ้ม ๆ พลางตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ กาเนสจิ๊ปากใส่อย่างนึกรำคาญ"แกนั่นสิแสนรู้""กูก็ว่ากูแสนรู้นะ กูไม่เคยไปไหนไกลมึงเลย" กาเนสสะบัดมือไปมาเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานมา เธอสั่งขนมหวานไปสองอย่างเพราะตอนนี้อยากกินของหวาน ๆ ล้างปากบ้าง"พรุ่งนี้กู
บทที่ 20 เมียสองวันต่อมา โอโซนขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนโดยไม่ออกไปไหน ภายในห้องถูกไอความเย็นฉ่ำปกคลุมมีกลิ่นหอมจากเทียนอโรมาจาง ๆ ช่วยให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลับลึกและผ่อนคลายสุด ๆ"อ๊า..ปวดหัว" โอโซนเปล่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอทันทีที่รู้สึกตัวตื่น อาจเป็นเพราะเขาเอาแต่นอนอยู่ในห้องเลยปวดหัว "กี่โมงแล้ววะเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองแล้วกดเปิดโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้เขาปิดไว้ไม่ติดต่อกับใครเลยเพราะต้องการจัดการกับความรู้สึกตัวเองก่อนค่อยจะคุยกับเพื่อนครืด~ทันทีที่เปิดเครื่องทั้งข้อความและข้อความจากแอพพลิเคชันไลน์ก็เด้งเข้ามารัว ๆ จนโอโซนต้องกระพริบตามองตามแทบไม่ทัน เพื่อนรักทั้งห้าคนต่างส่งข้อความมาหาเขาและมีคนคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาเพียงข้อความเดียวกาเนส : หายหัวไปไหน โกรธอะไรอีกอะ..เขาอ่านข้อความนั้นแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ มุมปากหนายกยิ้มบาง ๆ แล้วกดปิดโทรศัพท์โยนมันไปไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม เขาก้าวลงจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า จังหวะที่โอโซนเดินเข้าไปในห้องน้ำโทรศัพท์เขาก็สั่นสะเทือนอยู่บนหัวเตียงทำให้เขาพลาดรับสายกาเนสหลายนาทีต่อมา โอโซนผิวปากก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำอ
บทที่ 21 ออกอาการกาเนสเบ้ปากใส่โอโซน แต่ชายหนุ่มกลับกอดคอเธอไว้แล้วคลี่ยิ้มให้อย่างพอใจ"เลิกยิ้มแบบนั้นได้ไหม ไม่ชอบเลยอะ""ก็จะยิ้มอะ ไม่ชอบเหรอที่ฉันยิ้มให้บ่อย ๆ แบบนี้หรืออยากให้ฉัน.." ฝ่ามือเรียวยกขึ้นมาปิดปากเขาไว้แล้วเอียงคอมองหน้าโอโซนจนเขาแปลกใจ"เดี๋ยวนะ แกแทนตัวเองว่าฉันเหรอ""มั้ง.." โอโซนก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่าแทนตัวเองออกไปแบบนั้น "ทำไม ไม่ชอบเหรอ กูกลับไปใช้คำเดิมก็ได้นะ" กาเนสส่ายหน้าพัลวันแล้วจิ้มนิ้วชี้ลงบนอกแกร่ง"แทนตัวเองว่าฉันมันดีกว่าการที่แกมาเรียกฉันว่ามึงแล้วก็แทนตัวเองว่ากูอีก" ชายหนุ่มพยักหน้ารับหงึก