บทที่ 15 ง้อ

บทที่ 15 ง้อ

กลางดึก โอโซนกับเพื่อนร่วมชะตากรรมยังนั่งดื่มกันไม่เลิกจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่า ๆ ไม่สิจะเที่ยงคืนแล้วต่างหาก เหลือไม่กี่นาทีก็เป็นวันใหม่แล้ว

"กูต้องไปพักผ่อนแล้วนะ เดี๋ยวทำงานไม่ได้" บดินทร์ลุกขึ้นแล้วเก็บจานที่นำมาใส่กับแกล้มเข้าบ้าน ส่วนขุนเขากับธันวาเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์นานแล้ว

"มึงง่วงยัง" ปรินหันมาถามเพื่อนเสียงยืดยานแต่โอโซนกลับนั่งเงียบ ปกป้องที่นั่งคอตกอยู่ได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นมาถามโอโซนตรง ๆ

"กูขอถามจริง ๆ เถอะ..มึงเบื่อหรือมึงกำลังทะเลาะกับอีเนส" เสียงพ่นลมหายใจออกดังขึ้นเป็นคำตอบที่ดีสำหรับปกป้องและปริน ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้กัน

"กูเบื่อนิดหน่อย"

"เออ…เบื่อก็เบื่อวะ แล้วนี่ไม่เมาบ้างหรือไงพวกกูหัวจะถึงตีนแล้วนะ" ปรินปรือตาขึ้นมาพูดก่อนจะเอนตัวไปซบไหล่โอโซนแต่ทว่าเขากลับลุกขึ้นทำให้ปรินฟุบตัวนอนบนม้านั่งและหลับไปเลย ปกป้องชี้นิ้วไปที่ปรินหมายจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หลับไปก่อน

"พวกมึงเนี่ยนะ.." เขาถอนหายใจแล้วแบกเพื่อนเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์ดี ๆ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขับรถกลับแต่ยังลังเลใจอยู่ว่าจะกลับคอนโดตัวเองหรือกลับคอนโดกาเนส โอโซนเลี้ยวรถมาจอดเที