ตอนที่ 34 ภรรยาปรับตัว 2

การแสดงความสามารถต่อหน้าพระพักตร์จบไปหลากหลายรูปแบบท่ามกลางสายตาชื่นชมของผู้คนรายรอบ

ฟงชินหยางยังคงนั่งร่ำสุรากับเหล่าขุนพลทั้งหลายตามวิสัย เขามักจะพูดคุยกับเหล่าสหายอย่างถูกคอจนมิได้สนใจใคร  

ในขณะที่เฉินหยางหลงยังคงดำเนินการตามแผนอันชั่วร้ายหมายให้ภรรยาเข้าใจผิดสามีต่อไปโดยมียู่ว์เจินให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี    

เฉินหยางหลงรู้ดีถึงนิสัยของสหาย

ฟงชินหยางนั้นเป็นคนดิบเถื่อนแข็งกระด้างมิใช่บุรุษละเอียดอ่อนเข้าอกเข้าใจผู้ใด ยามออกศึกแต่ละครั้งฟงชินหยางกับพวกพ้องมักจะบ้าระห่ำพุ่งชนไม่เคยหันหน้ามามองข้างหลัง กระทั่งยามศึกสงบมีสาวงามมายั่วยวนเพื่อปรนนิบัติ ฟงชินหยางยังขลุกอยู่กับเหล่าขุนพลและสนใจแค่กระดานทรายกับธงเล็กหลากสีจำลอง และยามนี้ย่อมไม่ต่าง เมื่อมีการศึกตามเงื่อนไขล่าสัตว์ที่ได้รับพระบัญชาและได้อยู่กับเหล่าขุนพลทั้งหลายอย่างนี้   

ฟงชินหยางย่อมต้องลืมภรรยาตัวน้อยไปเสียสิ้น

เฉินหยางหลงนั่งร่ำสุรากับฟงชินหยางร่วมกับเหล่าขุนพลด้วยความคิดอย่างนั้นอยู่ภายในใจ โดยหารู้ไม่ว่าเขา

เขาพลาดอีกแล้ว...

หลิงเวยยังคงนั่งนิ่งๆ อยู่ที่เดิมอย่างใช้ความคิด ในขณะที่เสียงหวานแหลมของฮุ่ยจินยังคงดังกังวานอยู่ข้างๆ ใบหูของหลิงเวยตลอดเวลา    

“แม่ทัพฟงเป็นบุรุษที่มีเสน่ห์ยิ่งนัก สตรีหลายนางชมชอบเขาทั้งยังแสดงออกฉายชัด และแต่ละนางยังไม่ธรรมดา”

ฮุ่ยจินหรี่ตามองไปทางฟงชินหยางแล้วเอ่ยคำตามภาพที่นางได้เห็น

นางเห็นมีสตรีอีกนางหนึ่งพยายามส่งสายตาหยาดเยิ้มไปทางฟงชินหยางอยู่ตลอดเวลา ยามเมื่อสตรีนางนั้นออกมาร่ายรำเห็นได้ชัดว่าสตรีนางนั้นกำลังร่ายรำยั่วยวนไปทางใคร 

สตรีนางนั้นเป็นองค์หญิงต่างแคว้นที่ได้รับคำเชิญตามประเพณีอันสำคัญประจำปี องค์หญิงต่างแคว้นผู้นี้เป็นธิดาของอ๋องเฉินจิ้นเหอผู้เป็นพระอนุชาของฮ่องเต้แคว้นเฉินที่อภิเษกสมรสกับองค์หญิงต่างแคว้นแล้วปกครองแคว้นนั้นเพื่อเป็นดั่งแคว้นพี่แคว้นน้องในลักษณะครองหัวเมืองหลักสืบมา องค์หญิงผู้นั้นมีนามว่าจินเยว่ชิง

“หากเจ้ายังทำใจเย็นเยี่ยงนี้แล้วสามีถูกนางจิ้งจอกทั้งหลายลากเอาสามีไปกิน ข้าคงทำได้เพียงเก็บซากของเจ้าเอามาส่งให้สวามีของข้ากินเล่นต่อไป” ฮุ่ยจินเอ่ยเพียงเบาๆ แต่ทว่ากลับดังก้องกังวานอยู่เป็นนานในใบหูน้อยๆ ของหลิงเวย     

หลิงเวยเพียงหลับตาข่มกลั้นความรู้สึกบางอย่าง

แน่นอนว่าบุรุษที่ฮุ่ยจินกล่าวถึงคือสามีของนาง และนางเป็นฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวของเขา

ในยามนี้นางเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุใดท่านแม่ถึงทำทุกอย่างเพื่อดึงความสนใจมาจากบิดา กระทั่งต้องฟาดฟันกับเหล่าภรรยาทั้งหลายของบิดาจนได้เลือดอาบร่าง ท่านแม่ก็ยังคงแน่วแน่ที่จะกระทำไม่เคยมีถอย ความรู้สึกเช่นนั้นนางเริ่มเข้าใจ

หากแต่นางคงไม่สามารถเข้าไปต่อกรกับสตรีทั้งหลายได้ด้วยฝีมือของนางยังด้อยและห่างชั้นยิ่งนัก  

แต่ถึงกระนั้นนางย่อมไม่ควรถอย   

“พระชายา” หลิงเวยลืมตาขึ้นมาพร้อมประกายวาบบางอย่างแล้วเริ่มเอ่ยคำหลังจากที่เพียงนั่งเงียบงันอยู่เป็นนาน

“ว่ามา!” ฮุ่ยจินตอบรับขณะนั่งจิบชาพลางปรายสายตามองแบบจิกกัดไปทางเฉินหยางหลงที่ยังคงมองมาทางหลิงเวยอย่างหมายมาด

“ในเมื่อพวกสตรีต่างพากันแสดงออกมาว่าชมชอบสามีของหม่อมฉัน” หลิงเวยกล่าวคำเนิบนาบ “เช่นนั้นแล้วหากหม่อมฉันจะแสดงออกมาบ้างว่ารักสามีมากมายเช่นกัน พระชายาจักช่วยเหลือหม่อมฉันได้หรือไม่”

ฮุ่ยจินกลั้วหัวเราะในลำคอแล้วยกยิ้มพึงใจ

“แน่นอนข้าย่อมช่วยเจ้า” นางกล่าวคำพลางปรายสายตาโฉบเฉี่ยวร้ายกาจมองมาที่หลิงเวย “ช่วยตอกย้ำสวามีของข้าทีเถิดว่าเจ้ารักสามีของเจ้ามากมายปานใด”   

หลิงเวยได้ฟังคำจึงคลี่ยิ้มงดงามอ่อนหวาน มองสบสายตาร้ายกาจของฮุ่ยจินอย่างรู้ความนัยและใจตรงกัน...