ๆ แล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กาเนส"เรียกเมียได้ไหม ถ้าได้คืนนี้จะจัดให้สักยก""ไม่ต้อง" หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไปกินข้าวด้วยกันและกลับมาที่ห้องของโอโซน ร่างบอบบางนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับโอโซนพร้อมกับเอนตัวไปพินร่างหนา มือเรียวเล็กถูกจับขึ้นมาหอมเบา ๆ สองครั้ง"อร่อยไหม ถ้าอร่อยเราไปกินข้าวร้านนี้กันอีกนะ""ก็อร่อยอยู่แต่ไม่ชอบที่พนักงานมองเราด้วยสายตาแปลก ๆ""อ๋อ..โอเค งั้นเปลี่ยนร้านใหม่ก็ได้" ว่าจบเขาก็หอมศีรษะเธอฟอดใหญ่ "ฉันตามใจเธอ อยากกินข้าวร้านไหน ไปไหนก็
บทที่ 22 แม่(ยาย)คำพูดที่ไม่น่าฟังทำหัวใจแกร่งสั่นไหว ตอนนี้โอโซนเหมือนกำลังถูกไฟลนให้ตายช้า ๆ เขาอยากซัดหน้าไอ้เจ้าของคำพูดนั้นแล้วตะโกนแสกหน้ามันไปว่าคนนี้เมียกู! ใครก็ห้ามมายุ่ง!กาเนสย่นหัวคิ้วแล้วจับมือโอโซนไว้แน่น เธอรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนก่อนที่โอโซนจะผลักมือเธอออก ปกติเขาเคยใจเย็นที่ไหนแต่นี่เขาแทบจะไม่ตอบโต้อะไรด้วยถ้อยคำรุนแรงหรือใช้กำลังเลย"แต่.." กาเนสหันขวับมามองโอโซน สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังสุด ๆ "แต่เพื่อนคนนี้ผมหวงนะครับ" โอโซนพูดต่อให้จบแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอกาเนสไว้"อ๋อ..ฮึฮึ สงสัยการจีบน้องเนสคงเป็นเรื่องยากแล้วล่ะ" อธิปหัวเราะในลำคอเบา ๆ เขารินไวน์รสชาติดีให้กาเนสกับโอโซน "ดื่มครับ" ทั้งสามคนดื่มร่วมกัน โอโซนจ้องหน้าอธิปด้วยสีหน้ายั่วยวนโทสะหลายนาทีที่พวกเขานั่งเงียบจนกระทั่งกาเนสเอ่ยปากชวนคุยไปเรื่อย ๆ แต่บรรยากาศยิ่งดึงเครียดกว่าเดิมอีก"พี่อัคคะ เนสว่าเนสต้องกลับแล้วค่ะ พอดีเนสต้องพาโอโซนกลับไปกินยาค่ะ เขาไม่ค่อยสบาย""ได้ครับ ขอให้หายเร็ว ๆ""…" โอโซนเอียงคอมองหน้ากาเนสอย่างเอาเรื่องแล้วลุกขึ้นยืน ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้ม "ถ้าอยากได้กาเนส นายต้องผ่านพวก
บทที่ 23 หลุดปากบอกโอโซนชะงักค้างเติ่งในท่ายืนค่ำกรอบประตูเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาเนสคือแม่เธอ แต่จะกลับเข้าห้องมันก็ไม่ทันแล้ว"ใครเหรอเนส" อัญชลีทำหน้าตกใจเล็กน้อยพร้อมกับจับมือลูกสาวไว้แน่น กาเนสได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ "เขาเป็นใคร" ผู้เป็นแม่ถามย้ำลูกสาว"เขาเป็น..""