ตอนที่ 32 เรียกร้องความสนใจ 1

พระราชวังแคว้นเฉินแห่งนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาลทั้งยังงดงามตระการตาตบแต่งด้วยสิ่งของที่นับได้ว่าหายากแทบทั้งสิ้น

ภายในตำหนักกลางสีทองงามอร่ามตลอดทั้งบริเวณซึ่งอยู่ติดกับห้องทรงพระอักษรขององค์เหนือหัวแห่งแคว้น

หลิงเวยและฟงชินหยางได้รับอนุญาตให้เข้ามานั่งรอภายในห้องโถงของตำหนักกลางแห่งนี้หลังจากได้เดินทางเข้ามาแจ้งแก่มหาขันทีประจำพระองค์และได้รับอนุญาตให้เข้ามายังพระราชฐานชั้นใน

เพียงในเวลาไม่นานกระแสรับสั่งอนุญาตให้สองสามีภรรยาได้เข้าพบพระองค์เป็นการส่วนตัวเป็นกรณีพิเศษก็ถูกส่งตรงมาจากมหาขันทีคนเดิม

ภายในห้องรับรองอีกชั้นหนึ่งที่ตกแต่งด้วยเครื่องเรือนและม่านมุ้งสีทองอร่ามไม่ต่างกันพลันปรากฏพระวรกายสูงค่าของเจ้าแห่งแผ่นดินนั่งอยู่บนแท่นประทับทองคำเศียรมังกร

“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี”

ฟงชินหยางและหลิงเวยยอบตัวลงคุกเข่ากล่าวคำเคารพองค์เหนือหัวพร้อมกันในทันทีที่ได้เข้าห้องวิจิตรแห่งนี้มา 

ฟงชินหยางนั้นเคยมีโอกาสได้เข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้พระนามว่าเฉินหยางหมิงเซียนหลายครั้งหลายคราแล้วตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเติบใหญ่ได้เป็นถึงแม่ทัพผู้เกรียงไกรกำราบข้าศึกตามชายแดน เขามีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระองค์อยู่หลายครั้งหลายคราแล้วตั้งแต่เกิดมา  

แต่ทว่ากับหลิงเวยนั้นแตกต่าง นางไม่เคยมีโอกาสกระทั่งได้เข้าวังมาไฉนเลยจะเคยมีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระองค์   แม้แต่ได้เห็นพระพักตร์พระองค์จากที่ไกลๆ ก็ยังไม่เคย นางจึงรู้สึกประหม่าไม่เบาอดไม่ได้ที่จะเนื้อตัวสั่นเทาขึ้นมา  

หญิงสาวยอบกายลงคุกเข่าก้มศีรษะใบหน้าแนบพื้นอยู่ครู่หนึ่งพลันรู้สึกแขนขาอ่อนแรงเป็นอย่างยิ่ง

“ลุกขึ้นเถิด” สุรเสียงเย็นเยียบแต่แผ่กลิ่นอายทรงอำนาจเปี่ยมพลังดังขึ้นทำเอาหลิงเวยต้องรีบฝืนร่างกายของตนลุกขึ้นตามคำก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองบุรุษสูงศักดิ์ที่นั่งตระหง่านอยู่บนแท่นประทับทองคำระยับ นี่นับว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับนางยิ่งนักกับการได้เห็นพระพักตร์ขององค์จักรพรรดิแบบเต็มตา

ฟงชินหยางและหลิงเวยประสานฝ่ามือเหนือศีรษะพร้อมลุกขึ้นยืนตามคำ  

เฉินหยางหมิงเซียนเป็นองค์จักรพรรดิในวัยห้าสิบกลางๆ แต่ทว่ากลับรูปงามไม่สร่างซาทั้งยังเป็นที่รักใคร่ของชาวประชาไม่มีเสื่อมคลาย พระองค์ทรงพระปรีชาสามารถในทุกๆ ด้านและปกครองแผ่นดินโดยธรรมเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้เหล่าประชาราษฎร์มาช้านานหลายรัชศก นี่นับว่าเป็นบุญของหลิงเวยยิ่งนักที่ได้มีโอกาสเข้าเฝ้าใกล้ชิดพระองค์เยี่ยงนี้ ตายแล้วเกิดใหม่ยังจะหาโอกาสได้หรือไม่กัน

“เราได้ข่าวว่าเจ้าแต่งงานรวดเร็วยิ่งนัก ในฐานะพระมาตุลา(ลุง) นับว่าเราพลาดเสียแล้ว” เจ้าแห่งแคว้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยแฝงความเอ็นดูมาทางฟงชินหยาง

“กระหม่อมจึงได้ถือโอกาสพานางมาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” ฟงชินหยางรีบเอ่ยตอบคำอย่างนอบน้อมต่อองค์เหนือหัวที่มีศักดิ์เป็นลุงของตนเพราะเป็นพี่ชายของมารดา

