บทที่ 19 รู้แต่ไม่พูดกาเนสแสร้งทำเป็นไอเสียงดังแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อย โอโซนพ่นลมหายใจออกเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานที่คอยบริการมาหาแล้วสั่งไวน์มาคนละแก้ว"ไม่อยากดื่ม" เธอมองแก้วไวน์รสชาติดีอย่างนึกเสียดาย ที่ไม่อยากดื่มเพราะต้องกลับไปทำงานอีก "ถ้าไม่ดื่มจะเป็นอะไรไหม" เธอเลื่อนแก้วไวน์ไปให้โอโซน แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังเขาก็รีบยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้วเพื่อเป็นการตัดปัญหา"ไม่ต้องเอาอกเอาใจกูนักหรอก ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกินแค่นั้น" กาเนสยกมือขึ้นมากอดอกแล้วตอบกลับอย่างรู้ทัน"ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลย แกเองก็รอจังหวะให้ฉันดื่มจนหมดแก้วก่อนค่อยพูดเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่อยากให้ดื่มตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกกันตรง ๆ" หญิงสาวยื่นมือมาบีบปลายจมูกโด่งคมอย่างนึกหมั่นไส้"รู้ดีไปหมด แสนรู้แบบนี้น่าจะมาอยู่กับกูนะ เดี๋ยวจะเลี้ยงให้ดีเลย" โอโซนพูดอย่างยิ้ม ๆ พลางตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ กาเนสจิ๊ปากใส่อย่างนึกรำคาญ"แกนั่นสิแสนรู้""กูก็ว่ากูแสนรู้นะ กูไม่เคยไปไหนไกลมึงเลย" กาเนสสะบัดมือไปมาเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานมา เธอสั่งขนมหวานไปสองอย่างเพราะตอนนี้อยากกินของหวาน ๆ ล้างปากบ้าง"พรุ่งนี้กู
บทที่ 20 เมียสองวันต่อมา โอโซนขลุกตัวอยู่แต่ในห้องนอนโดยไม่ออกไปไหน ภายในห้องถูกไอความเย็นฉ่ำปกคลุมมีกลิ่นหอมจากเทียนอโรมาจาง ๆ ช่วยให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลับลึกและผ่อนคลายสุด ๆ"อ๊า..ปวดหัว" โอโซนเปล่งเสียงครางเบา ๆ ในลำคอทันทีที่รู้สึกตัวตื่น อาจเป็นเพราะเขาเอาแต่นอนอยู่ในห้องเลยปวดหัว "กี่โมงแล้ววะเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองแล้วกดเปิดโทรศัพท์ ก่อนหน้านี้เขาปิดไว้ไม่ติดต่อกับใครเลยเพราะต้องการจัดการกับความรู้สึกตัวเองก่อนค่อยจะคุยกับเพื่อนครืด~ทันทีที่เปิดเครื่องทั้งข้อความและข้อความจากแอพพลิเคชันไลน์ก็เด้งเข้ามารัว ๆ จนโอโซนต้องกระพริบตามองตามแทบไม่ทัน เพื่อนรักทั้งห้าคนต่างส่งข้อความมาหาเขาและมีคนคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาเพียงข้อความเดียวกาเนส : หายหัวไปไหน โกรธอะไรอีกอะ..เขาอ่านข้อความนั้นแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ มุมปากหนายกยิ้มบาง ๆ แล้วกดปิดโทรศัพท์โยนมันไปไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม เขาก้าวลงจากเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่า จังหวะที่โอโซนเดินเข้าไปในห้องน้ำโทรศัพท์เขาก็สั่นสะเทือนอยู่บนหัวเตียงทำให้เขาพลาดรับสายกาเนสหลายนาทีต่อมา โอโซนผิวปากก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำอ
บทที่ 21 ออกอาการกาเนสเบ้ปากใส่โอโซน แต่ชายหนุ่มกลับกอดคอเธอไว้แล้วคลี่ยิ้มให้อย่างพอใจ"เลิกยิ้มแบบนั้นได้ไหม ไม่ชอบเลยอะ""ก็จะยิ้มอะ ไม่ชอบเหรอที่ฉันยิ้มให้บ่อย ๆ แบบนี้หรืออยากให้ฉัน.." ฝ่ามือเรียวยกขึ้นมาปิดปากเขาไว้แล้วเอียงคอมองหน้าโอโซนจนเขาแปลกใจ"เดี๋ยวนะ แกแทนตัวเองว่าฉันเหรอ""มั้ง.." โอโซนก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่าแทนตัวเองออกไปแบบนั้น "ทำไม ไม่ชอบเหรอ กูกลับไปใช้คำเดิมก็ได้นะ" กาเนสส่ายหน้าพัลวันแล้วจิ้มนิ้วชี้ลงบนอกแกร่ง"แทนตัวเองว่าฉันมันดีกว่าการที่แกมาเรียกฉันว่ามึงแล้วก็แทนตัวเองว่ากูอีก" ชายหนุ่มพยักหน้ารับหงึก ๆ แล้วยื่นหน้าไปใกล้ ๆ กาเนส"เรียกเมียได้ไหม ถ้าได้คืนนี้จะจัดให้สักยก""ไม่ต้อง" หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกไปกินข้าวด้วยกันและกลับมาที่ห้องของโอโซน ร่างบอบบางนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับโอโซนพร้อมกับเอนตัวไปพินร่างหนา มือเรียวเล็กถูกจับขึ้นมาหอมเบา ๆ สองครั้ง"อร่อยไหม ถ้าอร่อยเราไปกินข้าวร้านนี้กันอีกนะ""ก็อร่อยอยู่แต่ไม่ชอบที่พนักงานมองเราด้วยสายตาแปลก ๆ""อ๋อ..โอเค งั้นเปลี่ยนร้านใหม่ก็ได้" ว่าจบเขาก็หอมศีรษะเธอฟอดใหญ่ "ฉันตามใจเธอ อยากกินข้าวร้านไหน ไปไหนก็
บทที่ 22 แม่(ยาย)คำพูดที่ไม่น่าฟังทำหัวใจแกร่งสั่นไหว ตอนนี้โอโซนเหมือนกำลังถูกไฟลนให้ตายช้า ๆ เขาอยากซัดหน้าไอ้เจ้าของคำพูดนั้นแล้วตะโกนแสกหน้ามันไปว่าคนนี้เมียกู! ใครก็ห้ามมายุ่ง!กาเนสย่นหัวคิ้วแล้วจับมือโอโซนไว้แน่น เธอรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนก่อนที่โอโซนจะผลักมือเธอออก ปกติเขาเคยใจเย็นที่ไหนแต่นี่เขาแทบจะไม่ตอบโต้อะไรด้วยถ้อยคำรุนแรงหรือใช้กำลังเลย"แต่.." กาเนสหันขวับมามองโอโซน สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังสุด ๆ "แต่เพื่อนคนนี้ผมหวงนะครับ" โอโซนพูดต่อให้จบแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอกาเนสไว้"อ๋อ..ฮึฮึ สงสัยการจีบน้องเนสคงเป็นเรื่องยากแล้วล่ะ" อธิปหัวเราะในลำคอเบา ๆ เขารินไวน์รสชาติดีให้กาเนสกับโอโซน "ดื่มครับ" ทั้งสามคนดื่มร่วมกัน โอโซนจ้องหน้าอธิปด้วยสีหน้ายั่วยวนโทสะหลายนาทีที่พวกเขานั่งเงียบจนกระทั่งกาเนสเอ่ยปากชวนคุยไปเรื่อย ๆ แต่บรรยากาศยิ่งดึงเครียดกว่าเดิมอีก"พี่อัคคะ เนสว่าเนสต้องกลับแล้วค่ะ พอดีเนสต้องพาโอโซนกลับไปกินยาค่ะ เขาไม่ค่อยสบาย""ได้ครับ ขอให้หายเร็ว ๆ""…" โอโซนเอียงคอมองหน้ากาเนสอย่างเอาเรื่องแล้วลุกขึ้นยืน ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้ม "ถ้าอยากได้กาเนส นายต้องผ่านพวก