เป็นแฟนครับ ผมเป็นแฟนกาเนส""ไอ้โชน.." กาเนสกระซิบว่าให้โอโซนเบา ๆ ก่อนจะเผชิญหน้ากับแม่ตรง ๆ อัญชลีหันขวับมามองลูกสาวอย่างต้องการคำอธิบาย "แม่คะคือ..คือหนูกับเขา..เป็นแฟนกันค่ะ" คำพูดสุดท้ายแทบไม่ได้ยิน มันถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเธอ กาเนสย่นคอเล็กพร้อมเบะปากอย่างไร้หนทาง"เอ่อ..ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณแม่ตกใจ""นายคบกับลูกสาวฉันนานแค่ไหนแล้ว" อัญชลีเอ่ยถามเสียงขุ่นเพราะไม่ค่อยชอบรอยยิ้มของโอโซนที่คล้ายพวกกะล่อนปลิ้นปล้อนไม่จริงจัง"สามปีกว่าครับ""ฮะ! ลูกไปคบกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เคยรู้!""คุณแม่อย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะคือหนูจะอธิบายให้ฟัง อย่าไปเชื่อคำพูดเขาเลยค่ะ""มันเป็นยังไงกันแน่เนส""คือว่า""คือว่าผมกับกาเนสเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ แล้วครั้งหนึ่งเกิดเม
บทที่ 24 รู้กันเช้าวันใหม่ โอโซนขับรถมารอรับกาเนสหน้าคอนโดเหมือนเดิมแต่ทว่าวันนี้กลับรู้สึกแปลก ๆ หน่อย จู่ ๆ หน้าก็แดงซ่านร้อนเห่อขึ้นมาซะงั้น"เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ" กาเนสเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาอังหน้าผากโอโซนด้วย "ตัวก็ไม่ร้อนแต่ทำไมหน้าแดงแบบนั้นหรือว่าแก…กะ..แกกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ""เปล่า!" โอโซนตอบกลับอย่างเร็วแทบไม่ทันได้คิดแต่นั่นก็ทำให้กาเนสจับได้ว่าเขากำลังเขินอายเธออยู่น่ะสิ "เมื่อคืนนี้..ส่งข้อความอะไรของเธอมา""ก็ถามไง แกยังไม่ตอบฉันเลยนะ" กาเนสวางกระเป๋าสะพายไว้บนหน้าตัก ทั้งสองต่างคนต่างเงียบไปนานกว่านาที"แค่ชอบ/แค่ชอบ!" จู่ ๆ ก็หันมาตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย กาเนสเม้มปากแน่นแล้วหันไปมองด้านนอก "ออกรถเถอะวันนี้เรามีสอบนะ""อืม" โอโซนขับรถออกมาจากคอนโดกาเนสมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงเพื่อน ๆ ทั้งห้าคนที่นั่งรออยู่โต๊ะที่ประจำก็โบกมือเรียก บดินทร์พยักหน้าทักทายทั้งสองอย่างยิ้ม ๆ"ไปทำอะไรมาแก้มแดงมาแต่ไกลเลย" เขาถามเมื่อเห็นว่าสองคนแก้มแดงเหมือนกัน "ไอ้โชนมึงปัดแก้มมารึไง ส่วนเนสวันนี้แต่งหน้าไปเล่นละครเหรอ" คำถามเชิงเย้าหยอกพาลทำให้โอโซนทำห
