บทที่ 12 ขัดจังหวะกาเนสแยกเขี้ยวใส่แล้วไม่ได้ต่อปากต่อคำกับโอโซนอีก เพราะรู้ว่าเถียงไปเธอก็ไม่ชนะเขาหรอก"พรุ่งนี้จะกินอะไรก็บอกแล้วกัน เผื่อขยันตื่นเช้าจะทำให้กิน" เขาถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเพราะกำลังยุ่งอยู่กับการเอาช้อนส้อมจิ้มมันฝรั่งเพื่อนำไปต้ม กาเนสอมยิ้มมองเขาด้วยความรู้สึกหลายอย่าง "มองกูแบบนั้นเอากันในครัวเลยไหม""ไอ้หื่น! คิดเป็นอยู่เรื่องเดียวเหรอ""ก็เห็นมองอยู่ได้ ไม่ตอบคำถามกูสักที""ใจคอจะไม่กลับบ้านเลยเหรอ พ่อแม่แกแจ้งความลูกหายแล้วมั้ง" ชายหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปหากาเนสในตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมาพอดี ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกเขาครอบครองอย่างง่ายดาย"พูดมาก! ไหนบอกมาช่วยไง""อึก..แล้วทำไมต้องจูบ! นิสัยไม่ดี""ก็ใครให้มึงพูดมากอะ จะช่วยก็มานี่" เขาลากแขสกาเนสไปที่เคาน์เตอร์แล้วจับมือเธอไว้แน่น "ทำเป็นไหม ใช้ช้อนส้อมจิ้มมันฝรั่งแบบนี้ หรือจะให้กูสาธิตให้ดูก่อน" เธอเอียงหน้าหลบ"ไม่ต้อง แค่นี้ทำเองได้""อืม งั้นก็ทำไปอย่าพูดให้มาก เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจจากกินสเต๊กมากินมึงแทน""จู้จี้!""พูดมาก!" โอโซนตอบกลับทันควันแล้วหันไปแกะกระเทียมเพื่อจะทำไปทอดในสเต๊กด้วย หลายนาทีที่
บทที่ 13 ลูกจิ้งจอกตัวน้อยโอโซนขโมยจูบปากกาเนสแล้วเดินออกไปจากห้องนอน เพื่อทำอาหาร"เพิ่งรู้ว่าแกทำอาหารเก่ง""เอาเก่งด้วยนะ""โว๊ย! ไม่คุยด้วยแล้ว""เดี๋ยว" ร่างบางหยุดเดินกะทันหันแล้วหันมาเลิกคิ้วถามโอโซน"มีไร""วันนี้ไปไหน""ทำงาน ถ่ายสินค้านิดหน่อย""สินค้าอะไร""ชุดว่ายน้ำ""กูไปด้วย""ไม่! จะไปทำไมไม่ใช่งานของนายสักหน่อย เดี๋ยวก็มาบ่นว่าเบื่ออีกน่ารำคาญ""กูจะไป" เขาอนุญาตตัวเองและไม่ฟังเสียงฮึดฮัดที่กาเนสแสดงออกมา ไม่มีคำพูดไหนออกจากปากเธอก็แสดงว่าเขาไปได้ "โป๊มากไหม""ชุดว่ายน้ำมันก็ต้องโป๊สิถามได้""หนึ่งถึงสิบ บอกมาว่าอยู่ระดับไหน" เขทวางมือจากการทำอาหารหันมารอเอาคำตอบจากกาเนสอย่างจริงจัง เธอกัดริมฝีปากแล้วตอบ"ก็เจ็ดแปดประมาณนี้มั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใส่แบบไหน""งั้นก็ไม่ต้องไป เสียหายเท่าไหร่กูจ่ายเอง""เฮ้ย! ก้าวก่ายมากไปป่ะ งานก็งานฉันนะแกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้"โอโซนหันกลับมาสบตากับคนที่ยืนกอดอกอยู่ตรงประตูห้องครัวก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวกาเนส"เพราะกูหวง กูรวยกูจ่ายเงินค่าจ้างนั่นให้มึงเอง กูจ่ายสองเท่าเลยเพื่อแลกกับการไม่ให้มึงไปยืนอวดหุ่นหน้ากล้องแบบนั้น""จริงจัง