บทที่ 23 หลุดปากบอกโอโซนชะงักค้างเติ่งในท่ายืนค่ำกรอบประตูเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาเนสคือแม่เธอ แต่จะกลับเข้าห้องมันก็ไม่ทันแล้ว"ใครเหรอเนส" อัญชลีทำหน้าตกใจเล็กน้อยพร้อมกับจับมือลูกสาวไว้แน่น กาเนสได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ "เขาเป็นใคร" ผู้เป็นแม่ถามย้ำลูกสาว"เขาเป็น..""เป็นแฟนครับ ผมเป็นแฟนกาเนส""ไอ้โชน.." กาเนสกระซิบว่าให้โอโซนเบา ๆ ก่อนจะเผชิญหน้ากับแม่ตรง ๆ อัญชลีหันขวับมามองลูกสาวอย่างต้องการคำอธิบาย "แม่คะคือ..คือหนูกับเขา..เป็นแฟนกันค่ะ" คำพูดสุดท้ายแทบไม่ได้ยิน มันถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเธอ กาเนสย่นคอเล็กพร้อมเบะปากอย่างไร้หนทาง"เอ่อ..ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้คุณแม่ตกใจ""นายคบกับลูกสาวฉันนานแค่ไหนแล้ว" อัญชลีเอ่ยถามเสียงขุ่นเพราะไม่ค่อยชอบรอยยิ้มของโอโซนที่คล้ายพวกกะล่อนปลิ้นปล้อนไม่จริงจัง"สามปีกว่าครับ""ฮะ! ลูกไปคบกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เคยรู้!""คุณแม่อย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะคือหนูจะอธิบายให้ฟัง อย่าไปเชื่อคำพูดเขาเลยค่ะ""มันเป็นยังไงกันแน่เนส""คือว่า""คือว่าผมกับกาเนสเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนครับ แล้วครั้งหนึ่งเกิดเม
บทที่ 24 รู้กันเช้าวันใหม่ โอโซนขับรถมารอรับกาเนสหน้าคอนโดเหมือนเดิมแต่ทว่าวันนี้กลับรู้สึกแปลก ๆ หน่อย จู่ ๆ หน้าก็แดงซ่านร้อนเห่อขึ้นมาซะงั้น"เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ" กาเนสเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาอังหน้าผากโอโซนด้วย "ตัวก็ไม่ร้อนแต่ทำไมหน้าแดงแบบนั้นหรือว่าแก…กะ..แกกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ""เปล่า!" โอโซนตอบกลับอย่างเร็วแทบไม่ทันได้คิดแต่นั่นก็ทำให้กาเนสจับได้ว่าเขากำลังเขินอายเธออยู่น่ะสิ "เมื่อคืนนี้..ส่งข้อความอะไรของเธอมา""ก็ถามไง แกยังไม่ตอบฉันเลยนะ" กาเนสวางกระเป๋าสะพายไว้บนหน้าตัก ทั้งสองต่างคนต่างเงียบไปนานกว่านาที"แค่ชอบ/แค่ชอบ!" จู่ ๆ ก็หันมาตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย กาเนสเม้มปากแน่นแล้วหันไปมองด้านนอก "ออกรถเถอะวันนี้เรามีสอบนะ""อืม" โอโซนขับรถออกมาจากคอนโดกาเนสมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงเพื่อน ๆ ทั้งห้าคนที่นั่งรออยู่โต๊ะที่ประจำก็โบกมือเรียก บดินทร์พยักหน้าทักทายทั้งสองอย่างยิ้ม ๆ"ไปทำอะไรมาแก้มแดงมาแต่ไกลเลย" เขาถามเมื่อเห็นว่าสองคนแก้มแดงเหมือนกัน "ไอ้โชนมึงปัดแก้มมารึไง ส่วนเนสวันนี้แต่งหน้าไปเล่นละครเหรอ" คำถามเชิงเย้าหยอกพาลทำให้โอโซนทำห