บทที่ 25 ดูแลริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่นเมื่อโอโซนยังไม่หยุดเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าบุคคลที่สามราวกับตั้งใจให้คนอื่นรู้เรื่องด้วย กาเนสหันขวับมามองเขาแล้วเลื่อนมือไปหยิกต้นขาโอโซนเพื่อให้เขาหยุดพูดสักที"อ๊ะ โอ๊ย..เจ็บนะ" เขาดันหลุดปากร้องเสียงดังจนแป้งปั้นตกใจ"พี่โชนเป็นอะไรเหรอคะ" แป้งปั้นชะเง้อมองหน้าขาเขาเพราะเห็นโอโซนลูบหน้าขาแล้วเงยหน้าขึ้นมองกาเนสที่เหมือนอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่"เปล่าครับ มดกัดน่ะ" เขารีบตอบแล้วลุกออกมาจากโต๊ะให้สองสาวนั่งคุยกันต่อ พอเข้ามาในห้องครัวก็ถูกสายตาห้าคู่จ้องมอง "อะไรวะ มองกันด้วยสายตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง""มึงเอาอกเอาใจอีเนสมากไปไหม เดี๋ยวแม่งก็ได้ใจหรอก" ปรินพูดขึ้นแล้วหันไปโขลกน้ำพริกต่อ วันนี้มีน้ำพริกปลาทูกับผักลวกแล้วก็กับข้าวอีกสองสามอย่างควบคุมการผลิตโดยแม่ป่านคนสวย"แม่ว่ามันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะลูกที่กาเนสกับลูกโชนไม่ทะเลาะกันน่ะ มีกันแค่นี่รักกันไว้ดีกว่านะ" โอโซนยิ้มแป้นแล้วสวมกอดสายป่าน"แม่ป่านพูดถูกครับ""เดี๋ยวนะ!" ปกป้องยกมือห้ามแล้วทำหน้าครุ่นคิด "หมาที่ไหนมันบอกว่าจะไม่มีวันญาติดีกับอีเนส แล้วหมาที่ไหนบอกว่าจะไม่ยอมคุยดี ๆ กับกาเนส
ตอนพิเศษ 319:00"ลูกครับหนูจะมาเล่นเอาเป็นเอาตายแบบไม่พักผ่อนแบบนี้ไม่ได้นะลูก พรุ่งนี้เรามีนัดกันที่สวนดอกไม้นะครับ""มามิ~ หม่ำ ๆ" โซมียกขวดนมที่หมดแล้วขึ้นมาแกว่งไปมาเบา ๆ เรียกความสนใจจากผู้เป็นแม่ซึ่งกาเนสกำลังนั่งเลือกรูปภาพที่เพิ่งถ่ายมาเมื่อครู่ส่งให้คนทางบ้านดูอยู่"โชนขอนมให้ลูกหน่อยค่ะ""โอเค แต่กินเยอะขนาดนี้แล้วหนูจะนอนได้ไหมลูก""นอง~" โซมีล้มตัวนอนลง เธอแกล้งหลับตาแต่มุมปากยังยิ้มกริ่ม"ลูกหมูน้อย" โอโซนก้มลงไปฟัดพุงน้อย ๆ ก่อนจะเดินไปชงนมให้ลูกสาว "กินแค่นี้พอนะลูก เดี๋ยวมันจะอ้วกออกมาเสียก่อน""แฮ่~" โซมีลืมตาขึ้นมารับขวดนมไปดูดกินอย่างหิวโหยไม่นานก็หมดแต่เธอไม่งอแงแถมยังนอนเล่นอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดีอีกต่างหาก"เล่นอยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่อเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วเดี๋ยวให้แม่ ๆ อาบน้ำป๋อมแป๋มให้ลูกนะ""แอ๊ะ~" โซมียกเท้าขึ้นมาวางไว้บนริมฝีปากพ่อ เธอหัวเราะขบขันชอบใจในขณะที่แม่หัวเราะจนไม่มีเสียงกับสิ่งที่ลูกทำ"เอาใหญ่แล้ว เดี๋ยวจะกัดเท้าขาดเลยดีไหม" โอโซนอ้าปากกัดนิ้วเท้าป้อม ๆ ของลูกน้อยเบา ๆ ก่อนที่จะเดินไปเปิดกระเป๋าสัมภาระแล้วเอาชุดนอนลูกออกมาวางไว้ที่ปลาย