บทที่ 14 อารมณ์น้อยใจ"ฟู่..ฉันจะไม่โมโหร้าย ฉันจะใจเย็น ๆ" กาเนสยิ้มให้โอโซนแต่เหมือนจะแยกเขี้ยวมากกว่า เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอเธอไว้ "ไอ้โชน!""ไหนบอกจะไม่โมโหร้ายไง เรียกไอ้เหมือนกูเป็นทาสมึงไปได้"หนอย..ไม่ได้เป็นก็เหมือนเป็นนั่นแหละ! มีที่ไหนตามติดขนาดนี้"เอาแขนออกเลย ต้องไปถ่ายต่อให้เสร็จ" ไม่ทันจะได้ก้าวออกไกลตัวโอโซนก็ถูกเขารั้งท้ายทอยไว้ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียวร่างบอบบางก็ลอยมากระแทกตัว "โชน! มันจะมากไปแล้วนะ ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย""ยังจะไปถ่ายอีกเหรอ กูไม่ให้ไปหรอกนะ""นี่มันงานฉันนะ""..ได้!" โอโซนเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรสักอย่างไม่นานเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของกาเนสก็ดังขึ้น "งั้นกูจ้างมึงให้กลับบ้านกลับกูตอนนี้!""ไอ้บ้าหนิ! จริงจังมากไปไหมเนี่ย" กาเนสส่ายศีรษะไปมาอย่างระอาใจกับสิ่งที่โอโซนทำ เงินที่เขาโอนมาไม่ใช่น้อย ๆ "โอนมาทำไมเยอะแยะรวยมากรึไง""เออ กูรวยกรวยใหญ่ด้วย!""ทะลึ่ง! อย่าทำตัวน่ารำคาญได้ไหมฉันต้องทำงานให้เสร็จ ไม่งั้นได้เป็นข่าวซุบซิบว่าเล่นตัวแน่""เนส ถ้ามึงกลับไปกูจะทำโทษมึง""อะไร เกี่ยวไร""มึงดื้อกับกู" หญิงสาวทำหน้าบึ้งแล้วเดินกลับ
บทที่ 15 ง้อกลางดึก โอโซนกับเพื่อนร่วมชะตากรรมยังนั่งดื่มกันไม่เลิกจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่า ๆ ไม่สิจะเที่ยงคืนแล้วต่างหาก เหลือไม่กี่นาทีก็เป็นวันใหม่แล้ว"กูต้องไปพักผ่อนแล้วนะ เดี๋ยวทำงานไม่ได้" บดินทร์ลุกขึ้นแล้วเก็บจานที่นำมาใส่กับแกล้มเข้าบ้าน ส่วนขุนเขากับธันวาเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์นานแล้ว"มึงง่วงยัง" ปรินหันมาถามเพื่อนเสียงยืดยานแต่โอโซนกลับนั่งเงียบ ปกป้องที่นั่งคอตกอยู่ได้ยินก็รีบเงยหน้าขึ้นมาถามโอโซนตรง ๆ"กูขอถามจริง ๆ เถอะ..มึงเบื่อหรือมึงกำลังทะเลาะกับอีเนส" เสียงพ่นลมหายใจออกดังขึ้นเป็นคำตอบที่ดีสำหรับปกป้องและปริน ทั้งสองพยักหน้าอย่างรู้กัน"กูเบื่อนิดหน่อย""เออ…เบื่อก็เบื่อวะ แล้วนี่ไม่เมาบ้างหรือไงพวกกูหัวจะถึงตีนแล้วนะ" ปรินปรือตาขึ้นมาพูดก่อนจะเอนตัวไปซบไหล่โอโซนแต่ทว่าเขากลับลุกขึ้นทำให้ปรินฟุบตัวนอนบนม้านั่งและหลับไปเลย ปกป้องชี้นิ้วไปที่ปรินหมายจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็หลับไปก่อน"พวกมึงเนี่ยนะ.." เขาถอนหายใจแล้วแบกเพื่อนเข้าไปนอนในบ้านบดินทร์ดี ๆ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขับรถกลับแต่ยังลังเลใจอยู่ว่าจะกลับคอนโดตัวเองหรือกลับคอนโดกาเนส โอโซนเลี้ยวรถมาจอดเที