เฉินหยางหมิงเซียนปรายสายตาดำขลับมองกลับมาที่หลิงเวยก่อนยกยิ้มอบอุ่นส่งให้แล้วเอ่ยเนิบนาบ “เรามิคาดว่าเสนาบดีหลิงจะมีธิดาน่ารักน่าเอ็นดูปานนี้ บิดาของเจ้าคงถนอมหนักหนามิให้เจ้าได้ออกมาจากเรือนกระมังเราจึงไม่เคยเห็น”

หลิงเวยได้ฟังเริ่มกะพริบตารีบก้มหน้าเงียบงัน

“หากนางได้มีโอกาสเข้าวังมา เกรงว่ากระหม่อมที่อยู่ชายแดนคงคลาดกับนางเสียแล้ว” ฟงชินหยางกล่าวคำตามตรงไม่มีปิดบังทำเอาคนฟังอย่างเฉินหยางหมิงเซียนถึงกับทรงแย้มพระสรวลออกมา

เพียงครู่ฮ่องเต้พลันขมวดคิ้วน้อยๆ คล้ายกับนึกขึ้นได้บางเรื่องแล้วเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยเนิบนาบอีกครา

“อา...แล้วองค์หญิงยู่ว์เจินธิดาของเราเล่า เห็นว่านางชมชอบเจ้าอยู่มิใช่น้อย” พระองค์เอ่ยมาทางฟงชินหยางโดยมิได้คิดอะไร แต่กลับทำให้ใครบางคนได้คิดอะไรๆ จนต้องเงยหน้าขึ้นมอง

หลิงเวยเงยหน้าขึ้นมองฮ่องเต้กับฟงชินหยางด้วยสีหน้าตระหนกตกใจฉับพลัน แต่ยังไม่ทันที่ใครจะเอ่ยสิ่งใดต่อจากนั้น เสียงหวานกังวานของสตรีนางหนึ่งพลันดัง

“ถวายบังคมเสด็จพ่อเพคะ”

เสียงของสตรีผู้มาใหม่คือองค์หญิงยู่ว์เจินผู้ที่เฉินหยางหมิงเซียนเอ่ยถึงไปเมื่อครู่

นางเป็นธิดาของสนมขั้นเฟยมีนิสัยดื้อดึงเอาแต่ใจและกล้าคิดกล้าทำไม่มีเก็บข่มเก็บอาการใดๆ

ยู่ว์เจินได้ข่าวว่าแม่ทัพฟงชินหยางพาภรรยาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ นางจึงรีบเดินทางมาแล้วขอเข้าห้องแห่งนี้มาในทันทีโดยไม่มีการรอให้ใครเชื้อเชิญเพราะว่านางมักจะมาชงชาให้เสด็จพ่อทุกวันอยู่แล้ว

“หม่อมฉันได้ยินเสด็จพ่อเอ่ยถึงหม่อมฉัน” เสียงหวานใสของยู่ว์เจินยังคงดังพลางพาเรือนร่างงดงามในอาภรณ์เฉิดฉายเดินเข้ามาภายในห้องรับรองแห่งนี้

“พี่หยาง” นางเรียกขานฟงชินหยางอย่างสนิทสนมพร้อมรอยยิ้มระบายเต็มวงหน้า

“เราคิดเอาไว้อยู่แล้วเชียว” เฉินหยางหมิงเซียนเพียงแย้มสรวลบางเบาไม่คิดตำหนิธิดาของตนเนื่องจากรู้นิสัยของนางและรับรู้เรื่องราวที่ธิดานางนี้ชมชอบฟงชินหยางเป็นอย่างดี เด็กสองคนนี้เห็นกันมาเนิ่นนานปี วิ่งเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เยาว์วัย คนหนึ่งเป็นบุตรคนหนึ่งเป็นหลาน การที่พวกเขาสนิทสนมกันย่อมเป็นธรรมดา พวกเขาจะสนิทกันในฐานะอันใดย่อมไม่ต่างกันทั้งสิ้น  

“ทูลเสด็จพ่อ หม่อมฉันเพียงต้องการมาทำความรู้จักกับภรรยาของบุรุษที่หม่อมฉันหมายตาเพคะ” ยู่ว์เจินเป็นสตรีเช่นนี้ นางช่างตรงไปตรงมายิ่งนัก นางรีบเดินมายืนเคียงข้างกับฟงชินหยางอย่างไม่มีเกรงใจอันใด พร้อมส่งยิ้มมีความนัยมีความหมายชัดเจนว่ามาหาฟงชินหยางหาได้สนใจทำความรู้จักกับภรรยาของเขาตามคำกล่าวไม่

หลิงเวยได้แต่กะพริบตาเม้มปากแน่นหลุดลอยเข้าสู่ภวังค์หม่นแสงของตนเองในฉับพลัน