ตอนพิเศษ 2สองวันต่อมาโซมีดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผู้เป็นพ่อขณะที่อยู่ในสนามบิน เธอชี้ไปที่เครื่องบินลำใหญ่ด้วยความตื่นเต้น"หนูเคยเห็นครั้งหนึ่งแล้วไงลูก ยังตื่นเต้นอีกเหรอ" โอโซนถามประชิดแก้มลูกสาวพร้อมกับหอมแก้มโซมีฟอดใหญ่ "อยากได้ไหม ถ้าอยากได้ต้องเป็นเด็กดีนะลูก""เดี๋ยวก็งอแงจะเอาเครื่องบินให้ได้หรอก" กาเนสตำหนิแฟนหนุ่มทางสายตาแล้วเดินเข้ามาเช็ดน้ำลายให้ลูกสาว หนูมาหาแม่ไหม เดี๋ยวให้คุณพ่อไปซื่อน้ำมาให้" โซมีมองหน้าแม่แล้วอมยิ้มหวาน เธอไม่รอช้าที่จะมาสู้อ้อมอกของแม่"งั้นรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวโชนไปซื่อน้ำมาให้กิน แล้วก็เดี๋ยวเราเช็กอินเข้าไปในเลานจ์พร้อมกัน""ค่ะ" กาเนสพยักหน้าให้คนรักแล้วพาลูกสาวไปดูเครื่องบินอีกครั้งหนึ่ง เสียงแหลม ๆ ของโซมีเรียกความสนใจจากผู้โดยสารที่มายืนรอเช็กอินพร้อมกันให้หันมามองเธอ ทุกคนต่างยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู "หนูหิวไหมลูก หม่ำ ๆ นมไหมคะ""…" โซมีมองหน้าแม่แล้วส่ายหน้าไปมาเบา ๆ เธอหันกลับไปดูเครื่องบินอีกครั้งพร้อมกับชี้นิ้วไปที่มัน"มาแล้วครับ ไหนใครจะกินน้ำสดชื่น ๆ บ้าง" โอโซนเทน้ำใส่ในขวดน้ำสำหรับเด็กเล็กแล้วเอาให้โซมีดูด เธอคาบจุกนมไว้แล้วอ้าแขนออกกว้
ตอนพิเศษ 1หนึ่งปีต่อมา"โซมีลูก" โอโซนกระโดดข้ามโซฟาไปอุ้มลูกสาวที่เพิ่งคลานคล่องตัวกำลังจะออกไปจากห้องนอนขึ้นมาแนบอก"ปะ" เธอยิ้มหวานแล้วบุ้ยปากไปทางประตูห้องนอน "ปะ ๆ""ไม่เอาลูก หนูยังไม่นอนเลยนะวันนี้อะ""มามิ" เด็กน้อยเบะปากคว่ำเรียกหาแม่เพราะอยากให้แม่กับพ่อกล่อมนอนเหมือนที่เคยทำ "มาม~" เด็กน้อยทำปากแจะ ๆ ใส่พ่อแล้วชี้ไปที่ประตู"มาพ่อป้อนนมเอง""มะ~" เธอส่ายหน้าแล้วค่อย ๆ ซบหน้าลงกับอกแกร่ง ทำเสียงอ้อแอ้ออดอ้อนพ่อจนกระทั่งโอโซนใจอ่อน โซมียิ้มกริ่มแล้วค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาบีบปลายจมูกพ่อเบา ๆ "ยัก" เธอทำเสียงเบาหวิวพลางยิ้มจนน้ำลายยืด"รักก็ต้องไม่งอแงนะครับ""มะ""โอเค เดี๋ยวพ่อไปหาแม่นะครับ" ว่าจบเขาก็หอมขมับบางหนัก ๆ แล้วพาลูกสาวไปหาแม่ที่กำลังทำงานอยู่ชั้นล่าง พอเห็นหน้าแม่โซมีก็กรีดร้องเสียงหลง เธอขืนตัวไปหาแม่และอ้าแขนกอดคอกาเนสไว้ "ลูกอยากกินนมนอนแล้ว ไปกล่อมนอนหน่อย""ตัววุ่นของแม่ เดี๋ยวแม่ขอทำงานแป๊บหนึ่งได้ไหมคะ" กาเนสต่อรองเสียงหวานแล้วเร่งทำงานให้เสร็จ เมื่อเสร็จแล้วก็อุ้มลูกน้อยขึ้นไปที่ห้องนอน เธอเอาน้ำนมที่ละลายเสร็จแล้วมาใส่ขวดก่อนจะนำมาป้อนลูกสาวตัวน้อย "กินแล้วก็