บทที่ 16 ง้อ(2)กาเนสเบือนหน้าหลบริมฝีปากหนาที่ตามมาซุกไซ้ลำคอเธอแต่ก็ถูกโอโซนรวบมือทั้งสองข้างไว้ แต่จู่ ๆ เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วแค่นหัวเราะ"ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาง้อหรือมาหากูก็กลับไปเถอะ" เขาหันหลังเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มซึ่งไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวเลย กาเนสคงเป็นผู้หญิงคนแรก"ง้ออะไร" เธอเบ้ปากใส่แล้วเดินเข้าไปหาโอโซนที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงแล้วดึงแขนเขาลุก แต่กลับถูกเขาสะบัดแขนออกจนเธอล้มลงไปทาบทับเขาเอง "เจ็บนะ!""ใครใช้ให้มึงดื้อ""ดื้อตรงไหน""เยอะเลยล่ะ" ชายหนุ่มหันมานอนหงายแล้วรั้งร่างบางลงมานอนกอดไว้แนบแน่น "ถ้าจะง้อกูก็นอนนิ่ง ๆ กูหลับค่อยออกไป""ไม่เอา ฉันอึดอัดนะ""อึดอัดก็ต้องทน" เธอจะยอมตามใจเขาสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ได้ เผื่อว่าโอโซนจะหายโกรธ กาเนสเหลือบตามองคนตัวโตที่กำลังพ่นลมหายใจออกร้อนใส่ขมับเธอด้วยความไม่สบายตัว จะขยับก็กลัวจะไม่ถูกใจเขาอีก"อึดอัดนะ หันหน้าไปทางอื่นได้ไหม ลมหายใจมันร้อน""เปิดแอร์" โอโซนขยับปากพูดเสียงเบาแล้วซุกหน้าเข้าหาศีรษะทุยเล็ก ริมฝีปากหนาประกบจูบลำคอระหงเบา ๆ พลางอมยิ้มที่กาเนสยอมตามใจเขา เวลาผ่านไปนานพอสมค
บทที่ 17 งอแงกลางดึกของวัน กาเนสขยับนอนหงายพร้อมควานหาคนข้างกาย เมื่อไม่เจอจึงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยความงัวเงียเหมือนเด็กน้อย"โชน" กาเนสเรียกหาชายหนุ่มพร้อมกับดึงผ้าห่มมาห่อตัวแล้วเดินออกมาจากห้องนอน เธอเอียงคอมองโอโซนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงด้านนอก "หิวข้าว" เสียงยืดยานของกาเนสทำให้โอโซนหันมามอง เขาดับบุหรี่แล้งเดืนเข้ามาหาเธอ"ว่าไงนะ" ชายหนุ่มแสร้งเงี่ยหูฟังแล้วขโมยหอมแก้มหญิงสาวหนัก ๆ แล้วก้มลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ่นขอบผ้าห่มออกมา"หิวข้าว""อืม เดี๋ยวทำข้าวผัดให้กิน" โอโซนเดินผ่านกาเนสไปแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกเธอรั้งมือไว้ "มีไร""ไปซื้อยาคุมมาให้ด้วย""อืม" เธอปล่อยมือเขาแล้วเดินทำหน้าบูดบึ้งเข้าไปในห้องนอนเหมือนเดิม โอโซนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วออกไปซื้อยาคุมพร้อมกับของกินล็กน้อย เขากลับมาห้องพร้อมกับของที่กาเนสสั่งและผลไม้สดที่เธอชอบกิน"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ""อืม ฉัน..เจ็บตรงนั้นนิดหน่อยลืมบอกให้ซื้อยามาทาด้วยอะ" โอโซนยิ้มจนหน้าบานที่กาเนสไม่รู้สึกเขินอายกับเขา "ยิ้มอะไรนักหนา""พอใจยิ้ม พอใจที่มึงทำตัวน่ารัก""อยากให้ทำตัวน่ารักก็โอนเงินมาแสนหนึ่ง""ค่าแรงเห