บทที่ 25 ดูแลริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มแน่นเมื่อโอโซนยังไม่หยุดเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าบุคคลที่สามราวกับตั้งใจให้คนอื่นรู้เรื่องด้วย กาเนสหันขวับมามองเขาแล้วเลื่อนมือไปหยิกต้นขาโอโซนเพื่อให้เขาหยุดพูดสักที"อ๊ะ โอ๊ย..เจ็บนะ" เขาดันหลุดปากร้องเสียงดังจนแป้งปั้นตกใจ"พี่โชนเป็นอะไรเหรอคะ" แป้งปั้นชะเง้อมองหน้าขาเขาเพราะเห็นโอโซนลูบหน้าขาแล้วเงยหน้าขึ้นมองกาเนสที่เหมือนอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่"เปล่าครับ มดกัดน่ะ" เขารีบตอบแล้วลุกออกมาจากโต๊ะให้สองสาวนั่งคุยกันต่อ พอเข้ามาในห้องครัวก็ถูกสายตาห้าคู่จ้องมอง "อะไรวะ มองกันด้วยสายตาแบบนั้นหมายความว่ายังไง""มึงเอาอกเอาใจอีเนสมากไปไหม เดี๋ยวแม่งก็ได้ใจหรอก" ปรินพูดขึ้นแล้วหันไปโขลกน้ำพริกต่อ วันนี้มีน้ำพริกปลาทูกับผักลวกแล้วก็กับข้าวอีกสองสามอย่างควบคุมการผลิตโดยแม่ป่านคนสวย"แม่ว่ามันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะลูกที่กาเนสกับลูกโชนไม่ทะเลาะกันน่ะ มีกันแค่นี่รักกันไว้ดีกว่านะ" โอโซนยิ้มแป้นแล้วสวมกอดสายป่าน"แม่ป่านพูดถูกครับ""เดี๋ยวนะ!" ปกป้องยกมือห้ามแล้วทำหน้าครุ่นคิด "หมาที่ไหนมันบอกว่าจะไม่มีวันญาติดีกับอีเนส แล้วหมาที่ไหนบอกว่าจะไม่ยอมคุยดี ๆ กับกาเนส
บทที่ 26 เซอร์ไพรส์โอโซนหงายหลังเมื่อถูกหมัดหนัก ๆ กระแทกเข้าที่เบ้าตา กาเนสปัดมือเบา ๆ แล้วหยิบผ้าสะอาดขึ้นมาชุปน้ำอุ่นที่เขาเตรียมมาให้ "ออกไปสิ จะเช็ดตัวเอง""เนสมึง…อ๊าก! ตากู" โอโซนชี้หน้ากาเนสพลางร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ เจ้าของการกระทำเมื่อครู่ยิ้มสะใจแล้วค่อย ๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ทีละชิ้นจนเหลือแค่ชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้ โอโซนหยุดร้องแล้วลุกขึ้นมานั่ง "อ่อยกูเหรอ""อ่อยบ้านแกสิ" เธอจิ๊ปากใส่โอโซนแล้วค่อย ๆ เอาผ้าลูบไล้ตามแขนเบา ๆ แต่จู่ ๆ โอโซนก็แย่งผ้าไปแล้วผลักเธอให้นอนลง กาเนสหอบหายใจแรงเมื่อเขาแทรกตัวเข้ามาตรงหว่างขา "ทำอะไรของแก!""แล้วคิดว่าจะทำอะไรล่ะคนสวย""ถีบหน้าหงายนะบอกก่อน" กาเนสยกเท้าขึ้นเล็กน้อยแต่โอโซนไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลย "อยากโดนเหรอ" โอโซนส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยแล้วก้มลงไปจูบหน้าท้องแบนราบเบา ๆ"ใครจะอยากถูกถีบครับ""อื้อ..อย่าทำ" เธอย่นคอเพราะจู่ ๆ โอโซนก็อ้าปากกัดขอบแพนตี้ตัวน้อยแล้วรูดมันออก โอโซนกัดมันไว้ราวกับคนโรคจิตก่อนจะเอาออกแล้วยัดมันลงในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวเก่ง"อ๊า..สวย ๆ แบบนี้ถูกกระแทกหน่อยเป็นไงเผื่อจะหายไข้""พอเลย ออกไปเลยเดี๋ยวฉันทำเอง""ไม่! น