บทที่ 74 ตอนจบสองเดือนต่อมากาเนสเดินเข้ามานั่งลงบนหน้าตักสามีสุดที่รักขณะที่โอโซนกำลังทำงานอย่างเคร่งเครียด เธอเชยคางเขาขึ้นมาจูบเบา ๆ"ทำงานหนักจนหน้าแก่แล้วเนี่ย" ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากแล้วหอมแก้มคนรัก เขาละมือจากงานที่กำลังทำแล้วสวมกอดกาเนสไว้หลวม ๆ"ก็ต้องทำยอดกันหน่อย ธุรกิจที่โชนร่วมมือทำกับรุ่นพี่กำลังไปได้ดีเลย เนสเห็นใช่ไหม""เห็นค่ะ แล้วก็ภูมิใจที่สุดที่งานแฟนเรากำลังไปได้ดี""รักเธอนะ""บอกรักกันทุกวัน เบื่อไหม""เอาอะไรมาเบื่อ ยิ่งรักขึ้นทุกวัน มากขึ้น ๆ ทุกวันเลย""ค่ะ เนสก็เหมือนกันแต่ว่าเดือนนี้ก็…ยังเงียบอยู่นะ" กาเนสยิ้มเจื่อนให้โอโซน ไอ้ที่ว่าเงียบน่ะคือลูกน้อยคนที่สองที่ต่างเฝ้ารอคอยกัน"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ถ้าไม่มาก็ไม่เป็นไรเลย เลี้ยงโซมีคนเดียวโชนก็เอาอยู่ ไม่ได้เร่งรัดอยากให้มีเร็ว ๆ เลยไม่ต้องเครียด" โอโซนจับมือเรียวบางขึ้นมาจูบแล้วเกยคางไว้กับไหล่มน "ไม่ต้องกังวลหรอก เพราะโชนไม่อยากให้เนสเครียด รู้ไหม""ขอบคุณนะคะ" นับวันโอโซนยิ่งทำให้เธอหลงใหลเพราะเขาเข้าใจเธอมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่และเป็นหัวหน้าครอบครัวที่พึ่งพาได้ เขาเป็นพ่อที่ดีมาก ๆ เลี้ยงลูกดูแลลูกแถมยังเอาใจใ
บทที่ 73 รักบริสุทธิ์หลายวันต่อมากาเนสนั่งจิบชาร้อนอยู่ในสวนยามเช้า โดยมีสามีสุดที่รักคอยรินชาใส่แก้วให้เธออยู่ตลอด"น้ำยาเรามันไม่ดีหรือเปล่า ทำไมไม่เห็นมีอาการใด ๆ เลย" โอโซนทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วยื่นหน้าไปถามคนรัก "เนสรู้สึกอะไรแปลก ๆ บ้างไหม แบบ..เวียนหัวหรืออยากอ้วกแบบนี้?" กาเนสส่ายหน้าไปมาเบา ๆ แล้วเอ่ยตอบ"โธ่ที่รักของเพิ่งจะเข้าไปมันไม่ได้มาแบบปุ๊บปั๊บขนาดนั้นนะคะ ต้องใช้เวลาหน่อย แต่ถ้าไม่มาตอนนี้ก็แล้วไป มาตอนไหนก็ตอนนั้นจริงไหม""ก็จริง แต่ถ้ามาได้ตอนนี้จะดีมากเพราะอยากมีเพื่อนเตะบอลแล้ว""ถ้าเกิดได้ลูกสาวอีกล่ะ" กาเนสอมยิ้มกับสีหน้าสามี"ก็ดี ได้ผู้ชายหรือผู้หญิงก็รักหมดครับ""น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย งั้นขอให้สมหวังนะคะที่รัก" เธอหอมแก้มสามีแล้วหันไปมองแม่บ้านที่กำลังอุ้มโซมีเดินเข้ามาในสวน เด็กน้อยหัวฟูทำหน้าบูดบึ้งเพราะเพิ่งตื่นนอน ก็เมื่อคืนพ่อพาดูการ์ตูนดึก แม่ปลุกตอนเช้าเลยไม่อยากจะตื่น"คนสวยครับ หาวไม่เกรงใจคราบน้ำลายเลยลูก" โอโซนยิ้มจนตาหยีแล้วรับตัวลูกสาวมากอดไว้แนบแน่น "วันนี้หนูจะกินข้างกับอะไรลูก แซลมอนย่างเกลือไหมครับ หรือซุปผักกับนมอุ่น ๆ ดีครับ""ม