บทที่ 18 คนเดียววันต่อมา กาเนสเดินทำหน้าเหนื่อยล้าเข้ามานั่งลงบนม้านั่งตัวเดียวกับบดินทร์ที่กำลังดีดกีตาร์อยู่ เธอยื่นมือไปคว้าแก้วน้ำหวานจากมือโอโซนมาดูดจนหมดแก้ว"เป็นอะไร" เขาถามเสียงเรียบ ขมวดคิ้วมองแก้วน้ำที่เธอส่งคืนมา"เหนื่อย ลิฟต์เสียต้องเดินลงมาตั้งแต่ชั้นห้า""หอบลิ้นห้อยเหมือนหมาเลยนะ" ปรินยิ้มมุมปากแล้วส่งแก้วน้ำหวานของตัวเองให้เพื่อนแต่จู่ ๆ โอโซนก็แย่งไปดูดหน้าตาเฉย "เอ้า..ของตัวเองก็มี" ปรินเกาศีรษะเบา ๆ"ก็มันดูดหมดแล้ว" เขาว่าพร้อมกับปรายตามองกาเนส อันที่จริงคือหวงต่างหาก ไม่ชอบให้เธอกินน้ำแก้วเดียวกับใครแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ โอโซนยื่นเท้าไปเตะเท้ากาเนสเบา ๆ พลางพยักหน้าให้เธอด้วย"ขอตัวกลับก่อนนะ พอดีฉันมีนัดกินข้าวอะ""กับใคร?" ปกป้องถาม"กับผู้ชายค่ะ" เธอเบ้ปากใส่เขาแล้วถือกระเป๋าใบน้อยเดินออกไปด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง โอโซนที่เห็นแบบนั้นก็ลุกออกมาจากโต๊ะแต่ปกป้องกับดึงมือเขาไว้"อย่าบอกนะว่ามึงก็มีนัดกินข้าวเหมือนกันกับมัน""เปล่า กูจะกลับไปทำงานส่งอาจารย์" ปกป้องกับปรินหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า"กูว่าวันนี้ฝนตกแน่ ๆ" ปรินพยักหน้า
บทที่ 19 รู้แต่ไม่พูดกาเนสแสร้งทำเป็นไอเสียงดังแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบเล็กน้อย โอโซนพ่นลมหายใจออกเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานที่คอยบริการมาหาแล้วสั่งไวน์มาคนละแก้ว"ไม่อยากดื่ม" เธอมองแก้วไวน์รสชาติดีอย่างนึกเสียดาย ที่ไม่อยากดื่มเพราะต้องกลับไปทำงานอีก "ถ้าไม่ดื่มจะเป็นอะไรไหม" เธอเลื่อนแก้วไวน์ไปให้โอโซน แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังเขาก็รีบยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่มจนหมดแก้วเพื่อเป็นการตัดปัญหา"ไม่ต้องเอาอกเอาใจกูนักหรอก ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกินแค่นั้น" กาเนสยกมือขึ้นมากอดอกแล้วตอบกลับอย่างรู้ทัน"ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลย แกเองก็รอจังหวะให้ฉันดื่มจนหมดแก้วก่อนค่อยพูดเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่อยากให้ดื่มตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกกันตรง ๆ" หญิงสาวยื่นมือมาบีบปลายจมูกโด่งคมอย่างนึกหมั่นไส้"รู้ดีไปหมด แสนรู้แบบนี้น่าจะมาอยู่กับกูนะ เดี๋ยวจะเลี้ยงให้ดีเลย" โอโซนพูดอย่างยิ้ม ๆ พลางตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ กาเนสจิ๊ปากใส่อย่างนึกรำคาญ"แกนั่นสิแสนรู้""กูก็ว่ากูแสนรู้นะ กูไม่เคยไปไหนไกลมึงเลย" กาเนสสะบัดมือไปมาเบา ๆ แล้วเรียกพนักงานมา เธอสั่งขนมหวานไปสองอย่างเพราะตอนนี้อยากกินของหวาน ๆ ล้างปากบ้าง"พรุ่งนี้กู