บทที่ 72 เข้าหอเวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มแต่งานเลี้ยงยังไม่เลิก โอโซนเดินเข้ามาคลอเคลียกาเนสเหมือนลูกแมวน้อยที่กำลังออดอ้อนแม่"อะไรคะ" กาเนสถามคนรักเสียงหวานที่เห็นโอโซนออดอ้อนเธออยู่ โอโซนยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบเสียงแผ่ว"ถึงเวลาเราต้องเข้าหอแล้วนะที่รัก""แต่เนสยังสนุกอยู่เลยค่ะ""ไม่เอาดิ ขึ้นห้องกันเถอะนะ" โอโซนเอาหน้ามาซุกลำคอระหงแล้วดึงแขนกาเนสเบา ๆ "นะ ขึ้นห้องเถอะ""แหม…ไอ้เจ้าบ่าวเลือดร้อน เอะอะชวนเมียขึ้นห้องอย่างเดียวเลย""ก็มันถึงเวลาขึ้นหอแล้วนี่หว่า" โอโซนทำหน้าเซ็งใส่ปรินที่เป็นเจ้าของคำพูดนั้น บดินทร์ที่นั่งอยู่ข้างแป้งปั้นรีบสะกิดแฟนสาว"เราก็กลับบ้านดีไหมคะ""ยังค่ะ แป้งยังสนุกอยู่เลย ดื่มกับพี่ ๆ สนุกมากเลยนะ""ไอ้นี่ก็อีกคน รำคาญคนมีแฟนว่ะ" ธันวาเบ้ปากใส่โอโซนกับบดินทร์"ปล่อยพวกมันไปเหอะ" ขุนเขาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่อีกที่เอ่ยขึ้น เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากแล้วเดินเข้ามาหาเพื่อนรัก ยกแก้วเหล้ากระดกดื่มจนหมด "เอาไว้พวกเรามีเมื่อไหร่ค่อยเอามาอวดพวกมัน""เออ! อย่าให้พวกกูมีแฟนนะ จะเอามาอวดให้!" ปกป้องคาดโทษเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ "ไปเหอะ ถึงเวลาเข้าห
บทที่ 71 ความสุข19:00กาเนสเดินเข้ามาควงแขนแฟนหนุ่มเพราะถึงเวลาเข้างานแต่งในช่วงเย็นแล้ว โซมีกรีดร้องเสียงหลงและดีดดิ้นไปมา"อื้อ~" เธอทำตาโตและชี้ไปหาพ่อกับแม่ที่กำลังเดินเข้าไปในงาน บดินทร์หอมขมับหลานหนัก ๆ ด้วยความเอ็นดูโซมีแล้วพาเธอเดินตามพ่อกับแม่ไป"สวยจัง" โอโซนเอ่ยชมคนรักขณะที่เขากำลังพาเธอเข้าไปหาพ่อกับแม่ เย็นนี่กาเนสอยู่ในชุดแต่งงานสีขาวเรียบ ๆ รัดรูปโชว์เนินอกล้นทะลัก "แต่ก็โป๊ไป แต่เอาไว้คิดบัญชีทีหลัง""ก็ขอแล้วไงคะ ขอเป็นตัวเองหนึ่งวัน" เธอยิ้มให้โอโซนจนกระทั่งเดินมาหาพ่อกับแม่ ทั้งสองยกมือไหว้ท่านทั้งสองและก้มศีรษะรับพวงมาลัยดอกไม้มาคล้องคอ"ต่อไปนี้จะไม่โดดเดี่ยวแล้วนะลูก ดูแลกันและกันไปแบบนี้นาน ๆ นะรู้ไหม ถ้าจะให้ดีขอหลานชายอีกสักคน" อัญชลียิ้มหวานให้ลูกเขยพลางขยิบตาให้กาเนส"แม่ก็..ขอบคุณนะคะ รักแม่กับพ่อมากเลยนะคะ" เธอสวมกอดแม่ตัวเองแล้วหันไปกอดพ่อโอโซน ส่วนคนรักยืนยิ้มกริ่มทั้งน้ำตา"รักกันนาน ๆ นะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อดทน มีอะไรก็ปรึกษากันอย่าหันหลังให้กันรู้ไหม""ค่ะ เนสจะไม่ปล่อยให้โชนออกนอกลู่นอกทางค่ะ" กาเนสเลิกคิ้วให้คนรัก"อยู่ในโอวาทเมียมันดีนะลูก" ฝ่ามื
บทที่ 70 แต่งงาน03:00ปกป้องนั่งสัปหงกอยู่บนโซฟาในห้องแต่งตัว เมื่อคืนเขาดื่มเยอะไปหน่อยเพราะไม่คิดว่าไอ้เพื่อนตัวดีมันจะโทรเรียกให้มาแต่งตัวเสริมหล่อตั้งแต่เช้ามืดขนาดนี้ ไม่เช้าสิ! นี่มันยังดึกอยู่เลย"ป้อง ไอ้เหี้ยป้องถึงคิวมึงไปทำผมแล้ว""หาว~ เออ ๆ" ปกป้องเดินโซเซเข้าไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อรอทำผมส่วนโอโซนกับบดินทร์กำลังช่วยกันเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เพื่อน ๆ ขุนเขาที่ทำผมและแต่งหน้าเสร็จก่อนเดินเข้ามาหาสองหนุ่ม"เขาว่ากันว่า คนที่เป็นคู่เจ้าบ่าวเกินสองครั้งจะไม่ได้แต่งงาน" บดินทร์เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนพลางขมวดคิ้วอย่างมึนงง"จริงเหรอวะ" เขาถามขุนเขาอีกครั้ง"มั้ง ได้ยินมาแบบนั้นแต่ไม่ต้องห่วงหรอกมึงอะ ยังไงก็ได้แต่งแน่นอน ถ้าไม่แต่งมีหวังคอได้หลุดออกจากบ่าแน่""เออ น้องแป้งไม่ปล่อยให้มึงลอยนวลแน่นอนเพื่อนรัก" โอโซนแสยะยิ้มมุมปากแล้วตบไหล่กว้างเบา ๆ ก่อนจะเดินไปหาธันวาที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ "อดทนหน่อยนะครับเพื่อน""อดทนมากเลยครับท่าน กูแม่งไม่น่าดื่มเยอะเลย""กูก็ผิดที่ไม่ได้ห้ามพวกมึง เอาไว้เสร็จงานแล้วไปกินต้มเล้งแซ่บ ๆ กันไหม""อ่า..ไม่เอาอะ มึงแต่งงานแล้วก็ต้องอยู่กับเมียกับลูกสิ พวกก
บทที่ 69 เตรียมงานหลายวันต่อมาโอโซนนั่งลงบนม้านั่งใต้ต้นดอกเฟื่องฟ้าที่ประจำที่บ้านบดินทร์"สรุปได้ฤกษ์ยัง" บดินทร์เอ่ยถามอย่างจริงจัง"ได้แล้ว อาทิตย์หน้านี้แหละ แต่ดูมันกะทันหันไปไหมวะ""ไม่เท่าไหร่นะ ก็โอเคแล้ว" บดินทร์ตอบคำถามนั้นแล้วหันกลับไปมองแฟนสาวที่เดินเข้ามาพร้อมกับจานขนม"พี่โชนจะแต่งงานแล้ว ส่วนแป้งกับพี่ดินเรายังไม่มีแพลนจะแต่งเลยค่ะ""โธ่..ใครบอกไม่อยากแต่งงาน นี่อยากแต่งจะตายอยู่แล้วแต่หนูยังเรียนไม่จบหนิ""คิกคิก..แต่พี่ดินก็รอได้หนิคะ ไม่นานเลยนะ" แป้งปั้นควงแขนแฟนหนุ่มไว้หลวม ๆ แล้วยิ้มให้โอโซน"ก็รอแหละ ถึงไม่ได้แต่งก็รัก""ค่ะ""นี่ก็หวานไม่เปลี่ยนจริง ๆ ถ้ายังไงมึงไปช่วยงานกูหน่อยนะ""ได้เสมอ แล้วนี่ได้ติดต่อไอ้ขุนไหม""ติดต่ออะไร โทรไปไม่เคยจะรับสายเลย เห็นไอ้ป้องบอกมันลูกค้าเยอะ ติดงานสักจุกจิกเยอะน่ะ""อืม เดี๋ยวก็ไปหามันเอง น่าจะอยู่ร้านนั่นแหละ" บดินทร์อาสาไปหาขุนเขาที่ร้านสักเอง"อืม ขอบใจมากนะเว้ย ขอบคุณน้องแป้งด้วยนะครับ""แป้งเต็มใจช่วยพี่โชนค่ะ สู้ ๆ นะคะพี่โชน""ครับ" โอโซนยิ้มให้สองหนุ่มสาวแล้วหยิบขนมมาใส่ปาก "กลับก่อนนะ วันนี้ต้องไปดูของอีกหลายอย่า